Σε ειδική ψηφοφορία των νικητών της Χρυσής Μπάλας που διοργάνωσε το περιοδικό France Football κατετάγη πέμπτος στις προσωπικότητες του ποδοσφαίρου του 20ού αιώνα πίσω από τους Πελέ, Μαραντόνα, Κρόιφ και Ντι Στέφανο. Επίσης το France Football και η IFFHS τον ανέδειξε ως τον κορυφαίο Γάλλο ποδοσφαιριστή του 20ού αιώνα, μπροστά από τους Ζινεντίν Ζιντάν και Ρεϊμόν Κοπά, ενώ η Γιουβέντους τον αναγνώρισε ως κορυφαίο παίκτη της όλων των εποχών. Ως αναγνώριση των επιτευγμάτων του, έγινε Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής το 1985 και Αξιωματικός της το 1988.Το 2000 συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα του 20ού αιώνα από τη FIFA. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Πλατινί έπαιξε στις ομάδες της Νανσί-Λωρραίνης, της Σαιντ-Ετιέν και της Γιουβέντους. Αν και αγωνίστηκε στην καριέρα του ως επιθετικός μέσος, υπήρξε και ικανότατος σκόρερ: κέρδισε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της Σέριε Α τρεις συνεχόμενες χρονιές και ήταν ο καλύτερος σκόρερ της Γιουβέντους στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1984–85. Έλαβε το ψευδώνυμο «Ο Βασιλιάς» (Le Roi) λόγω των είχε ηγετικών ικανοτήτων του.[ Ήταν ο κορυφαίος παίκτης της εθνικής ομάδας της Γαλλίας, η οποία κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου του 1984, μια διοργάνωση όπου βραβεύτηκε ως πρώτος σκόρερ και ως ο καλύτερος παίκτης, και έφτασε μέχρι τους ημιτελικούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου το 1982 και το 1986. Μέχρι το 2007 ήταν ο πρώτος σκόρερ της Εθνικής Γαλλίας και μέχρι το 2021 ήταν ο ποδοσφαιριστής που είχε σημειώσει τα περισσότερα γκολ (9) που έχουν επιτευχθεί σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Μετά την αποχώρησή του ως παίκτης, ο Πλατινί ήταν για τέσσερα χρόνια ο προπονητής της εθνικής ομάδας της Γαλλίας ενώ το 2007, εξελέγη πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ θέση την οποία κράτησε ως το 2015.

– Πάντα σας άρεσε η οργανωτική δουλειά;
Ναι, μου άρεσε πάντα να ασχολούμαι με τους ανθρώπους. Εγώ ό,τι έμαθα στη ζωή μου το έμαθα κάνοντας παρέες, οργανώνοντας ομάδες, προπονώντας… Όλα τα έμαθα κάνοντας σχέσεις με ανθρώπους. Οι άνθρωποι ήταν πάντα η έμπνευσή μου. Για αυτούς έκανα ό,τι έκανα. Εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα χωρίς θεατές, για τον εαυτό μου. Για τους ανθρώπους θα μπορούσα ακόμη και να ξεπεράσω τα όριά μου για να τους ευχαριστήσω.

– Ένας άνθρωπος, για να γίνει ήρωας, θέλει πάντα θεατές;
Ε βέβαια… Μέσα σε μια φυλακή, μόνος του, ξέροντας μόνο αυτός τι κάνει, δύσκολα αποφασίζει να κάνει κάτι ηρωικό.

– Όταν λέτε ότι μάθατε κάνοντας παρέες και σχέσεις με ανθρώπους, τι εννοείτε;
Είμαι από αυτούςπου δεν διαβάζουν βιβλία.Εγώ δεν διαβάζω ούτε λογοτεχνία ούτε φιλοσοφία. Βαριέμαι αυτά τα πράγματα. Λέγοντάς τα αυτά, πολλοί άνθρωποι των μέσων μαζικής ενημέρωσης με καταδίκασαν. Ήθελαν ο Πλατινί να είναι και διανοούμενος, και φιλόσοφος. Ε, αυτό δεν γίνεται.Δεν γίνεται ένας άνθρωπος να είναι τα πάντα. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι ένας άνθρωπος που κινείται στο δημόσιο χώρο μπορεί να είναι αστοιχείωτος. Αλίμονο… Όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο, πρέπει να ξέρεις τι λες, τι θες και τι κάνεις. Αλλά από πού αντλεί κανείς τη γνώση της ζωής είναι δικό του θέ-μα. Γιατί, δηλαδή, θα σκεφτόμουν καλύτερα αν διάβαζα βιβλία; Σημασία έχει πώς σκέφτομαι, όχι πώς έμαθα να σκέφτομαι, ποιος με έμαθε να σκέφτομαι.

– Μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε;
Ε βέβαια… Υπάρχουν άνθρωποι που δεν χρειάστηκε ποτέ να σκεφτούν περισσότερο. Η ζωή τους ήταν μια ευθεία γραμμή. Πάτησαν πάνω σε αυτήν και δεν ξεστράτισαν ποτέ.

– Η σκέψη έρχεται μαζί με τα εμπόδια. Το ποδόσφαιρο πόση σκέψη θέλει και πόση ψυχή;
Σήμερα;

– Σήμερα, χθες, αύριο… Τι εννοείτε; Πιστεύετε ότι το ποδόσφαιρο άλλαξε με τα χρόνια;
Βέβαια άλλαξε – και πολύ, μάλιστα…Αλλά, προτού σας απαντήσω σε αυτό, θέλω να δώσω μια πιο γενική απάντηση στο ερώτημα «Tο ποδόσφαιρο είναι άθλημα που χρειάζεται σκέψη ή ψυχή;». Λοιπόν,το ποδόσφαιρο σήμερα χρειάζεται καλή φυσική κατάσταση, λιγότερη ψυχή και περισσότερη σκέψη. Το ποδόσφαιρο σήμερα έχει γίνει επιστήμη. Επιστήμη που χρησιμοποιεί άλλες επιστήμες για να πάει μπροστά. Το μυαλό είναι πάντα απαραίτητο, γιατί το ποδόσφαιρο, ειδικά μέσα στο γήπεδο, είναι γεμάτο απρόοπτα, όλο εμπόδια. Τίποτα δεν μπορείς να προβλέψεις. Τα εμπόδια κινητοποιούν τη σκέψη. Αν δεν υπάρχουν εμπόδια, δεν υπάρχει σκέψη.

– Τα λάθη είναι γνώση;
Τα λάθη είναι, καταρχήν, αναπόφευκτα. Αν δεν κάναμε λάθη, δεν θα μαθαίναμε.

– Τι είναι το λάθος;
Το μη φυσικό είναι το λάθος. Η φύση δεν κάνει ποτέ λάθη, είναι πάντα σωστή. Εμείς, στην προσπάθεια να επέμβουμε και να υπερβάλουμε τη φύση μας, λαθεύουμε.

– Εσείς έχετε κάνει μεγάλα λάθη στη ζωή σας;
Ε βέβαια… Αλλιώς, θα ήμουν ο ίδιος που ήμουν στα 17 μου. Δεν θα είχα εξελιχθεί καθόλου. Όποιος επιλέγει στη ζωή του να κάνει αυτό ή εκείνο θέτει υποψηφιότητα στο λάθος. Η επιλογή, η όποια επιλογή, κρύβει καιπιθανότητες λάθους.Άλλωστε, αυτή είναι η πρόκληση που περιέχει κάθε διάθεση για επιλογή: να δούμε δηλαδή αν σωστά το σκεφτόμαστε ή λάθος. Να διαπιστώσουμε αν θα μας βγει ή όχι. Με τρελαίνουν οι άνθρωποι που φοβούνται να κάνουν οτιδήποτε γιατί φοβούνται μη κάνουν λάθος! Εγώ ποτέ δεν σκέφτηκα το λάθος. Έκανα αυτό που ήθελα και,αν δενμου έβγαινε,το έβρισκα ακόμη πιο προκλητικό να ξαναπροσπαθήσω. Γι’ αυτό και δεν θυμάμαι τα λάθη μου.Τα απωθώ από τη σκέψη μου. Να σας πω πολλά σωστά που έχω κάνει… Για να φτάσω όμως στα σωστά, πάντα έκανα ένα σερί από λάθη.Αυτό είναιτο συμπέρασμα.

– Ας επανέλθουμε όμως στις αλλαγές του ποδοσφαίρου… Εσείς είστε πολύ νέος, μόλις 42 χρόνων. Σαν χθες παίζατε ακόμη. Πόσο μπορεί να έχει αλλάξει μέσα σε τόσο λίγο διάστημα το ποδόσφαιρο;
Τα χρήματα, λένε, και βουνό κινούν. Δεν ξέρω αν το λέτε στην Ελλάδα…Υπάρχει μια παραλλαγή αυτού που λέτε στην Ελλάδα, αλλά δεν έχει σημασία. Τα χρήματα λοιπόν έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τα πάνταμέσα σε ένα 24ωρο.

– Και αυτό είναι πρόβλημα;

Κοιτάξτε… Πρόβλημα για ποιον; Για τους φιλάθλους; Ναι. Για τους χορηγούς; Όχι. Για τους ποδοσφαιριστές; Και ναι, και όχι. Εγώ λέω ότι όλες αυτές οι μεγάλες μπίζνες αφορούν συγκεκριμένες ομάδες και συγκεκριμένους παίκτες. Ευτυχώς, δεν αφορούν τους πάντες. Μετά όλοι λέμε ότι τα χρήματα, τα πολλά χρήματα ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση του ποδοσφαίρου και για την κακή φήμη που έχει αποκτήσει αυτό το άθλημα, αυτό το παιχνίδι.Από την άλλη, όμως, πώς γίνεται το άθλημα να πάρει αυτήν τη δύναμη χωρίς τα χρήματα, χωρίς τα κεφάλαια; Το ξέρετε, βέβαια, ότι 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα παρακολουθήσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο Γαλλίας. Αυτό και μόνο είναι μια αγορά τεράστια, ένας φοβερός πόλος έλξης τέτοιων τεράστιων οικονομικών μεγεθών. Αν θέλουμε λοιπόν, μέσω της τηλεόρασης και των μέσων, να κάνουμε γνωστό τοπαιχνίδι αυτό και στις πιο απομακρυσμένες και απομονωμένες περιοχές του κόσμου, θα πρέπει να δεχτούμε και τις συνέπειες αυτού του ανοίγματος. Το άνοιγμα αυτό είναιτόσο μεγάλο που χρειάζεται χρήματα πολλά…Εγώ ήμουν από τους ανθρώπους που πριν από 15 χρόνια τάχθηκα υπέρ αυτού του ανοίγματος, έχοντας συνείδηση του οικονομικού πυρετού που θα προκαλούσε. Θεωρώ ότι δεν είμαι ο πιο κατάλληλος να πάρω σήμερα την αντίθετη θέση –βλέποντας τις συνέπειες–, γιατί ήμουν από αυτούς που συνέβαλαν προς αυτή την κατεύθυνση.

– Καλά όλα αυτά… αλλά σήμερα δεν θα έπρεπε να κάνετε την αυτοκριτική σας; Δεν θα έπρεπε να αναρωτιέστε αν κάνατε καλά ή κακά που πήρατε αυτήν τη θέση;
Μα νομίζω ότι τα καλά είναι περισσότερα από τα κακά από αυτή την εξέλιξη. Δεν πιστεύετε ότιτο ρίσκο που περιέχει το ίδιο το παιχνίδι και το καθιστά ενδιαφέρον χάθηκε για πάντα; Τώρα απουσιάζει εντελώς το ρίσκο.

– Δεν θα διαφωνήσω μαζί σας… Ο Φέρεντς Πούσκας μού είπε χαρακτηριστικά: «Σήμερα το ποδόσφαιρο έχασε τη χαρά του».
Σωστός ο κ. Πούσκας.Το ύψος των αμοιβών τωνπαικτών επηρεάζειτην κίνησή τους μέσα στο γήπεδο. Ο σημερινός ακριβοπληρωμένος σταρ του ποδοσφαίρου δύσκολα ρισκάρει μέσα στο γήπεδο. Κάθε φάση στην οποία πρωταγωνιστεί μπορεί να είναι και το τέλος μιας υπέροχης και άνετης ζωής για τα επόμενα χρόνια του.

– Αυτό αλλάζει πια το σκοπό του ίδιου του παιχνιδιού;
Βέβαια. Σήμερα, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, παντού, ο σκοπός της δράσης, των πράξεών μας κυριαρχείται από το «να μη χάσεις» και όχι από το «να κερδίσεις». Σήμερα, ακόμη και αν δεν βάλεις γκολ, μπορείς να κερδίσεις βαθμό, ενώ, αν βάλεις δύο γκολ, δεν είσαι σίγουρος ότι θα κερδίσεις. Περάσαμε σε μια νέα εποχή στο ποδόσφαιρο: στην εποχή όπου έχει μεγαλύτερη αξία ένας ανασταλτικός παίκτης από έναν επιτελικό και επιθετικό. Αν έχεις να διαλέξεις δηλαδή ανάμεσα στους δύο, θα προτιμήσεις, σίγουρα, τον ανασταλτικό. Αυτό αυτομάτως κάνει το παιχνίδι λιγότερο θεαματικό.

– Εσείς, βλέποντας σήμερα ποδόσφαιρο, δεν νοσταλγείτε ένα παιχνίδι του παλιού καλού καιρού;
Προσωπικά, όταν βλέπω ποδόσφαιρο, δεν νιώθω καμία νοσταλγία. Γενικά, δεν τα πάω καλά με τη νοσταλγία στη ζωή μου. Κοιτάξτε, το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι, μην τα μεγαλοποιούμε τα πράγματα… Παραμένει λοιπόν ένα παιχνίδι όπου έντεκα παίζουν εναντίον έντεκα.

– Ποιες είναι για σας οι βασικές αξίες της ζωής και του αθλητισμού;
Οι φίλοι και η οικογένεια.

– Ποια ομάδα βλέπετε να κερδίζει στον τελικό του Κυπέλλου Γαλλίας;
Στα χαρτιά η Βραζιλία. Η υπόθεση όμως δεν παίζεται στα χαρτιά. Τα πάντα είναι δυνατόν να συμβούν.Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν ανυπέρβλητες διαφορές μεταξύ των ομάδων. Έχουν κάνει όλες πολύ καλή προετοιμασία. Πιστεύω ότι η γαλλική ομάδα έχει πολλές πιθανότητες να πάρει το Κύπελλο.

– Έχετε σκεφτεί τι θα κάνετε σε σχέση με το ποδόσφαιρο μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο;
Ίσως ασχοληθώ με τα διοικητικά της FIFA. Το θεωρώ εξίσου σημαντικό, χωρίς να αποτελεί προσωπική φιλοδοξία. Απλώς, πιστεύω ότι θα ήταν κάτι εποικοδομητικό.Αυτό είναι όλο… Θα σας επαναλάβω ότι στη ζωή μου κάνω πράγματα που με βοηθούν να ζω και να νιώθω ζωντανός.

– Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ σας ευχαριστώ.