Και τώρα, επιτέλους, ποδόσφαιρο. Έχουν περάσει σχεδόν 12 χρόνια από τότε που ο Sepp Blatter με τις αδέξιες κινήσεις του, ίσως και αμήχανες, προσπαθούσε να ανοίξει ενα φάκελο για να ανακοινώσει τη χώρα που θα φιλοξενούσε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022. Περιχαρής ο Blatter έδειξε μια λέξη, Κατάρ. Μιά λέξη που όμως δημιούργησε χίλιες ερωτήσεις. Γιατί; Πώς; Γιατί εδώ; Γιατί τώρα; Και – ειλικρινά – τι στο διάολο συμβαίνει στο ποδόσφαιρο;

Καταρχάς ας δούμε τα πράγματα με ψυχραιμία. Be cool. Αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, στο Κατάρ, δεν είναι δα και το πρώτο που διεξάγεται στη σκιά του ολοκληρωτισμού. Επίσης δεν είναι το πρώτο που απονέμεται υπό αμφισβητούμενες προϋποθέσεις σε μια χώρα. Ας είναι καλά η εν πολλές αμαρτίες περιπεσούσα FIFA. Ούτε θα είναι το πρώτο που θα κατασκευαστεί με εξωπραγματικά έξοδα για το δημόσιο ταμείο, ακόμα και αν μιλάμε για το Κατάρ των σεϊχιδων. Δεν θα είναι καν το πρώτο που επιβαρύνει το περιβάλλον και τον πλανήτη. Η αλήθεια όμως είναι ότι σίγουρα δεν θα μοιάζει με οποιοδήποτε άλλο έχουμε παρακαλουθήσει στο παρελθόν. Το ίδιο ισχύει και για τις ομάδες που συμμετέχουν, παίκτες και προπονητές. Πότε στο παρελθόν παρακολουθήσαμε Παγκόσμιο Κύπελλο το χειμώνα; Να το υποδέχεται μια χώρα χωρίς ποδοσφαιρική κληρονομιά; Μια χώρα που την επέβαλαν 22 άντρες της εκτελεστικής επιτροπής της FIFA, από τους οποίους τρεις δεν θα το παρακολουθήσουν, γιατί αποδήμησαν εις Κύριον.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ απλώς υπενθυμίζει για μία ακόμη φορά το ρόλο που έχει το δωμάτιο της εξουσίας στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Άλλωστε το δωμάτιο της εξουσίας, καθ´όλα γνωστό για την μετριοφροσύνη του, έχει δημιουργήσει την ιστορία ότι το ποδόσφαιρο ή καλύτερα, η ιδέα του ποδοσφαίρου είναι αυτή που προσφέρει μια ευχάριστη απόδραση στη μάζα, προσφέρει τη κοινή χαρά, εξυμνεί το αθλητικό ιδεώδες με σκοπό να πετύχει, τι; Τι άλλο; Μα φυσικά να κάνει το κόσμο καλύτερο. Μόνο που στην περίπτωση του Κατάρ, το ποδόσφαιρο κατάφερε να κάνει τον κόσμο αισθητά χειρότερο.

Το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου που φιλοξενείται από μια αραβική μουσουλμανική χώρα, αντί να είναι μια γιορτή του ποδοσφαίρου, έχει γίνει πεδίο αντιπαράθεσης. Η ομάδα της Δανίας θα κατέβει στους αγώνες με τις εμφανίσεις της να έχουν το λογότυπο της εταιρείας – Hummel – θαμπό, μια και η εταιρεία αποφάσισε να μην είναι αναγνωρίσημη, σε ένα τουρνουά που έχει κοστίσει ζωές. Η ομάδα της Αυστραλίας δημιούργησε ένα βίντεο που εκφράζει τις ανησυχίες της για την τύχη των μεταναστών εργατών αλλά και για την αντιμετώπιση των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων του Κατάρ. Οκτώ από τις 32 ομάδες σχεδιάζουν να φορέσουν ένα περιβραχιόνιο με τα χρώματα του ουράνιου τόξου για να υποστηρίξουν τα δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+. Το Λονδίνο δήλωσε ότι δεν θα κάνει δημόσιες προβολές των αγώνων.

Το Παρίσι, έδρα της Paris Saint Germain, υποστηριζόμενης από το Κατάρ, καθώς και αρκετές άλλες γαλλικές πόλεις ανακοίνωσαν το ίδιο. Το BBC παρουσίασε τον δήμαρχο της Λιλ, ο οποίος περιέγραψε το φετινό τουρνουά ως “ανοησία από την άποψη των ανθρώπινων δικαιωμάτων, του περιβάλλοντος και του αθλητισμού”. Στη Βρετανία, το Εργατικό Κόμμα δήλωσε ότι μποϊκοτάρει το Παγκόσμιο Κύπελλο, και οι βουλευτές που έχουν επισκεφθεί το Κατάρ σε δωρεάν ταξίδια έχουν καταγγελθεί από τον Τύπο. Το “Fifa Uncovered” από το Netflix, σε πείθει τελικά ότι το Κατάρ δωροδόκησε την επιτροπή επιλογής του Παγκοσμίου Κυπέλλου, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς.

Παρ´όλα αυτά όλοι αγαπούν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το ερώτημα λοιπόν είναι το εξής: Πόσο ενθουσιασμένοι είστε ή αν ο Kylian Mbappé και Robert Lewandowski, ο Lionel Messi και ο Cristiano Ronaldo, ο Kevin De Bruyne και Vinícius Júnior μπορούν να σας ενθουσιάσουν. Η περίοδος που γίνεται αλλά και η επιβάρυνση των παικτών προμηνύει εκπλήξεις. Η παρουσία της Γερμανίας του Hansi Flick αλλά και η μέτρια προετοιμασία της Βραζιλίας είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό για την πορεία τους στο Κατάρ. Η συναρπαστική Ισπανία του Λουίς Ενρίκε αλλά και η Ολλανδία υπό την καθοδήγηση του ιδιόρυθμου Λουίς βαν Γκάαλ κλείνουν κρυφά το μάτι στο τελικό της διοργάνωσης. Αποτίουμε φόρο τιμής στη σπουδαία ομάδα του Βελγίου και υποστηρίζουμε την αθόρυβη αλλά πάντα υπολογίσιμη, ταλαντούχα και ικανή για όλα ομάδα της Αργεντινής. Αξιόμαχες παραμένουν η κάτοχος του τίτλου Γαλλία, η ταλαντούχα αλλά περιορισμένων δυνατοτήτων Πορτογαλία και όπως πάντα η αινιγματική Αγγλία που φαίνεται όμως ώριμη να διαχειριστεί άλλη μια κρίση πρόωρης αποχώρησης. Ομάδες όπως ο Καναδάς και το Εκουαδόρ, το Ιράν και η Κόστα Ρίκα θα προσπαθήσουν να κάνουν τη ζημιά στους αντιπάλους τους και να κάνουν περισσότερο ενδιαφέρον το τουρνουά. Η Ουαλία ταξιδεύει στο πρώτο της Παγκόσμιο Κύπελλο μετά από 64 χρόνια με μεγάλες ελπίδες για μια καλή πορεία. Το ποδόσφαιρο λοιπόν αρχίζει σε λίγες ώρες, και όλα τα άλλα σταματούν. Θα υπάρξουν ανατροπές, κατορθώματα, μεγαλείο, κλάματα και θα υπάρξει και ένας θρίαμβος. Απολαύστε το.