Μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου ο Κιλιάν Μπαπέ, ο Αντουάν Γκριεζμάν, ο Ολιβιέ Ζιρού και οι συμπαίκτες τους οδηγούν ξανά τη Γαλλία στο μονοπάτι της επιτυχίας. Έξω από αυτές, όμως, ο μεγάλος «στρατηγός» είναι ο Ντιντιέ Ντεσάν. Ο 54χρονος προπονητής από τη Μπαγιόν αναδεικνύεται σε μορφή, σε ζωντανό θρύλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου καθώς έχει ήδη γράψει ιστορία και συνεχίζει να προσθέτει «χρυσές» σελίδες στα κεφάλαιά της. Απόψε έγινε ο πρώτος προπονητής μετά από 32 χρόνια που οδηγεί μια ομάδα σε διαδοχικούς τελικούς Μουντιάλ καθώς η κάτοχος του τίτλου Γαλλία νίκησε το Μαρόκο στον ημιτελικό του Κατάρ 2022.

Ο τελευταίος που είχε πετύχει κάτι αντίστοιχο ήταν ο Φραντς Μπεκενμπάουερ, ο οποίος ηττήθηκε με τη Δυτική Γερμανία το 1986, αλλά πήρε τον τίτλο το 1990.Έτσι, την Κυριακή (18/12, 17:00) στον τελικό εναντίον της Αργεντινής ο Ντεσάν θα προσπαθήσει να γίνει ο μοναδικός που πιάνει το «στοιχειωμένο» επίτευγμα του Βιτόριο Πότσο, του μοναδικού με δύο διαδοχικές κατακτήσεις, με την Ιταλία το 1934 και το 1938. Κι όμως δεν ξεκίνησαν όλα τόσο «ρόδινα» για τον Ντεσάν, ούτε στην ποδοσφαιρική ούτε στην προπονητική του καριέρα. Το 1989 ήταν η χρονιά που έκανε ντεμπούτο στην εθνική Γαλλίας με προπονητή τον Μισέλ Πλατινί, ενώ συμπτωματικά την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τον εφηβικό του έρωτα, την Κλοντ-Αντουανέτ με την οποία το 1996 απέκτησαν τον μοναχογιό τους, Ντίλαν.

Στο μεσοδιάστημα οι αποτυχίες σε διεθνές επίπεδο ήταν συνεχείς και… αβάσταχτες. Η Γαλλία έμεινε έξω από δύο διαδοχικά Μουντιάλ (1990, 1994) ενώ αποκλείστηκε μόλις στον 1ο γύρο του EURO 1992. Καλά λένε ότι κάθε παιδί φέρνει την τύχη του, γιατί η γέννηση του Ντίλαν συνέπεσε με την… αναγέννηση των bleus και του Ντιντιέ Ντεσάn. Με το περιβραχιόνιο του αρχηγού οδήγησε τη Γαλλία στους ημιτελικούς του EURO 1996, δύο χρόνια αργότερα στον θρίαμβο του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1998 στο Παρίσι και το 2000 στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Ένα χρόνο αργότερα, το 2001, κρέμασε τα παπούτσια του μετά από σπουδαία καριέρα στη Ναντ, τη Μαρσέιγ και τη Γιουβέντους (λιγότερο στην Τσέλσι και Βαλένθια) και έγινε προπονητής.

Η ζήτηση ήταν άμεση με διαδοχικές και επιτυχημένες θητείες στη Μονακό, τη Γιουβέντους, τη Μαρσέιγ και από το 2012 την εθνική Γαλλίας με στόχο την (νέα) αναγέννηση της ομάδας μετά την αποτυχία στις τελευταίες διοργανώσεις. Η αρχή δεν άφησε και τα πιο αισιόδοξα μηνύματα αφού στους προκριματικούς του Μουντιάλ 2014 δυσκολεύτηκε πάρα πολύ και στους τελικούς της Βραζιλίας αποκλείστηκε στους προημιτελικούς (από τη μετέπειτα θριαμβεύτρια) Γερμανία. Όμως μετά ξεκίνησε το… ράλι. Το 2016 η Γαλλία επανεμφανίστηκε μετά από 20 χρόνια σε τελικό EURO όπου ηττήθηκε στην παράταση από την Πορτογαλία. Δύο χρόνια μετά (2018) ο «D.D.» πανηγύρισε την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στα γήπεδα της Ρωσίας και μπήκε στην πολύ κλειστό κλαμπ εκείνων που έχουν σηκώσει το τρόπαιο ως παίκτες και ως προπονητές. Τα μέλη του είναι μόλις τρία: ο Γάλλος, ο Μάριο Λόμπο Ζαγκάλο (Βραζιλία, 1958, 1962 ως παίκτης, 1970 ως προπονητής) και ο Φραντς Μπεκενμπάουερ (1974 ως παίκτης, 1990 ως προπονητής). Μετά από ένα «διάλειμμα» στο EURO 2020 (που έγινε το 2021 λόγω Covid) και τον αποκλεισμό από την Ελβετία στα πέναλτι στην πρώτη νοκ άουτ φάση, ο Ντεσάν είναι ξανά πρωταγωνιστής σε μία μεγάλη στιγμή του γαλλικού ποδοσφαίρου.