Αν κάποιο απόγευμα σε βγάλει ο δρόμος σου προς την Καπνικαρέα ή το Μοναστηράκι, είναι πολύ πιθανό να δεις δύο τύπους να ραπάρουν στον δρόμο με μοναδική συνοδεία ένα ηχείο. Όποιος περάσει από εκεί, ξαφνικά γκρουβάρει και σταματάει να δει ποιοι είναι, ή τέλος πάντων, να καταλάβει από που “έσκασαν” αυτά τα δύο παιδιά. Ραπάρουν στα αγγλικά, γιατί όπως λένε τους βγαίνει πιο φυσικά αφού αυτή είναι και η μητρική τους γλώσσα.
Τα video clip των TWINSANITY είναι βουτηγμένα στην κουλτούρα του hip-hop, και δεν γίνεται να τους ακούσεις και να μην σε ταρακουνήσουν. Χρόνια τώρα εξάλλου έχουν μάθει την τέχνη, ξέρουν να βάζουν φωτιές σε πλατείες και σε συναυλιακούς χώρους σε όλη την Ελλάδα.
Ο Γιάννης (aka Linkone) και ο Raymond (aka Eyekonik) είναι δίδυμοι, έξαλλοι, προσγειωμένοι και η μουσική τους ξεχωρίζει, σε μία εποχή που όπου κι αν κοιτάξεις το hip-hop είναι παντού.
– Σε ποια ηλικία γνωρίσατε την κουλτούρα του hip-hop και ποια ήταν τα πρώτα σας ακούσματα;
Η πρώτη μας τριβή με την κουλτούρα του hip-hop ήταν πάνω κάτω το 2006 με 2007, μέσω της τέχνης του Graffiti, το οποίο ήταν το κύριο ερέθισμα που μας οδήγησε μετέπειτα στην μουσική. Τα πρώτα εγχώρια ακούσματα: TXC, Active Member, FFC, Razastarr, Psychodrama07, Stixoima. Aπό τα ξένα ονόματα θα αναφέραμε τους Gangstarr, Das EFX, Wu-Tang Clan, Pharcyde, A Tribe Called Quest, Cypress Hill, Funkdoobiest, Fu-Schnickens, Black Star.
– Οι καλλιτέχνες του δρόμου ολοένα και αυξάνονται. Εσείς, παρόλο που παίζετε και σε συναυλιακούς χώρους, συνεχίζετε να ραπάρετε στους δρόμους της Αθήνας. Πότε και πώς γεννήθηκε αυτή η ανάγκη;
Η ανάγκη γεννήθηκε το γύρω στο 2010 όταν μια φίλη μας μουσικός είχε την ιδέα να παίξουμε σε κάποιο δημόσιο χώρο και έτσι αποφασίσαμε να βγούμε με κιθάρες στην Αρεοπαγίτου για να τζαμάρουμε. Αυτή η πρωτοβουλία έφερε στο φως έναν άλλο κόσμο, γεμάτο πιθανότητες και διόδους να εκφράσουμε το έργο μας χωρίς κανέναν μεσάζοντα. Η πόλη ουσιαστικά πήρε μια άλλη μορφή και απέκτησε άλλο ρόλο στην ζωή μας. Αυτή μας δείχνει το δρόμο. Άνοιξε χώρο ώστε να μπορέσουμε να υπάρξουμε και να ζήσουμε μέσα σ’ αυτήν, ενεργοί σαν καλλιτέχνες, να βγάλουμε τα προς το ζην (στον βαθμό που αυτό είναι εφικτό) και μας έδωσε μια ελεύθερη πλατφόρμα να πειραματιστούμε και να εξελίξουμε την τεχνική και το performance μας. Μέχρι σήμερα αυτό δεν έχει αλλάξει μέσα μας, είναι τρόπος ζωής και φιλοσοφία. Μια αγνή δημιουργική και συνάμα πολιτική πράξη.
– Έχετε πει παλαιότερα ότι δεν είχατε ποτέ σας πικαπ, όμως το 2019 βγάλατε το “Vulture Culture” σε βινύλιο. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα, τη στιγμή που οι μουσικές πλατφόρμες κερδίζουν όλο και περισσότερο κόσμο;
Η ιδέα αυτή παραμένει ζωντανή από την στιγμή που σαν σχήμα πρωτοξεκινήσαμε να ηχογραφούμε, θεωρούμε ότι ο δίσκος βινυλίου είναι το πιο όμορφο μέσο που έχει ένας μουσικός να παρουσιάσει ολοκληρωμένα το έργο του. Είναι σαν μια μακροχρόνια σχέση, θέλει αγάπη αφοσίωση και υπομονή για να δουλέψει. Δεν μπορείς να ετεροκαθορίζεσαι σαν δημιουργός από τις ταχύτητες και τις ολοένα και πιο απαιτητικές ανάγκες της βιομηχανίας εάν θέλεις να κάνεις κάτι ουσιαστικό και διαχρονικό. Το να δώσεις φυσική μορφή σε έναν δίσκο για εμάς είναι σαν να κλείνεις έναν κύκλο και είναι ωραίο να υπάρχει κάτι χειροπιαστό να σου θυμίζει τη δουλειά και το μεράκι που έβαλες. Το αξίζει και ο κόσμος που σε ακούει και σε στηρίζει.
– Είναι γνωστό ότι ασχολείστε ενεργά με το graffiti, τελικά είστε “50/50 rap και graffiti” ή υπερισχύει κάτι περισσότερο μέσα σας;
Η τελευταία δεκαετία είναι 80% rap, 20% graffiti. Bέβαια χωρίς το graffiti μάλλον δεν θα είχαμε ασχοληθεί ποτέ με το hip-hop άρα πάντα θα έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μας.
– Ένα στίχο τραγουδιού που θα κάνατε graffiti σε τοίχο;
“Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα, μην τα φοβάσαι είναι ανώδυνα” των Razzastar.
– Η Αθήνα με μία λέξη;
Δασκάλα.
– Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που κάνει έναν άνθρωπο απλό;
Ο άνθρωπος είναι ένα τρομακτικά πολυδιάστατο πλάσμα για να μπορέσει να θεωρηθεί απλός, αλλά ίσως ο σεβασμός και η ταπεινότητα να βοηθάνε στο να γειωνόμαστε.
– Ποια είναι τα σχέδια σας από ‘δω και πέρα;
Έχουμε ενσωματώσει στο σχήμα σαν παραγωγό τον πολύ καλό μας φίλο και πολυτάλαντο μουσικό Νίκολα Γιακουμή aka Invisible Sounds. Μαζί έχουμε ξεκινήσει να δουλεύουμε τον τρίτο μας δίσκο, είμαστε σε μια φάση που συνεχώς γράφουμε, σβήνουμε και αναδιαμορφώνουμε τον ήχο. Συζητάμε το που ακριβώς θέλουμε να το πάμε αισθητικά, αυτό είναι μια πρωτόγνωρη και δύσκολη διαδικασία για εμάς, που έχουμε συνηθίσει να δουλεύουμε πολύ πιο ‘’απλά’’, αλλά έχει συμβάλει στην εξέλιξη μας και αυτό το χρωστάμε στον Νικολή. Ταυτόχρονα έχουμε αρχίσει και πειραματιζόμαστε περισσότερο με τον ελληνικό στίχο και είναι πολύ αναζωογονητικό. Έχουμε σκοπό να ανεβάσουμε διάφορα singles στο άμεσο μέλλον.
TWINSANITY INFO >>>
