Οι Throbbing Gristle, που σχηματίστηκαν το 1975, θεωρούνται πρωτοπόροι της industrial μουσικής, καθώς συνδύασαν avant-garde, ηλεκτρονικά και πειραματικά στοιχεία. Τα αρχικά μέλη του συγκροτήματος ήταν οι Genesis P-Orridge, Cosey Fanni Tutti, Peter ‘Sleazy‘ Christopherson και Chris Carter. Το προβοκατόρικο τους έργο τους ήταν μια βόμβα στα θεμέλια των βρετανικών συντηρητικών ηθών της δεκαετίας του ’70 καθώς αμφισβήτησε τα κοινωνικά πρότυπα και άσκησε τεράστια επιρροή στην underground σκηνή της εποχής.

Οι Throbbing Gristle δεν καινοτόμησαν απλά συνδυάζοντας τα υπάρχοντα είδη, αλλά εφηύραν και ένα δικό τους – την industrial μουσική- «Ήταν ένας τρόπος ζωής για εμάς, ο τρόπος με τον οποίο συσχετιζόμασταν με τον εαυτό μας, τους άλλους και την τέχνη», εξήγησε ο Carter. «Όλα όσα κάναμε ήταν industrial για εμάς. Ήταν περισσότερο μια ιδέα παρά ένας ήχος. Θέλω να πω, στις μέρες μας, λαμβάνεται απλά με έναν κυριολεκτικό τρόπο – ως industrial ήχος. Ο industrial ήχος που φτιάχναμε αποτελούσε μόνο μέρος του όλου industrial κινήματος που δημιουργήσει τότε».

Η μουσική τους περιείχε συχνά ενοχλητικές και αμφιλεγόμενες θεματολογίες, όπως το διαβόητο “Hamburger Lady“, ένα τραγούδι που συχνά θεωρείται ως ένα από τα πιο τρομακτικά σε όλη την ιστορία της μουσικής. Οι στίχοι περιγράφουν μια γυναίκα που υπέστη σοβαρά εγκαύματα που αναφέρεται ως “Hamburger Lady” και νοσηλεύεται στο νοσοκομείο της πόλης. Το τραγούδι συνδυάζει ζοφερούς, ατμοσφαιρικούς ήχους με τη στοιχειωτική spoken word ερμηνεία του P-Orridge.

Οι στίχοι γράφτηκαν από έναν φίλο του συγκροτήματος, τον Al Ackerman, ο οποίος ήταν πέρα από γιατρός και ταχυδρομικός καλλιτέχνης (mail artist). Ο Ackerman περιέθαλψε την “Hamburger Lady”, η οποία κέρδισε το μαύρο παρατσούκλι λόγω των τραυμάτων της. «Έστειλε αυτό το γράμμα επειδή είχε πραγματικά τρομερή επίδραση πάνω του», εξήγησε ο Tutti. «Ήταν μια μακροσκελής περιγραφή αυτής της γυναίκας που βρισκόταν σε τόσο άσχημη κατάσταση με εγκαύματα. Μας επηρέασε αρκετά, και τότε ήταν που ο Gen προσπάθησε να το κάνει τραγούδι. Και οι ήχοι επιχείρησαν να δώσουν μια αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε μια ημι-συνειδητή κατάσταση όπως φανταζόμασταν ότι ήταν και η ίδια, στα πρόθυρα της ανακούφισης από τον πόνο που επρόκειτο να φύγει».

Για να δημιουργηθεί αυτό το διαταραγμένο εφέ στο “Hamburger Lady”, βασικό στοιχείο αποτέλεσε η κιθάρα της Tutti. Την είχε αγοράσει για 15 λίρες από τα Woolworths, αλλά τη βρήκε πολύ βαριά, οπότε ο Carter την τροποποίησε πριονίζοντάς την. Δημιούργησαν ένα industrial drone χρησιμοποιώντας ένα slide και το Gristleizer, συμβάλλοντας στην στοιχειωτική ατμόσφαιρα του τραγουδιού. «Το χτυπούσα και το διέλυα πάνω σε ό,τι έβρισκα μπροστά μου», θυμάται η Tutti.

Εν τω μεταξύ, αυτός ο καταραμένος ψιλός τόνος που επαναλαμβάνεται σε όλο το “Hamburger Lady” δημιουργήθηκε από τον P-Orridge χρησιμοποιώντας μια σφυρίχτρα σε συνδυασμό με ένα πετάλι Gristleizer και ένα Roland Space Echo. «Υπάρχει ένα drone, η σφυρίχτρα, τα φωνητικά, όπως και ένας καρδιακός παλμός, ο οποίος ήταν το modular», θυμήθηκε ο Carter. «Είναι αρκετά απλό. Αλλά είναι αρκετά ανατρεπτικό, υποθέτω. Δίνει αυτή την αίσθηση της απειλής».

Ο γενικός απόηχος που αφήνει στο πέρας του το “Hamburger Lady” είναι αυτός της δυσφορίας και της έντασης, κάτι που ήταν χαρακτηριστικό της πρωτοποριακής και αντιδραστικής «αντι-ροκ» προσέγγισης των Throbbing Gristle στη μουσική. Αυτό το κομμάτι έπαιξε επίσης αναμφισβήτητα σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της κατεύθυνσης του επόμενου άλμπουμ των Throbbing Gristle, 20 Jazz Funk Greats, που κυκλοφόρησε το 1979. Αυτό το άλμπουμ συνέχισε την εξερεύνηση του γκρουπ σε σκοτεινές και αντισυμβατικές θεματικές, ενώ παράλληλα αντλούσε έμπνευση από τον Αμερικανό συνθέτη της lounge exotica Martin Denny. Το άλμπουμ περιελάμβανε κομμάτια όπως το “Hot On The Heels Of Love”, τα οποία ήταν επίσης επηρεασμένα από τον electro ήχο του Giorgio Moroder.

Δείτε επίσης: Austin Osman Spare, ο “παππούς” της χαοτικής μαγείας