Ήταν ένα πολύ παράξενο απόγευμα, εκείνο του καλοκαιριού του 2019 στην πίσω αυλή του σπιτιού της, τότε 34χρονης, Κρίστα Μπίλτον στα προάστια του Λος Αντζελες.
Εκείνη την ημέρα συγκεντρώθηκαν μέσα σε αυτά τα λίγα τετραγωνικά 35 παντελώς άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι που είχαν βρεθεί τους τελευταίους μήνες μεταξύ τους.
Άγνωστοι, αλλά… βασικά γνωστοί. Συγγενείς μεταξύ τους. Ανδρες και γυναίκες ηλικίας από 30 μέχρι 45 ετών που είχαν, πάνω κάτω, τα ίδια χαρακτηριστικά: τα ίδια μεγάλα δάχτυλα των ποδιών, το ίδιο βαθύ λακάκι στο πηγούνι – και κυρίως προέρχονταν όλοι τους από τον ίδιο πατέρα.
Επρόκειτο, λοιπόν, για ένα είδος οικογενειακής επανένωση, ένα family reunion, αμερικανιστί. Μόνο που οι 36 άνθρωποι που απάρτιζαν την συγκέντρωση μόλις τότε γνωρίζονταν για πρώτη φορά μεταξύ τους.
Όπως αναφέρει το εκτενές ρεπορτάζ του Guardian, η Μπίλτον ακόμη προσπαθεί να ξεπεράσει το σοκ της είδησης ότι διαθέτει 35 διαπιστωμένα και ίσως άλλα τόσα, ίσως και περισσότερα, αδέλφια –όλα τους αποτέλεσμα του, εξαιρετικά παραγωγικού ως δότη σπέρματος, πατέρα της, ενός άνδρα ονόματι Τζέφρι Χάρισον.
Η Μπίλτον, με αφορμή την διαπίστωση αυτή, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Normal Family: On Truth, Love, and How I Met My 35 Siblings» («Φυσιολογική Οικογένεια: Για την αλήθεια, την αγάπη και το πώς γνώρισα τα 35 αδέρφια μου»).
Και κάπως έτσι άρχισε να ξετυλίγετι το κουβάρι της ανακάλυψης για την ταυτότητα του πατέρα της, ο οποίος ήταν ένας άστεγος που πάλευε με τον εθισμό του στα ναρκωτικά, αλλά κρυφά ένας από τους πιο παραγωγικούς δότες σπέρματος της «California Cryobank» και μάλιστα υπήρξε ο πρώτος δότης σπέρματος στην αμερικανική ιστορία που εγκατέλειψε δημόσια την ανωνυμία του.
Ο «Δότης 150»
Τη δεκαετία του 1980, ο Τζέφρι έκανε τουλάχιστον δύο καταθέσεις σπέρματος την εβδομάδα. Ήταν ο «Δότης 150», αριθμό που τού είχαν δώσει στην κλινική. Στην περιγραφή που υπήρχε στον φάκελό του, ο Χάρισον είχε δηλώσει ότι οι γονείς του είχαν πάει σε πανεπιστήμια κύρους και ο ίδιος είχε «Πτυχίο φιλοσοφίας από την Ευρώπη», ήταν «Χορευτής/Μουσικός/Δάσκαλος Fitness/Συγγραφέας. Προτεστάντης. Ενδιαφέροντα: Υγεία, Κιθάρα, Κολύμπι, Χορός, Γράψιμο, Ταξίδια. Αγαπά τα ζώα και τα παιδιά και απολαμβάνει τη ζωή χωρίς να ανησυχεί για το μέλλον».
Όλες οι «δωρεές» του κατέληξαν κάπου και από το σπέρμα του γεννήθηκαν, στην πορεία, δεκάδες παιδιά.
«Το βιβλίο, κατά μία έννοια, αφορά όλες τις “άγριες” συνέπειες αυτής της ανακάλυψης», τονίζει εμφατικά η Μπίλτον, «αλλά στη συνέχεια, συνειδητοποίησα ότι πολλά από αυτά που μου είχαν πει για τους γονείς μου και την ανατροφή μου ήταν όλα τους “λευκά ψέματα”. Και έτσι το βιβλίο ήταν η προσπάθειά μου να καταλάβω τι πραγματικά είχε συμβεί».
Πράγματι, η, σημερα 37χρονη Αμερικανίδα διαπίστωσε ότι ο Τζέφρι πληρώθηκε όχι μόνο για να γίνει πατέρας της, αλλά και για να έρχεται να της παίζει κιθάρα ή να φέρνει τον σκύλο του να παίζει με τα κορίτσια, τα απογεύματα που εκείνα ζητούσαν τον μπαμπά τους.
Όσον αφορά στην βιολογική της μητέρα, αυτή ήταν μια ομοφυλόφιλη ονόματι Ντέμπρα, η οποία είχε γνωρίσει τους Beatles και τους Rolling Stones, ο Τζεφ Μπρίτζες ήταν το πρώτο της αγόρι ενώ η Εύα Γκαμπόρ (η αδελφή της Ζα Ζα) ήταν μια από τις πολλές λεσβίες συντρόφους της.
Όμως, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η Ντέμπρα συνειδητοποίησε ότι ήθελε παιδιά, οπότε προσέγγισε τον Τζέφρι σε ένα κομμωτήριο στο Μπέβερλι Χιλς, και του πλήρωσε 2.000 δολάρια για να γίνει πατέρας του παιδιού της, με την προϋπόθεση ότι δεν θα δώριζε ποτέ ξανά το σπέρμα του – μια υπόσχεση που ο Τζέφρι δεν φρόντισε να κρατήσει, γιατί και ο ίδιος είχε εθισμούς και οικονομικά προβλήματα να αντιμετωπίσει.
«Εκείνη την εποχή ο Τζέφρι ήταν στρίπερ, μάλιστα τον μήνα που γεννήθηκε η Μπίλτον ήταν το κεντρικό πρόσωπο του περιοδικού Playgirl», σημειώνει το άρθρο της βρετανικής εφημερίδα,ς ενώ η ίδια η Μπίλτον προσθέτει: «Η μητέρα μου ήταν μια απίστευτα πολύπλοκη γυναίκα. Πάλευε με τον αλκοολισμό και τον εθισμό της στα ναρκωτικά, πέρασε από πολλά διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα στη ζωή της και συχνά πλήρωνε τους λογαριασμούς της μέσω τυχοδιωκτικών τακτικών. Ετσι, το βιβλίο αναφέρεται επίσης στο πώς είναι για ένα παιδί να μεγαλώνει μέσα σε τέτοιου είδους αστάθεια».
«Συνειδητοποίησα ότι η ερώτηση που έκανα συχνά ήταν: “Τι είναι οικογένεια;” Η μαμά μου είχε πολλές διαφορετικές σχέσεις· μερικές φορές αυτό σήμαινε άλλα παιδιά, που για λίγο θα γίνονταν ετεροθαλή αδέρφια μου. Στη συνέχεια, όταν έμαθα για τα βιολογικά αδέρφια, με οδήγησε να σκεφτώ τι σημαίνει να είσαι στην οικογένεια κάποιου. Τι ευθύνες έχεις απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους; Δεν μου είχαν πει ότι υπήρχε μια οικονομική συμφωνία μεταξύ των γονιών μου για να παίξει εκείνος τον ρόλο του μπαμπά και ότι ουσιαστικά ήταν δότης σπέρματος σε μένα με πολλούς τρόπους επίσης», υπερτονίζει με νόημα η 37χρονη γυναίκα.
Οταν η Μπίλτον έμαθε για πρώτη φορά για το παρελθόν του πατέρα της, αρχικά συγκλονίστηκε. Ως αντίδραση, σταμάτησε να τον αποκαλεί «πατέρα της», τον έλεγε απλά «Δότη». «Δέκα χρόνια αργότερα, όμως, όταν συνάντησε μια ετεροθαλή αδερφή της, η οποία ήταν ενθουσιασμένη με την προοπτική μιας ευρύτερης οικογένειας, αντί για κάτι «βαρύ και σκοτεινό» το είδε απλά σαν μια περιπέτεια, ως ένα ταξίδι προσωπικής συνειδητοποίησης και αυτο-ανακάλυψης», επισημαίνει ο Guardian.
«Σε αυτά τα παιδιά [σ.σ: εννοεί τα αδέλφια της] συχνά δεν έλεγαν ότι είχαν προκύψει από δότη. Γι’ αυτά, λοιπόν, είναι σοκ όταν κάνουν τεστ DNA. Κοιτάζονται στον καθρέφτη και βλέπουν έναν διαφορετικό άνθρωπο», λέει η ίδια η Μπίλτον και προσθέτει: «Έπειτα, υπάρχει μια περίοδος εξιδανίκευσης του Τζέφρι πριν προσγειωθούν στην πραγματικότητα: Πολλοί έρχονται να τον συναντήσουν, ελπίζοντας σε έναν πολύ πιο βαθύ δεσμό μεταξύ παιδιού και γονέα, αλλά συνήθως συμβιβάζονται με το δέσιμο με τα αδέρφια ως έναν τρόπο να συνδεθούν με αυτή την πλευρά του εαυτού τους».
Τελικά, το «ταξίδι συνειδητοποίησης» της Μπίλτον είχε τα δικά του θετικά αποτελέσματα: «Το να ανακαλύπτω το ένα μετά το άλλο με τόσες πολλές ομοιότητες μεταξύ μας είχε μια βαθιά επίδραση σε μένα, καταλαβαίνοντας ότι δεν έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσα, αλλά ότι μπορεί να υπάρχει ένα βιολογικό υπόβαθρο. Σημαίνει ότι μπορείς να αποδέχεσαι πιο εύκολα τον εαυτό σου».
Ήταν ένα πολύ παράξενο απόγευμα, εκείνο του καλοκαιριού του 2019 στην πίσω αυλή του σπιτιού της, τότε 34χρονης, Κρίστα Μπίλτον στα προάστια του Λος Αντζελες.
Εκείνη την ημέρα συγκεντρώθηκαν μέσα σε αυτά τα λίγα τετραγωνικά 35 παντελώς άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι που είχαν βρεθεί τους τελευταίους μήνες μεταξύ τους.
Άγνωστοι, αλλά… βασικά γνωστοί. Συγγενείς μεταξύ τους. Ανδρες και γυναίκες ηλικίας από 30 μέχρι 45 ετών που είχαν, πάνω κάτω, τα ίδια χαρακτηριστικά: τα ίδια μεγάλα δάχτυλα των ποδιών, το ίδιο βαθύ λακάκι στο πηγούνι – και κυρίως προέρχονταν όλοι τους από τον ίδιο πατέρα.
Επρόκειτο, λοιπόν, για ένα είδος οικογενειακής επανένωση, ένα family reunion, αμερικανιστί. Μόνο που οι 36 άνθρωποι που απάρτιζαν την συγκέντρωση μόλις τότε γνωρίζονταν για πρώτη φορά μεταξύ τους.
Όπως αναφέρει το εκτενές ρεπορτάζ του Guardian, η Μπίλτον ακόμη προσπαθεί να ξεπεράσει το σοκ της είδησης ότι διαθέτει 35 διαπιστωμένα και ίσως άλλα τόσα, ίσως και περισσότερα, αδέλφια –όλα τους αποτέλεσμα του, εξαιρετικά παραγωγικού ως δότη σπέρματος, πατέρα της, ενός άνδρα ονόματι Τζέφρι Χάρισον.
Η Μπίλτον, με αφορμή την διαπίστωση αυτή, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Normal Family: On Truth, Love, and How I Met My 35 Siblings» («Φυσιολογική Οικογένεια: Για την αλήθεια, την αγάπη και το πώς γνώρισα τα 35 αδέρφια μου»).
Και κάπως έτσι άρχισε να ξετυλίγετι το κουβάρι της ανακάλυψης για την ταυτότητα του πατέρα της, ο οποίος ήταν ένας άστεγος που πάλευε με τον εθισμό του στα ναρκωτικά, αλλά κρυφά ένας από τους πιο παραγωγικούς δότες σπέρματος της «California Cryobank» και μάλιστα υπήρξε ο πρώτος δότης σπέρματος στην αμερικανική ιστορία που εγκατέλειψε δημόσια την ανωνυμία του.
Ο «Δότης 150»
Τη δεκαετία του 1980, ο Τζέφρι έκανε τουλάχιστον δύο καταθέσεις σπέρματος την εβδομάδα. Ήταν ο «Δότης 150», αριθμό που τού είχαν δώσει στην κλινική. Στην περιγραφή που υπήρχε στον φάκελό του, ο Χάρισον είχε δηλώσει ότι οι γονείς του είχαν πάει σε πανεπιστήμια κύρους και ο ίδιος είχε «Πτυχίο φιλοσοφίας από την Ευρώπη», ήταν «Χορευτής/Μουσικός/Δάσκαλος Fitness/Συγγραφέας. Προτεστάντης. Ενδιαφέροντα: Υγεία, Κιθάρα, Κολύμπι, Χορός, Γράψιμο, Ταξίδια. Αγαπά τα ζώα και τα παιδιά και απολαμβάνει τη ζωή χωρίς να ανησυχεί για το μέλλον».
Όλες οι «δωρεές» του κατέληξαν κάπου και από το σπέρμα του γεννήθηκαν, στην πορεία, δεκάδες παιδιά.
«Το βιβλίο, κατά μία έννοια, αφορά όλες τις “άγριες” συνέπειες αυτής της ανακάλυψης», τονίζει εμφατικά η Μπίλτον, «αλλά στη συνέχεια, συνειδητοποίησα ότι πολλά από αυτά που μου είχαν πει για τους γονείς μου και την ανατροφή μου ήταν όλα τους “λευκά ψέματα”. Και έτσι το βιβλίο ήταν η προσπάθειά μου να καταλάβω τι πραγματικά είχε συμβεί».
Πράγματι, η, σημερα 37χρονη Αμερικανίδα διαπίστωσε ότι ο Τζέφρι πληρώθηκε όχι μόνο για να γίνει πατέρας της, αλλά και για να έρχεται να της παίζει κιθάρα ή να φέρνει τον σκύλο του να παίζει με τα κορίτσια, τα απογεύματα που εκείνα ζητούσαν τον μπαμπά τους.
Όσον αφορά στην βιολογική της μητέρα, αυτή ήταν μια ομοφυλόφιλη ονόματι Ντέμπρα, η οποία είχε γνωρίσει τους Beatles και τους Rolling Stones, ο Τζεφ Μπρίτζες ήταν το πρώτο της αγόρι ενώ η Εύα Γκαμπόρ (η αδελφή της Ζα Ζα) ήταν μια από τις πολλές λεσβίες συντρόφους της.
Όμως, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η Ντέμπρα συνειδητοποίησε ότι ήθελε παιδιά, οπότε προσέγγισε τον Τζέφρι σε ένα κομμωτήριο στο Μπέβερλι Χιλς, και του πλήρωσε 2.000 δολάρια για να γίνει πατέρας του παιδιού της, με την προϋπόθεση ότι δεν θα δώριζε ποτέ ξανά το σπέρμα του – μια υπόσχεση που ο Τζέφρι δεν φρόντισε να κρατήσει, γιατί και ο ίδιος είχε εθισμούς και οικονομικά προβλήματα να αντιμετωπίσει.
«Εκείνη την εποχή ο Τζέφρι ήταν στρίπερ, μάλιστα τον μήνα που γεννήθηκε η Μπίλτον ήταν το κεντρικό πρόσωπο του περιοδικού Playgirl», σημειώνει το άρθρο της βρετανικής εφημερίδα,ς ενώ η ίδια η Μπίλτον προσθέτει: «Η μητέρα μου ήταν μια απίστευτα πολύπλοκη γυναίκα. Πάλευε με τον αλκοολισμό και τον εθισμό της στα ναρκωτικά, πέρασε από πολλά διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα στη ζωή της και συχνά πλήρωνε τους λογαριασμούς της μέσω τυχοδιωκτικών τακτικών. Ετσι, το βιβλίο αναφέρεται επίσης στο πώς είναι για ένα παιδί να μεγαλώνει μέσα σε τέτοιου είδους αστάθεια».
«Συνειδητοποίησα ότι η ερώτηση που έκανα συχνά ήταν: “Τι είναι οικογένεια;” Η μαμά μου είχε πολλές διαφορετικές σχέσεις· μερικές φορές αυτό σήμαινε άλλα παιδιά, που για λίγο θα γίνονταν ετεροθαλή αδέρφια μου. Στη συνέχεια, όταν έμαθα για τα βιολογικά αδέρφια, με οδήγησε να σκεφτώ τι σημαίνει να είσαι στην οικογένεια κάποιου. Τι ευθύνες έχεις απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους; Δεν μου είχαν πει ότι υπήρχε μια οικονομική συμφωνία μεταξύ των γονιών μου για να παίξει εκείνος τον ρόλο του μπαμπά και ότι ουσιαστικά ήταν δότης σπέρματος σε μένα με πολλούς τρόπους επίσης», υπερτονίζει με νόημα η 37χρονη γυναίκα.
Οταν η Μπίλτον έμαθε για πρώτη φορά για το παρελθόν του πατέρα της, αρχικά συγκλονίστηκε. Ως αντίδραση, σταμάτησε να τον αποκαλεί «πατέρα της», τον έλεγε απλά «Δότη». «Δέκα χρόνια αργότερα, όμως, όταν συνάντησε μια ετεροθαλή αδερφή της, η οποία ήταν ενθουσιασμένη με την προοπτική μιας ευρύτερης οικογένειας, αντί για κάτι «βαρύ και σκοτεινό» το είδε απλά σαν μια περιπέτεια, ως ένα ταξίδι προσωπικής συνειδητοποίησης και αυτο-ανακάλυψης», επισημαίνει ο Guardian.
«Σε αυτά τα παιδιά [σ.σ: εννοεί τα αδέλφια της] συχνά δεν έλεγαν ότι είχαν προκύψει από δότη. Γι’ αυτά, λοιπόν, είναι σοκ όταν κάνουν τεστ DNA. Κοιτάζονται στον καθρέφτη και βλέπουν έναν διαφορετικό άνθρωπο», λέει η ίδια η Μπίλτον και προσθέτει: «Έπειτα, υπάρχει μια περίοδος εξιδανίκευσης του Τζέφρι πριν προσγειωθούν στην πραγματικότητα: Πολλοί έρχονται να τον συναντήσουν, ελπίζοντας σε έναν πολύ πιο βαθύ δεσμό μεταξύ παιδιού και γονέα, αλλά συνήθως συμβιβάζονται με το δέσιμο με τα αδέρφια ως έναν τρόπο να συνδεθούν με αυτή την πλευρά του εαυτού τους».
Τελικά, το «ταξίδι συνειδητοποίησης» της Μπίλτον είχε τα δικά του θετικά αποτελέσματα: «Το να ανακαλύπτω το ένα μετά το άλλο με τόσες πολλές ομοιότητες μεταξύ μας είχε μια βαθιά επίδραση σε μένα, καταλαβαίνοντας ότι δεν έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσα, αλλά ότι μπορεί να υπάρχει ένα βιολογικό υπόβαθρο. Σημαίνει ότι μπορείς να αποδέχεσαι πιο εύκολα τον εαυτό σου».
