Ποιος είναι τσόγλανος; Αυτός που ξεπερνάει τα όρια του θράσους, παρακάμπτει ηθικές αξίες, κανόνες και νόμους, επιβάλλει με το στανιό – άρα με όποιον τρόπο γουστάρει – την «θέση» του, ακόμα και αν αυτή, για παράδειγμα, είναι κάτι τόσο συνηθισμένο (δυστυχώς), όπως το να διακόπτεις την κυκλοφορία του δρόμου για τον οποιονδήποτε λόγο.

Δεν έχουν περάσει δέκα λεπτά από την έντρομη στιγμή που βρεθήκαμε μάρτυρες, εδώ στο Olafaq, ενός ξυλοδαρμού. Μιας άνισης επίθεσης, γιατί ο ένας κρατούσε έναν λοστό (μπορεί να ήταν μεταλλικός κάβουρας, το γνωστό εργαλείο) και ο άλλος είχε μόνο τις γροθιές του. Πολύ θα σκεφτούν, «Γι’ αυτό θέλω να μάθω κάποια πολεμική τέχνη», αλλά διαφωνώ. Δε μπορεί να είναι αυτή η λύση στη βία. Πόσο πιο υγιής να είναι ένας κόσμος που ξέρει να κλωτσάει αστραπιαία; Και ναι, «άμυνα», φυσικά. Αλλά τι θα είχε αλλάξει; Απλά αντί να ήταν αιμόφυρτος ο άοπλος θα ήταν ο οπλισμένος. Έτσι προχωράμε; «Τουλάχιστον δεν τις έφαγα». Ατομικά, ok, «το ακούω». Όμως ο κοινωνικός αντίκτυπος αυτής της λογικής έχει σκοτάδι.

Όλοι πλέον ξέρουν να χτυπάνε. Τo παραδοσιακό, απλό, «βρωμόξυλο», όπως το λέγαμε κάποτε, έχει πεθάνει. Όλοι είναι επαγγελματίες ή ερασιτέχνες ξυλοκόποι – κυριολεκτικά. Το ζεν και οι φιλοσοφίες υπάρχουν στα βιβλία, όχι στον δρόμο. Εκεί κυριαρχεί το road rage με καντάρια αυτοπεποίθησης. Είχες φόβο να αντιδράσεις παλαιότερα; Άντε να έτρωγες ή να έριχνες καμία σφαλιάρα στην αναμπουμπούλα. Μέχρι εκεί. Τώρα, τι; Κανείς δεν αντιδρά γιατί όλοι φοβούνται. Σκεφτείτε να είχαμε και θέματα οπλοκατοχής όπως στις ΗΠΑ. Σαν την απόβαση στην Νορμανδία θα έμοιαζε η διασταύρωση Πανόρμου – Κηφισίας.

Από που αντλείται όλος αυτός ο θυμός; Από που πηγάζει αυτή η βία; Γιατί τόσα τσογλάνια γύρω μας; Σίγουρα θα υπάρχει κάποια κοινωνιολογική εξήγηση. Να κάτσουμε να αναλύσουμε πολιτικο-οικονομικούς παράγοντες να φτιάξουμε ένα κοινωνικό ψυχογράφημα. Ξέρετε όμως τι πιστεύω; Απλά ζούμε στην εποχή της τσογλαναρίας. Κάποια αιτιολογία θα υπάρχει, ναι. Αλλά δεν θα αγκαλιάσω με συμπόνοια τις αυτές τις περιπτώσεις. «Έλα εδώ παιδί μου, μίλησέ μου. Ποια κακή εγχώρια ή ευρωπαϊκή πολιτική σε ανάγκασε να επιτεθείς με λοστό για μία διαφωνία στον δρόμο; Μήπως φταίει η πανδημία και τα lockdown;». Σε παρακαλώ. Ας ζήσει ο καθένας με τις επιλογές του και να έρθει αντιμέτωπος με τις επιπτώσεις τους. Αν είναι να πάει φυλακή, ας πάει και καλή τύχη. Ένας τρελός λιγότερος στους δρόμους.

Όλοι νιώθουν – οι άντρες – δυνατοί, γαμάτοι, αλήτες, λεφτάδες, γαμιάδες. Αυτή την εικόνα χτίζουν στα social και προσπαθούν να εφαρμόσουν τις αρχές της στην πραγματικότητα. Με νταβατζιλίδικες συμπεριφορές και φουσκώμενοι σαν μπράβοι (και καλά «υγεία»), κυκλοφορούν έξω σαν τράπερ. Παίρνουν ώθηση από τα woofer στο αυτοκίνητό τους και όποιον πάρει ο χάρος – ενίοτε κυριολεκτικά. Νομίζουν ότι πρωταγωνιστούν στα βίντεο κλιπ που υπάρχουν στα top του YouTube και όταν μένουν μόνοι τους την βγάζουν στο PornHub.

Δεν είναι όλοι φαντασμένοι. Μερικοί όντως έχουν βουτήξει σε αυτή την «αλήτική» ζωή, γιατί το lifestyle της νύχτας, όχι της διασκέδασης αλλά της προστασίας, έγινε τάση. Την έντυσαν με μουσική, της έδωσαν εικόνα, και η τσογλαναρία έγινε viral στον ψηφιακό κόσμο και στη ζωή μας.

Δεν κατηγορώ ευθέως την τραπ (γιατί υπάρχουν, ούτε τις πολεμικές τέχνες, ούτε τίποτα απ’ αυτά τα χαρακτηριστικά της εποχής που ανάφερα. Όμως, όλα αυτά μαζί έχουν δημιουργήσει μια βίαιη ατμόσφαιρα στην πόλη που όμοιά της δεν έχουμε ξαναζήσει. Τι κάνουμε από εκεί και πέρα; Άγνωστο. Δεν έχω απαντήσεις παρά μόνο προβληματισμούς και αυτούς καταθέτω. Θα είχε ενδιαφέρον να ακούσουμε και τις απόψεις ενός τσόγλανου. Αλλά μπορούν να μιλήσουν;