Απόλυτη γνώση είχε η Ελληνική Αστυνομία σχετικά με το οργανωμένο πλάνο των Κροατών χούλιγκανς να κατέβουν στην Αθήνα και να πραγματοποιήσουν δολοφονική επίθεση στη Νέα Φιλαδέλφεια μια ημέρα πριν τον αγώνα της ΑΕΚ με την Ντινάμο Ζάγκρεμπ για τον τρίτο προκριματικό γύρο του Champions League.

Τρία Δελτία Πληροφοριών της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Βίας στους Αθλητικούς Χώρους δείχνουν πως η αστυνομία γνώριζε τι επρόκειτο να συμβεί.

Στο πρώτο από τα έγγραφα αναφέρεται πως «σύμφωνα με πληροφορίες που περιήλθαν στην παραπάνω από πηγή συνήθους αξιοπιστίας και οι οποίες διαρκώς ελέγχονται, στη χώρα μας θα αφιχθεί ικανός αριθμός (περίπου 100) οργανωμένων οπαδών της Ντινάμο Ζάγκρεμπ (Bad Blue Boys), κάποιοι εκ των οποίων θα φιλοξενηθούν από οπαδούς της ομάδας του Παναθηναϊκού, με τους οποίους είναι αδελφοποιημένοι και διατηρούν εξαιρετικές σχέσεις και επικοινωνία. Κάποιοι διαμένουν σε διάφορα καταλύματα Airbnb, κυρίως πλησίον της Λ.Αλεξάνδρας. Επιπλέον, ενδέχεται μικρός αριθμός αυτών να φιλοξενηθούν στα κεντρικά γραφεία του ΠΑΝ.ΚΙ επί της Λ. Αλεξάνδρας αρ. 115, τα οποία αναμένεται να ανοίξουν απογευματινές ώρες της 07/08/2023 και να συγκεντρωθεί ικανός αριθμός ατόμων».

Η αποτυχία της αστυνομίας να αποτρέψει τη δολοφονική επίθεση στη Νέα Φιλαδέλφεια αποτελεί μια από τις πολλές περιπτώσεις που η ΕΛ.ΑΣ. εκτέθηκε ανεπανόρθωτα. Ακολουθούν μερικές από τις πιο τρανταχτές περιπτώσεις αστυνομικής ανεπάρκειας και ασφαλίτικης ανευθυνότητας.

Η περούκα της ντροπής

Αν διαθέταμε έναν έλληνα Κλουζό, αυτός θα ήταν ο πρώην διοικητής των ΕΚΑΜ Μιχάλης Μαυρουλέας, ο οποίος τον Μάρτιο του 1992 έλαβε σήμα να πάει στην οδό Λουίζης Ριανκούρ στους Αμπελοκήπους μετά από μια πληροφορία πως η «17 Νοέμβρη» ετοιμάζει χτύπημα στην περιοχή εκείνη. Κάποια στιγμή ο Μαυρουλέας κάθισε σε ένα παγκάκι να ξαποστάσει (γιατί είχε κουραστεί από το που καθισιό μέσα στο αμάξι) και παρατήρησε πως τρία μέτρα δίπλα του, σε ένα άλλο παγκάκι, καθόταν ένας ύποπτος με περούκα. Η καταδίωξη που ακολούθησε αποδείχθηκε τραγική: μπρος το κλεμμένο βανάκι της 17Ν, από πίσω το υπηρεσιακό αυτοκίνητο του Μαυρουλέα. Στη στροφή προς Τουρκοβούνια όμως, ο αστυνόμος έχασε τον περουκοφόρο τρομοκράτη, στρίβοντας σε αντίθετη, προς το βαν, κατεύθυνση, άγνωστο γιατί. «Έκανα ένα λάθος. Ένα παραπάνω βήμα», είχε ισχυριστεί στη δίκη των μελών της 17Ν ο Μαυρουλέας, για να του απαντήσει ο πρόεδρος του δικαστηρίου: «Δεν κάνατε ένα παραπάνω βήμα. Κάνατε ένα παραπάνω λάθος. Όταν παρακολουθείς ένα αυτοκίνητο δεν το αφήνεις να φύγει ούτε ίντσα».

Πενθήμερη στο πένθος

Στις 23 Οκτωβρίου 1998 στην οδό Εγνατία στη Θεσσαλονίκη έχει καταφτάσει ένα σχολικό λεωφορείο από τη Σερβία. Οι 18χρονοι μαθητές κάνουν την πενθήμερη εκδρομή τους στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας, λογαριάζοντας χωρίς τον αστυνομικό ξενοδόχο. Στο νούμερο 42 της Εγνατίας ο 17χρονος Μάρκο Μπουλάτοβιτς βλέπει ξαφνικά γύρω του μερικούς έλληνες ένστολους. Προτού καταλάβει να πει κιχ ή να σκεφτεί τι έκανε, τρώει μια σφαίρα στην καρδιά και πεθαίνει επί τόπου. Ο αστυνόμος Κυριάκος Βαντούλης, που τον είχε πυροβολήσει, είχε δεχτεί τις υποδείξεις μιας ηλικιωμένης γυναίκας, η οποία νόμιζε (!) πως ήταν αυτός που της είχε κλέψει το πορτοφόλι. Δεν ήταν όμως. Το παρασκήνιο που στήθηκε μετά ήταν απίστευτο: στην προσπάθειά τους να βγάλουν τον δολοφόνο αστυνομικό… «λάδι», είπαν πως το περίστροφο πήρε και πρωτοβουλίες, εκπυρσοκροτώντας από μόνο του. «Έτρεχε προς τα πάνω μας. Δε μας είπε ότι είναι αστυνομικός και δε φορούσε στολή. Του έπιασε το χέρι και του πρόταξε το όπλο. Ο Μάρκο σήκωσε τα χέρια ψηλά. Μετά, ακούσαμε τον πυροβολισμό», είπε ο Ντίβιακ Ντάμιαν, συμμαθητής του Μάρκο, που βρισκόταν ακριβώς δίπλα του την ώρα της εκτέλεσης. Η δίκη που έγινε μερικά χρόνια μετά, απέδειξε πως ο Μάρκο ήταν αθώος –πέφτουμε όλοι μας από τα σύννεφα.

Λεωφορειοπειρατεία Νο1

Η 28η Μαΐου 1999 ήταν μια κακή μέρα για τον Γιώργο Κουλούρη, η ζωή του οποίου κόπηκε απότομα από την ανικανότητα της ΕΛ.ΑΣ. Ο 25χρονος αλβανός κακοποιός Φλαμούρ Πίσλι κατέλαβε στη Θεσσαλονίκη ένα λεωφορείο του ΚΤΕΛ φτάνοντας μέχρι τα σύνορα της Κρυσταλλοπηγής, χωρίς να τον ενοχλήσει κανείς. Τα περιπολικά, πυροσβεστικά, ασθενοφόρα και βαν τηλεοπτικών σταθμών που τον ακολουθούσαν δεν κατάφεραν ποτέ να του στήσουν μπλόκο, ε, είδε κι απόειδε κι αυτός και πέρασε στην Αλβανία. Ένα καλάζνικοφ και μια χειροβομβίδα αργότερα, οι εννιά όμηροι που κρατούσε στο λεωφορείο ο Πίσλι έγιναν οκτώ, όταν η αλβανική αστυνομία έκανε ντου, σκοτώνοντας τόσο τον αλβανό κακοποιό όσο και τον επιβάτη Γιώργο Κουλούρη πάνω στα σκαλιά του λεωφορείου. Η γελοιότητα πήγε κι εδώ σύννεφο μετά, αφού η ΕΛ.ΑΣ. αρνήθηκε κάθε ευθύνη για τις 17 ώρες που το λεωφορείο περιφερόταν σαν την άδικη κατάρα σε ελληνικό έδαφος χωρίς να σταματήσει την τρελή του πορεία, ακόμη κι όταν ο Πίσλι έκανε… ανάστροφη σε κοτζάμ εθνική οδό.

Που’ ναι ο Παλαιοκώστας; Οεο;

Είναι 6.20 το απόγευμα της Κυριακής 4ης Ιουνίου 2006 και το προαύλιο της Ε’ Πτέρυγας των φυλακών του Κορυδαλλού είναι φαινομενικά ήρεμο. Μερικά λεπτά μετά, ένα ιδιωτικό ελικόπτερο όπου επέβαιναν δύο άτομα που το είχαν ναυλώσει δήθεν για μια βόλτα πάνω από το πάρκο του Allou Fun Park, προσγειώνεται θριαμβευτικά στο προαύλιο του Κορυδαλλού, απ’ όπου παραλαμβάνει τον Βασίλη Παλαιοκώστα και τον αλβανό κακοποιό Αλκέτ Ριτζάι. Οι φύλακες αιφνιδιάστηκαν και προσπάθησαν να εμποδίσουν την απόδραση, αλλά μπερδεύτηκαν από το χρώμα του ελικοπτέρου (λευκό με μπλε λωρίδες) που το έκανε να μοιάζει σαν… αστυνομικό. Το ελικόπτερο προσγειώθηκε στο νεκροταφείο του Σχιστού, ενώ οι αστυνομικοί που έσπευσαν στην περιοχή, έπιασαν τον πιλότο, ο οποίος είχε λάβει από τον ίδιο τον κακοποιό ένα κομπολόι ως δώρο, λέγοντάς του «αυτό είναι για να θυμάσαι τον Παλαιοκώστα». Το ξαναέκαναν τρία χρόνια μετά, το 2009.

Ζωνιανά Ώρα Μηδέν

Όταν στις 5 Νοεμβρίου 2007, στις 11 το πρωί, 40 ειδικοί φρουροί αποφάσισαν να κάνουν μια μίνι έρευνα σε σπίτια υπόπτων για ναρκωτικά στα Ζωνιανά Μυλοποτάμου Ρεθύμνης, πάνω από είκοσι κρητίκαροι ζωσμένοι με τα πυροβόλα όπλα τους έκαναν σουρωτήρι τα 14 τζίπ της αστυνομικής δύναμης. Πάνω από χίλιες σφαίρες έπεσαν σε διάστημα λίγων λεπτών, εκ των οποίων η μια καρφώθηκε στο κεφάλι του 29χρονου αστυνομικού Στάθη Λαζαρίδη, αναγκάζοντας τον επικεφαλής να δώσει εντολή για άτακτη υποχώρηση των αστυνομικών. Η επιχείρηση αποδείχτηκε ένα πραγματικό μπάχαλο, αφού το πρώτο τζιπ από το κομβόι έχασε το δρόμο, τα άλλα το ακολούθησαν και τελικά βρέθηκαν όλα μαζί στο αδιέξοδο των 1000 σφαιρών. Επιπλέον, δεν είχε προβλεφθεί η ύπαρξη αστυνομικών δυνάμεων για κατόπτευση των χώρων και κάλυψη αυτών που θα επιχειρούσαν την έρευνα ή η υποστήριξή τους με εναέρια μέσα.

Πάσσαρης

Ο κακοποιός που είχε δηλώσει ευθαρσώς ότι «του αρέσει να σκοτώνει και ειδικά μπάτσους», ο, 26χρονος τότε, Κώστας Πάσσαρης, δραπέτευσε στις 16 Φεβρουαρίου 2001 από το Γενικό Κρατικό Αθηνών, όπου είχε μεταφερθεί για ιατρικές εξετάσεις, πυροβολώντας και σκοτώνοντας δύο αστυνομικούς της συνοδείας του. Ο άνθρωπος που από τα 15 του χρόνια μπαινόβγαινε σε αναμορφωτήρια και φυλακές, θεωρώντας πως «η ανθρώπινη ζωή είναι συγκρίσιμο μέγεθος», σύμφωνα με δήλωση ενός σωφρονιστικού υπάλληλου του Κορυδαλλού, έκανε «ρόμπα» την ΕΛ.ΑΣ., ξεφτιλίζοντας για δεύτερη φορά όλους τους μηχανισμούς επιτήρησης των κρατουμένων της. Είχε προηγηθεί το περιστατικό του Φεβρουάριου του 2000 όταν είχε ξεφύγει από μια ένοπλη συμπλοκή με αστυνομικούς στην πλατεία Βάθη, ενώ τον Αύγουστο του 2001 κατάφερε να ξεφύγει για τρίτη φορά μέσα από τα χέρια ανδρών των Ειδικών Δυνάμεων, έπειτα από μια οργανωμένη επιχείρηση για τη σύλληψή του σε μια πολυκατοικία στο Νέο Κόσμο.

Λεωφορειοπειρατεία Νο2

Ακόμη μια τραγωδία εξαιτίας της ανεπάρκειας της ΕΛ.ΑΣ., η οποία φαίνεται πως, σχεδόν μια δεκαετία μετά την πρώτη λεωφορειοπειρατεία, δεν έμαθε από τα λάθη της. Γιατί όταν σχεδόν όλη η αστυνομική δύναμη Θεσσαλονίκης κυνηγάει έναν τοξικομανή δραπέτη επί μια σχεδόν ώρα χωρίς να μπορεί να τον σταματήσει, ε, τότε το κλήμα είναι σίγουρα στραβό και ο καημένος ο γάιδαρος δεν φταίει σε τίποτα. Το 2008, ο Δημήτρης Αλμπάνης έπιασε ομήρους, πυροβολώντας αδιακρίτως, μπαινοβγαίνοντας σε καταστήματα, εγκαταλείποντας κατεστραμμένα τα αυτοκίνητα που είχε κλέψει από τους ιδιοκτήτες τους και καταφέρνοντας να μπαίνει σε αστικά λεωφορεία, σκοτώνοντας αθώους, όπως τον 59χρονο οδηγό του Παναγιώτη Πυξόπουλο. Κι όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν αν ο 33χρονος δεν έμπαινε στο περιπολικό της Ασφάλειας, έχοντας κρυμμένες πάνω του δύο σύριγγες έτοιμες προς χρήση, τις οποίες μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιήσει ως όπλα προς τους αστυνομικούς που κάθονταν στα μπροστινά καθίσματα, αν του είχαν φορέσει τις χειροπέδες, όπως όφειλαν κι αν δεν είχε καταφέρει να κλέψει το όπλο του ενός αστυνομικού μέσα από το τσαντάκι του, την ώρα που αυτός έγραφε μήνυμα (!) στο κινητό του.

Η δολοφονική ζαρντινιέρα

Κάνεις την βόλτα σου με έναν φίλο σου στη περιοχή της πλατείας Συντριβανίου στη Θεσσαλονίκη. Είναι βράδυ της 17ης Νοεμβρίου 2006, έχεις φάει, έχεις πιει, μέχρι που μια αυθαδέστατη ζαρντινιέρα, που οδηγάει μηχανάκι και έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση, πέφτει πάνω σου με δύναμη, στέλνοντας σε στο νοσοκομείο για 11 ημέρες με πολλαπλά κατάγματα. Αυτό δηλαδή ισχυρίστηκε η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης που υποστήριξε ότι ο 24χρονος Κύπριος φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου τραυματίστηκε γιατί «έπεσε αρχικά σε σταθμευμένο μοτοποδήλατο και στη συνέχεια σε ζαρντινιέρα που υπήρχε στο σημείο, με αποτέλεσμα να τραυματισθεί». Ή, πάλι, είσαι ευγνώμων που ένας εικονολήπτης κατέγραψε το περιστατικό με την κάμερα του, η οποία δείχνει οκτώ άτομα με πολιτικά να δέρνουν με πρωτοφανή μανία τον φοιτητή, αφού πρώτα του έχουν περάσει χειροπέδες (!), ενώ ένστολοι αστυνομικοί παρακολουθούν. Το ίδιο βράδυ, ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης, ο Βύρων Πολύδωρας, δηλώνει «είδα στη δράση της Αστυνομίας επαγγελματισμό, μεθοδικότητα, σχέδιο και εφαρμογή του, ψυχραιμία και αυτοματισμό, που είχαν ως επακόλουθο την επιτυχία».

Τα πράσινα παπούτσια

Ακόμη μια απόδειξη πως στην Ελλάδα πλέον δεν μπορείς με τίποτα να νιώθεις ασφαλής, όσο βασιλεύει η κρατική καφρίλα, αποτελεί η περίπτωση του 20χρονου Παναγιώτη Κετίκη, φοιτητή του τμήματος Χημικών Μηχανικών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, που βρέθηκε χωρίς λόγο κι αφορμή για περισσότερο από ένα μήνα κλεισμένος στις φυλακές ανηλίκων του Αυλώνα. Ο λόγος δόθηκε δηλαδή στη δημοσιότητα, αλλά δεν έπεισε κανέναν, ότι δήθεν στις 5 Μαΐου 2007 συμμετείχε στα επεισόδια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, όπου «κρατώντας ένα καδρόνι έσπασε το πίσω παρμπρίζ αυτοκινήτου Μερσεντές και κατόπιν έριξε βόμβα μολότοφ μέσα στο όχημα, με αποτέλεσμα να αναφλεγεί και να καταστραφεί ολοσχερώς». Φυσικά και δεν τον έπιασαν επ’ αυτοφώρω. Απλά κάποιος είδε έναν νεαρό με πράσινα παπούτσια και οι πανέξυπνοι Ραντανπλάν της ΕΛ.ΑΣ. συνέλαβαν όποιο εύκολο θύμα βρήκαν πιο εύκαιρο. Εννοείται πως κατόπιν ο Παναγιώτης αθωώθηκε.

Η αστυνομική παραφροσύνη στη Νέα Σμύρνη

Ευτυχώς να λέμε που προ μηνών κρίθηκαν ομόφωνα ένοχοι οι δύο από τους τρεις αστυνομικούς, που ξυλοκόπησαν νεαρό στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, στις 7 Μαρτίου 2021, από το Γ’ Πλημμελειοδικείο Αθηνών. Ο ένας αστυνομικός καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση με αναστολή ενώ ο δεύτερος σε έναν χρόνο, επίσης με αναστολή. Ο τρίτος αθωώθηκε, καθώς δεν προέκυψε ότι τέλεσε το αδίκημα της συνέργειας. Η εισαγγελέας απέρριψε τους ισχυρισμούς των κατηγορουμένων περί άσκησης «απαιτούμενης βίας» και «θέσης αυτοάμυνας». Επίσης, δεν αποδέχτηκε τα περί «οργισμένου πλήθους που τους επιτέθηκε». Η εισαγγελική πρόταση αφορούσε την κατηγορία για βασανιστήρια στον πρώτο αστυνομικό και τη συνεργεία σε αυτά στους άλλους δύο. Ο άγριος ξυλοδαρμός είχε σημειωθεί τον Μάρτιο του 2021, όταν και ίσχυαν τα μέτρα για τον κορονοϊό, προκαλώντας οργή και πλήθος κινητοποιήσεων. Όλα ξεκίνησαν όταν αστυνομικοί επέβαλαν πρόστιμο σε μία οικογένεια στην πλατεία της Νέας Σμύρνης και υπήρξαν αντιδράσεις από πολίτες. Έτσι, κάποιοι νεαροί άρχισαν να συζητούν με τους ένστολους. Τότε, όπως προέκυψε και από τις μαρτυρίες αλλά και τα βίντεο που είδαν το φως της δημοσιότητας, ένας από τους αστυνομικούς έσπρωξε τον έναν νεαρό και του φώναξε «εσύ συλλαμβάνεσαι» και άρχισε να τον τραβάει και να τον χτυπάει με πτυσσόμενο γκλομπ.

Το φιάσκο της οδού Νιόβης

Όποιος έβλεπε Νίκο Ευαγγελάτο το βράδυ της 23ης Σεπτεμβρίου 1998, είμαι σίγουρος πως δεν πρόκειται να το ξεχάσει ποτέ. Ήταν η πρώτη φορά στα εγχώρια τηλεοπτικά χρονικά που μια καθαρά αστυνομική υπόθεση είχε περάσει πλέον στα χέρια των τηλε-δικαστών. Ο ρουμάνος κακοποιός Σορίν Ματέι, από το ημιυπόγειο της οδού Νιόβης όπου κρυβόταν, μιλούσε σε ζωντανή σύνδεση με τον άνκορμαν του ΣΚΑΙ, όταν ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι της πόρτας του. Όχι, δεν ήταν η πίτσα που είχε παραγγείλει, αλλά οι μπάτσοι, που είπαν να το παίξουν ευγενικοί. Του επιτέθηκαν, προσπάθησαν να του πάρουν τη χειροβομβίδα που κρατούσε και κατόπιν απέτυχαν ακόμη και να διαπραγματευτούν μαζί του, δίνοντας του τη δυνατότητα να βγει στον φωταγωγό κι από εκεί να μπει στο διαμέρισμα της Αμαλίας Γκινάκη, την οποία πήρε όμηρο. Η γκάφα της ΕΛ.ΑΣ. δεν γνωρίζει όρια όμως: οι αστυνομικοί εισβάλουν στο διαμέρισμα της Γκινάκη, νομίζοντας πως η χειροβομβίδα του είναι ψεύτικη, αναγκάζοντας τον Ματέι να βάλει τη χειροβομβίδα μέσα στο παντελόνι της κοπέλας. Ναι, τελικά, έκαναν λάθος, η χειροβομβίδα ήταν αληθινή. Η Αμαλία Γκινάκη σκοτώθηκε. Πήρε κάποιος την ευθύνη; Όχι.