Ο Σον Κόνερι γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου 1930 στο Εδιμβούργο της Σκοτίας. Η πρώτη του δουλειά ήταν γαλατάς. Η δεύτερη στο Βασιλικό Ναυτικό. Και η Τρίτη ως γυμνό μοντέλο στη Σχολή Καλών Τεχνών της πρωτεύουσας της Σκοτίας. Για πολλούς ήταν ο καλύτερος ενσαρκωτής του JamesBond -«συναντήθηκε» μαζί του σε έξι ταινίες. Δεν ήταν η πρώτη επιλογή του Ian Fleming. Για την ακρίβεια πήρε χρόνια στον συγγραφέα του γνωστού ήρωα έως ότου παραδεχτεί πως ο Κόνερι ήταν απείρως καλύτερη επιλογή από αυτόν που είχε πρωτίστως στο μυαλό του, τον Κάρι Γκραντ. Έχει έναν γιο, τον Τζέισον Κόνερι, επίσης ηθοποιό. Έχει προταθεί μόνο μία φορά για Όσκαρ για την ταινία “Οι αδιάφθοροι” του 1987, το οποίο και πήρε. Έχει κερδίσει πολλάκις τον τίτλο της πιο σέξι φωνής του Χόλιγουντ. Το 2000 η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ Β’ τον έχρισε Ιππότη της Μεγάλης Βρετανίας. Είναι υπέρ της ανεξαρτητοποίησης της Σκοτίας.
Άρχισα να δουλεύω από εννιά ετών. Η πρώτη μου δουλειά ήταν γαλατάς. Μοίραζα γάλα κάθε πρωί στα σπίτια της γειτονιάς μου, επτά μέρες την εβδομάδα. Με το που τελείωνα το μοίρασμα, πήγαινα κατευθείαν στο σχολείο. Αυτό συνεχίστηκε και κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μόνο που τότε είχαν κλείσει τα σχολεία, οπότε μοίραζα μόνο γάλα.
Στη ζωή οδηγός μου είναι η περιέργεια. Είμαι περίεργος άνθρωπος, θέλω να μαθαίνω πράγματα, θέλω να προχωράω σε καινούργια μονοπάτια. Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έχω πανεπιστημιακή μόρφωση. Το σημαντικότερο όμως στη ζωή μου είναι το ότι ήρθα σε επαφή με τα βιβλία. Έχω διαβάσει πάρα πολλά βιβλία. Μόνο αυτά καλύπτουν την περιέργεια μου.
Οι δυσκολίες είναι πολύτιμες για όλους τους ανθρώπους. Οι δυσκολίες σε βοηθούν να δεις την πραγματικότητα και να λάβεις αποφάσεις, να κάνεις επιλογές, να γίνεις άνθρωπος. Ο άνθρωπος που δεν επιλέγει, που δεν αποφασίζει να ακολουθήσει την μία κατεύθυνση ή την άλλη, δεν είναι άνθρωπος.
Δεν τα πάω καλά με τις ημερομηνίες. Η μόνη ημερομηνία που θυμάμαι από το παρελθόν είναι το πότε γεννήθηκα. Μη με ρωτήσετε όμως πότε παντρεύτηκα, πότε πήρα διαζύγιο, πότε ξαναπαντρεύτηκα, πότε πέθανε η μάνα μου, πότε πέθανε ο πατέρας μου…Δεν θυμάμαι τίποτε. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα είδος αυτοάμυνας.
Οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους. Νομίζω πως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η μνήμη λειτουργεί επιλεκτικά. Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι οι περισσότεροι από εμάς διαρκώς επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη…για παράδειγμα, παντρευόμαστε, χωρίζουμε, Ξανά παντρευόμαστε και τελικά είναι σαν να παντρευτήκαμε το ίδιο πρόσωπο.
Το χειροκρότημα δε μου άρεσε ποτέ. Ούτως ή άλλως, δεν έχω εισπράξει και πολλά χειροκροτήματα στη ζωή μου.
Ταλέντο είναι να ξέρεις να χορεύεις το χορό της ζωής. Ταλαντούχος είναι ο άνθρωπος ο οποίος δεν πτοείται από τις δυσκολίες της ζωής. Αυτός που ό,τι και να του συμβεί δεν το βάζει κάτω. Αυτός που συνεχίζει μέχρι τελικής πτώσης.
Τα έργα τέχνης που αντέχουν στον χρόνο είναι αυτά που είναι καλά. Αν ένα κείμενο ή ένα γλυπτό είναι καλό, τότε είναι αυτό που λέμε διαχρονικό. Είναι πολύ απλό.
Τον τίτλο μου δεν τον χρησιμοποίησα ποτέ. Ούτε μια φορά δεν είπα «Γεια σας, είμαι ο σερ Σον Κόνερι…». Δεν με ενδιαφέρουν αυτά…
Δεν είναι απαραίτητα καλύτερο να είναι κανείς Σκοτσέζος από το να είναι Άγγλος. Είναι απλώς προτιμότερο.
Τον θάνατο δεν τον σκέφτομαι. Δεν τον σκέφτηκα ποτέ μου. Το μόνο που ξέρω είναι ότι αν κάποια στιγμή αρρωστήσω πολύ, από το να ζήσω σαν φυτό προτιμώ να αυτοκτονήσω.
Οι λύσεις στα προβλήματα πρέπει να είναι απλές. Όταν τα πράγματα γίνονται περίπλοκα, τότε κάτι αρχίζει να βρομάει…
Όταν πήγαμε στο Μάντσεστερ, όπου μείναμε 12 εβδομάδες, είχαμε φτιάξει μια ομάδα ποδοσφαίρου και παίζαμε με αντιπάλους την ομάδα των αστυνομικών κι άλλες τοπικές ομάδες. Τον εξοπλισμό για να παίξουμε μας τον είχε δώσει ο τότε μάνατζερ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ματ Μπάσμι, ένας Σκοτσέζος του οποίου ήμουν θαυμαστής για χρόνια. Εγώ τότε ήμουν 22 χρονών. Με ρώτησε αν θα με ενδιέφερε να υπογράψω επαγγελματικό συμβόλαιο με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Του είπα «Πολύ ευχαρίστως».
Ανάλογα με το κάθε πεδίο αναπτύσσονται διαφορετικά ταλέντα. Όμως υπάρχουν και πολλοί δρόμοι για να κάνεις αυτό που θέλεις. Μόνο όταν έχεις εξελιχθεί και έχεις αρκετή εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, μπορείς να πεις αυτό «Αυτό δεν μ´αρέσει» ή «Αυτό δεν το καταλαβαίνω» ή « Αυτό το απορρίπτω».
Δεν γνωρίζω πολλά πράγματα για τους αρχαίους έλληνες θεούς και την μυθολογία. Καταλαβαίνω όμως πολύ καλά πως έστηναν οι αρχαίοι μια ιστορία: στην αρχή δεν ήξερες περί τίνος πρόκειται, αλλά μετά σιγά σιγά ξεδιπλωνόταν μπροστά στα μάτια σου.
Με την γυναίκα μου γνωριστήκαμε στο Μαρόκο σε έναν αγώνα γκολφ. Εκείνη έπαιζε με την ομάδα των γυναικών και εγώ με την ομάδα των αντρών και στο τέλος βγήκαμε και οι δύο νικητές. Εκείνη την εποχή ήμασταν και οι δύο παντρεμένοι. Τα πήγαμε πολύ καλά μεταξύ μας και ύστερα εγώ επέστρεψα στην Ισπανία. Έτσι κι αλλιώς, εγώ είχα ήδη προβλήματα με το γάμο μου, χωρίς να ξέρω ότι το ίδιο αντιμετώπιζε και εκείνη.
Ο Σον Κόνερι γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου 1930 στο Εδιμβούργο της Σκοτίας. Η πρώτη του δουλειά ήταν γαλατάς. Η δεύτερη στο Βασιλικό Ναυτικό. Και η Τρίτη ως γυμνό μοντέλο στη Σχολή Καλών Τεχνών της πρωτεύουσας της Σκοτίας. Για πολλούς ήταν ο καλύτερος ενσαρκωτής του JamesBond -«συναντήθηκε» μαζί του σε έξι ταινίες. Δεν ήταν η πρώτη επιλογή του Ian Fleming. Για την ακρίβεια πήρε χρόνια στον συγγραφέα του γνωστού ήρωα έως ότου παραδεχτεί πως ο Κόνερι ήταν απείρως καλύτερη επιλογή από αυτόν που είχε πρωτίστως στο μυαλό του, τον Κάρι Γκραντ. Έχει έναν γιο, τον Τζέισον Κόνερι, επίσης ηθοποιό. Έχει προταθεί μόνο μία φορά για Όσκαρ για την ταινία “Οι αδιάφθοροι” του 1987, το οποίο και πήρε. Έχει κερδίσει πολλάκις τον τίτλο της πιο σέξι φωνής του Χόλιγουντ. Το 2000 η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ Β’ τον έχρισε Ιππότη της Μεγάλης Βρετανίας. Είναι υπέρ της ανεξαρτητοποίησης της Σκοτίας.
Άρχισα να δουλεύω από εννιά ετών. Η πρώτη μου δουλειά ήταν γαλατάς. Μοίραζα γάλα κάθε πρωί στα σπίτια της γειτονιάς μου, επτά μέρες την εβδομάδα. Με το που τελείωνα το μοίρασμα, πήγαινα κατευθείαν στο σχολείο. Αυτό συνεχίστηκε και κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μόνο που τότε είχαν κλείσει τα σχολεία, οπότε μοίραζα μόνο γάλα.
Στη ζωή οδηγός μου είναι η περιέργεια. Είμαι περίεργος άνθρωπος, θέλω να μαθαίνω πράγματα, θέλω να προχωράω σε καινούργια μονοπάτια. Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έχω πανεπιστημιακή μόρφωση. Το σημαντικότερο όμως στη ζωή μου είναι το ότι ήρθα σε επαφή με τα βιβλία. Έχω διαβάσει πάρα πολλά βιβλία. Μόνο αυτά καλύπτουν την περιέργεια μου.
Οι δυσκολίες είναι πολύτιμες για όλους τους ανθρώπους. Οι δυσκολίες σε βοηθούν να δεις την πραγματικότητα και να λάβεις αποφάσεις, να κάνεις επιλογές, να γίνεις άνθρωπος. Ο άνθρωπος που δεν επιλέγει, που δεν αποφασίζει να ακολουθήσει την μία κατεύθυνση ή την άλλη, δεν είναι άνθρωπος.
Δεν τα πάω καλά με τις ημερομηνίες. Η μόνη ημερομηνία που θυμάμαι από το παρελθόν είναι το πότε γεννήθηκα. Μη με ρωτήσετε όμως πότε παντρεύτηκα, πότε πήρα διαζύγιο, πότε ξαναπαντρεύτηκα, πότε πέθανε η μάνα μου, πότε πέθανε ο πατέρας μου…Δεν θυμάμαι τίποτε. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα είδος αυτοάμυνας.
Οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους. Νομίζω πως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η μνήμη λειτουργεί επιλεκτικά. Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι οι περισσότεροι από εμάς διαρκώς επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη…για παράδειγμα, παντρευόμαστε, χωρίζουμε, Ξανά παντρευόμαστε και τελικά είναι σαν να παντρευτήκαμε το ίδιο πρόσωπο.
Το χειροκρότημα δε μου άρεσε ποτέ. Ούτως ή άλλως, δεν έχω εισπράξει και πολλά χειροκροτήματα στη ζωή μου.
Ταλέντο είναι να ξέρεις να χορεύεις το χορό της ζωής. Ταλαντούχος είναι ο άνθρωπος ο οποίος δεν πτοείται από τις δυσκολίες της ζωής. Αυτός που ό,τι και να του συμβεί δεν το βάζει κάτω. Αυτός που συνεχίζει μέχρι τελικής πτώσης.
Τα έργα τέχνης που αντέχουν στον χρόνο είναι αυτά που είναι καλά. Αν ένα κείμενο ή ένα γλυπτό είναι καλό, τότε είναι αυτό που λέμε διαχρονικό. Είναι πολύ απλό.
Τον τίτλο μου δεν τον χρησιμοποίησα ποτέ. Ούτε μια φορά δεν είπα «Γεια σας, είμαι ο σερ Σον Κόνερι…». Δεν με ενδιαφέρουν αυτά…
Δεν είναι απαραίτητα καλύτερο να είναι κανείς Σκοτσέζος από το να είναι Άγγλος. Είναι απλώς προτιμότερο.
Τον θάνατο δεν τον σκέφτομαι. Δεν τον σκέφτηκα ποτέ μου. Το μόνο που ξέρω είναι ότι αν κάποια στιγμή αρρωστήσω πολύ, από το να ζήσω σαν φυτό προτιμώ να αυτοκτονήσω.
Οι λύσεις στα προβλήματα πρέπει να είναι απλές. Όταν τα πράγματα γίνονται περίπλοκα, τότε κάτι αρχίζει να βρομάει…
Όταν πήγαμε στο Μάντσεστερ, όπου μείναμε 12 εβδομάδες, είχαμε φτιάξει μια ομάδα ποδοσφαίρου και παίζαμε με αντιπάλους την ομάδα των αστυνομικών κι άλλες τοπικές ομάδες. Τον εξοπλισμό για να παίξουμε μας τον είχε δώσει ο τότε μάνατζερ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ματ Μπάσμι, ένας Σκοτσέζος του οποίου ήμουν θαυμαστής για χρόνια. Εγώ τότε ήμουν 22 χρονών. Με ρώτησε αν θα με ενδιέφερε να υπογράψω επαγγελματικό συμβόλαιο με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Του είπα «Πολύ ευχαρίστως».
Ανάλογα με το κάθε πεδίο αναπτύσσονται διαφορετικά ταλέντα. Όμως υπάρχουν και πολλοί δρόμοι για να κάνεις αυτό που θέλεις. Μόνο όταν έχεις εξελιχθεί και έχεις αρκετή εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, μπορείς να πεις αυτό «Αυτό δεν μ´αρέσει» ή «Αυτό δεν το καταλαβαίνω» ή « Αυτό το απορρίπτω».
Δεν γνωρίζω πολλά πράγματα για τους αρχαίους έλληνες θεούς και την μυθολογία. Καταλαβαίνω όμως πολύ καλά πως έστηναν οι αρχαίοι μια ιστορία: στην αρχή δεν ήξερες περί τίνος πρόκειται, αλλά μετά σιγά σιγά ξεδιπλωνόταν μπροστά στα μάτια σου.
Με την γυναίκα μου γνωριστήκαμε στο Μαρόκο σε έναν αγώνα γκολφ. Εκείνη έπαιζε με την ομάδα των γυναικών και εγώ με την ομάδα των αντρών και στο τέλος βγήκαμε και οι δύο νικητές. Εκείνη την εποχή ήμασταν και οι δύο παντρεμένοι. Τα πήγαμε πολύ καλά μεταξύ μας και ύστερα εγώ επέστρεψα στην Ισπανία. Έτσι κι αλλιώς, εγώ είχα ήδη προβλήματα με το γάμο μου, χωρίς να ξέρω ότι το ίδιο αντιμετώπιζε και εκείνη.
