Έχοντας κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμ, τα οποία έλαβαν διθυραμβικές κριτικές από τον διεθνή μουσικό Τύπο, οι Allah-Las κατέχουν μια σπουδαία θέση στην καρδιά των Ελλήνων ακροατών. Σε κάθε συναυλία το συγκρότημα από την Καλιφόρνια, ντύνει το μουσικό set του με μια μοναδική αισθητική που παραπέμπει στην εποχή των surfers, των beatniks και της ψυχεδελικής ανεμελιάς. Ο ήχος τους «σερφάρει» ανάμεσα σε ψυχεδελικό και lo-fi ροκ, ενώ οι επιρροές από Kinks, Yardbirs και ενίοτε Buffalo Springfield είναι εμφανείς στο σύνολο της δισκογραφίας τους.

Με καταγωγή από τη δυτική ακτή του Λος Άντζελες οι Allah-Las κατάφεραν να αποτυπώσουν το στοιχείο της ανεμελιάς που χαρακτηρίζει τη ζωή σε μια ηλιόλουστη πόλη σαν την Καλιφόρνια, κρατώντας τη vintage pop αισθητική και τις αιθέριες αρμονίες, αλλά δημιουργώντας έναν δικό τους χαρακτηριστικό ήχο. Όπως αναφέρει το περιοδικό Clash, «οι Allah-Las ακούγονται σαν μια ηλιόλουστη φωτογραφία από τα 60s, αν αυτή η φωτογραφία μπορούσε να τραγουδήσει». Ο τελευταίος δίσκος τους με τίτλο “LAHS” αποτελεί ένα soundtrack όλων των προηγούμενων εμπειριών του συγκροτήματος από τα τελευταία χρόνια που βρίσκονται στο προσκήνιο. Η ωρίμανση τους τόσο στη σύνθεση όσο και στη παραγωγή είναι εμφανής, όπως και ο πειραματισμός τους με στοιχεία disco, soul και latin τα οποία διατηρούν ζωντανή την ατμόσφαιρα για την οποία το συγκρότημα ξεχωρίζει στην Ελλάδα.

Έχοντας ηχογραφήσει πλάι σε παραγωγούς όπως ο Nick Waterhouse και με εμφανίσεις σε σπουδαία παγκόσμια φεστιβάλ όπως το Coachella και το Desert Daze, οι Allah-Las θα κάνουν μια στάση στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων το Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου, για μια συναυλία την οποία θα θυμόμαστε για καιρό. Μαζί τους, οι Βρετανοί Underground Youth και ο Γάλλος δανδής του surf Antonin!

Εν όψει της πολυαναμενόμενης εμφάνισής τους, ο κιθαρίστας του νοτιο Καλιφορνέζικου γκρουπ, Pedrum Siadatian, μιλά στο Olafaq.

– Ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό. Το “Zuma 85″ θα κυκλοφορήσει πολύ σύντομα. Αισθάνεστε περήφανοι για το τελικό αποτέλεσμα; Πώς δημιουργήθηκε το άλμπουμ;

Ναι, είναι ο καλύτερος δίσκος που έχουμε κάνει. Φτιάχτηκε αρκετά γρήγορα – μαζευτήκαμε μαζί ένα μήνα πριν προγραμματίσουμε τις ηχογραφήσεις για να τζαμάρουμε και αρχίσαμε να γράφουμε καθώς ηχογραφούσαμε σε διάστημα 2 εβδομάδων.

– Το τελευταίο σας άλμπουμ “Lahs” έχει χαρακτηριστεί από κάποιους ως «ψυχεδελικό». Δεν νομίζετε ότι έχει γίνει υπερβολική χρήση του όρου;

Ναι. Ο όρος έχει καταντήσει εντελώς ανούσιος εξαιτίας της υπερβολικής του χρήσης. Είναι παρόμοιο με το να αποκαλείς κάτι “indierock”, ένας όρος που έχει χαθεί μέσα στην ασάφεια του. Δεν αντέχω πια τον όρο, με ενοχλεί.

– Τι πιστεύετε για την μουσική βιομηχανία σήμερα; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι έχει δεχτεί τεράστιες αλλαγές – πώς το βλέπετε όλο αυτό;

Είναι ένα catch22, όπου ο καθένας μπορεί να κάνει και να κυκλοφορήσει έναν δίσκο, αλλά ταυτόχρονα παράγεται τόσο πολύ περιεχόμενο που έχει απαξιώσει το όλο πράγμα τόσο από την άποψη των ακροατών, όσο και από την άποψη του κριτικού κόσμου.

– Από που αντλείτε έμπνευσή;

Η έμπνευση μπορεί να έρθει από παντού, αν έχεις ανοιχτές τις κεραίες σου.

Φωτ.: Tony Accosta

– Πώς θα σχολιάζατε την όλη αναβίωση του Garage Rock, γιατί έχει γίνει τόσο δημοφιλές τα τελευταία χρόνια;

Δεν πιστεύω ότι στην Αμερική είναι και τόσο δημοφιλής πλέον. Νομίζω ότι έφτασε στο απόγειό της πριν από περίπου 10 χρόνια και τώρα οι περισσότεροι άνθρωποι τη θεωρούν ασήμαντη.

– Πώς θα χαρακτηρίζατε τον στουντιακό σας ήχο σε σχέση με τον ήχο στις ζωντανές σας εμφανίσεις;

Ο ήχος στο στούντιο είναι πιο καλογυαλισμένος, ενώ ο ήχος μας στα live είναι γεμάτος λάθη.

– Με μια πολύχρονη παρουσία στην εναλλακτική σκηνή, και με αμέτρητα παγκόσμια tour, θα ήθελα να αναφερθείτε σε κάποιο περιστατικό που έχει αποτυπωθεί στη μνήμη σας.

Στη Χιλή το κοινό τραγουδούσε τα κιθαριστικά μας riffs ως ποδοσφαιρικά συνθήματα, κάτι που το βρήκα πολύ ιδιαίτερο.

– Ποια είναι τα σχέδιά σας για φέτος;

Η κυκλοφορία του νέου δίσκου και πολλές, πολλές περιοδείες σε όλο τον κόσμο!

– Τι μουσικές ακούτε τελευταία; Υπάρχει κάτι κατά τη γνώμη σας αξιόλογο εκεί έξω;

Από Black Grape το Big Day in the north, και οτιδήποτε από Bongwater και Death in June.

– Σε λίγες μέρες θα επισκεφθείτε την Ελλάδα για πολλοστή φορά. Φαίνεται ότι αγαπάτε τη χώρα μας και όπως όλα δείχνουν, κι αυτή σας αγαπάει. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από τις προηγούμενες επισκέψεις σας;

Αγαπάμε την Ελλάδα. Νιώθουμε πολύ τυχεροί και είναι τιμή μας που μας υποδέχεστε τόσο θερμά. Νιώθουμε σαν σπίτι μας εδώ, μιας και το περιβάλλον και οι καιρικές συνθήκες προσομοιάζουν αρκετά με αυτές της Νότιας Καλιφόρνιας. Ίσως ένας λόγος που έχουμε τόσο μεγάλο κοινό εδώ είναι και το γεγονός ότι η μουσική μας μπορεί να αφομοιωθεί σε αυτό το περιβάλλον, και ο κόσμος να ταυτιστεί με τους στίχους και τη μουσική μας. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, πιστεύω ότι η μουσική μας έχει μια ξεχωριστή αίσθηση από θάλασσα, όπως και η παραδοσιακή ελληνική μουσική που έχω ακούσει. Το περιβάλλον αντανακλά τη μουσική και το αντίστροφο. Έχουμε πολλές αναμνήσεις από την Ελλάδα που μας έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη. Για παράδειγμα, η επίσκεψη στο ναό του Ποσειδώνα, το κολύμπι στις μεσογειακές θάλασσες, πολλές γιορτές, το υπέροχο φαγητό και τα θαλασσινά, το ηλιοβασίλεμα στην Ακρόπολη και άλλα πολλά.