Από πολύ μικρή ηλικία η Ιφιγένεια Τζόλα έχει ξεκινήσει να ασχολείται με την τηλεόραση και ήδη μετράει 15 χρόνια στον χώρο της υποκριτικής. Τα τελευταία δύο χρόνια την παρακολουθούμε στην τηλεοπτική σειρά “Η Γη της Ελιάς” του Ανδρέα Γεωργίου σε σενάριο Βάνας Δημήτριου, ενώ την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου επιστρέφει για 3η σεζόν.

Η ίδια δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό της να ακολουθεί κάποιο άλλο επάγγελμα. Πώς θα μπορούσε να το κάνει άλλωστε, αφού έχει μπει μέσα της το “μικρόβιο” της υποκριτικής από τόσο νωρίς;

Είχαμε δώσει ραντεβού στην κεντρική είσοδο του Πεδίου του Άρεως, που όπως μου εξομολογήθηκε ήταν η πρώτη φορά που το επισκεπτόταν. Εγώ ερχόμουν από την άλλη άκρη της Αττικής και έχοντας φάει -σχεδόν κυριολεκτικά- όλη την κίνηση του λεκανοπεδίου με ό,τι μπορεί να τη συνοδεύει, η συνάντηση μου με την Ιφιγένεια ήταν η όαση μέσα πεδίο μάχης από το οποίο κατάφερα να μην λαβωθώ. Ναι, στους δρόμους της Αθήνας αναφέρομαι.

Παρέα με ένα freddo espresso, ένα παγωμένο τσάι και την μελωδία των τζιτζικιών και την ψευδαίσθηση ότι το καλοκαίρι δεν έχει τελειώσει, η Ιφιγένεια με τη βαθιά ευγένεια και ζωηρή λάμψη στα μάτια, μου θύμισε ότι το καλοκαίρι μπορούμε να γίνουμε εμείς, αν καλλιεργήσουμε τα απαραίτητα συστατικά.

– Ασχολείσαι με την υποκριτική από την ηλικία των 8 ετών που συμμετείχες στην τηλεοπτική σειρά “Έχω ένα μυστικό”. Ένα χρόνο μετά σε είδαμε σε μία σειρά που έγραψε ιστορία, “Το Νησί”. Από τότε στο σήμερα, πώς βλέπεις τον εαυτό σου να έχει εξελιχθεί;
Νιώθω τυχερή που μου έχει δοθεί η ευκαιρία να δουλέψω και σε άλλες αξιόλογες παραγωγές, αλλά και με εξαιρετικούς ηθοποιούς που τους είχα δίπλα μου συνέχεια. Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη και πολύ χαρούμενη. Εννοείται ότι ακόμα μαθαίνω και δεν νομίζω ότι θα σταματήσει αυτό. Συνέχεια προσπαθώ να δίνω το 100% του εαυτού μου και δεν θα σταματήσω να το κάνω.

– Κάνοντας μία αναδρομή τώρα ή ακόμη και τότε που το ζούσες, έχεις νιώσει ποτέ ότι έχανες κάποιο τμήμα της παιδικότητάς σου;
Όχι, αυτό ήταν κάτι που δεν το ένιωσα ποτέ. Θυμάμαι σε αυτή την ηλικία που είχα ξεκινήσει, ανυπομονούσα έντονα να έρθει η επόμενη μέρα για να πάω στο γύρισμα. Ήταν ένα πολύ όμορφο ταξίδι και μία απίστευτη εμπειρία, μέσα από την οποία έβλεπα τα σκηνικά και τα σενάρια να ζωντανεύουν και να μορφοποιούνται. Ήταν ένα πολύ όμορφο παραμύθι. Ναι, ήμουν παιδί που το ζούσε τόσο ονειρικά και μαγικά. Από την άλλη όμως ήθελα να ικανοποιήσω όσους μου έδωσαν την ευκαιρία να συμμετάσχω σε αυτές τις σειρές. Είμαι και τελειομανής ως άνθρωπος, οπότε έδινα μεγάλη προσοχή κατά τη διάρκεια της δουλειάς, αλλά παράλληλα ήμουν και ευτυχισμένη ως παιδί. Δεν νιώθω ότι στερήθηκα κάτι.

– Αν δεν γινόσουν ηθοποιός, υπάρχει κάποιο άλλο επάγγελμα που θα μπορούσες να ακολουθήσεις;
Θυμάμαι μικρή είχε πιάσει το μάτι μου μία μακέτα και λόγω αυτού θυμάμαι να λέω ότι ήθελα να γίνω αρχιτέκτονας. Ωστόσο, στην πορεία με κέρδισαν οι θεωρητικές επιστήμες. Πιστεύω ότι θα ασχολιόμουν με κάτι σε αυτό το πεδίο, όπως είναι οι δημόσιες σχέσεις που είναι ένα αντικείμενο που το σπουδάζω. Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να σκέφτομαι τι άλλο θα έκανα…

– Αρχιτεκτονικά ποια πόλη σου αρέσει;
Πέρα από την Αθήνα, γιατί μου αρέσει ως πόλη, ειδικά τα νεοκλασικά σπίτια. Νομίζω ότι άλλες δύο μου αρέσουν αρχιτεκτονικά. Η Ρώμη και το Λονδίνο. Η Ρώμη μίλησε στον ρομαντισμό μου, ήταν ένα φως πραγματικά. Ωστόσο και το Λονδίνο ήταν επίσης όμορφο.

– Τι θα ήθελες να πετύχεις μέσα στα επόμενα 10 χρόνια σε σχέση με την υποκριτική;
Θα ήθελα να συμμετέχω και σε άλλες αξιόλογες παραγωγές τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό αν είμαι τυχερή. Σίγουρα θα ήθελα να έχω κάνει θέατρο, είναι κάτι που το θέλω πολύ και θα ήθελα να συμβεί σύντομα. Γενικά θα ήθελα να έχω εξελιχθεί τόσο ως άνθρωπος, αλλά και στο επαγγελματικό κομμάτι.

– Ως γυναίκα, πώς νιώθεις ζώντας σε αυτή την κοινωνία, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί μέχρι και σήμερα;
Ως άνθρωπος θέλω να επικεντρώνομαι στα θετικά. Νιώθω ελεύθερη γιατί κάνω αυτό που θέλω και με τη στήριξη της οικογένειάς μου. Όταν ακούς για το MeToo είναι κάτι το οποίο με θλίβει, γιατί θεωρώ ότι τραγικό να ζούμε στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία και να υπάρχουν τέτοια φαινόμενα το 2023. Είναι θλιβερό να βλέπεις την έλλειψη σεβασμού ή να μην υπάρχει ίση αντιμετώπιση και στα δύο φύλα. Πιστεύω ότι αυτά είναι στοιχεία που αμαυρώνουν τον πολιτισμό μας, αλλά και τις σχέσεις των ανθρώπων. Όλα στη ζωή μας είναι ντόμινο. Αν κάτι δεν λειτουργεί σωστά, θα πάνε και τα υπόλοιπα λάθος. Εύχομαι να αλλάξει αυτό. Μέσα από την τέχνη μας, την υποκριτική, ανάλογα με τον ρόλο και το έργο προσπαθούμε να περάσουμε διάφορα μηνύματα. Ελπίζω να βελτιωθεί κάπως αυτή η κατάσταση.

– Θα σε δούμε για τρίτη χρονιά στην σειρά του Mega, “Η Γη της Ελιάς”. Τι να περιμένουμε γενικά, αλλά και σε σχέση με τον δικό σου χαρακτήρα;
Η σειρά θα ξεκινήσει πάρα πολύ δυναμικά. Η δεύτερη σεζόν έκλεισε όσον αφορά τη δική μου ηρωίδα, τη Βασιλική να κινδυνεύει να χάσει τη ζωή της. Αυτό βέβαια δεν πρόκειται να συμβεί. Όταν κάποιος γλιτώνει από βέβαιο θάνατο είναι κάτι που αφήνει κατάλοιπα. Θα δούμε ότι στην αρχή θα δυσκολευτεί να προσαρμοστεί. Παράλληλα θα έρθουν και αποκαλύψεις στη ζωή της. Θα εμφανιστεί η αδερφή της που δεν ήξερε ότι υπάρχει και θα χρειαστεί τη στήριξη του άνδρα της που όμως θα λείπει λόγω στρατού. Μεγάλο ενδιαφέρον θα έχει ο τρόπος που θα επιλυθεί το μπέρδεμα που είχε δημιουργηθεί στο τέλος της προηγούμενης σεζόν, με τον πνιγμό και την ομηρία. Η Βασιλική θα δει να βγαίνουν πράγματα του παρελθόντος στη φόρα, θα έχουμε σίγουρα ένα πολύ δυναμικό ξεκίνημα, αλλά και οι εξελίξεις θα είναι πολλές.

– Τι κοινά βλέπεις σε εσένα και την Βασιλική;
Στην πρώτη σεζόν δεν έβλεπα πολλά κοινά. Η Βασιλική αρχικά ήταν μία γυναίκα, που δεν είχε πολύ δυναμισμό ώστε να διεκδικήσει αυτά που θέλει κι αυτά που αγαπάει. Πολλές φορές γινόταν έρμαιο τον αποφάσεων της μητέρας της με αποτέλεσμα να επηρεάζεται και να αντιδρά διαφορετικά. Αντίθετα, εγώ πάντα κυνηγούσα αυτό που ήθελα κι αυτό που αγαπούσα. Είχα πείσμα. Αν κάποιος προσπαθούσε να μου βάλει φρένο, εγώ πείσμωνα περισσότερο μέχρι να πετύχω τον στόχο μου. Είναι ένας ρόλος που αγάπησα, γιατί κατάλαβα τους λόγους για τους οποίους συμπεριφέρεται έτσι, αφού δεν δεχόταν και κακοποιητική συμπεριφορά εκτός των άλλων. Από την πρώτη στιγμή προσπάθησα να την αγκαλιάσω και να την στηρίξω. Στην πορεία όταν αυτή η γυναίκα πήρε τα πάνω της και ερωτεύτηκε, άρχισα να την βλέπω με διαφορετικό τρόπο. Ο έρωτας μας κάνει κάποιες φορές επαναστάτες και να διεκδικούμε πράγματα. Οπότε όταν η Βασιλική άρχισε να πατάει στα πόδια της και για χάρη του Φίλιππου, αλλά και για το παιδί που κυοφορούσε, τότε άρχισε να έχει περισσότερα κοινά με εμένα. Βγήκε στην επιφάνεια ο δυναμισμός και το πείσμα. Θεωρώ ότι μοιάζουμε και στο κομμάτι της ευγένειας και στο πόσο γλυκιά είναι.

– Είσαι ερωτευμένη ή έχεις υπάρξει ερωτευμένη;
Έχω υπάρξει. Νομίζω ότι ο έρωτας σε κάθε ηλικία μεταφράζεται διαφορετικά.

– Τι σημαίνει έρωτας;
Σε πιο μικρή ηλικία ο έρωτας για εμένα ήταν ένα όμορφο παραμύθι. Γενικά δεν μου αρέσει να λέω μόνο για τον έρωτα, θέλω να υπάρχει μαζί με την αγάπη, γιατί ο έρωτας από μόνος του είναι πάθος. Είναι να ανυπομονείς να δεις τον άλλον, να μην μπορείς κρατηθείς, να μην σκέφτεσαι λογικά. Νομίζω όμως ότι σε αυτό ότι χρειάζεται και η αγάπη, ώστε να εξισορροπεί όλη αυτή την τρέλα αλλά και για να υπάρχει σεβασμός και κατανόηση. Έτσι θα είναι πιο ουσιαστικό. Καμιά φορά ενθουσιαζόμαστε και μπερδευόμαστε λίγο με αυτά που μπορεί να νιώθουμε. Γενικά εγώ αυτό που λέω στον εαυτό μου για το κομμάτι αυτό του έρωτα -γιατί είμαι πολύ ρομαντική ως άνθρωπος- πάντα λέω ότι όλοι μας έχουμε έναν πρίγκιπα , γιατί ανήκουμε σε ένα παραμύθι κι αν κάτι δεν λειτουργήσει, σημαίνει ότι πολύ απλά έχουμε μπει σε λάθος παραμύθι. Οπότε όλα έχουν ένα τέλος μέχρι να βρούμε αυτόν με τον οποίο θα “κουμπώσουμε”.

– Πώς θα ήταν το ιδανικό “παραμύθι” που θα ήθελες να είσαι;
Θα ήθελα να έχω έναν άνθρωπο που θα με αγαπάει, θα με σέβεται και θα νιώθω στήριξη από αυτόν, όπως κι εγώ αντίστοιχα. Να έχω τη δυνατότητα να μοιράζομαι πράγματα με αυτόν. Οπότε το δικό μου παραμύθι είναι να είμαι με έναν τέτοιο πρίγκιπα, να έχω μία πολύ όμορφη οικογένεια αργότερα, γιατί θα ήθελα οικογένεια και να μην στερηθεί κανείς τίποτα. Να είναι και ελεύθερος μέσα σε όλο αυτό. Νομίζω ότι αυτό θα ήταν το ιδανικό παραμύθι.

– Έχεις να αναφέρει αρκετές φορές τον σεβασμό, τι σημαίνει για εσένα;
Νομίζω ότι λόγος που τον χρησιμοποίησα τόσες φορές είναι γιατί ο σεβασμός για εμένα είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα. Αν γενικά υπάρχει σεβασμός θεωρώ ότι οι συμπεριφορές και ο τρόπος επικοινωνίας θα ήταν καλύτερος. Όλα ξεκινάνε από την έλλειψη σεβασμού είτε σε προσωπικό, είτε σε κοινωνικό, είτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Πιστεύω ότι είναι ο πυρήνας πολλών πραγμάτων, γι’ αυτό και έχει τόση σημασία.

– Τελικά υπάρχει έρωτας το 2023;
Έρωτας υπάρχει και πιστεύω ότι πάντα θα υπάρχει. Ακόμα και σε πολύ άσχημες συνθήκες, όπως είναι ο πόλεμος, έχουμε δει τον έρωτα να καταφέρνει να επιζεί ή να γεννιέται και να είναι η πηγή δύναμης ώστε να καταφέρουν να αγωνιστούν και να τους δίνει ελπίδα. Οπότε σίγουρα υπάρχει έρωτας στις μέρες μας. Όμως, πιστεύω ότι τα social media περιορίζουν αυτή την ομορφιά που έχει αυτό το κομμάτι. Δεν το καταδικάζω. Αν ένας άνθρωπος θέλει να επικοινωνήσει μέσω των social media, επειδή έτσι έχει μάθει, όπως και όλοι μας έχουμε μάθει να είναι το κινητό η προέκταση του χεριού μας. Εγώ είμαι λίγο πιο παλιάς νοοτροπίας. Μου αρέσει να υπάρχει η συζήτηση από κοντά, η επικοινωνία να είναι πιο άμεση. Απλώς θεωρώ ότι έχουμε γίνει περισσότερο επιφανειακοί. Πάντως υπάρχει έρωτας. Πιστεύω ότι κάποιοι φοβούνται να επικοινωνήσουν και μένουν στην εικόνα. Με αυτό τον τρόπο βέβαια χάνεται και το βαθύτερο νόημα του έρωτα.

– Πατώντας το όνομά σου στην αναζήτηση ένα από τα πρώτα άρθρα που εμφανίστηκαν είχε στον τίτλο του και την λέξη κιλά, εκτός των άλλων. Πιο κάτω είδα ότι είχες δηλώσει ότι έχεις δεχθεί body shaming, συμβαίνει ακόμα; Τα κιλά φαίνεται ότι συνεχίζουν να γίνονται θέμα συζήτησης που έχει αρνητικό πρόσημο. Πώς νιώθεις μέσα σε αυτή την συνθήκη;
Θεωρώ ότι αυτή η συνθήκη είναι κάτι που συνεχίζεται δυστυχώς. Πλέον εγώ δεν εστιάζω σε αυτό το κομμάτι. Πιο μικρή με επηρέαζαν τα σχόλια, αλλά όταν πλέον συνειδητοποίησα ότι κάποιοι άνθρωποι δεν θα αλλάξουν, γιατί για μένα είναι τραγικό να εστιάζουμε στο σωματότυπο κάποιου στην Ελλάδα του σήμερα. Ο καθένας έχει τον δικό σωματότυπο και ο καθένας πρέπει να μάθει να αγαπάει αυτό που έχει και να το φροντίζει, αν υπάρχει κάποιο θέμα υγείας, αυτό είναι μία διαφορετική συνθήκη. Το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που εστιάζουν και λογοκρίνουν την εμφάνιση κάποιου, μας δείχνει ότι σε κάποια σημεία έχουμε μείνει πίσω. Δεν θεωρώ ότι σε αυτό το κομμάτι φταίει η χώρα, αλλά μερίδες ανθρώπων που ίσως δεν θέλουν να πάνε παρακάτω ή να δουν τα πράγματα πιο θετικά στη ζωή τους. Καμιά φορά δεν εστιάζουμε στα δικά μας προβλήματα και ξεσπάμε σε προβλήματα άλλων, που εμείς τα ερμηνεύουμε ως τέτοια, γιατί αυτό μας κάνει να ξεχνάμε τα δικά μας. Πλέον δεν ξέρω αν έχει γραφτεί ή σχολιαστεί κάτι, γιατί δεν μπαίνω στη διαδικασία να το ψάξω. Εγώ ξέρω ότι είμαι υγιέστατη, το σώμα μου το έχω αποδεχτεί και το αγαπάω. Είναι μία συνθήκη που δυστυχώς υπάρχει, αλλά κανείς δεν πρέπει να δίνει βάση.

– Πόσο εύκολο είναι, αφού περιτριγυριζόμαστε από τη “κουλτούρα του σχολιασμού”;
Ένας άνθρωπος που έχει παιδεία δεν θα μπει σε αυτή την διαδικασία. Ξέρει και να σεβαστεί και να μεταφράσει τα πράγματα στο μυαλό του. Στο κάτω κάτω αν ήμασταν όλοι ίδιοι δεν θα είχε κανένα νόημα νομίζω. Ένας από τους λόγους που είπα σε συνέντευξή μου για το body shaming ήταν γιατί εγώ ως άνθρωπος έχω αυτόν τον δυναμισμό που με βοηθάει θα δώσω βάση και που όχι. Ξέρω ποιους ανθρώπους θα ακούσω και ποιανού τη γνώμη θα σεβαστώ. Δυστυχώς, υπάρχουν άτομα που δεν έχουν αυτόν τον δυναμισμό κι ο λόγος που μίλησα ήταν γιατί ήθελα άτομα που αντιμετωπίζουν παρόμοια περιστατικά να βρουν τη δύναμη μέσα από τον δικό μου παράδειγμα και να μην τους πάρει από κάτω. Το body shaming είναι ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι, που μπορεί να θεωρηθεί bullying από κάποιον που το δέχεται. Ωστόσο, πρέπει να βρουν τη δύναμη να το αντιμετωπίσουν ή να δουν πως το διαχειρίστηκα εγώ ώστε να κάνουν κάτι παρόμοιο. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που το είπα. Θεωρώ ότι είναι τραγικό που καταλήγουν να ανακυκλώνουν όλη αυτή τη συνθήκη των κιλών. Είναι ανούσιο. Η μόνη ουσία που θα μπορούσα να δώσω μέσα σε όλη αυτή την τραγικότητα, είναι να δώσω δύναμη σε κάποια άτομα, ώστε να μπορέσουν να το ξεπεράσουν.

– Η Gen Z στην οποία ανήκεις και εσύ, έχει κατηγορηθεί αρκετές φορές ότι βαριέται ή ότι δεν θέλει να δουλέψει. Πιστεύεις ότι ισχύει;
Όχι, δεν το πιστεύω, γιατί αν κρίνω κι από εμένα την ίδια θυμάμαι ότι από παιδί μου άρεσε να δουλεύω και εξακολουθώ να θέλω να δουλεύω σαν σκυλί. Με κάνει να νιώθω ολοκληρωμένη και ανεξάρτητη. Θεωρώ ότι άλλοι είναι οι λόγοι που κρύβονται πίσω από αυτό το φαινόμενο. Ένας νέος που έχει τόσα όνειρα και τόσες φιλοδοξίες για τη ζωή του και θέλει να αγωνιστεί γι’ αυτά που του αρέσουν συχνά δεν βρίσκει τις κατάλληλες συνθήκες εργασίας -είτε οικονομικά είτε στο ίδιο το περιβάλλον- ή δεν μπορεί να βρει εργασία στο αντικείμενό του. Πόσο αποκαρδιωτικό είναι για ένα νέο άνθρωπο που βρίσκεται στο ξεκίνημά του να χρειαστεί να βρεθεί καταπιεσμένος σε μία θέση την οποία βρήκε αναγκαστικά, επειδή δεν κατάφερε να βρει εργασία εκεί που ήθελε; Θεωρώ ότι είναι μία λανθασμένη πεποίθηση αυτή που αναφέρεται στην «βαρεμάρα» και την «θέληση». Οι νέοι πάντα θα επαναστατούν και πάντα θα αγωνίζονται γι’ αυτά που θέλουν να διεκδικήσουν. Σίγουρα θα εκφραστούν πιο ελεύθερα σε σχέση με έναν μεγαλύτερο. Αν αυτό παρεξηγείται και το τοποθετούμε με μεγάλη ευκολία στο κομμάτι της βαρεμάρας για μένα είναι λάθος, όμως ο καθένας ονοματίζει τις καταστάσεις όπως τον συμφέρει να τις ονοματίσει.

– Η τηλεόραση τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει, βλέπουμε πιο πολλές σειρές πλέον… Τι θεωρείς ότι προσφέρει σήμερα στον τηλεθεατή;
Θεωρώ ότι η τηλεόραση είναι ένα μαξιλαράκι για τον τηλεθεατή, που έχει τη δυνατότητα να δει κάτι και να χαλαρώσει, να γελάσει, να ξεχαστεί, στην περίπτωση που δεν μπορεί να βγει έξω. Ίσως μέσα από τις σειρές μπορεί να δει συνθήκες τις οποίες μπορεί να έχει φανταστεί και να τις δει να αποτυπώνονται μπροστά του, να λάβει και μηνύματα που εμείς μέσα από τη δουλειά μας, μέσα από ένα ρόλο προσπαθούμε να περάσουμε στο κοινό. Νομίζω ότι λαμβάνει και ψυχαγωγία και ενημέρωση ως ένα βαθμό. Η τηλεόραση είναι μία πορτούλα που μπορείς να ανοίξεις για να ξεφύγεις από την καθημερινότητά σου. Να ταυτιστείς με έναν ρόλο, με μία συνθήκη και νομίζω ότι όλοι μας χρειαζόμαστε μικροδιαλείμματα από την καθημερινότητά μας.

– Υπάρχει κάποια σειρά είτε παλιά είτε νέα, που θα ήθελες να είσαι μέρος της; Μήπως έχεις τριάδα;
Το “Έτερος Εγώ” είναι από τις αγαπημένες μου σειρές και σίγουρα θα ήθελα να ήμουν μέλος αυτής της ομάδας. Την θεωρώ μία πάρα πολύ ευρηματική σειρά και καλογυρισμένη. Επίσης θα έλεγα το “Παρά 5” που με κάνει να γελάω πάρα πολύ, να περνάω όμορφα και να ξεχνιέμαι. Θα ήθελα και σε κάποια σειρά του κυρίου Ρώμα. Δεν ξέρω αν θα ήταν το “Κωνσταντίνου και Ελένης” ή το “Καφέ της Χαράς”, αλλά θεωρώ ότι ήταν πολύ πετυχημένες σειρές και μεγάλωσα με αυτές. Τις έβλεπα και σε επανάληψη και το καλοκαίρι. Μελλοντικά δεν ξέρω αν θα είμαι τόσο τυχερή, αν μου δινόταν η ευκαιρία κάποια στιγμή, αλλά αυτές μου έρχονται τώρα στο μυαλό.

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News