Ο Άρθουρ Μίλερ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1915 και σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Μίσιγκαν. Πριν από την αποφοίτηση του έγραψε 5 θεατρικά έργα και πρόλαβε να τιμηθεί δυο φορές με το βραβείο Avery Hopwood Awards. Το 1940 ολοκλήρωσε το έργο «Ο πιο τυχερός άνθρωπος» και κέρδισε το βραβείο Theater Gulid’s National Award. Το 1946 έδωσε στο κοινό το έργο «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» και πήρε γι’ αυτό το πρώτο το βραβείο Τόνι. Το 1948, μέσα σε έξι εβδομάδες, έγραψε τον «Θάνατο του εμποράκου» και την επόμενη χρονιά τιμήθηκε γι’ αυτό με τα βραβεία Τόνι και Πούλιτζερ. Τρία χρόνια αργότερα άρχισε να γράφει τις «Μάγισσες του Σάλεμ», ένα έργο που έμελλε να σύρει και τον ίδιο στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών. Το 1956 παντρεύτηκε την Μέριλιν Μονρόε (χώρισαν το 1961). Τη δεκαετία του ´90 επέστρεψε στην πρώτη γραμμή της δραματουργίας με το «Σπασμένο γυαλί»(1994). Πέθανε το 2005. Αυτά είναι κάποια από τα λόγια βαθιάς σοφίας και προσωπικής εμπειρίας που μας έχουν αφήσει παρακαταθήκη.
Εξέλιξη και αποξένωση.Κατά τις εποχές των μεγάλων εξελίξεων οι άνθρωποι βιώνουν την αλλοτρίωση και την αποξένωση σε μεγάλο βαθμό. Καταλήγουμε σε ευτυχείς κοινωνίες θλιμμένων ανθρώπων.
Ο κυριότερος εχθρός της καθαρής όρασης είναι η κοινωνική και οικονομική μας αναβάθμιση.Συχνά δηλαδή, επειδή καλυτερεύει η προσωπική μας ζωή, πιστεύουμε ότι καλυτερεύει και των άλλων. Αυτό είναι ένα πρόβλημα όρασης που κανείς οφθαλμίατρος δεν μπορεί να θεραπεύσει. Ίσως μόνο η συνεχής κοινωνική επαγρύπνηση μας.
Μπροντγουέι. Συνήθως τα θέατρα στο Μπροντγουέι ανεβάζουν πολύ καλές παραστάσεις γιατί διαθέτουν το καλύτερο έμψυχο υλικό. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εξίσου καλή δουλειά δεν γίνεται και εκτός Μπροντγουέι. Μόνο που εκεί είναι πιο φτηνές οι παραγωγές.
Τα περισσότερα έργα σε όλες σχεδόν τις εποχές είχαν στόχο να ψυχαγωγήσουν.Δεν πηγαίνεις να δεις θέατρο με την ίδια ψυχολογία που πηγαίνεις στην εκκλησία ή στο σχολείο. Ο περισσότερος κόσμος πάει στο θέατρο για να περάσει καλά· αυτό που αναζητεί είναι να δει άλλους ανθρώπους αντιμέτωπους με καταστάσεις που έχουν μια δραματικότητα. Ε, αυτό είναι ψυχαγωγικό.
Το θέατρο δεν είναι διδασκαλία. Είναι πολύ όμορφο πράγμα να μπορείς να κάνεις τον άλλον να συνειδητοποιεί ορισμένα πράγματα μέσα από το γέλιο ή να κατανοεί την δραματικότητα μιας κατάστασης μέσω του κλάματος. Πάντως, είναι λάθος να αντιμετωπίζουμε το θέατρο σαν ένα ακόμη μέσο διδασκαλίας.
Γιατί δηλαδή ένας συγγραφέας πρέπει να είναι πιο έξυπνος από τον όποιο θεατή; Γιατί ένας συγγραφέας να ξέρει περισσότερα από αυτά που γνωρίζει ο μέσος άνθρωπος; Απλώς οι συγγραφείς νιώθουν ορισμένα πράγματα και έχουν την ικανότητα να μεταφέρουν αυτό το αίσθημα στην αρχή στο χαρτί και στη συνέχεια, με τη βοήθεια των ηθοποιών, πάνω στη σκηνή. Αυτό είναι όλο.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που γράφουν μυθιστορήματα. Το αντικείμενο του ενδιαφέροντος των περισσότερων μυθιστοριογράφων είναι συνήθως κάποια επική ιστορία. Στο θέατρο πρέπει να συμπυκνώσεις τα πάντα μέσα σε δυο τρεις ώρες. Πρέπει να προσαρμόσεις την αίσθηση του χρόνου που διαθέτεις σε αυτή την απαίτηση.
Οραματιστές. Ο πραγματικός ρόλος των οραματιστών είναι να βγάζουν το ψωμί τους προσπαθώντας να λύσουν τα μεγάλα μυστήρια της ζωής. Όλοι τους έτσι ζουν. Προσπαθώντας να λύσουν τα μυστήρια, βοηθούν εμάς να μειώσουμε τους φόβους μας.
Το τέλος είναι κάτι που περικλείει την αξία της διαδρομής.Χωρίς τέλος δεν μπορείς να έχεις έργο, δεν έχει αξία η διαδρομή· έχεις κάποιες σκηνές, κάποιες προσπάθειες να χτίσεις ένα έργο, αλλά το τέλος παίζει ίσως τον πιο καθοριστικό ρόλο, γιατί μαθαίνεις αν τελικά έφτιαξες ή όχι το έργο.
Στη συγγραφή θεατρικών έργων η λογική παίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο. Η πραγματικότητα που δείχνουμε στο κοινό -όποια κι αν είναι αυτή- πρέπει να γίνεται πιστευτή. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει συνοχή.
Η σωτηρία της ψυχής είναι η δημιουργία. Μερικοί δημιουργούν μια επιχείρηση, άλλοι είναι επάγγελμα. Ορισμένοι όμως κάνουν δουλειές οι οποίες δεν είναι καθόλου δημιουργικές. Αυτoί είναι άτυχοι.
Μάλλον η σύγχρονη απάνθρωπη κοινωνία προέκυψε από κάποιο λάθος. Νομίζαμε ότι τα είχαμε προβλέψει όλα και οδηγηθήκαμε κάπου όπου υποτίθεται ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να βρεθούμε.
Ο σοσιαλισμός κατέρρευσε επειδή δεν κατάφερε να διαβάσει σωστά τη φύση του ανθρώπου. Κάποιοι υπέθεσαν ότι για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα οι άνθρωποι θα δέχονται να δουλέψουν για κάτι άλλο πέρα από τον εαυτό τους, πέρα από το δικό τους καλό. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο σε καιρό πολέμου ή σε μια επανάσταση.
Καλός συγγραφέας είναι όποιος προκαλεί μέσω του έργου του ενδιαφέρον. Αν δεν προκαλεί ενδιαφέρον ο συγγραφέας, δεν είναι καλός. Στο θέατρο δεν μπορείς να κάνεις ανθρώπους να πλήττουν και να δοξάζεσαι. Μπορείς δηλαδή, αλλά όχι για πολύ.
Το κάθε θεατρικό έργο βρίσκεται στο έλεος αυτού που το ερμηνεύει. Στη ζωγραφική και στο μυθιστόρημα είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Οι τέχνες αυτές λειτουργούν ανεξάρτητα από οποιονδήποτε ερμηνευτικό μεσάζοντα.
Ο Άρθουρ Μίλερ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1915 και σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Μίσιγκαν. Πριν από την αποφοίτηση του έγραψε 5 θεατρικά έργα και πρόλαβε να τιμηθεί δυο φορές με το βραβείο Avery Hopwood Awards. Το 1940 ολοκλήρωσε το έργο «Ο πιο τυχερός άνθρωπος» και κέρδισε το βραβείο Theater Gulid’s National Award. Το 1946 έδωσε στο κοινό το έργο «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» και πήρε γι’ αυτό το πρώτο το βραβείο Τόνι. Το 1948, μέσα σε έξι εβδομάδες, έγραψε τον «Θάνατο του εμποράκου» και την επόμενη χρονιά τιμήθηκε γι’ αυτό με τα βραβεία Τόνι και Πούλιτζερ. Τρία χρόνια αργότερα άρχισε να γράφει τις «Μάγισσες του Σάλεμ», ένα έργο που έμελλε να σύρει και τον ίδιο στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών. Το 1956 παντρεύτηκε την Μέριλιν Μονρόε (χώρισαν το 1961). Τη δεκαετία του ´90 επέστρεψε στην πρώτη γραμμή της δραματουργίας με το «Σπασμένο γυαλί»(1994). Πέθανε το 2005. Αυτά είναι κάποια από τα λόγια βαθιάς σοφίας και προσωπικής εμπειρίας που μας έχουν αφήσει παρακαταθήκη.
Εξέλιξη και αποξένωση.Κατά τις εποχές των μεγάλων εξελίξεων οι άνθρωποι βιώνουν την αλλοτρίωση και την αποξένωση σε μεγάλο βαθμό. Καταλήγουμε σε ευτυχείς κοινωνίες θλιμμένων ανθρώπων.
Ο κυριότερος εχθρός της καθαρής όρασης είναι η κοινωνική και οικονομική μας αναβάθμιση.Συχνά δηλαδή, επειδή καλυτερεύει η προσωπική μας ζωή, πιστεύουμε ότι καλυτερεύει και των άλλων. Αυτό είναι ένα πρόβλημα όρασης που κανείς οφθαλμίατρος δεν μπορεί να θεραπεύσει. Ίσως μόνο η συνεχής κοινωνική επαγρύπνηση μας.
Μπροντγουέι. Συνήθως τα θέατρα στο Μπροντγουέι ανεβάζουν πολύ καλές παραστάσεις γιατί διαθέτουν το καλύτερο έμψυχο υλικό. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εξίσου καλή δουλειά δεν γίνεται και εκτός Μπροντγουέι. Μόνο που εκεί είναι πιο φτηνές οι παραγωγές.
Τα περισσότερα έργα σε όλες σχεδόν τις εποχές είχαν στόχο να ψυχαγωγήσουν.Δεν πηγαίνεις να δεις θέατρο με την ίδια ψυχολογία που πηγαίνεις στην εκκλησία ή στο σχολείο. Ο περισσότερος κόσμος πάει στο θέατρο για να περάσει καλά· αυτό που αναζητεί είναι να δει άλλους ανθρώπους αντιμέτωπους με καταστάσεις που έχουν μια δραματικότητα. Ε, αυτό είναι ψυχαγωγικό.
Το θέατρο δεν είναι διδασκαλία. Είναι πολύ όμορφο πράγμα να μπορείς να κάνεις τον άλλον να συνειδητοποιεί ορισμένα πράγματα μέσα από το γέλιο ή να κατανοεί την δραματικότητα μιας κατάστασης μέσω του κλάματος. Πάντως, είναι λάθος να αντιμετωπίζουμε το θέατρο σαν ένα ακόμη μέσο διδασκαλίας.
Γιατί δηλαδή ένας συγγραφέας πρέπει να είναι πιο έξυπνος από τον όποιο θεατή; Γιατί ένας συγγραφέας να ξέρει περισσότερα από αυτά που γνωρίζει ο μέσος άνθρωπος; Απλώς οι συγγραφείς νιώθουν ορισμένα πράγματα και έχουν την ικανότητα να μεταφέρουν αυτό το αίσθημα στην αρχή στο χαρτί και στη συνέχεια, με τη βοήθεια των ηθοποιών, πάνω στη σκηνή. Αυτό είναι όλο.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που γράφουν μυθιστορήματα. Το αντικείμενο του ενδιαφέροντος των περισσότερων μυθιστοριογράφων είναι συνήθως κάποια επική ιστορία. Στο θέατρο πρέπει να συμπυκνώσεις τα πάντα μέσα σε δυο τρεις ώρες. Πρέπει να προσαρμόσεις την αίσθηση του χρόνου που διαθέτεις σε αυτή την απαίτηση.
Οραματιστές. Ο πραγματικός ρόλος των οραματιστών είναι να βγάζουν το ψωμί τους προσπαθώντας να λύσουν τα μεγάλα μυστήρια της ζωής. Όλοι τους έτσι ζουν. Προσπαθώντας να λύσουν τα μυστήρια, βοηθούν εμάς να μειώσουμε τους φόβους μας.
Το τέλος είναι κάτι που περικλείει την αξία της διαδρομής.Χωρίς τέλος δεν μπορείς να έχεις έργο, δεν έχει αξία η διαδρομή· έχεις κάποιες σκηνές, κάποιες προσπάθειες να χτίσεις ένα έργο, αλλά το τέλος παίζει ίσως τον πιο καθοριστικό ρόλο, γιατί μαθαίνεις αν τελικά έφτιαξες ή όχι το έργο.
Στη συγγραφή θεατρικών έργων η λογική παίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο. Η πραγματικότητα που δείχνουμε στο κοινό -όποια κι αν είναι αυτή- πρέπει να γίνεται πιστευτή. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει συνοχή.
Η σωτηρία της ψυχής είναι η δημιουργία. Μερικοί δημιουργούν μια επιχείρηση, άλλοι είναι επάγγελμα. Ορισμένοι όμως κάνουν δουλειές οι οποίες δεν είναι καθόλου δημιουργικές. Αυτoί είναι άτυχοι.
Μάλλον η σύγχρονη απάνθρωπη κοινωνία προέκυψε από κάποιο λάθος. Νομίζαμε ότι τα είχαμε προβλέψει όλα και οδηγηθήκαμε κάπου όπου υποτίθεται ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να βρεθούμε.
Ο σοσιαλισμός κατέρρευσε επειδή δεν κατάφερε να διαβάσει σωστά τη φύση του ανθρώπου. Κάποιοι υπέθεσαν ότι για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα οι άνθρωποι θα δέχονται να δουλέψουν για κάτι άλλο πέρα από τον εαυτό τους, πέρα από το δικό τους καλό. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο σε καιρό πολέμου ή σε μια επανάσταση.
Καλός συγγραφέας είναι όποιος προκαλεί μέσω του έργου του ενδιαφέρον. Αν δεν προκαλεί ενδιαφέρον ο συγγραφέας, δεν είναι καλός. Στο θέατρο δεν μπορείς να κάνεις ανθρώπους να πλήττουν και να δοξάζεσαι. Μπορείς δηλαδή, αλλά όχι για πολύ.
Το κάθε θεατρικό έργο βρίσκεται στο έλεος αυτού που το ερμηνεύει. Στη ζωγραφική και στο μυθιστόρημα είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Οι τέχνες αυτές λειτουργούν ανεξάρτητα από οποιονδήποτε ερμηνευτικό μεσάζοντα.
