Η Άννα Κουρουπού βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων και των διεκδικήσεων για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Έχει γράψει το βιβλίο “Γιατί δεν έχω σαν το δικό σου μαμά;” αρθρογραφεί σε media, μιλάει σε τηλεοπτικά πάνελ, έχει διατελέσει γ.γ. του ΣΥΔ, είναι ιδρυτικό μέλος και διευθύντρια της οργάνωσης Red Umbrella, που ασχολείται με τα δικαιώματα των εργαζομένων στο σεξ που δουλεύουν κυρίως στο δρόμο. Η ακτιβιστική της δράση είναι τεράστια και αδιαμφισβήτη. Έχει στείλει μέχρι και επιστολή στον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, με την οποία τον καλούσε να δει τα προβλήματα των εργαζομένων στον τομέα του σεξ που δεν δικαιούνται κανένα επίδομα.

Η Άννα Κουρουπού είναι σύμβολο. Συμβολίζει την τρανς γυναίκα που δεν φοβάται, δεν διστάζει, επιδιώκει την ορατότητα και τη συμπερίληψη και δεν παύει σε ολόκληρη τη ζωή της να αγωνίζεται για τα δικαιώματά της.

– Ποιο είναι το πιο ακραίο τρανσφοβικό περιστατικό που έχεις αντιμετωπίσει στη ζωή σου.

Δυστυχώς δεν είναι μόνο ένα.Και είναι γνωστό πως αν σου συμβαίνουν παρόμοια γεγονότα στη ζωή σου σχεδόν επαναλαμβανόμενα,υπάρχει μια σύχγυση στην αλληλουχία. Και συνήθως αυτό συμβαίνει στις κακοποιητικές συμπεριφορές και πράξεις. Εξάλλου δεν υπάρχει λόγος να στύβω το μυαλό μου για να θυμηθώ ποιο πρόσωπο έκανε τι και γιατί. Οι συνέπειες όλων αυτών,έχει σημασία. Ένα αίσθημα αδικίας πολύ βαθύ που με θυμώνει.

– Πώς αντιμετώπισε η οικογένεια σου τη σεξουαλικότητά σου;

Σίγουρα όχι με χαρά.Όμως είναι κάτι που ποτέ δεν μου το έδειξαν για να μη πονέσω. Ήταν από την αρχή δίπλα μου,είδαν πως είμαι το ίδιο παιδί που αγαπούσαν και πριν και σιγά σιγά ο χρόνος έκανε τη δουλειά του. Διέψευσα κάθε λανθασμένη φοβία που είχαν, υποκεινούμενη από κοινωνικές «νόρμες» που και οι ίδιοι με αυτές μεγάλωσαν.

– Πιστεύεις ότι η politically correct κινητοποίηση της εποχής έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα ή στέκεται στην επιφάνεια;

Συμβαίνουν και τα δύο.Εξαρτάται από ποια αφετηρία κινητοποιείται. Θεωρώ πως ο καλός σκοπός κάπου χάθηκε στη διαδρομή. Όταν το προσωπικό συμφέρον έχει υπερκεράσει το κοινωνικό ή κοινοτικό, είναι μονόδρομος η υπερβολή. Πολλές φορές φορές και η γελοιότητα.

– Γιατί συζητάμε ακόμα για θεωρίες μεταστροφής; Έχεις βρεθεί αντιμέτωπ@ με κάτι τέτοιο;

Όχι,όπως σου προ είπα ήμουν πολύ τυχερή σε αυτόν τον τομέα. Μα δεν βλέπεις τη ζοφερότητα που αναδύεται σχεδόν καθημερινά; Είτε πολιτικά είτε κοινωνικά.Θα ήταν πολύ εύκολο να πω πως είναι σημεία των καιρών, μα δεν είναι. Έχει εκφυλιστεί η ψυχοσύνθεση της κοινωνίας. Πάντα νοσούσε. Ίσως βλέπει μια εξέλιξη της ύπαρξης της που δεν της αρέσει. Κακογέρασε. Και όταν δεν σου αρέσει η φάτσα σου ή σπας τον καθρέφτη ή μαγαρίζεις ότι πιο καθαρό και ατόφιο από σένα, βρεις μπροστά σου.

-Έχεις δεχτεί τρανσφοβική συμπεριφορά από μέλος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας;

Φυσικά. Είναι τεράστιας σημασίας κατάκτηση,να έχεις υποστεί βία στη ζωή σου και να μην το ανταποδώσεις σε ότι είναι ή θεωρείς ότι είναι,πιο αδύναμο από σένα. Επειδή θέλει πολύ δουλειά για να μη συμβεί αυτό, «επιλέγεται» ο εύκολος δρόμος του μίσους και της εχθροπάθειας.

– Ποια είναι τα βαθύτερα αίτια μιας ομοφοβικής/ τρανσφοβικής κοινωνίας;

Η αίσθηση κινδύνου αποσταθεροποίησης,θεωρώ,είναι η βασικότερη αιτία. Ο φόβος που έχουν ως δεύτερο συνθετικό αυτές οι λέξεις,σαφώς δεν είναι συναίσθημα απειλής για τη ζωή τους. Είναι ηθικός πανικός. Διαταράσσεται όλη τους η οντότητα. Και όταν πανικοβάλλεσαι λειτουργεί το αίσθημα της επιβίωσης.Και κυνηγάς τον καθρέφτη σου.

– Ποια είναι η δική σου απάντηση στην ομοφοβία / τρανσφοβία;

Πλέον δεν με ταράζει.Γνωρίζω ξεκάθαρα πως όταν ένας άνθρωπος είναι καλά με τη ζωή του,δεν ασχολείται με των άλλων τις ζωές. Νομίζω κατάλαβες την απάντηση.

– Πιστεύεις ότι οι ομοφοβικοί / τρανσφοβικοί έχουν ευρύτερα μία αρνητική στάση ζωής;

Όχι απαραίτητα.Βασικό ρόλο παίζει αν είναι όντως φοβικός με λοατκι όντα,από πεποίθηση ή από…βλακεία.

– Αισθάνεσαι ότι ο νόμος στην Ελλάδα σε προστατεύει;

Όχι φυσικά.Και δεν είναι απλά αίσθηση.Είναι πραγματικότητα.Αν δεν με εντάξει σε κάθε νομικό πλαίσιο που είναι και οι Άλλοι,πάντα θα κινδυνεύω από αυτούς,εκ προνομίου.

– Ομοφοβία, τρανσφοβία, μισογυνισμός, ρατσισμός. Πιστεύεις ότι υπάρχει κοινό έδαφος διεκδικήσεων μεταξύ τους;

Ναι και συμβαίνει. Μόνο έτσι εξελίσσονται οι κοινωνίες. ΜΑΖΙ.

– Κάνε μία ευχή κατά της ομοφοβίας / τρανσφοβίας.

Έπαψα εδώ και καιρό να πιστεύω σε ευχολόγια. Έχω πολύ θυμό για να αρκεστώ σε ευχές. Έχω την αξίωση να διεκδικώ.