Ο Σαμουήλ Ακίνολα (πώς, αλήθεια, να ξεχάσεις αυτό το εύηχο όνομα;) γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βύρωνα από γονείς αφρικανικής καταγωγής με ρίζες από την Κένυα και την Νιγηρία. Ξεκίνησε να δουλεύει ως ηθοποιός το 2008, ενώ παράλληλα παίζει και αφρικανικά κρουστά. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής και κινησιολογίας, αλλά ουσιαστικά είναι αυτοδίδακτος ηθοποιός. Όπως μου είπε στην κουζίνα του Olafaq, όπου μοιραστήκαμε λίγο καφέ, το θέατρο για εκείνον είναι μια πολιτική πράξη και στάση ζωής -άρα τον ενδιαφέρει πολύ και από αυτό το μετερίζι.
Εκτός από τις θεατρικές του δουλειές, τον Σαμουήλ τον έχουμε δει και στο Έτερος Εγώ (Κάθαρσις) του Σωτήρη Τσαφούλια. Το μέλλον προβλέπεται ανοιχτό για αυτόν τον ανήσυχο καλλιτέχνη που σέβεται την δουλειά του, τους συνεδέφλους, αλλά και το κοινό. Φέτος, τον απολαμβάνουμε σε δυο δουλειές που έχουν ήδη ξεχωρίσει. Η μία, στο ίδυμα Κακογιάννη με τον παράξενο τίτλο «Ο Σεργργκέι είναι και πολύ βλάκας» μας προσκαλεί σε μια βουτιά στο παράδοξο και η άλλη που λέγεται «Στέλιος Κασόνγκο» μας καταβυθίζει, ουσιαστικά, στην ίδια την ζωή του Ακίνολα. Τίνι τρόπω; Το κείμενο του έργου «Στέλιος Κασόνγκο» έγραψε ο Γιώργος Χατζηνικολάου μετά από έρευνα, όλης της ομάδας με την ουσιαστική συμβολή του Σαμουήλ Ακίνολα, στα προβλήματα της μαύρης κοινότητας στην Αθήνα. Ο ρόλος του Στέλιου Κασόνγκο είναι εμπνευσμένος από τα βιογραφικά στοιχεία και τις εμπειρίες του ίδιου του Σ. Ακίνολα.
Ο Σαμουήλ απαντά στις ερωτήσεις μας και φωτογραφίζεται με μια διάθεση μοιράσματος, χαράς και ειλικρίνειας. Τον ευχαριστούμε ειλικρινά. Δείτε κι εσείς πώς πήγε η συνάντησή μας μαζί του!
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Λοιπόν όταν ήμουνα παιδί δεν ήξερα τι ήθελα να γίνω, με χάωνε η ιδέα αυτή γιατί έπρεπε να πάρω μία απόφαση που δεν ήξερα αν θα μου αρέσει. Άκουγα τους φίλους μου να λένε θα γίνω πυροσβέστης, θα γίνω αστροναύτης, θα γίνω… θα γίνω… θα γίνω. Εγώ δεν ήξερα τι ήθελα να γίνω γιατί είχα άλλα προβλήματα να λύσω στο μυαλό μου όπως το πατρικό πρότυπο που δεν υπήρχε.
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Ξέρεις, όταν βρίσκεσαι στην εξοχή και κάνεις ελεύθερο κάμπινγκ ας πούμε, υπάρχουν διάφοροι ήχοι που μπορούν να σε ξυπνήσουν. Αυτός της θάλασσας, ένα πουλί ή μια φωνή από κάποιο διπλανό ας πούμε. Εγώ επιλέγω αυτή του πουλιού που είναι τόσο ψηλή και έρχεται ήρεμα-ήρεμα και το σώμα αφουγκράζεται από μόνο του και ξυπνάει.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Το έχω σκεφτεί πολλές φορές αυτό, τι μουσική θα ήθελα να παίζει στο μετρό. Θέλει μουσικούς το μετρό, να έχει live μουσική γιατί σε αλλάζει, επιδρά επάνω σου. Το έχω ζήσει έντονα στην Γαλλία! Παντού μουσική σε ένα μετρό χάος με 10-14 γραμμές. Πιστεύω ότι το μετρό είναι μία προετοιμασία. Κάπως συγκεντρώνεσαι γι’ αυτό που πας να κάνεις ή χαλαρώνεις από κάτι. Ο καθένας είναι σε έναν δικό του κόσμο, υπόγεια.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Μου αρέσει πολύ η Πνύκα όταν έχω χρόνο πάντα πετάγομαι μία βόλτα να καθίσω και να ανασυντάξω το μυαλό μου. Όλη αυτή η διαδρομή μέχρι εκεί είναι υπέροχη.
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Αν είχα τη δύναμη θα άλλαζα στην Αθηνά τα παλαιοκλασικά κτίρια που είναι ερείπια. Θα τα έφτιαχνα να τονίσω το στοιχείο της Αθήνας. Στις γειτονιές, τα πεζοδρόμια για να περπατάς ως άνθρωπος, οι πολυκατοικίες θα είχαν χρώμα για να σηκώνεις το κεφάλι ψηλά να κοιτάξεις παραπάνω όχι μόνο τα πόδια σου ενώ περπατάς, για να έχει νόημα το περπάτημα.
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Υπάρχουν πολλά μοντέρνα πράγματα στην όμορφη πόλη που ζω: Οι καφετέριες ας πούμε, οι άνθρωποι τα αμάξια κτλ. Πολύ μπερδεμένη, όμως, χωρίς αρχή μέση τέλος. Αισθάνομαι ένα χαοτικό πράγμα που κρύβεται στο όνομα του μοντερνισμού.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
…τα έχεις με άλλον..
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Το Ζάππειο είναι ένα όμορφο σημείο να διαβάσεις βιβλίο όταν δεν βρέχει ή κάνει κρύο.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Θα ήθελα πολλούς διάσημους να έχω γείτονες! Για παράδειγμα τον Σεφέρη (άμα ζούσε) και άλλους ποιητές ή ηθοποιούς, μουσικούς κλπ. Όμως οι καλύτεροι γείτονες είναι αυτοί που σου χαμογελάνε και κάθονται δίπλα σου να σου πουν κάτι και αυτό είναι μαγεία, διότι ενδιαφέρονται. Για μένα, αυτό είναι πολιτισμός! Αξιολάτρευτο! Να βλέπεις την κυρία Ειρήνη και να σου λέει “εε τι κάνεις σήμερα πως είσαι; έχεις παράσταση το βράδυ; κρατήσου να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό!!!” Που σημαίνει ότι σε ξέρει, σε κοιτάει στα μάτια σα φίλη, σα, μάνα, σαν συνάδελφος στην ζωή! Δεν είναι υπέροχο;
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Αυτά που θεωρώ απαραίτητα σε μία δική μου γεμάτη μέρα είναι ένας ωραίος καφές, μία αγκαλιά, μία ωραία κουβέντα, ένα χαμόγελο και καλή διάθεση.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Αν είναι κάτι να μην το απολαμβάνεις και να έχεις ενοχές άστο καλύτερα. Νομίζω το φαγητό γιατί είμαι σε δίαιτα χαχαχα!
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Αυτό που με ενοχλεί στην καθημερινότητά μου πιο πολύ είναι η κίνηση και οι άνθρωποι που δεν σέβονται.
– Τι είναι ευτυχία;
Ευτυχία είναι μια αγκαλιά του παιδιού σου, της γυναίκας σου να χεις ένα κεραμίδι πάνω το κεφάλι σου γιατί δεν είναι δεδομένο πλέον. Ευτυχία είναι η μυρωδιά του καφέ. Τα αστεία με τους φίλους, αυτό είναι ευτυχία!
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Ο αγαπημένος μου αστικός μύθος είναι αυτός με τις υπόγειες στοές της Αθήνας. Ως παιδιά, ψάχναμε πάντα να βρούμε πώς θα μπορούσαμε να μπούμε μέσα να δούμε τις στοές. Θυμάμαι λέγανε ότι υπήρχε και στην Καισαριανή μία είσοδος. Ακούγαμε τους γηραιότερους στο σκοπευτήριο στην Καισαριανή να μας διηγούνται αυτές τις ιστορίες.
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Το χαμόγελο, να λέει καλημέρα και καλή συνέχεια.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο; “Μα στο φεγγάρι το γεμάτο τι να πεις, τα βλέπει όλα… προβλέπω πως αλλάζουν όλα… είναι η σπίθα που σου λέει απ’ το βούρκο σου ξεκόλλα”
Οδυσσέας από Razastarr
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Ξέρεις τι; Οι ιδέες είναι ιδέες και είναι πολύ σημαντικό εκεί που γεννιούνται να γίνονται. Φαντάζομαι όμως την ταινία του Ματιέ Κασσοβίτς (Mathieu Kassovitz) που λέγεται ”Το Μίσος” (La Haine) να γυρίζεται στη Αθήνα στα προσφυγικά της! Όνειρο!
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Μου αρέσει στην Αθήνα να φωτογραφίζω στιγμές που, έτσι που τις φωτογράφισα, δεν θα τις δω την επόμενη μέρα, αλλά μετά από καιρό όπως τα φιλμ παλιά. Έβγαζες φωτογραφίες και για τις δεις έπαιρνε καιρό μπορεί και να τις ξέχναγες στο φωτογραφείο της γειτονιάς και σε έπαιρναν τηλέφωνο να πας να τις πάρεις. Αυτή είναι η σχέση μου με την φωτογραφία! Άσχετα αν έχω σόσιαλ που θέλω να ανεβάζω κάποιες για την κίνηση!
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Πιο παλιά που ήμουν mc μου κολλούσαν λέξεις στο μυαλό μου γιατί ήθελα να τις επικοινωνήσω, να συζητήσω, να ψάξω κλπ. Τώρα μου κολλάνε κινήσεις σωματικά λόγω της παρατήρησης και ρυθμικά μοτίβα πάνω σε κρουστά! Μουσική δηλαδή και γουστάρω πολύ!
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Η Αθήνα είναι όμορφη τη νύχτα γιατί έχει πολυμορφία. Αν την ξέρεις, έχει υπέροχες γωνίες για να διασκεδάσεις. Θυμάμαι τις φορές που διοργανώναμε party σε υπόγειες στοές σε μαγαζιά! Η Αθήνα ότι και να γίνει πάντα θα ξέρει να τα σπάει.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Η φράση «Η πόλη ανάποδα» για μένα έχει να κάνει με το ξεσκαρτάρισμα, με την ανανέωση, με την σύμπραξη παλιού και νέου! Πρέπει η πόλη να βλέπει που βρίσκεται, να κοιτάζετε στο καθρέφτη πού και πού!
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Το τελευταίο πράγμα που κάνω πριν κοιμηθώ είναι να αποσυμπιέσω τον εαυτό μου όσο μπορώ.
– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Αυτό που διάβασα τώρα τελευταία και μου άρεσε είναι τα άρθρα του τρόπου ζωή π.χ. πώς η Κυριακή είναι ιερή για την ψυχική μας υγεία. Ή τις ανθρώπινες ιστορίες, όπως αυτή του Glynn Simmons που έμεινε 48 χρόνια μέσα στην φυλακή εντελώς άδικα και δεν κρατάει κακία σε κανέναν.
– Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Για το άμεσο μέλλον δεν έχω κάτι, τελειώνω το γράψιμο μιας διασκευής για παιδικό θέατρο!
