Ο Γιώργος Αγγελίδης γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε στην Αθήνα. Εργάζεται ως μεταφραστής λογοτεχνικών βιβλίων και παιδικών τηλεοπτικών σειρών, ενώ είναι ενεργός συγγραφικά από το 2015. Το 2021 εκδόθηκε το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά του με τίτλο Ζωές στο Αντίθετο Ρεύμα (Εκδόσεις Bell). Στον ελεύθερό του χρόνο απολαμβάνει να περπατάει στην πόλη ή να διαβάζει κάποιο βιβλίο παρέα με το σκύλο και τις τρεις γάτες του. Λατρεύει τα θρίλερ, τις ταινίες τρόμου, τις βόλτες στην πόλη, τις μικρές ατασθαλίες (όπως το κάψιμο στο λαιμό από τα φιλτράκια μέντας!) και, φυσικά, τα βιβλία, τα οποία πρωταγωνιστούν στο σπίτι του και την καθημερινότητά του.
Το Olafaq.gr τον ανέκρινε σε σχέση με το τι αγαπά και τι μισεί σ’ αυτήν την πόλη, πού διαβάζει, τι απολαμβάνει, τι τον ενοχλεί και ο Γιώργος απάντησε όχι ως συγγραφέας, όχι ως μεταφραστής, αλλά ως κάτοικος, ως flâneur και ως ονειροπόλος. Ή μήπως ονειρευτής;
-Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Απ’ όταν ήμουν μικρό παιδί, έλεγα πως ήθελα να γίνω συγγραφέας. Λίγο πιο μεγάλος και ρεαλιστής, κατέληξα πως θα ήθελα να βιοποριστώ απ’ τη μετάφραση. Οπότε μπορώ να πω ότι τα όνειρά μου έγιναν πραγματικότητα.
-Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Ο ανύπαρκτος. Μου αρέσει να ξυπνάω φυσικά, στην ώρα που έχω συνηθίσει. Έτσι βρίσκω πως έχω πολύ περισσότερη ενέργεια μέσα στη μέρα.
-Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Όμορφες instrumental μπαλάντες των 90s και των 00s για να ντύνουν μουσικά τις μοναχικές μας μετακινήσεις.
-Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Κάθε σημείο της πόλης έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά. Το αγαπημένο μου μέρος, ωστόσο, είναι αδιαμφισβήτητα η Πνύκα, μια κορυφή ιστορίας αγκαλιασμένη απ’ το παρόν της σύγχρονης Αθήνας με θέα την Ακρόπολη και το Αστεροσκοπείο. Ως έφηβος πέρασα πολλά βράδια μου περπατώντας στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου ως εκεί, κάνοντας όνειρα και κυνηγώντας την έμπνευση.
-Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο, θα έβαζα τα δυνατά μου να διατηρηθούν τα όμορφα νεοκλασικά της που, δυστυχώς, παραμελήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από γκρίζους, άψυχους γίγαντες.
-Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Τους ανθρώπους της. Μια βόλτα στην πόλη είναι αρκετή για να σε πείσει για τον πολύχρωμο πληθυσμό της.
-Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
… νιώθω ότι μερικές φορές τα συναισθήματά μας δεν είναι αμοιβαία.
-Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Κάθε μέρος είναι ιδανικό για να διαβάσεις ένα βιβλίο, άλλωστε ένα καλό βιβλίο σε ταξιδεύει στα δικά του μέρη, οπότε το πού βρίσκεσαι εσύ έχει συνήθως μικρή σημασία.
-Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Κάποιον μουσικό, σίγουρα. Τι πιο όμορφο από το να ξυπνάς και να ακούς απ’ τον φωταγωγό τη μελωδία ενός πιάνου ή μιας κιθάρας;
-Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Μια γεμάτη μέρα για εμένα έχει πολλή δουλειά, ένα ικανοποιητικό ποσοστό του εκάστοτε βιβλίου που μεταφράζω και κάμποσα επεισόδια κάποιας σειράς στο Netflix το βράδυ, ή κάποιας ταινίας τρόμου, τις οποίες λατρεύω. Μια «γεμάτη» εβδομάδα απ’ την άλλη περιλαμβάνει απαραίτητα και λίγο γράψιμο και λίγη ανάγνωση, συνήθως τα Σαββατοκύριακα, με εξαίρεση τις ατέλειωτες εκείνες βδομάδες που μοιάζουν να έχουν μονάχα καθημερινές.
-Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Το τσιγάρο. Ξέρω ότι δεν πρέπει να καπνίζω, το είχα κόψει και για μια περίοδο, όμως έχει κάτι μεθυστικό ο καπνός του στριφτού, η κάψα απ’ το φιλτράκι μέντας στον αγουροξυπνημένο λαιμό το πρωί…
-Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Θα έλεγα τα απροσδιόριστα ωράρια της δουλειάς και οι τρομερά αυστηρές προθεσμίες, πολλές εκ των οποίων συχνά συμπίπτουν και… τρεχάτε χεράκια μου!
-Τι είναι ευτυχία;
Ευτυχία είναι να ξυπνάς το πρωί και να μη σου λείπει το όνειρο που είδες το περασμένο βράδυ.
-Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Σίγουρα το δίκτυο κρυφών σηράγγων που συνδέουν τη Σπηλιά του Νταβέλη στην Πεντέλη (με όλα τα αλλόκοτα ηλεκτρομαγνητικά της φαινόμενα) με διάφορα σημεία της πόλης, επιτρέποντας και διευκολύνοντας τη δράση του λήσταρχου.
-Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Ήταν ένα ερωτικό ντουέτο στιγμών που ξεκίνησε στο μετρό, κορυφώθηκε σε ένα κλαμπ στην Ιερά Οδό πριν οκτώ χρόνια και κρατάει μέχρι σήμερα.
-Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Όλοι οι άνθρωποι είναι απλοί κατά βάθος. Ξεγυμνωμένοι απ’ τα καπιταλιστικά μας ενδύματα και τα θέλω, οι ανάγκες όλων μας είναι στην πραγματικότητα αρκετά απλές.
-Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
Someday at Christmas men won’t be boys
Playing with bombs like kids play with toys.
*Μιας που μου έχει κολλήσει τελευταία, αν και σε λάθος εποχή.
-Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Θα ήθελα οι νέοι Έλληνες δημιουργοί να έχουν τη δυνατότητα και την οικονομική στήριξη για να μπορούν να γυρίζουν τις ταινίες τους στην πόλη μας. Το πρώτο βήμα έχει γίνει, καθώς έχουν επιτραπεί τα γυρίσματα σε ξένες παραγωγές (βλέπε Beckett, Monday, Crimes of the Future) σε αντίθεση με παλαιότερα που παραγωγές αναγκάζονταν να ντουμπλάρουν άλλες πόλεις ως την Αθήνα (βλέπε Jason Bourne).
-Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Μου αρέσει να φωτογραφίζω γωνιές που το ανθρώπινο χέρι έχει δώσει ζωή και χρώμα στο άψυχο τσιμέντο.
-Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Κανονιστικός. (Για να επιπλήττω τον εαυτό μου, κυρίως, αλλά και τους γύρω μου)
-Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Ω, αν ξέρει λέει. Περισσότερο από κάθε άλλη Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, νομίζω. Ο Έλληνας ξέρει να γλεντάει ακόμα και με τα λίγα. Άλλωστε, όπως έλεγε ο παππούς μου, παντού φτωχοί, στο πανηγύρι πλούσιοι. Κάτι ήξερε.
-Τι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Η προσπάθεια να βλέπουμε το καθημερινό και μουντό της προσωπείο, κάπου κάπου, με φρέσκια ματιά, σαν να την επισκεπτόμαστε πρώτη φορά. Τότε, νομίζω, μπορούμε πραγματικά να εκτιμήσουμε τη μαγεία της. Μέσα απ’ τον καθρέφτη, σαν την Αλίκη.
-Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Κάνω όνειρα για την επόμενη μέρα.
-Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Αν και Κυκλαδίτης, Τήνιος για την ακρίβεια, βρήκα τρομερά ενδιαφέρον το άρθρο σας για το πώς Το ελληνικό καλοκαίρι δεν πρέπει να περιορίζεται στις πανάκριβες Κυκλάδες καθώς αποτυπώνει άψογα την εμπορευματοποίηση κάθε σπιθαμής του άλλοτε ελεύθερου, νησιωτικού τοπίου.
-Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Αυτή τη στιγμή μεταφράζω ένα πολυαναμενόμενο βιβλίο για τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, γράφω το επόμενό μου μυθιστόρημα και ετοιμάζομαι για την έκδοση του επόμενου βιβλίου μου, το φθινόπωρο, απ’ τις Εκδόσεις Bell.
