Αν αγαπάς την αθηναϊκή νύχτα, τότε αγαπάς και μια απ’ τις πιο γνώριμες φυσιογνωμίες της. Η Φιλιώ Κορολόγου είναι barwoman πάνω από 30 χρόνια και ξεκίνησε σε μια εποχή που το συγκεκριμένο επάγγελμα χαρακτηριζόταν «αντρικό».
Έχει φτιάξει τα ποτά της Αθήνας πίσω απ’ τις μπάρες των Dada, Ράμπα, Argo, Μπρίκι και 7 Jokers. Τέλη Ιουλίου άνοιξε, μαζί με τον Ιωακείμ Σιδηρόπουλο, το μπαρ Babushka στο Κουκάκι. Πρώτη φορά ιδιοκτήτρια, πάντα barwoman.
Όταν της ζήτησα ένα μικρό βιογραφικό δεν εστίασε στην μακρά της πορεία αλλά σε μια αρχή που πήγε «στραβά» όμως έφερε, τελικά, όλα τα σωστά αποτελέσματα. Να τις μας είπε.
«Γεννήθηκα στην Αθήνα, Κοδριγκτώνος και Δροσοπούλου, ένα απόγευμα του Ιουνίου το 1964. Το πρώτο παγωτό μου ήταν το Σικάγο στο Green Park κι από τότε δεν έχω φάει πιο νόστιμο˙ όχι Σικάγο, παγωτό. Γύρω στα 20 έφυγα για τη Νέα Υόρκη πιστεύοντας πως θέλω να ζήσω εκεί. Έμεινα τρεις μήνες και γύρισα πετώντας. Δεν τα κατάφερα, ήταν πολύ μεγάλη για μένα κι εγώ τότε πολύ μικρή γι αυτήν. Ήταν σκληρή στη δεκαετία του ‘80 η πόλη αυτή. Λίγο αργότερα που θα μπορούσα να αναμετρηθώ μαζί της είχα πάρει πια τον δρόμο μου και η τύχη της Πομπηίας είναι γνωστή!».
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Αεροσυνοδός.
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Αυτός που σε τινάζει πάνω αμέσως! Είναι ο ήχος που έχουν αυτά τα στρογγυλά που κουρδίζουν, νομίζω πως τα λεμε ρώσικα ή κοκοράκι.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Ζαν Μισέλ Ζαρ.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Η γειτονιά μου, τα Εξάρχεια.
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα ξαναέφτιαχνα το γήπεδο του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο.
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Μοντέρνο ήταν που χιόνισε μέρα μεσημέρι!…
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
…υπάρχει το “αλλά” μια αμφιβολία που με τυραννά.
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Το σπίτι μου! Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ αλλού.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον σύντροφο Παύλο Πολάκη.
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου «γεμάτη» ημέρα;
Να έχω χρόνο με τον γάτο μου και τον σύντροφό μου.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Η τεμπελιά.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Το άγχος μου μην κλειστώ ξανά στο ασανσέρ που χαλάει συνέχεια.
– Τι είναι ευτυχία;
Ό,τι δεν κόβεται στα τρία.
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Λέγεται πως εκείνη τη ζεστή νύχτα του Αυγούστου ,που στραγγάλισαν τη Γαβριέλλα, διάσημη και αγαπητή ιερόδουλη των Αθηνών, φυσούσε ένας ψυχρός, αλλόκοτος αέρας στην περιοχή του Λυκαβηττού που ήταν το σπίτι της. Εγώ το πιστεύω.
– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Μπαααα, πουθενά!
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Το να περιμένει σε μια σειρά, πάντα στη σειρά του.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
«γιατί το ροκ ό,τι και να ‘σαι άμα δεν το ‘χεις να το φοβάσαι»
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
«Τρέξε Λόλα, τρέξε»
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Δυστυχώς δεν «τραβάω» ενδιαφέρουσες φωτογραφίες, αλλά αν γινόταν θα ήταν τα ηλιοβασιλέματα ειδικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας που με μεγάλωσαν.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Μποτσουάνα.
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Ω, ναι! Τα σπάει και τα πληρώνει, είναι στη φύση της. Δε θα επαναλάβω τα προβλήματά της, η Αθήνα τη νύχτα αυτορυθμίζεται.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Έχω κόψει το κάπνισμα που όμως αγαπώ, οπότε μου αρέσει να κάνω νοερά ένα τσιγάρο όπως έκανα πάντα.
– Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Φτιάξαμε με τον Ιωακείμ Σιδηρόπουλο τη Babushka, το μπαρ μας και στα άμεσα σχέδια είναι να το διαμορφώνουμε με ένα τρόπο που να μας εκφράζει ακόμα πιο πολύ αισθητικά, φιλοδοξώντας να είναι ανθρωποκεντρικό, να γίνει στέκι, οι πρωταγωνιστές να είναι οι θαμώνες, η μουσική να είναι ο μαέστρος και τα ποτά ο σκηνοθέτης, ένα common bar δηλαδή, για απλούς ανθρώπους.
