Από την γλωσσολογία στην υποκριτική, στην ατέρμονη δίψα για έκφραση, στις πολλές ώρες σέρβις και τα αφτεράδικα της πόλης. Από την Κόρινθο στην Αθήνα, από την φιλοσοφική σχολή του Καποδιστριακού στο Εμπρός, στις μικρές σκηνές, στις μεγάλες παραγωγές, από την γειωμένη φοιτήτρια στην απελευθερωμένη ηθοποιό είναι μια 20ετία δρόμος. Αυτό τον δρόμο διέσχισε με χάρη και δυναμισμό η Έλενα Μεντζέλου.
Στην πορεία της σταθερή πρωταγωνίστρια είναι η Αθήνα: «Αγαπώ την Αθήνα γιατί εδώ ουσιαστικά ενηλικιώθηκα, εδώ έχω φάει τις πιο μεγάλες απογοητεύσεις μου και έχω βιώσει κορυφαίες στιγμές αυτοεκπλήρωσης. Αγαπώ να την περπατάω και να την ανακαλύπτω διαρκώς, να την αφουγκράζομαι και να την αφήνω να με παρασέρνει. Εδώ μεγαλώνει η κόρη μου και μακάρι να την αγαπήσει και εκείνη. Σε εμένα αυτή η πόλη χάρισε την ευκαιρία να συναντηθώ με τον πραγματικό εαυτό μου, της το χρωστάω, της χρωστάω την απευλευθέρωσή μου και όλη την διαδρομή που χρειάστηκε να κάνω για να μπορέσω να ασχοληθώ με την υποκριτική. Τουλάχιστον μέχρι ώρας… μπορεί στα 50 μου να ανοίξω τρατορία δεν ξέρω. Πάντως θα είναι και αυτή στην Αθήνα».
Την Έλενα την έχετε δει στο θέατρο σε παραστάσεις των Σωτήρη Χατζάκη, Σπύρου Παπαδόπουλου, Αλέξανδρου Ρήγα, Κώστα Γάκη, Βασίλη Μαυρογεωργίου, Μιχαήλ Μαρμαρινού, Αλέξη Κοτσώρη κ.ά. Την έχετε δει επίσης στον κινηματογράφο, αναφέρουμε ενδεικτικά το ««Ενήλικοι στο Δωμάτιο» του Κώστα Γαβρά αλλά και σε τηλεοπτικές σειρές όπως «Τα Καλύτερά μας Χρόνια», «Για Πάντα Παιδιά», «Έξαψη». Και σίγουρα εκεί που τη θυμάστε είναι να πρωταγωνιστεί στο βραβευμένο βιντεοκλίπ του τραγουδιού της Ρένας Μόρφη «Όταν σου χορεύω».
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Χα, η αλήθεια είναι πως εχω να χρησιμοποιήσω ξυπνητήρι περίπου μια τριετία καθώς με ξυπνάει το «μαμαααααα» αλλά αν διάλεγα ξανά έναν ήχο θα ήταν το τραγούδι “Road to Nowhere” των Talking Heads για κάθε ξεχωριστή μέρα που ξημερώνει.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Θα μου άρεσε να υπήρχαν θεματικές μουσικές εβδομάδες με μουσικές απ’ όλο τον κόσμο ή λάιβ με πλανόδιους που θα στήνουν την δική τους σκηνή ώστε να λαχταράς να μπεις στο μετρό για να μείνεις στην αποβάθρα για ώρα.
– Ποιο είναι το ποιο ωραίο σημείο της πόλης που ζείτε;
Ο Λυκαβηττος ειναι απο τα πιο ομορφα σημεια της πολης. Οποτε ανεβαίνω αναπολώ τις συναυλίες που εχω χαρεί εκεί, τις drive in προβολές, ενώ ζωντανεύω ξανά στα μονοπάτια του μαζεύοντας κουκουνάρια και λουλούδια.
– Αν η Αθήνα ήταν φαγητό, τι φαγητό θα ήταν;
Την ονειρεύομαι σαν μια υπεροχη οσπριάδα φούρνου, όπου όλα τα όσπρια ανεξαρτήτως μεγέθους, προέλευσης και χρώματος χαρίζουν την συνολική γεύση και σε ξαφνιάζουν με τον συνδυασμό τους σε κάθε μπουκιά.
– Ποια είναι η πιο χαρακτηριστική μυρωδιά της πόλης;
Ξεκάθαρα οι νερατζιές και τα νυχτολούλουδά της.
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Ο κήπος του Νομισματικού Μουσείου κατά προτίμηση από νωρίς το απόγευμα και μετά.
– Εάν είχατε τη δύναμη τι θα αλλάζατε στην Αθήνα;
Την αγένεια του κόσμου και την ασταμάτητη τρεχάλα όλων, την υστερία που μας διακατέχει σε καθημερινή βάση.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνετε πριν κοιμηθείτε;
Ένα power nap κοιμίζοντας την κόρη μου χαχαχα
– Τι προτιμάτε να φωτογραφίζετε στην πόλη;
Θα ήθελα να φωτογραφίζω τα τρυφερά ενσταντανέ των ζευγαριών που κρυφοχαρίζουν την ζωογόνα τους ενέργεια και που μου δίνουν την ελπίδα πως ο έρωτας καλά κρατεί και γυρίζει το μεγαλύτερο γρανάζι της ύπαρξής μας.
– Η Αθήνα με μία λέξη;
Πανωλεθρίαμβος, δια χειρός Κωνσταντίνου Τζούμα.
– Μια λέξη που σας έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Φληναφήματα. Γραμμένο στον τείχο του Πειραματικού στην Σκουφά.
– Αν μπορούσατε να γκρεμίστε κάτι στην Αθήνα τι θα ήταν αυτό;
Τη δηθενιά, που μας κάνει να πιστεύουμε πως γύρω μας κινείται ολόκληρη η πλάση.
– Τι θα δείχνατε σε έναν εξωγήινο;
Την θέα της πόλης από τον Λυκαβηττό. Ακατανόητη, ίσως εξωγήινη, όμορφη και έκτρωμα συνάμα.
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Μα τι σημαίνει απλός άνθρωπος; Εγώ μας βλέπω όλους ως common people, ισότιμους ψυχικά και συναισθηματικά και σε ό,τι αφορά την ουσία της ζωής. Όλα τα υπόλοιπα είναι κοινωνικά στερεότυπα που δεν τα ενστερνίζομαι. Αν παρατηρήσει κανείς τα παιδιά θα καταλάβει ακριβώς ότι είμαστε όλοι απλώς άνθρωποι.
– Ο αγαπημένος σας αστικός μύθος για την Αθήνα;
Δεν είμαι σίγουρη ότι πρόκειται για αστικό μύθο, αλλά το θρυλικό λογοτεχνικό πατάρι του Λουμίδη έτσι μοιάζει στα μάτια μου.
– Τι είναι ευτυχία;
Η απελευθέρωση από την αντίληψη ότι μπορούμε να ορίσουμε και να πλαισιώσουμε τα πάντα σε μια ζωή που είναι εκ γενετής ρευστή και απρόβλεπτη.
– Με ποιο καρτούν θα θέλατε να διασταυρωθείτε στον δρόμο;
Με τον πληγωμένο, θυμωμένο παππού από το “Up”. Θα ‘θελα να συναντηθώ κατά πρόσωπο με αυτόν τον “καθρέφτη” και της δικής μου shitty, γκρίζας πλευράς.
– Ένα στίχο τραγουδιού που θα κάνατε γκράφιτι σε τοίχο;
“I am no mother, i am no bride, i’m king” μεχρι να συνειδητοποιήσουμε όλες οι γυναίκες την δύναμή μας, μεχρι να καταλυθεί το συντηρητικό, πατριαρχικό μοτίβο.
– Ποια γνωστή ταινία θα θέλατε να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Το “La Grande Belezza” με τον Σορεντίνο να φωτίζει όλες τις μυθικές πλευρές της πόλης με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
– Συμπληρώστε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
…μήπως να γίνεις λίγο πιο φιλόξενη επιτέλους;
– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Στην μπάρα του 7jokers
– Ποιος μήνας ταιριάζει πολύ στην Αθήνα;
Μήνας δεν ξέρω αλλά σίγουρα της ταιριάζει η Άνοιξη. Ένας περίπατος θα πείσει ακόμα και τον πιο δύσπιστο γι’αυτό.
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Είναι μια πόλη που μπορεί να σε φροντίσει και να σε «καλύψει» αν τα σπάσεις την νύχτα.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον Bowie. Ή την Tilda Swinton. Ή την Tilda Swinton να ενσαρκώνει τον Bowie.
– Πείτε μας τα σχέδιά σας και τι ετοιμάζετε αυτόν τον καιρό.
Επιχειρώ να εκδώσω ένα βιβλίο που έγραψα στην πρώτη καραντίνα και να επιστρεψω δυναμικά στο επάγγελμά μου μετά από μία δύσκολη -σχεδόν- τριετία. Α, να κάνω πολλές βουτιές και να χορέψω μέχρι τελικής πτώσεως γραπωμένη στους αγαπημένους μου.
