«Κουραφέλκηθρος» είναι το παρατσούκλι του, το χαϊδευτικό του, μέχρι και το… καλλιτεχνικό nom de guerre του. Ο 42χρονος Αντώνης Βαβαγιάννης είναι δημιουργός κόμικς, μουσικός και δάσκαλος. Είναι κυρίως γνωστός για τη σειρά χιουμοριστικών στριπ “Κουραφέλκυθρα”.
Η καριέρα του Βαβαγιάννη ξεκίνησε το 2006 με το κόμικ “Ο Φωτογράφος”, για το οποίο έγραψε το σενάριο και ο Σπύρος Δερβενιώτης έκανε το σχέδιο. Το 2007, ο Βαβαγιάννης βραβεύτηκε ως ο Καλύτερος Σεναριογράφος στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς (τότε Comicdom Awards), βραβείο που ξανακέρδισε τον επόμενο χρόνο για το δεύτερο τεύχος. Την ίδια περίοδο, ιστορίες του Βαβαγιάννη εμφανίστηκαν στη Γαλέρα και το 2008, σε σκίτσο του Κώστα Φουτσίδη, έγραψε το A.V.P.D. – Ano Vyziki Police Department.
Από το 2007, ο Βαβαγιάννης δημοσίευε στο διαδίκτυο μια σειρά από χιουμοριστικά στριπ, υπό τον τίτλο “Κουραφέλκυθρα”. Από την αρχή κιόλας εμφανίστηκαν ορισμένοι από τους πιο αναγνωρίσιμους χαρακτήρες του Βαβαγιάννη, όπως ο Θείος Αιμίλιος και η μαθήτρια Ζοζεφίνα. Το 2008 κάποια από τα πρώτα στριπ εκδόθηκαν από την Comicdom Press, ενώ μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει τέσσερις συγκεντρωτικοί τόμοι από την Jemma Press. Η σειρά τιμήθηκε το βραβείο Καλύτερου Διαδικτυακού Κόμικ του 2016 στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς, ενώ έχει κατά καιρούς λάβει διάφορες υποψηφιότητες.
Το 2015, κυκλοφόρησε ένα νέο κόμικ, σε συνεργασία με τον Θανάση Πετρόπουλο, ονόματι “Προτελευταίοι”, το οποίο ακολουθήθηκε τον επόμενο χρόνο από το άλμπουμ “Προτελευταίοι Ξανά”. Στο κόμικ αυτό, οι δύο δημιουργοί σχεδιάζουν στιγμιότυπα από τη διαδικτυακή ραδιοφωνική εκπομπή που παρουσιάζουν μαζί.
Οι επιρροές του Βαβαγιάννη εντοπίζονται σε ένα ευρύ φάσμα Ελλήνων και ξένων δημιουργών, συμπεριλαμβανομένων των Αρκά, Γιάννη Καλαϊτζή, Μποστ, Γκάρι Λάρσον, Édika, Ρενέ Γκοσινί και Quino. Έξω από τον χώρο των κόμικς, σημαντική επίδραση στο χιούμορ του έχουν οι Monty Python και τα αδέλφια Μαρξ. Ο Αντώνης είναι και ένας εξαιρετικός μουσικός, συν τοις άλλοις, καθώς παίζει κιθάρα, πιάνο και μαντολίνο και μέχρι πρότινος ήταν στο συγκρότημα Empty Frame.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
Το Olafaq προσκάλεσε τον «Κουραφέλκηθρο» στη στήλη των αγαπημένων Common People και η ανάκριση πήγε κάπως έτσι:
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Κάθε βδομάδα και κάτι άλλο. Μερικά από αυτά έγινα όπως πχ. Δάσκαλος, σκιτσογράφος, μουσικός. Είχα στα σχέδια και το ηθοποιός θυμάμαι για πολύ καιρό ως παιδί, αλλά αυτό κάπως μου ξέφυγε κι έτσι δεν μπορώ τώρα να συχνάζω στα μπαράκια της Ασκληπιού.
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Επειδή ξυπνάω εύκολα, θέλω έτσι κάτι γλυκό. To πρωινό του Peer Gynt ας πούμε (και καλά ότι το ήξερα από τον Grieg κι όχι από τον Μπαγκς Μπάνι) Δεν είμαι από αυτούς που πρέπει να τους βάλεις cradle of filth για να χαμπαριάσουν ότι χτυπάει.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Beatles. Ταιριάζουν με οποιαδήποτε ώρα και οποιαδήποτε κατάσταση.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Είμαι γεννημένος Κυψελιώτης, μετανάστης στα Εξάρχεια και μετά Νεάπολη Εξαρχείων. Νομίζω το πιο ενδιαφέρον πράγμα στην Αθήνα είναι το σύνορο μεταξύ Εξαρχείων και Κολωνακίου, δύο διαφορετικοί κόσμοι, τόσο κοντά μεταξύ τους, είναι μια σαπουνόπερα αλλά με πρωταγωνιστές δρόμους.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θέλω να ξαναγίνει ο Μεγάλος Περίπατος όπως ήταν, μου’χει λείψει να είναι η μισή στάση του λεωφορείου στον δρόμο ανάμεσα σε μεταλλικές γλάστρες, η άλλη μισή στο πεζοδρόμιο και να χωρίζει τα δύο μισά ο μικρότερος ποδηλατόδρομος του κόσμου.
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Σε μια υπερσυντηρητική χώρα όπως η Ελλάδα, τουλάχιστον στην Αθήνα έχεις κάποιες μικρές εκλάμψεις “μοντέρνων” νοοτροπιών. Κάτι είναι κι αυτό.
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
Πώς είσαι έτσι ρε γαμώτο μου;
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Ο Λυκαβηττός έχει ωραία πολύ ωραία σημεία για να προσποιείσαι ότι διαβάζεις.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον Tom Waits. Μετά θα έβγαινα και θα έλεγα ότι το κομμάτι “What’s He Building in There?” είναι γραμμένο για μένα που έφτιαχνα μια συρταριέρα ΙΚΕΑ.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Κάτι δημιουργικό οπωσδήποτε, αλλιώς είναι σαν να μην έγινε.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Παγωτάρα οικογενειακή που γίνεται ατομική.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
H κίνηση στους δρόμους. Η επαφή με υπερσυντηρητικές/ρατσιστικές απόψεις σε δημόσιους χώρους.
– Τι είναι ευτυχία;
Η οικογενειακή παγωτάρα που είπα πιο πάνω. Αν θέλετε και σε πιο βαθύ επίπεδο (επειδή είμαι πολυεπίπεδος άνθρωπος) ευτυχία είναι να ξέρεις τι θέλεις και να το ξεχωρίζεις από αυτό που οι άλλοι σε έχουν κάνει να πιστεύεις ότι θέλεις.
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Ο νεαρός Νικ Κέιβ που κοιμάται στα παγκάκια των Εξαρχείων (που δεν είναι και πολύ μύθος, κατά βάση είναι αλήθεια).
– Ένα σημείο της Αθήνας που σε χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Στον Άρειο Πάγο (όχι στο δικαστήριο, στον βράχο δίπλα στην Ακρόπολη).
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Μισό λεπτό να ρωτήσω τον Jarvis Cocker που σε κάτι τέτοια είναι γάτα!
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
“Αν έχω γκόμενα, για πες μου πώς τη λένε”; του Μάνου Λατρία. Είναι ένας στίχος βαθιά φιλοσοφικός που θέτει θέματα για τη βάση της διαλεκτικής και στρέφει τη συζήτηση στο ποιος είναι αυτός που πραγματικά βαρύνεται με την απόδειξη για τη διατύπωση μιας θεωρίας.
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Το Manhattan του Woody Allen και να λεγόταν “Κυνοσάργους”
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Γάτες. Το 90% της μνήμης του κινητού μου είναι φωτογραφίες από γάτες που κοιμούνται πάνω σε αμάξια.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Βυρσοδέψης.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Τι να σου πω; Εγώ πια μέχρι ένα μπαράκι είμαι. Μετά ό,τι κάνετε είναι δική σας υπόθεση.
– Τι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Δεν ξέρω, πάντως η πόλη κανονικά είναι βαρετή, ενώ ανάποδα όλο και κάτι καλό θα προκύψει.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Κοιτάω το ρολόι στο κινητό και λέω «Οχι ρε γαμώτο, πήγε κιόλας τόσο αργά;».
– Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Το βασικότερο είναι οι διακοπές. Από κει και πέρα θέλω να συνεχίσω να φτιάχνω κόμιξ, να κάνω ραδιοφωνικές εκπομπές, και να συνεχίσω και το καινούριο μου αγαπημένο project, το “Δεν Είναι Καν Κουιζ Podcast”. Του χρόνου θα ολοκληρωθεί κι ένα άλλο πρότζεκτ στο οποίο δουλεύω εδώ και καιρό, που συνδυάζει την αγάπη μου για τα κόμικ και τις ροκ ιστορίες. Αλλά περισσότερα γι’αυτό σε λίγους μήνες.
