Μεγάλωσε στην Αθήνα, στη Βούλα και λίγο αργότερα στο Ψυχικό, όπου μετακομίσε όταν πήγαινε ακόμη στο Λύκειο. Οι αναμνήσεις από τα παιδικά της χρόνια είναι γεμάτες από αμέτρητες μικρές στιγμές με τον αδερφό της, τον οποίο η ίδια τον χαρακτηρίζει ως μια φοβερή προσωπικότητα που τότε είχε την ικανότητα να μεταμορφώνει την καθημερινότητα σε μια περιπέτεια.

Για εκείνη, το να γίνει ηθοποιός ήταν μία από τις πιο σωστές αποφάσεις που πήρε ποτέ στη ζωή της. Παρότι ντρεπόταν να το πει, αυτό ήταν που ήθελε να κάνει από πάντα. Το κοινοποίησε πρώτη φορά στα δεκαπέντε της όταν μπήκε στον θεατρικό όμιλο του σχολείου της και κάπως έτσι άρχισε να ασχολείται, ερασιτεχνικά μεν, αλλά πολύ σοβαρά με την ηθοποιία. Αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 2013.

Μέχρι σήμερα, έχει συνεργαστεί με υπέροχους ανθρώπους τόσο στο θέατρο όσο και στο σινεμά και την τηλεόραση. Δεν μπορεί να ξεχωρίσει κάποια συνεργασία της ως πιο σημαντική από τις άλλες και το μόνο που εύχεται είναι να δοθεί στον πολιτισμό και στους καλλιτέχνες ο χώρος, ο χρόνος, ο σεβασμός και η οικονομική στήριξη που αξίζουν.

Πιστεύει πως ο δρόμος που τραβάμε στην ζωή μας έχει σχέση με το πώς συνομιλούμε με τις επιρροές μας γιατί αυτός ο διάλογος καθορίζει τελικά το “ποιοί είμαστε” και κάνει την διαδρομή μας προσωπική και συναρπαστικά μοναδική.

To Olafaq τη συνάντησε ένα ζεστό αυγουστιάτικο απόγευμα κάπου στο Μετς και η ανάκριση πήγε κάπως έτσι.

– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Μέσα μου ήξερα ότι θα γίνω ηθοποιός. Αλλά πέρασαν χρόνια για να το πώ. Ενδιάμεσα είχα πεί πολλά.Ευτυχώς, τόλμησα να ακολουθήσω αυτό που πραγματικά με ενδιαφέρει.

– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Για εμένα το ραδιόφωνο. Κάθε μέρα και ένα διαφορετικό τραγούδι.

– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Μουσικές από όλο τον κόσμο.

– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Το πράσινο και η θάλασσα. Αλλά μπορώ να εμπνευστώ από όλα τα μέρη της Αθήνας για διαφορετικούς λόγους.

– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Ο,τιδήποτε υποδηλώνει παραίτηση.

– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Το πράσινο, όπου υπάρχει, τα μικρά μαγαζιά καφέ/μπάρ, με ή χωρίς βιβλία αλλά με ωραίες μουσικές, τα σινεμά, τις εκθέσεις, τις μουσικές σκηνές, τα θέατρα, κάποια κτίρια καινούργια που ενώ είναι φτιαγμένα τώρα δεν επιβάλλονται ως δήθεν μοντέρνα, τους ανθρώπους που με πίστη διεκδικούν καλύτερες συνθήκες και έμπρακτα προσπαθούν γι αυτές.

– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
Μπορώ να σε φανταστώ πιο όμορφη, πιο φιλόξενη, χωρίς βία.

– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Κάποιο μικρό καφέ, ένα σημείο δίπλα στη θάλασσα, το σπίτι μου.

– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον Ιαν ΜακΚέλεν και την Ολίβια Κόλμαν.

– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Διάβασμα, χρόνο για όσους αγαπώ, πρόβα/παράσταση, μουσική, γυμναστική, πότισμα φυτών, ταινία ή κάτι που να με εμπνέει, χρόνο για εμένα.

– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Όταν απολαμβάνω κάτι δεν αισθάνομαι ενοχές.

– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Η κίνηση στους δρόμους. Είχα συνηθίσει τα τελευταία τρία χρόνια που έλειπα από την Αθήνα (ήμουν στην Λευκωσία και στην Θεσσαλονίκη) να διανύω τις αποστάσεις με τα πόδια. Εδώ στην Αθήνα μένω μακριά από το κέντρο και οι ώρες οδήγησης είναι πολλές.

– Τι είναι ευτυχία;
Το να ομολογείς στον εαυτό σου πως είσαι συγκινημένος και ευγνώμων για το δώρο της ζωής. Τώρα οι αφορμές είναι πάρα πολλές. Τελευταία, έχω παρατηρήσει ότι μοιράζομαι αυτήν την αφύπνιση, όταν είμαι μαζί με κάποιον και είναι φοβερό το πόσο μεταδοτική είναι.

– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Δεν έχω.

– Ένα σημείο της Αθήνας που σε χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Θησείο, σε ένα καφέ. Δεν ήταν ακριβώς κεραυνοβόλο. Απλώς έπινα καφέ με έναν άνθρωπο μιλούσε, τον άκουγα και ξαφνικά ένιωσα πως υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να τον ερωτευτώ. Θυμάμαι πως με είχε συγκινήσει το βλέμμα του.

– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο;
Για εμένα, το ίδιο που τον κάνει και σοφό.

– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
Η φαντασία πέθανε,Φαντάσου!, δεν είναι τραγούδι είναι τίτλος ενός μονόπρακτου του Σάμιουελ Μπέκετ που μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση.

– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Ikiru, του Κουροσάβα, είναι μια ταινία της οποίας το σενάριο είναι επηρεασμένο από τον Θάνατο του Ιβάν Ιλίτς του Τολστόι. Μιλάει για την ζωή με έναν τρόπο μοναδικό.

– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Εάν μπορούσα θα φωτογράφιζα κυρίως πρόσωπα, στους δρόμους και στο μετρό.

– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Βότσαλο.

– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Έτσι ακούγεται.

– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Να βγούμε από την βολική μας σκέψη, να τολμήσουμε να φανταστούμε.

– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Σκέφτομαι όλα τα πράγματα που θεωρώ αδύνατα ως δυνατά.

– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Μεταξύ άλλων, μου άρεσε πολύ το άρθρο σας με τίτλο «Περπατώντας στη Βαρκελώνη του Antoni Gaudí».

– Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Συμμετέχω στην παράσταση Ιππόλυτος του Ευριπίδη του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου που θα παίζεται εντός και εκτός Αθηνών μέχρι 17 Σεπτέμβρη. Τα χειμερινά μου σχέδια θα ανακοινωθούν σύντομα.

❈ ΙΝΦΟ για το σκονάκι σου: Facebook • Instagram

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News