Μία σειρά αντι-LGBTQ+ νομοθεσιών σε πολιτείες των ΗΠΑ, όπως η Φλόριντα, συντηρητικοποιούν την κοινωνία και πυροδοτούν ένα κύμα ομοφοβίας και τρανσοφοβίας που πλέον θεσμοθετείται και κανονικοποιείται. Πολλές οικογένειες αναγκάζονται να ξεριζωθούν και να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους αναζητώντας ασφαλέστερες πολιτείες καθώς η καθημερινότητα τους πλέον δεν είναι βιώσιμη.

Η Eleanor McDonough ήταν νομοθετική βοηθός στη Βουλή των Αντιπροσώπων της Πολιτείας της Φλόριντα, το μόνο ανοιχτά τρανς άτομο που εργαζόταν εκεί. Κάτι που άλλαξε μετά το κύμα των καταπιεστικών αντι-LGBTQ+ νομοθεσιών -και συγκεκριμένα κατά των τρανς- που ψηφίστηκε στο Tallahassee δυσχαίρεναν πλέον την καθημερινότητά της.

Πριν από δύο εβδομάδες, παραιτήθηκε από τη θέση της και έφυγε από τη Φλόριντα για το New Hampshire.

Όπως ανέφερε σε συνέντευξή της στη New York Times, «ήταν δύσκολο να εργάζεσαι στο Καπιτώλιο και να έχεις ανθρώπους να αμφισβητούν την παρουσία σου τόσο στη Βουλή όσο και στη Γερουσία, και να σχολιάζουν το αν θα μπορείς ή όχι να χρησιμοποιείς την τουαλέτα στο κτίριο».

«Όταν συνειδητοποιείς σε τι μπορούν να προβούν συντηρητικές και αυταρχικές προσωπικότητες επιδιώκοντας την απόλυτη εξουσία, πρέπει να πάρεις μια απόφαση: Πότε θεωρείται πολύ επικίνδυνο να μείνεις σε έναν τέτοιον τόπο;»

Η Kelley Robinson, πρόεδρος της Εκστρατείας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είπε στη New York Times , «Νομίζω ότι για πρώτη φορά, τουλάχιστον στην ιστορία μου στο κίνημα, βλέπουμε αυτή τη νέα κατηγορία πολιτικών προσφύγων που μετακινούνται σε διαφορετικές πολιτείες επειδή πιστεύουν ότι δεν είναι ασφαλείς στις δικές τους». Πρόκειται για αμερικανούς πρόσφυγες φύλου.

Σύμφωνα με έρευνα της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Clark Abbie Goldberg που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο από το Ινστιτούτο Williams στη Νομική Σχολή του UCLA, η οποία πήρε συνέντευξη από 113 γονείς LGBTQ+ ατόμων στον απόηχο της ψήφισης του νόμου “Don’t Say Gay” της Φλόριντα, «το 56% των γονέων σκέφτηκε να φύγει από τη Φλόριντα και το 16,5% έχει ήδη λάβει μέτρα για να φύγει».

Η μελέτη διαπίστωσε ότι ορισμένοι ερωτηθέντες ήδη εξοικονομούσαν χρήματα και αναζητούσαν θέσεις εργασίας και σπίτια αλλού. Αλλά το δίλημμα μάχης ή φυγής που αντιμετωπίζουν αυτές οι οικογένειες είναι σημαντικό, επειδή, όπως επισημαίνει η μελέτη, «πολλοί ένιωθαν πίεση», σημειώνοντας ότι «αγαπούσαν τις οικογένειες, τους φίλους και τις κοινότητές τους».

Πιέζονται να επιλέξουν μεταξύ της άνεσης της σεξουαλικής ελευθερίας τους και της ασφάλειας των οικογενειών τους – κάτι που κανείς δεν πρέπει να κάνει. Είναι μια δύσκολη θέση που υπογραμμίζει ότι οι νόμοι κατά των τρανς δεν είναι ευγενείς, αλλά πονηροί, δεν προστατεύουν, λεηλατούν ανθρώπους και ζωές.

Και όπως σημειώνει η μελέτη, για ορισμένες οικογένειες με LGBTQ+ μέλη, «η μετακόμιση ήταν επί του παρόντος αδύνατη», καθώς «φρόντιζαν μεγαλύτερα μέλη της οικογένειας ή άλλα εξαρτώμενα άτομα ή είχαν δουλειές που δεν μπορούσαν να βρουν αλλού».

Όπως εξήγησε η Goldberg: «Για τους γονείς LGBTQ+ ατόμων που δεν έχουν τα μέσα να μετακομίσουν ή να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία το άγχος που η νομοθεσία κατά της LGBTQ+ κοινότητας δημιουργεί είναι εξαιρετικά σημαντικό». Ο ξεριζωμός και η μετακίνηση για να ξεφύγουν από την πολιτική δίωξη είναι μια προνομιακή επιλογή που απλά δεν είναι εφικτή για όλους, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.

Μια οικογένεια υψηλού προφίλ που αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Φλόριντα είναι αυτή του Dwyane Wade, που κέρδισε τρία NBA πρωταθλήματα με τους Miami Heat και την σταρ του κινηματογράφου και της τηλεόρασης Gabrielle Union. Το ζευγάρι έχει μια τρανσέξουαλ κόρη, τη 16χρονη Zaya, και ο Wade έχει πει ότι οι νόμοι της Φλόριντα κατά της LGBTQ+ κοινότητας είναι μεταξύ των λόγων που αποφάσισαν να μετακινηθούν.

Τον Απρίλιο, είπε «η οικογένειά μου δεν θα γινόταν αποδεκτή ή δεν θα αισθανόταν άνετα εκεί» και τον Μάιο, είπε για το Μαϊάμι, «Όσο κι αν αγαπώ αυτή την πόλη, και όσο θα είμαι πάντα μέρος της. , δεν μπορώ — για την ασφάλεια της οικογένειάς μου, αυτό ήταν για μένα — δεν μπορούσα να επιστρέψω». 

Σύμφωνα με μια έκθεση που κυκλοφόρησε αυτόν τον μήνα από την Εκστρατεία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, περισσότερα από 525 αντι-LGBTQ+. νομοσχέδια που εισήχθησαν σε όλη τη χώρα στις φετινές νομοθετικές συνεδριάσεις, «και πάνω από 220 από αυτά στοχεύουν στην κοινότητα των τρανς».

Ο Rodrigo Heng-Lehtinen, ο εκτελεστικός διευθυντής του Εθνικού Κέντρου για την Ισότητα των Τρανς, μου είπε πρόσφατα ότι «οι άνθρωποι είναι τρομοκρατημένοι, ειδικά οι γονείς των τρανς παιδιών. Ακούμε συνεχώς από οικογένειες ότι αντιμετωπίζουν πολύ συγκεκριμένα, πρακτικά ζητήματα: Το παιδί μου πρόκειται να χάσει την υγειονομική περίθαλψη, ή ο γιατρός μου, ο οικογενειακός μας γιατρός που τον βλέπουμε χρόνια τώρα, λέει ότι δεν θα συνεχίσει να φροντίζει άλλο το παιδί μου».

Ο φόβος και η απελπισία είναι τόσο μεγάλη, είπε η πρόεδρος Εκστρατείας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, έχει μιλήσει ακόμη και με γονείς που σκέφτονται να δώσουν την επιμέλεια των τρανς παιδιών τους σε μέλη της οικογένειας σε πιο φιλικές πολιτείες.

Αυτή η κατάσταση – η υποστήριξη και η ψήφιση αυτών των νόμων – δεν είναι μόνο θλιβερή, είναι απάνθρωπη και εξοργιστική και πηγάζει από την αδυναμία των νομοθετών και του συστήματος να αποδεχτούν ότι «οι παραλλαγές στην ταυτότητα και την έκφραση φύλου είναι φυσιολογικές πτυχές της ανθρώπινης ποικιλομορφίας».

Αντίθετα, πάρα πολλοί αξιωματούχοι θεωρούν ψευδώς την ποικιλομορφία των φύλων – συμπεριλαμβανομένου των τρανς, του μη δυαδικού φύλου ή μη συμμορφούμενου φύλου – ως αποτέλεσμα λανθασμένης κρίσης.

Υποστηρίζουν ότι η δυσφορία του φύλου – η αγωνία που προκαλείται από την αναντιστοιχία μεταξύ του φύλου κάποιου και του φύλου που του αποδόθηκε κατά τη γέννηση – είναι επιλογή και όχι ως ιατρική κατάσταση. Συγχέουν την πάθηση με την αποτελεσματική θεραπεία της: τη μετάβαση. Και υποθέτουν ότι τα τρανς άτομα επιλέγουν ιδιότροπα, σχεδόν ψυχαγωγικά, θεραπεία που επιβεβαιώνει το φύλο με την ίδια ευκολία που μπορεί να επιλέξουν και να αγοράσουν ένα παγωτό.

Η αλήθεια είναι ότι το ευρύτερη LGBTQ+ κοινότητα και η τρανς κοινότητα ειδικότερα υφίστανται εκφοβισμό και η σκόπιμη έλλειψη ενημέρωσης και η άγνοια γύρω από την ταυτότητα φύλου γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Με αυτόν τον τρόπο ομοφυλόφιλοι, τρανς ή queer άτομα χρησιμοποιούνται ως πιόνια σε μια πολιτική μάχη. Η ασφάλεια, ακόμη και η ασφάλεια των παιδιών, τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι σεξουαλικές ελευθερίες θυσιάζονται σκληρά στο βωμό της εξουσίας.

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News