Στις 14 Δεκεμβρίου η Meta ανακοίνωσε πως η νέα της εφαρμογή, το Threads, έγινε πλέον διαθέσιμη και στην Ευρώπη. Γιατί καθυστέρησε η διαθεσιμότητά του 5 μήνες από το λανσάρισμά του, μπορείτε να δείτε εδώ. Την επόμενη μέρα, στις 15 Δεκεμβρίου, γράψαμε τι πρέπει να ξέρετε για το Threads πριν το κατεβάσετε στο κινητό σας. Σκοπός του κειμένου ήταν να σας ενημερώσουμε για όσα γνωρίζαμε μέχρι εκείνη τη στιγμή για το app της Meta, το οποίο, παρεμπιπτόντως, σχεδιάστηκε για να ανταγωνιστεί το X (πρώην Twitter, είπαμε) του Elon Musk. Ωστόσο, 6 μέρες μετά την εγκατάστασή του στο κινητό μου και την “κατασκοπευτική” μου προσέγγιση, κατέληξα στο εξής:
Το Threads δεν είναι απλά ο ανταγωνιστής του Χ, αλλά η επιβεβαίωση πως η ζωή μας στα social media είναι πιο βαρετή και προβλέψιμη από οποιαδήποτε σαπουνόπερα έχει παράγει η τηλεόραση.
Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά.
Για να μπει κάποιος στο Threads απαιτείται λογαριασμός Instagram -έτσι θα έχετε φουλ πρόσβαση σε όλες τις λειτουργίες του-, αλλά αν δε διαθέτετε μπορείτε να μπείτε στον ψηφιακό κόσμο της εφαρμογής ως απλοί “επισκέπτες”, μόνο που δε θα έχετε τη δυνατότητα αλληλεπίδρασης στα post που θα παρακολουθείτε. Και κάπου εδώ σταματάτει οποιαδήποτε άλλη χρήσιμη πληροφορία χρειάζεστε για το app της Meta. Ό,τι δείτε στο Threads, από τη στιγμή που θα εισχωρήσετε στο interface του, είναι κάτι που σίγουρα έχετε ξαναδεί στα υπόλοιπα social media που ήδη έχετε συνδεθεί. Εκτός από τα @@@@ του έλληνα τράπερ Bossikan, ο οποίος με το καλησπέρα μοίρασε μπάλες για ασίστ (#διπλης) στο κοινό του.
Θα μου πεις, «μη γίνεσαι υπερβολικός», «η κάθε πλατφόρμα είναι χρήσιμη» και «εξαρτάται από τον τρόπο που θα τη χρησιμοποιήσεις». Σωστό. Ωστόσο, το κάθε εργαλείο κρίνεται όχι μόνο από τις δυνατότητες που έχει αλλά και από τον κόσμο που το χρησιμοποιεί. Ποιος είναι αυτός ο κόσμος; Ε, αυτός που ήδη ξέρετε/ξέρουμε. Οι φίλοι του Facebook, οι ακόλουθοι του Instagram, τα τρολ -και όχι μόνο- του Twitter. Δε χρειάστηκε καν να φτάσω στην 6η μέρα παρατήρησης του Threads για να βγάλω τα συμπεράσματά μου, καθώς από τα πρώτα λεπτά σκρολαρίσματος κατάλαβα με τι έχω να κάνω: με τα ίδια και τα ίδια, συν κάποιες παραλλαγές. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι περισσότεροι, στα πρώτα τους threads (νήματα), έγραψαν το ίδιο πράγμα, με άλλες λέξεις. Η ουσία ήταν μία και κοινή:
Και, τώρα, τι εαυτό πρέπει να δημιουργήσω; Αυτόν που ήδη έχω παρουσιάσει στις υπόλοιπες πλατφόρμες; Να εφεύρω κάτι καινούργιο; Ποια πλευρά του χαρακτήρα μου δεν έχει γίνει expose; Ποιο στοιχείο από τη ζωή μου χρειάζεται επιβράβευση;
Στο πρακτικό του θέματος, το Threads σας δίνει τη δυνατότητα να κάνετε ένα post (thread) με τον τρόπο που το Χ σας επιτρέπει να κάνετε ένα tweet, και οι ενέργειες των υπολοιπών στο thread σας είναι εξίσου παρόμοιες με την πλατφόρμα του Musk: like, reply, repost και copy link. Καμία έκπληξη, μηδένισε η πρωτοτυπία, πάμε παρακάτω.
Τι συναντάμε, όμως, στην επόμενη φάση; Το τίποτα με μπόλικη επιτήδευση. Δεν υπονοώ ότι όλα όσα γράφονται εκεί είναι δήθεν, αλλά είναι εξώφθαλμη η ανάγκη των ενεργών λογαριασμών -ή αυτών που προσπαθούν να είναι ενεργοί- να γίνουν κατά κάποιον τρόπο αρεστοί και να προσελκήσουν ακόλουθους, είτε νέους είτε αυτούς που ήδη είχαν στα προφίλ τους στα υπόλοιπα social media. Κάθε thread λοιπόν λειτουργεί ως ψηφιακός ντελάλης:
Δείτε με! Είμαι (και) εδώ.
Υπάρχουν πολλά πρόσωπα που εκτιμώ εκεί έξω, στην πραγματική ζωή αλλά και στα timeline μου. Θα έλεγα πως οι περισσότεροι είναι άνθρωποι που εκτιμώ την προσωπικότητά τους -ή, έστω, αυτή που γνωρίζω μέσω των post που κάνουν- και το έργο τους. Παρ’ όλα αυτά δε νιώθω ότι είχα ανάγκη από ακόμα ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης που θα μου σερβίρει ξαναζεσταμένο φαγητό. Έχουμε γράψει τόσα πολλά στις ψηφιακές συζητήσεις μας, έχουμε μονολογήσει άπειρες φορές και άλλες τόσες έχουμε διαφωνήσει, έχουμε επιδοθεί σε απανωτά block και report ανά περιόδους, γνωρίζουμε πώς είναι το κρεβάτι του Γ., πού κάνει Πάσχα η Β., τι πινεί ο Κ., ποια σειρά λατρεύει η Π., τι πιστεύει ο Δ., σε ποιο ιδεολογικό φάσμα ανήκει η Ε., γιατί να έχουμε ακόμα μια πλατφόρμα που μας βυθίζει στην άβυσσο του ανούσιου;
Βέβαια, η ύπαρξη του Threads μπορεί να λειτουργήσει βοηθητικά για να απομακρυνθούμε από άλλες πλατφόρμες που μας έχουν κουράσει. Προσωπικά μιλώντας, είμαι ήδη στα πρόθυρα να κλείσω το Facebook και μέχρι τώρα παραμένω εκεί μόνο για την προώθηση της δουλειάς μου -αν μου λέγατε ότι από αύριο δε θα χρησιμοποιείτε το FB για την ενημέρωσή σας, το έκλεισα-, οπότε το Threads μπορεί να (μου) καλύψει αυτό το κενό που θα παρουσιαστεί. Από την άλλη, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν πρόκειται να αποτραβηχτώ από τη ναυαρχίδα της Meta, καθώς στο Threads επικρατεί ο ίδιος γραπτός λόγος και το ίδιο ύφος που έκανε διάσημο το Twitter (Χ πλέον, να το θυμάστε):
Γράφω/σχολιάζω κάτι περιεκτικά, με απώτερο σκοπό να προκαλέσω είτε το γέλιο είτε τη διαφωνία. Κάθε ανάρτηση, μια ωδή λίγων λέξεων στις δυνατότητες που έχει η ειρωνεία, μια απόδειξη ότι ο εξυπνάκιας έχει μεγαλύτερη επιρροή από οποιονδήποτε άλλον.
Εν ολίγοις, πέρασα 6 μέρες στο Threads και βαρέθηκα τη ζωή μου. Αλλά αυτό, ίσως, να είναι και η πιο ψύχραιμη καταγραφή όσων ένιωσα. Το πιο σημαντικό είναι η συνειδητοποίηση με την οποία ήρθα αντιμετώπος, ότι καλά τα λέμε στα social αλλά χωρίς αυτά θα περνούσαμε καλύτερα. Change my point of view.
Στις 14 Δεκεμβρίου η Meta ανακοίνωσε πως η νέα της εφαρμογή, το Threads, έγινε πλέον διαθέσιμη και στην Ευρώπη. Γιατί καθυστέρησε η διαθεσιμότητά του 5 μήνες από το λανσάρισμά του, μπορείτε να δείτε εδώ. Την επόμενη μέρα, στις 15 Δεκεμβρίου, γράψαμε τι πρέπει να ξέρετε για το Threads πριν το κατεβάσετε στο κινητό σας. Σκοπός του κειμένου ήταν να σας ενημερώσουμε για όσα γνωρίζαμε μέχρι εκείνη τη στιγμή για το app της Meta, το οποίο, παρεμπιπτόντως, σχεδιάστηκε για να ανταγωνιστεί το X (πρώην Twitter, είπαμε) του Elon Musk. Ωστόσο, 6 μέρες μετά την εγκατάστασή του στο κινητό μου και την “κατασκοπευτική” μου προσέγγιση, κατέληξα στο εξής:
Το Threads δεν είναι απλά ο ανταγωνιστής του Χ, αλλά η επιβεβαίωση πως η ζωή μας στα social media είναι πιο βαρετή και προβλέψιμη από οποιαδήποτε σαπουνόπερα έχει παράγει η τηλεόραση.
Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά.
Για να μπει κάποιος στο Threads απαιτείται λογαριασμός Instagram -έτσι θα έχετε φουλ πρόσβαση σε όλες τις λειτουργίες του-, αλλά αν δε διαθέτετε μπορείτε να μπείτε στον ψηφιακό κόσμο της εφαρμογής ως απλοί “επισκέπτες”, μόνο που δε θα έχετε τη δυνατότητα αλληλεπίδρασης στα post που θα παρακολουθείτε. Και κάπου εδώ σταματάτει οποιαδήποτε άλλη χρήσιμη πληροφορία χρειάζεστε για το app της Meta. Ό,τι δείτε στο Threads, από τη στιγμή που θα εισχωρήσετε στο interface του, είναι κάτι που σίγουρα έχετε ξαναδεί στα υπόλοιπα social media που ήδη έχετε συνδεθεί. Εκτός από τα @@@@ του έλληνα τράπερ Bossikan, ο οποίος με το καλησπέρα μοίρασε μπάλες για ασίστ (#διπλης) στο κοινό του.
Θα μου πεις, «μη γίνεσαι υπερβολικός», «η κάθε πλατφόρμα είναι χρήσιμη» και «εξαρτάται από τον τρόπο που θα τη χρησιμοποιήσεις». Σωστό. Ωστόσο, το κάθε εργαλείο κρίνεται όχι μόνο από τις δυνατότητες που έχει αλλά και από τον κόσμο που το χρησιμοποιεί. Ποιος είναι αυτός ο κόσμος; Ε, αυτός που ήδη ξέρετε/ξέρουμε. Οι φίλοι του Facebook, οι ακόλουθοι του Instagram, τα τρολ -και όχι μόνο- του Twitter. Δε χρειάστηκε καν να φτάσω στην 6η μέρα παρατήρησης του Threads για να βγάλω τα συμπεράσματά μου, καθώς από τα πρώτα λεπτά σκρολαρίσματος κατάλαβα με τι έχω να κάνω: με τα ίδια και τα ίδια, συν κάποιες παραλλαγές. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι περισσότεροι, στα πρώτα τους threads (νήματα), έγραψαν το ίδιο πράγμα, με άλλες λέξεις. Η ουσία ήταν μία και κοινή:
Και, τώρα, τι εαυτό πρέπει να δημιουργήσω; Αυτόν που ήδη έχω παρουσιάσει στις υπόλοιπες πλατφόρμες; Να εφεύρω κάτι καινούργιο; Ποια πλευρά του χαρακτήρα μου δεν έχει γίνει expose; Ποιο στοιχείο από τη ζωή μου χρειάζεται επιβράβευση;
Στο πρακτικό του θέματος, το Threads σας δίνει τη δυνατότητα να κάνετε ένα post (thread) με τον τρόπο που το Χ σας επιτρέπει να κάνετε ένα tweet, και οι ενέργειες των υπολοιπών στο thread σας είναι εξίσου παρόμοιες με την πλατφόρμα του Musk: like, reply, repost και copy link. Καμία έκπληξη, μηδένισε η πρωτοτυπία, πάμε παρακάτω.
Τι συναντάμε, όμως, στην επόμενη φάση; Το τίποτα με μπόλικη επιτήδευση. Δεν υπονοώ ότι όλα όσα γράφονται εκεί είναι δήθεν, αλλά είναι εξώφθαλμη η ανάγκη των ενεργών λογαριασμών -ή αυτών που προσπαθούν να είναι ενεργοί- να γίνουν κατά κάποιον τρόπο αρεστοί και να προσελκήσουν ακόλουθους, είτε νέους είτε αυτούς που ήδη είχαν στα προφίλ τους στα υπόλοιπα social media. Κάθε thread λοιπόν λειτουργεί ως ψηφιακός ντελάλης:
Δείτε με! Είμαι (και) εδώ.
Υπάρχουν πολλά πρόσωπα που εκτιμώ εκεί έξω, στην πραγματική ζωή αλλά και στα timeline μου. Θα έλεγα πως οι περισσότεροι είναι άνθρωποι που εκτιμώ την προσωπικότητά τους -ή, έστω, αυτή που γνωρίζω μέσω των post που κάνουν- και το έργο τους. Παρ’ όλα αυτά δε νιώθω ότι είχα ανάγκη από ακόμα ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης που θα μου σερβίρει ξαναζεσταμένο φαγητό. Έχουμε γράψει τόσα πολλά στις ψηφιακές συζητήσεις μας, έχουμε μονολογήσει άπειρες φορές και άλλες τόσες έχουμε διαφωνήσει, έχουμε επιδοθεί σε απανωτά block και report ανά περιόδους, γνωρίζουμε πώς είναι το κρεβάτι του Γ., πού κάνει Πάσχα η Β., τι πινεί ο Κ., ποια σειρά λατρεύει η Π., τι πιστεύει ο Δ., σε ποιο ιδεολογικό φάσμα ανήκει η Ε., γιατί να έχουμε ακόμα μια πλατφόρμα που μας βυθίζει στην άβυσσο του ανούσιου;
Βέβαια, η ύπαρξη του Threads μπορεί να λειτουργήσει βοηθητικά για να απομακρυνθούμε από άλλες πλατφόρμες που μας έχουν κουράσει. Προσωπικά μιλώντας, είμαι ήδη στα πρόθυρα να κλείσω το Facebook και μέχρι τώρα παραμένω εκεί μόνο για την προώθηση της δουλειάς μου -αν μου λέγατε ότι από αύριο δε θα χρησιμοποιείτε το FB για την ενημέρωσή σας, το έκλεισα-, οπότε το Threads μπορεί να (μου) καλύψει αυτό το κενό που θα παρουσιαστεί. Από την άλλη, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν πρόκειται να αποτραβηχτώ από τη ναυαρχίδα της Meta, καθώς στο Threads επικρατεί ο ίδιος γραπτός λόγος και το ίδιο ύφος που έκανε διάσημο το Twitter (Χ πλέον, να το θυμάστε):
Γράφω/σχολιάζω κάτι περιεκτικά, με απώτερο σκοπό να προκαλέσω είτε το γέλιο είτε τη διαφωνία. Κάθε ανάρτηση, μια ωδή λίγων λέξεων στις δυνατότητες που έχει η ειρωνεία, μια απόδειξη ότι ο εξυπνάκιας έχει μεγαλύτερη επιρροή από οποιονδήποτε άλλον.
Εν ολίγοις, πέρασα 6 μέρες στο Threads και βαρέθηκα τη ζωή μου. Αλλά αυτό, ίσως, να είναι και η πιο ψύχραιμη καταγραφή όσων ένιωσα. Το πιο σημαντικό είναι η συνειδητοποίηση με την οποία ήρθα αντιμετώπος, ότι καλά τα λέμε στα social αλλά χωρίς αυτά θα περνούσαμε καλύτερα. Change my point of view.
