Kάθε εβδομάδα οι συντάκτες του αγαπημένου σας FAQ Team γράφουν ποια πράγματα τους ανεβάζουν (ή τους κατεβάζουν) συναισθηματικά, ψυχολογικά και εγκεφαλικά!
Εύα Αναστασιάδου
👍 Η παράσταση “3 ψηλές γυναίκες” στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε μία μοναδική αριστουργηματική σκηνοθεσία του Robert Wilson και της βοηθού σκηνοθέτη Δήμητρας Δερμιτζάκη. Ένα αυτοβιογραφικό ρεαλιστικό κείμενο που όμως τελικά γίνεται ωδή στο χρόνο που περνάει, τη ματαιότητα, τη φθορά, τον έρωτα και τους συμβιβασμούς. Με φωτισμούς που σε μεταφέρουν σε ένα άλλο σύμπαν που ακροβατεί μεταξύ ρεαλισμού και σουρεαλισμού. Οι πρωταγωνίστριες Ρένη Πιττακή – Καρυοφυλλιά Καραμπέτη – Λουκία Μιχαλοπούλου είναι πραγματικά 3 ζωντανές κουρδισμένες κουκλες, μπλέκονται με τον φωτισμό και τη μουσική, απαγγέλουν ρυθμικά μεταδίδοντας σαρκασμό και κυνισμό. Όλα μοιάζουν να αιωρούνται, σαν να είναι πάνω σε σύννεφο, η ατμόσφαιρα δημιουργεί ένα υπαρξιακό μυστήριο ενώ οι ερμηνείες σου κόβουν σε στιγμές την ανάσα. Από τις πιο δυνατές παραστάσεις των τελευταίων χρόνων.
👎 Ο χρόνος που περνά αμείλικτος, και παίρνει μαζί του ανθρώπους, συναισθήματα και ξεγνοιασιά και η αδυναμία μας να καταλάβουμε ότι ποτέ δε θα γυρίσει πίσω, ποτέ δε θα είμαστε 25, 35, 45 ξανά και ότι θα πρέπει να ζήσουμε την κάθε φάση μας μέχρι το μεδούλι.
Δήμητρα Βασιλειάδη
👍 Η εικόνα ενός ουράνιου τόξου είναι από μόνη της μαγευτική. Όταν αυτό, όμως, βρίσκεται στα 50 μέτρα από εσένα, είναι αδύνατο να μη νιώσεις δέος. Ευχαριστώ τη βροχή της Κυριακής και τον ήλιο γι’ αυτή τη μοναδική στιγμή.👎 Ένα φορτηγάκι κατά τη προσπάθειά του να παρκάρει χτύπησε το όχημά μου και αποφάσισε να φύγει από το σημείο χωρίς να αφήσει κάποιο σημείωμα. Η ασφαλιστική θα πληρώσει τη ζημιά, γιατί να μη κάνεις αυτό που πρέπει; Δε κοστίζει κάτι. Μόνο ένα λεπτό από τον χρόνο σου.
Γεωργία Δρακάκη
👍 Το ταρτάρ καβουριού στο νέο club restaurant Botoxe στο ύψος του Αιγάλεω. Θα ξαναγυρνούσα γι’ αυτό -για να το απολαύσω κάτω από τους μωβ-μπλε, αλά Σοφία Κόπολα, φωτισμούς του μαγαζιού, feeling sexy and lonely, ανάμεσα σε σελέμπριτι, τράπερς, ηθοποιούς και influencers.
👎 Το ότι δεν μας κόβεται πλέον, σχεδόν, ποτέ η ανάσα από κάτι. Το ότι δεν εκπλησσόμαστε, ρε παιδάκι μου, ιδιαίτερα με τίποτα πια, καλό ή κακό. Ρώτησα μια μεγαλύτερη συνάδελφο δημοσιογράφο ποια ήταν η τελευταία φορά που της κόπηκε η ανάσα και, αφού το σκέφτηκε κάμποση ώρα, μου απάντησε «δεν μπορώ να θυμηθώ». Κι εγώ ακόμα, που καμαρώνω ότι αφήνομαι στα κοψίματα ανάσας, στα θαύματα της κάθε μέρας, κατανοώ, κατανοώ, κατανοώ την φθορά των πραγμάτων. Κατανοώ το θωράκισμα των ανθρώπινων βλεμμάτων έπειτα από μια σειρά επαναλήψεων, έπειτα από μια σειρά προδοσιών και περασμάτων του πόνου. Και τώρα, έτσι ξαφνικά, μου ήρθε κι αυτή η στροφή από το ποίημα “Γη των απουσιών” της Δημουλά: «Στὴν ψυχή σου δὲν φθάνει κανεὶς/οὔτε διὰ ξηρᾶς οὔτε διὰ θαλάσσης/Αὐτὸ τὸ δισκίο,/τὸ ἀκουμπισμένο στὸ μαῦρο ἀτμοσφαιρικὸ τραπέζι,/ ποὺ τὸ περνᾷς κι ἐσύ, ὅπως κι οἱ ἄλλοι, γιὰ φεγγάρι,/ἄσ᾿ το, δὲν εἶναι φεγγάρι./Εἶναι τὸ βραδινό μου χάπι/τὸ ψυχοτρόπο.»
Ειρήνη Δρίβα
👍 Ο Σταύρος Ξαρχάκος είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο για τον πολιτισμό της Ελλάδας. Από τους πολύ σπουδαίους. Τους πραγματικά σπουδαίους. Η συνάντηση του με τον Νίκο Γκάτσο στο “Νυν και Αεί” και στο “Ρεμπέτικο” αποτελούν μέρος της ιστορίας αυτής της χώρας.
👎 Έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι λίγο με το θέμα του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια και με τρόπο που δεν θα αρέσει σε πολλούς φίλους μου και τελειώνω εδώ τη σκέψη μου. Έχει πάρει κανείς χαμπάρι ότι πάνε να βάλουν χέρι στο Άρθρο 16 του Συντάγματος για τη δημόσια παιδεία; Πώς λιποθύμησαν παιδάκια στο σχολείο γιατί ήταν νηστικά; Πως έχουν εξαφανιστεί φάρμακα καρκινοπαθών; Να υπερασπιστούμε τη ζωή όλων των ανθρώπων παιδιά. Όλων των ανθρώπων η ζωή έχει αξία.
Νίκος Παγουλάτος
👍 Η αλήθεια είναι πως ενθουσιάζομαι εύκολα. Ανέκαθεν συνέβαινε αυτό, δηλαδή δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για μένα, αλλά τώρα περνάω μια έντονη φάση με την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ). Προφανώς προβληματίζομαι κι εγώ για τις όποιες συνέπειες θα έχει η διαμόρφωση του κόσμου μας μέσα από την ραγδαία ανάπτυξή της, ωστόσο δεν μπορώ να παραβλέψω τις δυνατότητες που έχει, οι οποίες είναι επιπέδου Αποκάλυψης. Όσο για τα ζητήματα περί πνευματικών δικαιωμάτων, για την ανάμειξή της στις Τέχνες γενικότερα και μπλα μπλα μπλα, έχω να πω μία λέξη: μπούρδες. Όταν οι DJ’s στο Μπρόνξ έκοβαν-έραβαν για να δημιουργήσουν samples, και μέσα απ’ αυτό να δημιουργηθεί ο ήχος του hip-hop, δεν έκαναν τέχνη; Λένε πως, «Hip-hop didn’t invent anything. Hip-hop reinvented everything». Κάτι αντίστοιχο ισχύει και με την ΤΝ.
👎 Τους λέω πως αυτή η πολή είναι «σκατά» και «κόλαση», «μη φιλική» προς τους κατοίκους της και «πόρνη του τουρισμού». Η Αθήνα είναι επίσης γκρίζα, δήθεν, βρώμικη και υπερεκτιμημένη. Αναρωτιούνται λοιπόν πώς γίνεται ενώ τρέφω τόσο αρνητικά συναισθήματα για εκείνη, να δουλεύω σε ένα Μέσο που αναφέρεται, κυρίως, σε αυτήν. Για μένα όμως αυτό είναι #i_poli_anapoda. Να καταγράφω τις ασχήμιες της μπας και αλλάξει κάτι -λέμε τώρα.
Χριστιάνα Στυλιανού
👍 Το πρωινό ξύπνημα, τα φυτά, οι σαββατιάτικες βόλτες στην πόλη, η πίτσα με λουκάνικο στη Lisa στην Κυψέλη και ο έρωτας. Τον Γενάρη, όλα αυτά μοιάζουν να συγχωνεύονται με έναν παράδοξο τρόπο.
👎 Η δήλωση του Δημήτρη Κουτσούμπα για τα ομόφυλα ζευγάρια. Κάπου εδώ θα αντιπαραθέσω τα λόγια του Καρλ Μαρξ στο Κεφάλαιο, «..είναι φυσικά εξίσου κουτό να θεωρούμε απόλυτη τη χριστιανική γερμανική μορφή της οικογένειας…». Προφανώς, πέρα από τη γερμανική οικογένεια, υπάρχει και η ελληνική.
Μίλτος Τόσκας
👍 Η πορεία του “Poor Things” σε παγκόσμια κλίμακα και το βάθος της ιστορίας “Μια Ζωή” με πρωταγωνιστή τον Άντονι Χόπκινς.
👎 Τα διάφορα συστήματα παγίδευσης λογαριασμών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που είναι ικανά να μας δυσκολέψουν τη ζωή.
Κωνσταντίνος Τσάβαλος
👍 Η παράσταση “The Aliens” στο Από Μηχανής Θέατρο.
👎 Ο θόρυβος είναι μια πράξη βίας και η Αθήνα είναι μια πολύ βίαιη πόλη.
Kάθε εβδομάδα οι συντάκτες του αγαπημένου σας FAQ Team γράφουν ποια πράγματα τους ανεβάζουν (ή τους κατεβάζουν) συναισθηματικά, ψυχολογικά και εγκεφαλικά!
Εύα Αναστασιάδου
👍 Η παράσταση “3 ψηλές γυναίκες” στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε μία μοναδική αριστουργηματική σκηνοθεσία του Robert Wilson και της βοηθού σκηνοθέτη Δήμητρας Δερμιτζάκη. Ένα αυτοβιογραφικό ρεαλιστικό κείμενο που όμως τελικά γίνεται ωδή στο χρόνο που περνάει, τη ματαιότητα, τη φθορά, τον έρωτα και τους συμβιβασμούς. Με φωτισμούς που σε μεταφέρουν σε ένα άλλο σύμπαν που ακροβατεί μεταξύ ρεαλισμού και σουρεαλισμού. Οι πρωταγωνίστριες Ρένη Πιττακή – Καρυοφυλλιά Καραμπέτη – Λουκία Μιχαλοπούλου είναι πραγματικά 3 ζωντανές κουρδισμένες κουκλες, μπλέκονται με τον φωτισμό και τη μουσική, απαγγέλουν ρυθμικά μεταδίδοντας σαρκασμό και κυνισμό. Όλα μοιάζουν να αιωρούνται, σαν να είναι πάνω σε σύννεφο, η ατμόσφαιρα δημιουργεί ένα υπαρξιακό μυστήριο ενώ οι ερμηνείες σου κόβουν σε στιγμές την ανάσα. Από τις πιο δυνατές παραστάσεις των τελευταίων χρόνων.
👎 Ο χρόνος που περνά αμείλικτος, και παίρνει μαζί του ανθρώπους, συναισθήματα και ξεγνοιασιά και η αδυναμία μας να καταλάβουμε ότι ποτέ δε θα γυρίσει πίσω, ποτέ δε θα είμαστε 25, 35, 45 ξανά και ότι θα πρέπει να ζήσουμε την κάθε φάση μας μέχρι το μεδούλι.
Δήμητρα Βασιλειάδη
👍 Η εικόνα ενός ουράνιου τόξου είναι από μόνη της μαγευτική. Όταν αυτό, όμως, βρίσκεται στα 50 μέτρα από εσένα, είναι αδύνατο να μη νιώσεις δέος. Ευχαριστώ τη βροχή της Κυριακής και τον ήλιο γι’ αυτή τη μοναδική στιγμή.👎 Ένα φορτηγάκι κατά τη προσπάθειά του να παρκάρει χτύπησε το όχημά μου και αποφάσισε να φύγει από το σημείο χωρίς να αφήσει κάποιο σημείωμα. Η ασφαλιστική θα πληρώσει τη ζημιά, γιατί να μη κάνεις αυτό που πρέπει; Δε κοστίζει κάτι. Μόνο ένα λεπτό από τον χρόνο σου.
Γεωργία Δρακάκη
👍 Το ταρτάρ καβουριού στο νέο club restaurant Botoxe στο ύψος του Αιγάλεω. Θα ξαναγυρνούσα γι’ αυτό -για να το απολαύσω κάτω από τους μωβ-μπλε, αλά Σοφία Κόπολα, φωτισμούς του μαγαζιού, feeling sexy and lonely, ανάμεσα σε σελέμπριτι, τράπερς, ηθοποιούς και influencers.
👎 Το ότι δεν μας κόβεται πλέον, σχεδόν, ποτέ η ανάσα από κάτι. Το ότι δεν εκπλησσόμαστε, ρε παιδάκι μου, ιδιαίτερα με τίποτα πια, καλό ή κακό. Ρώτησα μια μεγαλύτερη συνάδελφο δημοσιογράφο ποια ήταν η τελευταία φορά που της κόπηκε η ανάσα και, αφού το σκέφτηκε κάμποση ώρα, μου απάντησε «δεν μπορώ να θυμηθώ». Κι εγώ ακόμα, που καμαρώνω ότι αφήνομαι στα κοψίματα ανάσας, στα θαύματα της κάθε μέρας, κατανοώ, κατανοώ, κατανοώ την φθορά των πραγμάτων. Κατανοώ το θωράκισμα των ανθρώπινων βλεμμάτων έπειτα από μια σειρά επαναλήψεων, έπειτα από μια σειρά προδοσιών και περασμάτων του πόνου. Και τώρα, έτσι ξαφνικά, μου ήρθε κι αυτή η στροφή από το ποίημα “Γη των απουσιών” της Δημουλά: «Στὴν ψυχή σου δὲν φθάνει κανεὶς/οὔτε διὰ ξηρᾶς οὔτε διὰ θαλάσσης/Αὐτὸ τὸ δισκίο,/τὸ ἀκουμπισμένο στὸ μαῦρο ἀτμοσφαιρικὸ τραπέζι,/ ποὺ τὸ περνᾷς κι ἐσύ, ὅπως κι οἱ ἄλλοι, γιὰ φεγγάρι,/ἄσ᾿ το, δὲν εἶναι φεγγάρι./Εἶναι τὸ βραδινό μου χάπι/τὸ ψυχοτρόπο.»
Ειρήνη Δρίβα
👍 Ο Σταύρος Ξαρχάκος είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο για τον πολιτισμό της Ελλάδας. Από τους πολύ σπουδαίους. Τους πραγματικά σπουδαίους. Η συνάντηση του με τον Νίκο Γκάτσο στο “Νυν και Αεί” και στο “Ρεμπέτικο” αποτελούν μέρος της ιστορίας αυτής της χώρας.
👎 Έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι λίγο με το θέμα του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια και με τρόπο που δεν θα αρέσει σε πολλούς φίλους μου και τελειώνω εδώ τη σκέψη μου. Έχει πάρει κανείς χαμπάρι ότι πάνε να βάλουν χέρι στο Άρθρο 16 του Συντάγματος για τη δημόσια παιδεία; Πώς λιποθύμησαν παιδάκια στο σχολείο γιατί ήταν νηστικά; Πως έχουν εξαφανιστεί φάρμακα καρκινοπαθών; Να υπερασπιστούμε τη ζωή όλων των ανθρώπων παιδιά. Όλων των ανθρώπων η ζωή έχει αξία.
Νίκος Παγουλάτος
👍 Η αλήθεια είναι πως ενθουσιάζομαι εύκολα. Ανέκαθεν συνέβαινε αυτό, δηλαδή δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για μένα, αλλά τώρα περνάω μια έντονη φάση με την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ). Προφανώς προβληματίζομαι κι εγώ για τις όποιες συνέπειες θα έχει η διαμόρφωση του κόσμου μας μέσα από την ραγδαία ανάπτυξή της, ωστόσο δεν μπορώ να παραβλέψω τις δυνατότητες που έχει, οι οποίες είναι επιπέδου Αποκάλυψης. Όσο για τα ζητήματα περί πνευματικών δικαιωμάτων, για την ανάμειξή της στις Τέχνες γενικότερα και μπλα μπλα μπλα, έχω να πω μία λέξη: μπούρδες. Όταν οι DJ’s στο Μπρόνξ έκοβαν-έραβαν για να δημιουργήσουν samples, και μέσα απ’ αυτό να δημιουργηθεί ο ήχος του hip-hop, δεν έκαναν τέχνη; Λένε πως, «Hip-hop didn’t invent anything. Hip-hop reinvented everything». Κάτι αντίστοιχο ισχύει και με την ΤΝ.
👎 Τους λέω πως αυτή η πολή είναι «σκατά» και «κόλαση», «μη φιλική» προς τους κατοίκους της και «πόρνη του τουρισμού». Η Αθήνα είναι επίσης γκρίζα, δήθεν, βρώμικη και υπερεκτιμημένη. Αναρωτιούνται λοιπόν πώς γίνεται ενώ τρέφω τόσο αρνητικά συναισθήματα για εκείνη, να δουλεύω σε ένα Μέσο που αναφέρεται, κυρίως, σε αυτήν. Για μένα όμως αυτό είναι #i_poli_anapoda. Να καταγράφω τις ασχήμιες της μπας και αλλάξει κάτι -λέμε τώρα.
Χριστιάνα Στυλιανού
👍 Το πρωινό ξύπνημα, τα φυτά, οι σαββατιάτικες βόλτες στην πόλη, η πίτσα με λουκάνικο στη Lisa στην Κυψέλη και ο έρωτας. Τον Γενάρη, όλα αυτά μοιάζουν να συγχωνεύονται με έναν παράδοξο τρόπο.
👎 Η δήλωση του Δημήτρη Κουτσούμπα για τα ομόφυλα ζευγάρια. Κάπου εδώ θα αντιπαραθέσω τα λόγια του Καρλ Μαρξ στο Κεφάλαιο, «..είναι φυσικά εξίσου κουτό να θεωρούμε απόλυτη τη χριστιανική γερμανική μορφή της οικογένειας…». Προφανώς, πέρα από τη γερμανική οικογένεια, υπάρχει και η ελληνική.
Μίλτος Τόσκας
👍 Η πορεία του “Poor Things” σε παγκόσμια κλίμακα και το βάθος της ιστορίας “Μια Ζωή” με πρωταγωνιστή τον Άντονι Χόπκινς.
👎 Τα διάφορα συστήματα παγίδευσης λογαριασμών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που είναι ικανά να μας δυσκολέψουν τη ζωή.
Κωνσταντίνος Τσάβαλος
👍 Η παράσταση “The Aliens” στο Από Μηχανής Θέατρο.
👎 Ο θόρυβος είναι μια πράξη βίας και η Αθήνα είναι μια πολύ βίαιη πόλη.
