Κάθε εβδομάδα το αγαπημένο σας FAQ Team γράφει ποια πράγματα τους ανεβάζουν (ή τους κατεβάζουν) συναισθηματικά, ψυχολογικά και εγκεφαλικά!
Δήμητρα Αθανασοπούλου
👍 Τα χάλκινα στα Ραγκουτσάρια, στο τριήμερο καρναβαλικών εκδηλώσεων στην Καστοριά που έριξε αυλαία την περασμένη Κυριακή. Παρόλο που δεν είμαι φαν των καρναβαλιών, είναι πολύ πιο εύκολο απ’ όσο νόμιζα τελικά να σε παρασύρει το διονυσιακό πνεύμα, οι διάσπαρτες μουσικές και η ομορφιά της πόλης.
👎 Αυτή το αβάσταχτο αίσθημα της μόνιμης έλλειψης χρόνου και βάθους. Με το που φτάνεις κάπου, επιστρέφεις. Με το που αρχίζεις να βουτάς βαθιά σε ένα κείμενο, ανοίγεις ήδη την επόμενη λευκή σελίδα word. Με το που βαθαίνει μια συζήτηση, περνάμε στην επόμενη. Σαν να έχουμε μάθει μόνο να καταναλώνουμε τόπους, ιδέες, στιγμές, λέξεις και ανθρώπους. Σκέψεις τέλους εβδομάδας…
Γεωργία Δρακάκη
👍 Το εστιατόριο Φιλέρι στο Χαλάνδρι, λιγάκι αφημένο μεν στην πατίνα του χρόνου και με αρκετές βελτιώσεις να χωρούν, αλλά με σπάνια ποιότητα, γενναίες μερίδες, αυθεντική ατμόσφαιρα οικογενειακής ταβέρνας με κυριλέ touch και πολύ, πολύ καλό κρασί. Είχα καιρό να δειπνήσω κάπου έτσι απλά και χορταστικά, φορώντας τα καλά μου.
👎 To ινσταγκραμικό φλερτ του κώλου, με την αποπειρούμενη πρωτοτυπία (sic) στην ατάκα να ξεπερνά σε χυδαιότητα τα κλασικά, αγαπημένα κλισέ που κοντεύουν να μου λείψουν. Έπειτα, εξαφάνιση. Κι από τηγανίτα τίποτα. Μωρ’ κάνετε έτσι σεξ εσείς; Αν ναι, μπράβο σας.
Γιάννης Καρδάσης
👍 Μ’ άρεσε το “Ιnk” του Παπαϊωάννου στο Μέγαρο. Είναι πολύτιμο να παρακολουθείς έναν ενήλικο να διασκεδάζει σαν παιδί. Ανατρίχιασε το μυαλό μου με τις εικόνες που έβλεπα. Μια μεγάλη παραγωγή που αξιοποιεί στο έπακρο όλα τα ταπεινά της εργαλεία δημιουργώντας νέες εικόνες / σημεία αναφοράς στις εμμονές του χορογράφου.
👎 Δεν μ’ αρέσει που οι περισσότεροι απο τους συμπολίτες μας βρίσκονται ένα τσακ πριν ανοίξει ο ένας το κεφάλι του άλλου. Για μια θέση parking. Για μια λάθος προσπέραση. Για το τίποτα στην κυριολεξία.
Αγγελική Κουρουτζή
👍 Μου άρεσε πολύ το βιβλίο «My year of rest and relaxation» της Ottessa Moshfegh. Το χιούμορ κι η ειλικρίνειά του σου σπάνε τα κόκαλα. Το ’χω ξαναπεί και θα το ξαναπώ: τι κρίμα κάποια βιβλία να μην μεταφράζονται στα ελληνικά.
👎 Με θλίβει, με καταρρακώνει, δεν το χωράει το μυαλό μου κάθε φορά που το συνειδητοποιώ, το πόσο άδικος είναι αυτός ο κόσμος, το σε πόσο μεγάλο βαθμό σχεδόν τα πάντα είναι τυχαία στη ζωή.
Σοφία Μανδηλαρά
👍 Ένα πανέρι λουλούδια από εμένα στον πρόεδρο της ΑΔΑΕ, Χρήστο Ράμμο γιατί τους χορεύει στο ταψί και σέβεται τον εαυτό του, τον ρόλο του και τον θεσμό που εκπροσωπεί. Να είστε καλά, κύριε μου!
👎 Που τα πρώτα διαθέσιμα ραντεβού για μαστογραφίες/υπερήχους μαστών στον Αγ. Σάββα έχουν ήδη φτάσει στο καλοκαίρι. Κατά τα άλλα προληπτικός έλεγχος «Φώφη Γεννηματά». Λερώνουν το όνομα της γυναίκας.
Νίκος Παγουλάτος
👍 Στις «μικρές» και «ασήμαντες» στιγμές που κάποια στιγμή συνειδητοποιείς πως είναι η ουσία της ζωής.
👎 Στο ότι χρειάζεται ένα «τρακάρισμα» με το σύμπαν για να έρθει αυτή η συνειδητοποίηση.
Γιάννης Παπαϊωάννου
👍 Με τη μοναρχία να φαίνεται ότι βρίσκεται σε κατάσταση ασταμάτητης κατάρρευσης, φαίνεται ότι το μόνο πράγμα που εξέπληξε τους πάντες στη “Ρεζέρβα” είναι το πόσο ενοχλητική θα ήταν ακριβώς όλη αυτή η διαδικασία. Τέτοιο δράμα μεταξύ δύο αδερφών ούτε όταν διαλύθηκαν οι Oasis.
👎 Nα θέλεις να πιείς ένα καλό ουίσκι στην γαμάτη και γυαλιστερή inox μπάρα του Pharaoh και τελικά να περιορίζεσαι σε μια μόνο, δευτεροκλασάτη μάρκα, την όποια μάλιστα θα πρέπει να πληρώσεις με το αίμα σου λες και είμαστε στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης.
Λίνα Ρόκου
👍 Η γαλατόπιτα στο Φίλιον που δεν συγκρίνεται με καμιά άλλη στην πόλη. Ένα μικρό, γευστικό θαύμα.
👎 Βάζει κρύο σιγά σιγά, ώρα να κυκλοφορούμε με τρία παλτά, τέσσερα κασκόλ και δύο παντελόνια φόρμας μέσα στο σπίτι γιατί η θέρμανση κοστίζει τραγικά.
Χριστιάνα Στυλιανού
👍 Τα ταξίδια με αεροπλάνο έχουν πάντα κάτι απελευθερωτικό καθώς κρύβουν δυνητικότητες και υποσχέσεις, και ειδικά όταν κοιτάζεις τον κόσμο από ψηλά, η πραγματικότητα αποδραματοποιείται, καθώς «μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα» όπως λέει το γνωστό άσμα, κι «ό, τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε από ψηλά αν το κοιτάξεις θα σου φανεί τόσο ασήμαντο», ειδικά όταν κατά την προσγείωση, η ηλικιωμένη κυρία στη διπλανή θέση, βλέποντας τα φωτοβολταϊκά λέει: «α, τι ωραιες λιμνες».
👎 Η πιθανότητα στα σοβαρά να γίνει η κηδεία του τέως δημοσία δαπάνη, αλλά όπως είπε κι ένας φίλος, «Όσοι κηδεύονται δημοσία δαπάνη, συνήθως έχουν ζήσει δημοσία δαπάνη».
Μίλτος Τόσκας
👍 Την εβδομάδα που ολοκληρώνεται στις αίθουσες συναντάμε το “Χρυσάφι του Ρήνου” του Φατίχ Ακίν. “Κάθε ταινία είναι σαν τατουάζ”. Η ζωή του Xatar και σε αυτήν αντικατοπτρίζεται ένας μύθος και η κλασική μουσική. Από τις Εκδόσεις Πόλις κυκλοφόρησε το εξαιρετικά ενδιαφέρον δοκίμιο του Eric Monnet, “Κεντρικές Τράπεζες, Κράτος Πρόνοιας και Δημοκρατία”. Τέλος η ΠΕΚΚ ψήφισε τις καλύτερες ταινίες για το 2022 και το “Drive my Car” αναδείχθηκε η καλύτερη διεθνής. Δίκαια!
👎 Στα αρνητικά η τοξικότητα στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας. Ως πολίτες μίας δημοκρατικής χώρας προσδοκούμε σε διαφάνεια – δικαιοσύνη και αντ΄αυτού έχουμε να αντιμετωπίσουμε συνεχείς προκλήσεις που προσβάλλουν την νοημοσύνη και την αξιοπρέπειά μας. Εκλογές έρχονται σε όλα τα επίπεδα μέσα στο 2023 και πρέπει να αποφασίσουμε ποια Ελλάδα θέλουμε και να αγωνιστούμε για αυτό.
Κωνσταντίνος Τσάβαλος
👍 Tα Πετράλωνα. Ανω ή Κάτω. Δεν θα ξεπεράσω ποτέ το πόσο οικεία και άνετα νιώθω κινούμενος εντός αυτών.
👎 Αυτή η συνήθεια στα «καλά» και κυριλέ εστιατόρια να σου ξαναγεμίζουν με νερό το ποτήρι, πριν καλά καλά το έχεις αδειάσει. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σταματήσει επιτέλους. Όχι αλλοι Χαροι πάνω από το κεφάλι μας.
Βαγγέλης Χανιωτάκης
👍 O John Lydon και οι Public Image Ltd ετοιμάζονται να διεκδικήσουν την Eurovision. Επιτέλους και κάτι αισιόδοξο. This is not a love song.
👎 Εν τω μεταξύ όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή. Ένα “εὐγε” στο ελληνικό δημόσιο γιατί έπρεπε να πεθάνει ο Κωνσταντίνος Β’ για να θυμηθεί να συντηρήσει έστω στοιχειωδώς το Τατόι που επί δεκαετίες από όλες τις κυβερνήσεις έχει αφεθεί στην τύχη του και παρά τις εξαγγελίες μετά την καταστροφική φωτιά του 2021, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Τίποτα είπα; Συγνώμη… Με αφορμή τον θάνατο του έκπτωτου βασιλιά είναι εξοργιστικό να συζητάμε για το πολιτειακό ζήτημα σχεδόν 30 χρόνια μετά από την οριστική λύση και την μετάβαση στη Γ᾽ Ελληνική Δημοκρατία. Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι η δημοκρατική ποιότητα του πολιτεύματος που συνεχώς υποβαθμίζεται. Η παραβίαση των αρχών του κράτους δικαίου είναι ένα σήμα κινδύνου για το μέλλον. Βλέπε για παράδειγμα τα κενά στην εφαρμογή του νομικού πλαισίου σχετικά με την περιουσιακή κατάσταση των πολιτικών προσώπων και τη χρηματοδότηση των κομμάτων, η άσκηση πίεσης ή επιρροής από ομάδες συμφερόντων, οι υποκλοπές, οι βαλίτσες Καλογρίτσα, η χαμένη τιμή της ελευθεροτυπίας… Επειδή ἐρχονται εκλογές.
Σίντυ Χατζή
👍 To βιβλιο “The Secret History” της Donna Tarrt. Είναι ένα μυθιστόρημα που μιλά για τη μυστήρια δολοφονία ενός φοιτητή τη δεκαετία του ’80 στη Νέα Αγγλία των ΗΠΑ. Έχει μέσα κλίκες κολλεγιόπαιδων, κλασικούς φιλοσόφους, δολοπλοκίες, απιστίες και -γιατί όχι- και διονυσιακές τελετές στα δάση. Η πλοκή είναι εμπνευσμένη από τις Βάκχες του Ευριππίδη. Δεν είναι το κλασικό βιβλίο μυστήριου, ωστόσο, αφού εξαρχής ξέρουμε ποιος πεθαίνει και ποιος είναι ο δολοφόνος. Αυτό όμως δεν του αφαιρεί το σασπενς.
👎 Που το 2023 συζητάμε ακόμα για μοναρχίες και κάποιους τους πιάνει το μαράζι «τι θα πει ο Κάρολος;». Άκου τώρα άγχη.
Κάθε εβδομάδα το αγαπημένο σας FAQ Team γράφει ποια πράγματα τους ανεβάζουν (ή τους κατεβάζουν) συναισθηματικά, ψυχολογικά και εγκεφαλικά!
Δήμητρα Αθανασοπούλου
👍 Τα χάλκινα στα Ραγκουτσάρια, στο τριήμερο καρναβαλικών εκδηλώσεων στην Καστοριά που έριξε αυλαία την περασμένη Κυριακή. Παρόλο που δεν είμαι φαν των καρναβαλιών, είναι πολύ πιο εύκολο απ’ όσο νόμιζα τελικά να σε παρασύρει το διονυσιακό πνεύμα, οι διάσπαρτες μουσικές και η ομορφιά της πόλης.
👎 Αυτή το αβάσταχτο αίσθημα της μόνιμης έλλειψης χρόνου και βάθους. Με το που φτάνεις κάπου, επιστρέφεις. Με το που αρχίζεις να βουτάς βαθιά σε ένα κείμενο, ανοίγεις ήδη την επόμενη λευκή σελίδα word. Με το που βαθαίνει μια συζήτηση, περνάμε στην επόμενη. Σαν να έχουμε μάθει μόνο να καταναλώνουμε τόπους, ιδέες, στιγμές, λέξεις και ανθρώπους. Σκέψεις τέλους εβδομάδας…
Γεωργία Δρακάκη
👍 Το εστιατόριο Φιλέρι στο Χαλάνδρι, λιγάκι αφημένο μεν στην πατίνα του χρόνου και με αρκετές βελτιώσεις να χωρούν, αλλά με σπάνια ποιότητα, γενναίες μερίδες, αυθεντική ατμόσφαιρα οικογενειακής ταβέρνας με κυριλέ touch και πολύ, πολύ καλό κρασί. Είχα καιρό να δειπνήσω κάπου έτσι απλά και χορταστικά, φορώντας τα καλά μου.
👎 To ινσταγκραμικό φλερτ του κώλου, με την αποπειρούμενη πρωτοτυπία (sic) στην ατάκα να ξεπερνά σε χυδαιότητα τα κλασικά, αγαπημένα κλισέ που κοντεύουν να μου λείψουν. Έπειτα, εξαφάνιση. Κι από τηγανίτα τίποτα. Μωρ’ κάνετε έτσι σεξ εσείς; Αν ναι, μπράβο σας.
Γιάννης Καρδάσης
👍 Μ’ άρεσε το “Ιnk” του Παπαϊωάννου στο Μέγαρο. Είναι πολύτιμο να παρακολουθείς έναν ενήλικο να διασκεδάζει σαν παιδί. Ανατρίχιασε το μυαλό μου με τις εικόνες που έβλεπα. Μια μεγάλη παραγωγή που αξιοποιεί στο έπακρο όλα τα ταπεινά της εργαλεία δημιουργώντας νέες εικόνες / σημεία αναφοράς στις εμμονές του χορογράφου.
👎 Δεν μ’ αρέσει που οι περισσότεροι απο τους συμπολίτες μας βρίσκονται ένα τσακ πριν ανοίξει ο ένας το κεφάλι του άλλου. Για μια θέση parking. Για μια λάθος προσπέραση. Για το τίποτα στην κυριολεξία.
Αγγελική Κουρουτζή
👍 Μου άρεσε πολύ το βιβλίο «My year of rest and relaxation» της Ottessa Moshfegh. Το χιούμορ κι η ειλικρίνειά του σου σπάνε τα κόκαλα. Το ’χω ξαναπεί και θα το ξαναπώ: τι κρίμα κάποια βιβλία να μην μεταφράζονται στα ελληνικά.
👎 Με θλίβει, με καταρρακώνει, δεν το χωράει το μυαλό μου κάθε φορά που το συνειδητοποιώ, το πόσο άδικος είναι αυτός ο κόσμος, το σε πόσο μεγάλο βαθμό σχεδόν τα πάντα είναι τυχαία στη ζωή.
Σοφία Μανδηλαρά
👍 Ένα πανέρι λουλούδια από εμένα στον πρόεδρο της ΑΔΑΕ, Χρήστο Ράμμο γιατί τους χορεύει στο ταψί και σέβεται τον εαυτό του, τον ρόλο του και τον θεσμό που εκπροσωπεί. Να είστε καλά, κύριε μου!
👎 Που τα πρώτα διαθέσιμα ραντεβού για μαστογραφίες/υπερήχους μαστών στον Αγ. Σάββα έχουν ήδη φτάσει στο καλοκαίρι. Κατά τα άλλα προληπτικός έλεγχος «Φώφη Γεννηματά». Λερώνουν το όνομα της γυναίκας.
Νίκος Παγουλάτος
👍 Στις «μικρές» και «ασήμαντες» στιγμές που κάποια στιγμή συνειδητοποιείς πως είναι η ουσία της ζωής.
👎 Στο ότι χρειάζεται ένα «τρακάρισμα» με το σύμπαν για να έρθει αυτή η συνειδητοποίηση.
Γιάννης Παπαϊωάννου
👍 Με τη μοναρχία να φαίνεται ότι βρίσκεται σε κατάσταση ασταμάτητης κατάρρευσης, φαίνεται ότι το μόνο πράγμα που εξέπληξε τους πάντες στη “Ρεζέρβα” είναι το πόσο ενοχλητική θα ήταν ακριβώς όλη αυτή η διαδικασία. Τέτοιο δράμα μεταξύ δύο αδερφών ούτε όταν διαλύθηκαν οι Oasis.
👎 Nα θέλεις να πιείς ένα καλό ουίσκι στην γαμάτη και γυαλιστερή inox μπάρα του Pharaoh και τελικά να περιορίζεσαι σε μια μόνο, δευτεροκλασάτη μάρκα, την όποια μάλιστα θα πρέπει να πληρώσεις με το αίμα σου λες και είμαστε στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης.
Λίνα Ρόκου
👍 Η γαλατόπιτα στο Φίλιον που δεν συγκρίνεται με καμιά άλλη στην πόλη. Ένα μικρό, γευστικό θαύμα.
👎 Βάζει κρύο σιγά σιγά, ώρα να κυκλοφορούμε με τρία παλτά, τέσσερα κασκόλ και δύο παντελόνια φόρμας μέσα στο σπίτι γιατί η θέρμανση κοστίζει τραγικά.
Χριστιάνα Στυλιανού
👍 Τα ταξίδια με αεροπλάνο έχουν πάντα κάτι απελευθερωτικό καθώς κρύβουν δυνητικότητες και υποσχέσεις, και ειδικά όταν κοιτάζεις τον κόσμο από ψηλά, η πραγματικότητα αποδραματοποιείται, καθώς «μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα» όπως λέει το γνωστό άσμα, κι «ό, τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε από ψηλά αν το κοιτάξεις θα σου φανεί τόσο ασήμαντο», ειδικά όταν κατά την προσγείωση, η ηλικιωμένη κυρία στη διπλανή θέση, βλέποντας τα φωτοβολταϊκά λέει: «α, τι ωραιες λιμνες».
👎 Η πιθανότητα στα σοβαρά να γίνει η κηδεία του τέως δημοσία δαπάνη, αλλά όπως είπε κι ένας φίλος, «Όσοι κηδεύονται δημοσία δαπάνη, συνήθως έχουν ζήσει δημοσία δαπάνη».
Μίλτος Τόσκας
👍 Την εβδομάδα που ολοκληρώνεται στις αίθουσες συναντάμε το “Χρυσάφι του Ρήνου” του Φατίχ Ακίν. “Κάθε ταινία είναι σαν τατουάζ”. Η ζωή του Xatar και σε αυτήν αντικατοπτρίζεται ένας μύθος και η κλασική μουσική. Από τις Εκδόσεις Πόλις κυκλοφόρησε το εξαιρετικά ενδιαφέρον δοκίμιο του Eric Monnet, “Κεντρικές Τράπεζες, Κράτος Πρόνοιας και Δημοκρατία”. Τέλος η ΠΕΚΚ ψήφισε τις καλύτερες ταινίες για το 2022 και το “Drive my Car” αναδείχθηκε η καλύτερη διεθνής. Δίκαια!
👎 Στα αρνητικά η τοξικότητα στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας. Ως πολίτες μίας δημοκρατικής χώρας προσδοκούμε σε διαφάνεια – δικαιοσύνη και αντ΄αυτού έχουμε να αντιμετωπίσουμε συνεχείς προκλήσεις που προσβάλλουν την νοημοσύνη και την αξιοπρέπειά μας. Εκλογές έρχονται σε όλα τα επίπεδα μέσα στο 2023 και πρέπει να αποφασίσουμε ποια Ελλάδα θέλουμε και να αγωνιστούμε για αυτό.
Κωνσταντίνος Τσάβαλος
👍 Tα Πετράλωνα. Ανω ή Κάτω. Δεν θα ξεπεράσω ποτέ το πόσο οικεία και άνετα νιώθω κινούμενος εντός αυτών.
👎 Αυτή η συνήθεια στα «καλά» και κυριλέ εστιατόρια να σου ξαναγεμίζουν με νερό το ποτήρι, πριν καλά καλά το έχεις αδειάσει. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σταματήσει επιτέλους. Όχι αλλοι Χαροι πάνω από το κεφάλι μας.
Βαγγέλης Χανιωτάκης
👍 O John Lydon και οι Public Image Ltd ετοιμάζονται να διεκδικήσουν την Eurovision. Επιτέλους και κάτι αισιόδοξο. This is not a love song.
👎 Εν τω μεταξύ όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή. Ένα “εὐγε” στο ελληνικό δημόσιο γιατί έπρεπε να πεθάνει ο Κωνσταντίνος Β’ για να θυμηθεί να συντηρήσει έστω στοιχειωδώς το Τατόι που επί δεκαετίες από όλες τις κυβερνήσεις έχει αφεθεί στην τύχη του και παρά τις εξαγγελίες μετά την καταστροφική φωτιά του 2021, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Τίποτα είπα; Συγνώμη… Με αφορμή τον θάνατο του έκπτωτου βασιλιά είναι εξοργιστικό να συζητάμε για το πολιτειακό ζήτημα σχεδόν 30 χρόνια μετά από την οριστική λύση και την μετάβαση στη Γ᾽ Ελληνική Δημοκρατία. Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι η δημοκρατική ποιότητα του πολιτεύματος που συνεχώς υποβαθμίζεται. Η παραβίαση των αρχών του κράτους δικαίου είναι ένα σήμα κινδύνου για το μέλλον. Βλέπε για παράδειγμα τα κενά στην εφαρμογή του νομικού πλαισίου σχετικά με την περιουσιακή κατάσταση των πολιτικών προσώπων και τη χρηματοδότηση των κομμάτων, η άσκηση πίεσης ή επιρροής από ομάδες συμφερόντων, οι υποκλοπές, οι βαλίτσες Καλογρίτσα, η χαμένη τιμή της ελευθεροτυπίας… Επειδή ἐρχονται εκλογές.
Σίντυ Χατζή
👍 To βιβλιο “The Secret History” της Donna Tarrt. Είναι ένα μυθιστόρημα που μιλά για τη μυστήρια δολοφονία ενός φοιτητή τη δεκαετία του ’80 στη Νέα Αγγλία των ΗΠΑ. Έχει μέσα κλίκες κολλεγιόπαιδων, κλασικούς φιλοσόφους, δολοπλοκίες, απιστίες και -γιατί όχι- και διονυσιακές τελετές στα δάση. Η πλοκή είναι εμπνευσμένη από τις Βάκχες του Ευριππίδη. Δεν είναι το κλασικό βιβλίο μυστήριου, ωστόσο, αφού εξαρχής ξέρουμε ποιος πεθαίνει και ποιος είναι ο δολοφόνος. Αυτό όμως δεν του αφαιρεί το σασπενς.
👎 Που το 2023 συζητάμε ακόμα για μοναρχίες και κάποιους τους πιάνει το μαράζι «τι θα πει ο Κάρολος;». Άκου τώρα άγχη.
