Kάθε εβδομάδα οι συντάκτες του αγαπημένου σας FAQ Team γράφουν ποια πράγματα τους ανεβάζουν (ή τους κατεβάζουν) συναισθηματικά, ψυχολογικά και εγκεφαλικά!
Εύα Αναστασιάδου
👍 Η συλλογή διηγημάτων του Η.Χ. Παπαδημητρακόπουλου “Οδοντόκρεμα με χλωροφύλλη” (εκδ. Κίχλη). Άργησε η αλήθεια είναι να πέσει στα χέρια μου αυτή η συλλογή, αλλά τη διάβασα απνευστί σε 3 μέρες. Μικρές αφηγήσεις, γύρω από τα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής, αυτοβιογραφικές, με στοιχεία μυθοπλασίας που – μέσα από έναν μεστό, περιεκτικό και ευφυή λόγο- αναβλύζουν μία αβίαστη συναισθηματική φόρτιση. Η ζωή αντιπαρατίθεται με το θάνατο σε ζοφερές εποχές που όμως η ανθρώπινη υπόσταση παλεύει να μείνει αλώβητη.
👎 Η οδηγική παράνοια και τα τροχαία. Μέσα σε ένα μήνα, με έχουν τρακάρει, ευτυχώς όχι σοβαρά, 2 φορές, γιατί είτε μιλάνε στο κινητό, είτε βιάζονται έιτε απλά δεν βλέπουν. Ζούμε σε φρενήρεις ρυθμούς, αλλά καμία δουλειά και κανένα ραντεβού δεν αξίζει τόσο ώστε να ρισκάρουμε τις ζωές μας και τις ζωές άλλων στο δρόμο.
Δήμητρα Βασιλειάδη
👍 Τα φεγγάρια είναι μοναδικά και το νέο έτος και ίσως πρέπει να κυνηγάμε να τα δούμε, όπως κάνουν με το Βόρειο Σέλας στις Σκανδιναβικές χώρες. Πριν λίγες μέρες ήμουν στη Ραφήνα και το είδα να ξεπροβάλλει μέσα από τη θάλασσα. Αρχικά φάνηκε μία καμπύλη με βαθύ πορτοκαλί χρώμα, το επόμενο λεπτό είχε εμφανιστεί ολόκληρο το φεγγάρι και μέσα 10 λεπτά είχε υψωθεί στον ουρανό δημιουργώντας ένα εκπληκτικό φεγγαρόφως. Ελπίζω το 2024 να γεμίσω με πολλές τέτοιες εικόνες.👎 Τι πράγμα είναι αυτό με το βήχα; Πήγα στο σούπερ μάρκετ και όλοι έβηχαν. Δε λέω να μη βήξει κάποιος, αλλά να βάζει το χέρι του μπροστά από το στόμα του. Είμαστε (για άλλη μία φορά) εν μέσω έξαρσης κορωνοϊού και ακόμα η κίνηση δεν είναι αυτοματοποιημένη και δε προβλέπεται σύντομα να γίνει.
Γεωργία Δρακάκη
👍 Το νέο βιβλιοστέκι του κέντρου, που ακούει στο όνομα Bookbar by Kaktos και βρίσκεται στην οδό Αιόλου, ελάχιστα λεπτά από το μετρό Μοναστηράκι. Ωραίος καφές, ωραία βιβλία (εντάξει, και το δικό μου μέσα σε αυτά, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε), ωραίοι τύποι στην εξυπηρέτηση και όλη η μαγεία των ιστορικών, σημαντικών εκδόσεων Κάκτος που όποιος αγαπά το διάβασμα δεν μπορεί να μην γνωρίζει και να μην εκτιμά.
👎 Η βία ανάμεσα σε ανηλίκους θερίζει. Πάντα υπήρχε και οι λόγοι είναι πολλοί. Τα σημερινά μέσα όμως, οι τρόποι και η συχνότητα που ένα περιστατικό αφορά τον ποινικό κώδικα και τις ειδήσεις με έχουν συνταράξει. Παγώνω κυριολεκτικά. Δεκατριάχρονα πλάσματα μαχαιρώνονται, σκοτώνονται, μισιούνται ανελέητα, καταλήγουν σε νοσοκομεία και δικαστήρια ανηλίκων…Τρόμος.
Eιρήνη Δρίβα
👍 Η αλλαγή του χρόνου με βρήκε σε μεταμεσονύκτια προβολή της «Φόνισσας» σε σκηνοθεσία Εύας Νάθενα. Πικρή ιστορία και -μέσα στην υπερβολή της- αληθινή. Μια ταινία όχι φεμινιστική, όπως κάποιοι ευαγγελίζονται, αλλά βαθιά ανθρώπινη. Μια ταινία για το τραύμα και την κακοποίηση. Οι αρχέτυποι ρόλοι της μητέρας και της κόρης όπως τους επιβλήθηκαν σε μια κοινωνία όχι απλά πατριαρχική αλλά αδίστακτη. Είχα καιρό να νιώσω πως επειδή γεννήθηκα κορίτσι και όχι παιδί κουβαλάω πάνω μου τις ενοχές αυτού του κόσμου. Να πάτε να την δείτε με νου και καρδιά καθαρή.
👎 Ένα από τα πράγματα που δεν αντέχει το πετσί μου είναι η αδικία και η απονιά. Μπορώ να καταλάβω το ψέμα. Έχω πει ψέματα. Έχω κομπάσει και έχω ζηλέψει. Δυστυχώς, θα το ξανακάνω. Την αδικία όμως και την απονιά δεν την μπορώ. Υπάρχουν άνθρωποι που κουβαλάνε λύπες μαζί τους. Μη τους γαμάτε τη ζώη.
Νίκος Παγουλάτος
👍 Είμαι σίγουρος πια ότι η δουλειά προσφέρει πολλά λιγότερα στον άνθρωπο απ’ αυτά που του αφαιρεί -και όχι, δεν έχει απολύτως καμία σημασία αν είναι dream job. Ευτυχισμένοι δεν είμαστε όταν κάνουμε τη δουλειά που ονειρευτήκαμε, αλλά όταν μπορούμε να ονειρευτούμε χωρίς αντίτιμο. Έτσι θα έπρεπε να ζούμε. Θα μου πεις και «Τι θα κάνουμε χωρίς λεφτά;», οπότε επανερχόμαστε στη βασική μου σκέψη ότι δίνουμε τόσο μεγάλη αξία στο τι δουλειά (θα) κάνουμε απλά για να κάνουμε υποφερτή την καθημερινότητά μας, μπας και καταφέρουμε να ισορροπίσουμε. Δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία τυχαία ή συνειδητή επιλογή, ούτε κάλεσμα από κάποια θεϊκή δύναμη ούτε προορισμός. Ας μην της δίνουμε μεγαλύτερη αξία απ’ αυτή που της αρμόζει: is just a job. Ό,τι κι αν κάνουμε. Και αν δεν το κάνουμε εμείς, θα βρεθεί κάποιος άλλος να το κάνει -μπορεί όχι με τον ίδιο τρόπο, αλλά θα το κάνει. Like λοιπόν γι’ αυτή τη (προσωπική) συνειδητοποίηση.
👎 Ο μισός πληθυσμός με covid, ιώσεις, γρίπες κ.λπ. αλλά κάποιοι επιμένουν χωρίς μάσκα γιατί έχουν απωθημένα, λέει, από τα lockdown. Σοβαρευτείτε λίγο.
Γιάννης Παπαϊωάννου
👍 Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης πίσω στην θέση που του αξίζει, για να περάσουμε όλοι μας ένα υπέροχο 2024. Επιτέλους, καιρός ήταν να το καταλάβει ο Πρωθυπουργός.
👎 O Γιώργος Λάνθιμος είναι ο νέος Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Ο Γιώργος Λάνθιμος είναι ο νέος Τιμ Μπάρτον. Ο Γιώργος Λάνθιμος είναι ο νέος Ντέιβιντ Λιντς. Ο Γιώργος Λάνθιμος είναι ο δάσκαλος Μπέργκμαν. Ο Γιώργος Λάνθιμος αγγίζει το μεγαλείο του Ταρκόφσκι. Εντάξει, το εμπεδώσαμε. Πάμε παρακάτω.
Χριστιάνα Στυλιανού
👍 Η παράσταση Νέκυια στη Στέγη, σε καλλιτεχνική επιμέλεια Γιάννη Αγγελάκα και σκηνοθεσία Χρήστου Παπαδόπουλου. Είναι μια πραγματική κατάβαση στο υπαρξιακό μας σκότος. Ο σχεδιασμός του φωτισμού που ανήκει στην Ελίζα Αλεξανδροπούλου έχει σίγουρα πρωταγωνιστικό ρόλο, επιβάλλοντάς σου να ακολουθήσεις τον Οδυσσέα στον Άδη. Οι αφηγήσεις της Όλιας Λαζαρίδου και του Γιάννη Αγγελάκα, απλά σε κοκαλώνουν μπροστά στο αναπόφευκτο της ζωής, και όλα αυτά έρχεται να επιστεγάσει το μουσικό πριόνι του Νίκου Γιούσεφ, που όπως ο ίδιος πολύ εύστοχα μου ανέφερε, “Άμα δεν είχαν πριόνι, δεν θα είχαν Άδη”.
👎 Η δολοφονία 30χρονου στα γαλλικά προάστια, αφότου δέχτηκε πάνω από 10 πλήγματα με τέιζερ από αστυνομικούς την στιγμή της σύλληψής του.
Kάθε εβδομάδα οι συντάκτες του αγαπημένου σας FAQ Team γράφουν ποια πράγματα τους ανεβάζουν (ή τους κατεβάζουν) συναισθηματικά, ψυχολογικά και εγκεφαλικά!
Εύα Αναστασιάδου
👍 Η συλλογή διηγημάτων του Η.Χ. Παπαδημητρακόπουλου “Οδοντόκρεμα με χλωροφύλλη” (εκδ. Κίχλη). Άργησε η αλήθεια είναι να πέσει στα χέρια μου αυτή η συλλογή, αλλά τη διάβασα απνευστί σε 3 μέρες. Μικρές αφηγήσεις, γύρω από τα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής, αυτοβιογραφικές, με στοιχεία μυθοπλασίας που – μέσα από έναν μεστό, περιεκτικό και ευφυή λόγο- αναβλύζουν μία αβίαστη συναισθηματική φόρτιση. Η ζωή αντιπαρατίθεται με το θάνατο σε ζοφερές εποχές που όμως η ανθρώπινη υπόσταση παλεύει να μείνει αλώβητη.
👎 Η οδηγική παράνοια και τα τροχαία. Μέσα σε ένα μήνα, με έχουν τρακάρει, ευτυχώς όχι σοβαρά, 2 φορές, γιατί είτε μιλάνε στο κινητό, είτε βιάζονται έιτε απλά δεν βλέπουν. Ζούμε σε φρενήρεις ρυθμούς, αλλά καμία δουλειά και κανένα ραντεβού δεν αξίζει τόσο ώστε να ρισκάρουμε τις ζωές μας και τις ζωές άλλων στο δρόμο.
Δήμητρα Βασιλειάδη
👍 Τα φεγγάρια είναι μοναδικά και το νέο έτος και ίσως πρέπει να κυνηγάμε να τα δούμε, όπως κάνουν με το Βόρειο Σέλας στις Σκανδιναβικές χώρες. Πριν λίγες μέρες ήμουν στη Ραφήνα και το είδα να ξεπροβάλλει μέσα από τη θάλασσα. Αρχικά φάνηκε μία καμπύλη με βαθύ πορτοκαλί χρώμα, το επόμενο λεπτό είχε εμφανιστεί ολόκληρο το φεγγάρι και μέσα 10 λεπτά είχε υψωθεί στον ουρανό δημιουργώντας ένα εκπληκτικό φεγγαρόφως. Ελπίζω το 2024 να γεμίσω με πολλές τέτοιες εικόνες.👎 Τι πράγμα είναι αυτό με το βήχα; Πήγα στο σούπερ μάρκετ και όλοι έβηχαν. Δε λέω να μη βήξει κάποιος, αλλά να βάζει το χέρι του μπροστά από το στόμα του. Είμαστε (για άλλη μία φορά) εν μέσω έξαρσης κορωνοϊού και ακόμα η κίνηση δεν είναι αυτοματοποιημένη και δε προβλέπεται σύντομα να γίνει.
Γεωργία Δρακάκη
👍 Το νέο βιβλιοστέκι του κέντρου, που ακούει στο όνομα Bookbar by Kaktos και βρίσκεται στην οδό Αιόλου, ελάχιστα λεπτά από το μετρό Μοναστηράκι. Ωραίος καφές, ωραία βιβλία (εντάξει, και το δικό μου μέσα σε αυτά, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε), ωραίοι τύποι στην εξυπηρέτηση και όλη η μαγεία των ιστορικών, σημαντικών εκδόσεων Κάκτος που όποιος αγαπά το διάβασμα δεν μπορεί να μην γνωρίζει και να μην εκτιμά.
👎 Η βία ανάμεσα σε ανηλίκους θερίζει. Πάντα υπήρχε και οι λόγοι είναι πολλοί. Τα σημερινά μέσα όμως, οι τρόποι και η συχνότητα που ένα περιστατικό αφορά τον ποινικό κώδικα και τις ειδήσεις με έχουν συνταράξει. Παγώνω κυριολεκτικά. Δεκατριάχρονα πλάσματα μαχαιρώνονται, σκοτώνονται, μισιούνται ανελέητα, καταλήγουν σε νοσοκομεία και δικαστήρια ανηλίκων…Τρόμος.
Eιρήνη Δρίβα
👍 Η αλλαγή του χρόνου με βρήκε σε μεταμεσονύκτια προβολή της «Φόνισσας» σε σκηνοθεσία Εύας Νάθενα. Πικρή ιστορία και -μέσα στην υπερβολή της- αληθινή. Μια ταινία όχι φεμινιστική, όπως κάποιοι ευαγγελίζονται, αλλά βαθιά ανθρώπινη. Μια ταινία για το τραύμα και την κακοποίηση. Οι αρχέτυποι ρόλοι της μητέρας και της κόρης όπως τους επιβλήθηκαν σε μια κοινωνία όχι απλά πατριαρχική αλλά αδίστακτη. Είχα καιρό να νιώσω πως επειδή γεννήθηκα κορίτσι και όχι παιδί κουβαλάω πάνω μου τις ενοχές αυτού του κόσμου. Να πάτε να την δείτε με νου και καρδιά καθαρή.
👎 Ένα από τα πράγματα που δεν αντέχει το πετσί μου είναι η αδικία και η απονιά. Μπορώ να καταλάβω το ψέμα. Έχω πει ψέματα. Έχω κομπάσει και έχω ζηλέψει. Δυστυχώς, θα το ξανακάνω. Την αδικία όμως και την απονιά δεν την μπορώ. Υπάρχουν άνθρωποι που κουβαλάνε λύπες μαζί τους. Μη τους γαμάτε τη ζώη.
Νίκος Παγουλάτος
👍 Είμαι σίγουρος πια ότι η δουλειά προσφέρει πολλά λιγότερα στον άνθρωπο απ’ αυτά που του αφαιρεί -και όχι, δεν έχει απολύτως καμία σημασία αν είναι dream job. Ευτυχισμένοι δεν είμαστε όταν κάνουμε τη δουλειά που ονειρευτήκαμε, αλλά όταν μπορούμε να ονειρευτούμε χωρίς αντίτιμο. Έτσι θα έπρεπε να ζούμε. Θα μου πεις και «Τι θα κάνουμε χωρίς λεφτά;», οπότε επανερχόμαστε στη βασική μου σκέψη ότι δίνουμε τόσο μεγάλη αξία στο τι δουλειά (θα) κάνουμε απλά για να κάνουμε υποφερτή την καθημερινότητά μας, μπας και καταφέρουμε να ισορροπίσουμε. Δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία τυχαία ή συνειδητή επιλογή, ούτε κάλεσμα από κάποια θεϊκή δύναμη ούτε προορισμός. Ας μην της δίνουμε μεγαλύτερη αξία απ’ αυτή που της αρμόζει: is just a job. Ό,τι κι αν κάνουμε. Και αν δεν το κάνουμε εμείς, θα βρεθεί κάποιος άλλος να το κάνει -μπορεί όχι με τον ίδιο τρόπο, αλλά θα το κάνει. Like λοιπόν γι’ αυτή τη (προσωπική) συνειδητοποίηση.
👎 Ο μισός πληθυσμός με covid, ιώσεις, γρίπες κ.λπ. αλλά κάποιοι επιμένουν χωρίς μάσκα γιατί έχουν απωθημένα, λέει, από τα lockdown. Σοβαρευτείτε λίγο.
Γιάννης Παπαϊωάννου
👍 Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης πίσω στην θέση που του αξίζει, για να περάσουμε όλοι μας ένα υπέροχο 2024. Επιτέλους, καιρός ήταν να το καταλάβει ο Πρωθυπουργός.
👎 O Γιώργος Λάνθιμος είναι ο νέος Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Ο Γιώργος Λάνθιμος είναι ο νέος Τιμ Μπάρτον. Ο Γιώργος Λάνθιμος είναι ο νέος Ντέιβιντ Λιντς. Ο Γιώργος Λάνθιμος είναι ο δάσκαλος Μπέργκμαν. Ο Γιώργος Λάνθιμος αγγίζει το μεγαλείο του Ταρκόφσκι. Εντάξει, το εμπεδώσαμε. Πάμε παρακάτω.
Χριστιάνα Στυλιανού
👍 Η παράσταση Νέκυια στη Στέγη, σε καλλιτεχνική επιμέλεια Γιάννη Αγγελάκα και σκηνοθεσία Χρήστου Παπαδόπουλου. Είναι μια πραγματική κατάβαση στο υπαρξιακό μας σκότος. Ο σχεδιασμός του φωτισμού που ανήκει στην Ελίζα Αλεξανδροπούλου έχει σίγουρα πρωταγωνιστικό ρόλο, επιβάλλοντάς σου να ακολουθήσεις τον Οδυσσέα στον Άδη. Οι αφηγήσεις της Όλιας Λαζαρίδου και του Γιάννη Αγγελάκα, απλά σε κοκαλώνουν μπροστά στο αναπόφευκτο της ζωής, και όλα αυτά έρχεται να επιστεγάσει το μουσικό πριόνι του Νίκου Γιούσεφ, που όπως ο ίδιος πολύ εύστοχα μου ανέφερε, “Άμα δεν είχαν πριόνι, δεν θα είχαν Άδη”.
👎 Η δολοφονία 30χρονου στα γαλλικά προάστια, αφότου δέχτηκε πάνω από 10 πλήγματα με τέιζερ από αστυνομικούς την στιγμή της σύλληψής του.
