Σας έχω πει για τότε που η ψυχολόγος μου μου έκανε ghosting; Σχεδόν από την αρχή της θεραπείας μου, η σχέση μου με την ψυχολόγο μου ήταν πολύ “on and off“. Η ίδια μοιραζόταν τη ζωή της μεταξύ Ελλάδας κι εξωτερικού, οπότε συχνά έλειπε για σεμινάρια και συνέδρεια. Εγώ δεν είχα διαγνωστεί ακόμα με τη ΔΕΠΥ οπότε κανείς δε μπορούσε να εξηγήσει την αναβλητικότητά μου. Δε ξέρω πόσα θα ήθελα να μοιραστώ για εκείνη την εμπειρία μου αλλά κρατήστε ότι εκείνη την περίοδο της ζωής μου ξάπλωσα στο περίφημο ντιβάνι για όλους τους λάθος λόγους. Πάντα υπάρχουν λόγοι για να ξεκινήσουμε ψυχοθεραπεία. Αλλά εγώ δεν το έκανα για μένα, αλλά για να ικανοποιήσω τις επιθυμίες τρίτων. Και η ψυχοθεραπεύτριά μου το γνώριζε.

Κάθε φορά που έπρεπε να πάω στη συνεδρία μου έτρεμα. Όλα μου τα κύτταρα αρνούνταν πεισματικά. Ούτε μία φορά στα σχεδόν 2 χρόνια θεραπείας δε με έπιασα να ανυπομονώ να πάω στο γραφείο της. Ούτε μια φορά δε βγήκα από κει νιώθοντας ότι έχουμε κάνει πρόοδο. Μία φορά ήρθα κοντά: για πρώτη φορά προς το τέλος της συνεδρίας αγγίξαμε ένα θέμα δύσκολο, ένα παιδικό τραύμα που δεν ήξερα μέχρι εκείνη τη στιγμή ότι έφερα. Η ψυχή μου είχε ξυπνήσει εκείνο το πρωί θέλοντας να μιλήσει για αυτό. Όταν προσπάθησα να το θέσω σε λέξεις με έπιασαν τα κλάμματα. Για πρώτη φορά έκλαιγα μπροστά της. Επιτέλους! Μέχρι τότε της μιλούσα σαν να είναι η νέα μου πεθερά: πάντα σεμνά και με καλά δομημένες προτάσεις.

Εκείνο το απόγευμα όμως έκλαιγα με λυγμούς. Με το βλέμμα της η ψυχολόγος μου έκανε νόημα να πάρω τα χαρτομάντηλα στο τραπεζάκι δίπλα μου. Τι περίεργο; Δύο χρόνια και ποτέ δεν παρατήρησα τα χαρτομάντηλα ακριβώς δίπλα μου, αφού ποτέ δεν τα χρειάστηκα. Δε μπορούσα καν να αρθώσω λέξεις απλώς έκλαιγα με όλο μου το σώμα. Και ξαφνικά, σαν χτύπημα κλακέτας, βγήκα από την τρανς αυτή βίαια όταν η ψυχολόγος μου είπε: «Φτάσαμε στο τέλος της συνεδρίας μας. Κράτα το και θα το ξαναπιάσουμε την επόμενη φορά».

Δεν το ξαναπιάσαμε ποτέ. Ούτε της ξαναμίλησα για αυτό ούτε και εκείνη μου το ανέφερε. Επιστρέψαμε στα «τι κάνεις αυτόν τον καιρό». «Είμαι πολύ καλά. Έχω καλούς βαθμούς στη σχολή, καλή σχέση με τους γονείς μου, καλή σχέση με το αγόρι μου, καλή σχέση με τους φίλους μου». Για κάθε πρόταση που έλεγα, έπαιρνα ένα “μμμ” ως απάντηση μέχρι το τέλος της συνεδρίας. Γύριζα σπίτι το ίδιο άδεια, αλλά τουλάχιστον δεν πονούσα. (Αλήθεια, σας λέω μόνο όσα μπορώ να πω. Στην πραγματικότητα έγιναν τόσα άλλα αντιδεοντολογικά και κακοποιητικά πράγματα). Και συνέχιζα να ακυρώνω συνεδρίες την τελευταία στιγμή. Και συνέχιζε η ψυχολόγος να λείπει στο εξωτερικό. Κάθε φορά που έλειπε μέσα μου χαιρόμουν που δε θα χρειαζόταν να πάω.

Μια βδομάδα του Μαρτίου η ψυχολόγος μου είπε ότι έχει πάλι ένα σεμινάριο στο εξωτερικό. Όταν επέστρεψε της έστειλα ένα μήνυμα λέγοντας ότι δε θα μπορέσω να έρθω. Με πήρε τηλέφωνο και μου φώναξε. Έκλεισε λέγοντας να ρωτήσω τους γονείς μου αν θα συνεχίσω. Το βρήκα τόσο προσβλητικό, ούσα μια ενήλικη γυναίκα, να μου πει να ρωτήσω τους γονείς μου για την πιο προσωπική απόφαση που θα μπορούσα να πάρω. Προσπάθησα να την πάρω τηλέφωνο αλλά δε μου το ξανασήκωσε. Ήμουν ελεύθερη!

Πώς να τερματίσεις τη σχέση σου με τον ψυχολόγο σου…χωρίς ghosting

Πρώτον, μην κάνεις ghosting στον ψυχολόγο σου! Μπορεί να είναι δελεαστικό – και θεωρητικά αναίμακτο – να μην ξανακλείσεις ραντεβού και να μην τον ξαναδείς ποτέ, ειδικά αν δεν αισθάνεσαι άνετα με τη συγκεκριμένη συζήτηση. Αλλά θα πρότεινα να μιλήσεις με τον θεραπευτή σου σχετικά με το γιατί θέλεις να κάνεις μια αλλαγή.

Το να μιλάς στον θεραπευτή σου για τις ανησυχίες σου προσφέρει χώρο για προβληματισμό. Μαζί, μπορείτε να μιλήσετε για τους λόγους που η σχέση σας δεν λειτουργεί και να αποφασίσετε από κοινού εάν υπάρχει λύση για αυτό.

Μερικοί από τους λόγους που μπορεί να σας κάνουν να θέλετε να χωρίσετε με τον ψυχολόγο σας είναι οι εξής:

• Νιώθεις ότι δεν υπάρχει πρόοδος. Εάν έχετε κάνει πολλές συνεδρίες αλλά δεν νιώθετε ότι προχωράτε προς τους στόχους σας, δοκιμάστε να μιλήσετε απευθείας με τον θεραπευτή σας σχετικά με αυτό. Εάν αυτό δεν βοηθήσει, ίσως είναι καιρός να βρείτε έναν νέο θεραπευτή.
• Δεν έχει τη βιωμένη εμπειρία ή τις γνώεις που χρειάζεσαι. Κάθε ψυχολόγος έχει διαφορετική εμπειρία και εκπαίδευση και δεν θα είναι όλοι εξοπλισμένοι για να καλύψουν τις μοναδικές σου ανάγκες. Άλλοι ψυχολόγοι ειδικεύονται σε θέματα διατροφικών διαταραχών, άλλοι σε παιδικά τραύματα και άλλοι σε εμπειρίες πένθους
• Δεν μπορείς να είσαι ευάλωτ@ με τον ψυχολόγο σου. Ένας ειδικός ψυχικής υγείας πρέπει να είναι κάποιος που σου εμπνέει ασφάλεια, ώστε να μπορείς να του μιλάς ανοιχτά. Κατά τη διάρκεια των συνεδριών σας, θα πρέπει να νιώθεις άνετα να μοιράζεσαι κομμάτια του εαυτού σου που ίσως δεν έχεις ξαναφέρει ποτέ στην επιφάνεια της συνείδησής σου.
• Δεν σέβεται τα όριά σου. Σκέψου εάν ο θεραπευτής χρησιμοποιεί τις συνεδρίες σας για να μιλήσει για τον εαυτό του ή σε ωθεί να κάνεις κάτι με το οποίο δεν αισθάνεσαι άνετα.

Δεν είσαι σίγουρος πώς να ξεκινήσεις μια τέτοια κουβέντα με τον ψυχολόγο σου; Ακολουθούν μερικές ιδέες για το τι να πεις. 

• «Όταν ξεκινήσαμε, ήθελα να δουλέψω πάνω στο χ-ψ θέμα. Αλλά δεν νιώθω ότι το έχουμε κάνει. Δεν νομίζω ότι αυτό λειτουργεί».
• «Συνειδητοποιώ ότι χρειάζομαι κάτι διαφορετικό αυτή τη στιγμή της ζωής μου. Σας ευχαριστώ πολύ για όσα μου προσφέρατε. Το εκτιμώ πραγματικά».
• «Δεν αισθάνομαι ότι ταιριάζουμε και δεν νομίζω ότι έχει νόημα να συνεχίσουμε τις συνεδρίες μας».

Εάν δεν μπορείς να κάνεις αυτήν την κουβέντα από κοντά με τον ειδικό ψυχικής υγείας σου, μπορείς να τα γράψεις σε ένα mail ή ένα μήνυμα. Θα μπορούσες να πεις: «Γεια, σας γράφω για να σας ενημερώσω ότι δε θα συνεχίσω να έρχομαι σε σας για θεραπεία λόγω του (…). Εκτιμώ τον χρόνο που μου αφιερώσατε και τη δουλειά που κάνετε. Σας εύχομαι τα καλύτερα».

Και μην φοβηθείς να του ζητήσεις να σας παραπέμψει κάπου αλλού. Μιλώντας του ανοιχτά, μπορεί να σε βοηθήσει να βρεις κάποιον που να σου ταιριάζει καλύτερα. Οι περισσότεροι ψυχολόγοι θα χαίρονταν να το κάνουν.