Μεγαλώνοντας, κατανοεί κανείς ότι ο χρόνος περνάει γρήγορα και όχι πάντοτε υπέρ μας. Η ζωή μας είναι πεπερασμένη και έχουμε δυο επιλογές: α) να περιμένουμε στωικά τον θάνατο επιβιώνοντας αξιοπρεπώς ή όπως β)να ζήσουμε πριν πεθάνουμε.

Αν επιλέξουμε το α, κανένα πρόβλημα. Αλλά, αν επιλέξουμε το β, δηλαδή αν πάμε για τις μεγάλες πίστες, οφείλουμε να έχουμε στο νου μας μερικά πράγματα. Δηλαδή, δεν είναι απλό να ζεις, δεν ήταν ποτέ απλό να ζεις, σε καμία εποχή. Δεν ξεγελιέμαι από τα υψηλά επίπεδα ζωής και τους καλούς μισθούς σε ευρωπαϊκές χώρες που κατεβάζουν τα στόρια από τις 20:30 και που προγραμματίζεις έναν καφέ με φίλους έναν μήνα πριν. Ομολογουμένως, τα χρήματα βοηθούν πάντοτε αν υπάρχουν. Κάνεις ταξίδια, παραγγέλνεις απ’ έξω όσο συχνά θες, κάνεις αποτοξίνωση και καθαρισμό προσώπου, δεν τρέχεις να προλάβεις το λεωφορείο, φοράς ωραιότερα ρούχα (υποθέτω). Αλλά, μερικά πράγματα, μερικά άχθη και έννοιες είναι ίδιες για όλους, τουλάχιστον για τους περισσότερους.

Αυτό το κείμενο δεν μπορεί, εξ ορισμού να απευθυνθεί σε ανθρώπους που θρέφουν πέντε στόματα δουλεύοντας δυο και τρία μεροκάματα, ούτε σε ανθρώπους που έχουν τρεις οικιακούς βοηθούς και σκρολάρουν σε μεσιτικά σάιτ αναζητώντας την επόμενη βίλα που θα αγοράσουν σε συμφέρουσα τιμή. Αυτό το κείμενο γράφεται ως ένα χαζό, ίσως ανακουφιστικό ”πατ πατ” στην πλάτη των ανθρώπων που ζουν πάνω κάτω όπως η γράφουσα, τρέχοντας ολημερίς κι ολονυχτίς για μια δουλειά, ένα όνειρο, χωρίς να βρίσκονται σε συνθήκες εξαθλίωσης, αλλά νιώθοντας ότι καμιά φορά δουλεύουν απλώς για να μην είναι άστεγοι. Κι ότι ο μαύρος κύκλος έχει φτάσει στο πηγούνι. Κι ότι πάλι ακύρωσαν εκείνο το ποτό το βράδυ της Παρασκευής λόγω εξάντλησης.

Επειδή καθένας και καθεμιά μας έχουμε διαφορετικές ανάγκες/επιθυμίες/ιδιαιτερότητες/δυσκολίες, επιτρέψτε μου να απλώσω εδώ μερικά πράγματα που κάνω τα τελευταία λίγα χρόνια και με βοηθούν. Αυτά πάνω κάτω απαντώ σε όσους με ρωτούν, ανά καιρούς, «πότε προλαβαίνεις και τα κάνεις όλα αυτά;», απλώς επειδή δεν είμαι ένας άνθρωπος που ασχολείται μόνο με την δουλειά του και το σπίτι του, αλλά έχω και πάθη, κάνω δύο δουλειές (δημοσιογραφία και τραγούδι) όπως τόσοι άλλοι, μου αρέσει να βγαίνω τα βράδια, αλλά και να κρατάω τον χώρο μου και τον εαυτό μου αξιοπρεπή, καθαρό, εμφανίσιμο.

1. Προσπαθώ να είμαι παρούσα και να κάνω συνειδητά ό,τι κάνω

Στο γραφείο, στην διασκέδαση, στο σπίτι. Ξέρω πού βρίσκομαι, γιατί και τι θέλω να πετύχω, τι πρέπει να εκπληρώσω, πάνω κάτω γνωρίζω τι περιμένουν οι άλλοι από μένα και οπωσδήποτε εγώ από μένα.

2. Διατηρώ ατζέντα, σημειώνω ένα σωρό πράγματα στο κινητό, χρησιμοποιώ post-its

Σε ένα κεφάλι μες στο οποίο τρέχουν σαν βιαστικά έντομα οι ιδέες, σε ένα κεφάλι με αρκετή αφηρημάδα και ροπή στις σκέψεις και τις φαντασιώσεις, χρειάζονται υλικές υπενθυμίσεις των όσων θέλω να κάνω και να καταφέρω. Έβγαλε ο αγαπημένος μου podcaster νέο επεισόδιο; Το σημειώνω. Αλλιώς, θα το (ξε)χάσω. Τα αισθητικά ραντεβού μου απαρεγκλίτως, τις ιδέες για τα κείμενα και, εγκαίρως, τα ιατρικά ραντεβού τα δικά μου και των τετράποδων παιδιών μου. Σε στιγμές που έχω ηρεμία και άπλα κενών ωρών (δεν συμβαίνει πολύ συχνά), οργανώνω σημειώσεις εβδομάδων σε ενιαίο αρχείο, βλέπω τι έκανα ήδη ή τι τυχόν δεν με ενδιαφέρει πια τόσο. Όταν βλέπω ότι κάτι που έχω σημειώσει να κάνω αργεί πολύ, το κάνω αμέσως για να φεύγει ή το επαναπρογραμματίζω.

3. Κάνω προσεκτικό multi-tasking

Το αλόγιστο muli-tasking μπορεί να μας χαώσει και να μας κρατήσει μακριά από την ικανοποίηση των ανθρώπων που εκπληρώνουν έναν στόχο την φορά. Από την άλλη, κάποια πράγματα πρέπει να γίνεται να συνδυάζονται δημιουργικά. Στο πεντικιούρ, διαβάζω μερικές σελίδες από το βιβλίο μου ή το βιβλίο για το οποίο χρειάζεται να γράψω κάτι στο site. Καμιά φορά, στέλνω μερικά μέιλ από το κινητό. Όταν πλένω πιάτα ή κάνω δουλειές στο σπίτι, ακούω τις καινούργιες μουσικές της εβδομάδας ή τα podcast που παρακολουθώ.

4. Ξεκουράζομαι όποτε μπορώ

Όταν κάτι δεν είναι κανονισμένο, όταν υπάρχει μες στη μέρα ένα άδειο τρίωρο, το εκμεταλλεύομαι για αυτό που αφήνουμε συνήθως όλοι τελευταίο: την ξεκούραση. Οπότε, ύπνος, ύπνος, ύπνος. Ή ξεκούραση όπως την εννοεί καθένας μας: ένα ποδόλουτρο, χάζεμα στην αγαπημένη μας σειρά, μια καλή περιποίηση προσώπου, ένα τηλεφώνημα με τον φίλο ή την φίλη που αναβάλλουμε τόσες εβδομάδες.

5. Προγραμματίζω πάντοτε ένα κενό πρωινό ή απόγευμα

Μόνο έτσι μπορεί να οριοθετηθεί ένα αχαλίνωτο πρόγραμμα, με πρωινή δουλειά και απογευματινά ραντεβού, επιπλέον δουλειά, κοινωνικές υποχρεώσεις, ψυχαγωγικές διεξόδους. Ξέρω από την Κυριακή, ας πούμε, ότι Τρίτη απόγευμα δεν πάω πουθενά. Έχω ραντεβού με τον εαυτό μου, με τα ζωάκια μου. Θέλω και χρειάζεται να κάθομαι και εν σιωπή κάποιες φορές. Ένας πολυάσχολος άνθρωπος χρειάζεται να σταματά κάποιες φορές.

6. Λέω περισσότερα όχι

Όχι σε πράγματα που ξέρω ότι πιο πολύ θα με κουράσουν, παρά θα με κάνουν να περάσω καλά. Όχι σε κάτι που θα μου δώσει ευτελή οικονομικά ποσά (κι ας τα έχω συχνά ανάγκη!), γιατί υπολογίζω ότι πιο  πολύ αξίζει ο χρόνος που θα κερδίσω για μένα από ό, τι αυτός που θα αφιερώσω σε εκείνα. Όχι ακόμα και σε πολύ αγαπημένα πρόσωπα που αν με αγαπούν αληθινά θα κατανοήσουν ότι αυτή τη φορά δεν μπορώ να τους ακολουθήσω για ξενύχτι, καφέ, φαγητό, ούτε μπορώ να μείνω στο τηλέφωνο άλλα 5 λεπτά γιατί είναι ήδη αργά.

7. Κρατώ οργανωμένο το γραφείο της δουλειάς και του σπιτιού

Γιατί δεν μου περισσεύει λεπτό για χάσιμο, ψάχνοντας το συγκεκριμένο στιλό που με βολεύει ή μια κόλλα χαρτί. Τα θέλω όλα μίνιμαλ, καθαρά, πολύχρωμα, τακτοποιημένα. Μπορεί δηλαδή να συμβαίνει ένα χαός στο νεροχύτη της κουζίνας, αλλά ξέρω πάντα πού βρίσκεται ο εξωτερικός σκληρός δίσκος μου ή το σημειωματάριο των ιδεών για επόμενα θέματα.

8. Προετοιμάζομαι και προβλέπω

Τις Κυριακές, μαγειρεύω συνήθως 2 ή 3 φαγητά και αποθηκεύω σε ψυγείο ή κατάψυξη. Μετά, ασχολούμαι ξανά με το μαγείρεμα κάπου στην Πέμπτη, αν συνυπoλογίσω και κανένα delivery που θα πέσει μία από όλες τις μέρες για μεσημεριανό ή δείπνο. Τις νύχτες που το’ χω παρακάνει πάλι με την ώρα, δηλαδή έχει πάει 2 και είμαι ακόμα στο πόδι, προετοιμάζω τα ρούχα μου και την τσάντα για την δουλειά, για να κερδίσω δέκα λεπτά ύπνου, αλλά και να μην με πιάσει πανικός πρωί πρωί.

9. Εξοικονομώ χρόνο όπως μπορώ καλύτερα

Το ομολογώ: παραγγέλνω online τα ψώνια του σούπερ μάρκετ μου. Δεν λυπάμαι τα έξοδα για ένα ταξί, όταν πρόκειται με τα μέσα ή με τα πόδια να φάω τον διπλάσιο χρόνο. Φροντίζω πια να είμαι συνεπής, πρωτίστως στον εαυτό μου. Τηρώ τις ώρες των ραντεβού για να μην χάνεται η μέρα μέσα στα μισάωρα και τα σαραντάλεπτα που περνούν σα νερό χωρίς να το καταλαβαίνουμε.

10. Δεν είμαι τελειομανής 

Το περφέξιονιζμ είναι πράγμα πολυτελές και καμία αντίρρηση.  Αλλά, απλώς δε βγαίνει η φάση μιας απολαυστικής ζωής. Γιατί δε γίνεται να κάνω πρόβα 4 ώρες-μπορώ 2. Δεν γίνεται να ασχολούμαι με ένα θέμα 5 ώρες, μες στο οκτάωρο πρέπει να παραδώσω συγκεκριμένα κομμάτια. Η τελειομανία δεν ευνοεί την παραγωγικότητα και μειώνει την χαρά.

11. Θέτω χρονικά όρια

Μέσα σε μισή ώρα, θα έχω ξεμπερδέψει με τις πληρωμές λογαριασμών. Το σφουγγάρισμα του πατώματος θα έχει ολοκληρωθεί μέσα σε είκοσι λεπτά. Το τηλεφώνημα με τον τάδε συνεργάτη δεν θα ξεπεράσει το πεντάλεπτο. Όσο ξενέρωτο κι αν ακούγεται, σώζει άπειρο χρόνο. Χρόνο που χρειαζόμαστε για να φάμε, να πλυθούμε, να κάνουμε σεξ, να απολαύσουμε μια ταινία ή την βόλτα με το σκυλί μας. Γι’ αυτά όλα αξίζει να ζούμε και να δουλεύουμε. Άρα, σε αυτά πρέπει να κάνουμε focus, όσο κι αν κάνουμε την δουλειά των ονείρων μας, όσο κι αν η δουλειά μας μας παθιάζει.