Η πιο καθοριστική σχέση που θα έχεις ποτέ δεν είναι με τον σύντροφό σου, τους φίλους ή την οικογένεια, αλλά με τον ίδιο σου τον εαυτό. Κάθε σκέψη, κάθε συναίσθημα και κάθε πράξη σου περνά μέσα από αυτή τη μοναδική σχέση, και η ποιότητά της επηρεάζει κάθε πτυχή της ζωής σου. Αν νιώθεις συχνά ανικανοποίητος ή αν διαρκώς αμφισβητείς τις αποφάσεις σου, ίσως ήρθε η στιγμή να στραφείς προς τα μέσα και να εξετάσεις πώς αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου. Η αυτοπαρατήρηση δεν είναι εγωισμός αλλά μια βαθιά πράξη φροντίδας που μπορεί να ανοίξει τον δρόμο προς μια πιο ήρεμη και ουσιαστική ζωή.

Αυτό που συχνά δεν κατανοείς είναι ότι η τοξικότητα απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό δεν εμφανίζεται ξαφνικά. Χτίζεται σιγά-σιγά μέσα από μικρές συνήθειες, αμφιβολίες και συμβιβασμούς που θεωρείς φυσιολογικούς. Η διαρκής αυτοκριτική, η αίσθηση ότι πρέπει να ανταποκρίνεσαι σε προσδοκίες άλλων ή η τάση να υποτιμάς τις ανάγκες σου δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο που εμποδίζει την αυθεντική αυτοεκτίμηση. Όσο πιο γρήγορα αναγνωρίσεις αυτές τις συμπεριφορές και συνειδητοποιήσεις ότι επηρεάζουν αρνητικά την ψυχολογία και τη ζωή σου, τόσο πιο κοντά βρίσκεσαι στο να χτίσεις μια σχέση με τον εαυτό σου που να βασίζεται σε σεβασμό, φροντίδα και αγάπη.

Η αρχή για να αλλάξει αυτή η δυναμική είναι η παραδοχή ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Δεν πρόκειται για στιγμιαία απόφαση αλλά για συνειδητή διαδικασία που απαιτεί χρόνο και προσπάθεια. Καθώς αρχίζεις να παρατηρείς πότε και πώς σαμποτάρεις τον εαυτό σου, ανακαλύπτεις μοτίβα που επαναλαμβάνονται και σε οδηγούν σε συναισθηματική κόπωση και άγχος. Για παράδειγμα, η υπερβολική εξάρτηση από την έγκριση των άλλων ή η αδυναμία να θέσεις όρια αποτελούν μορφές τοξικότητας που συχνά αγνοείς γιατί φαίνονται φυσιολογικές ή αναγκαίες. Όμως κάθε φορά που αγνοείς τις ανάγκες σου ή συμβιβάζεσαι με λιγότερα, ενισχύεις μια νοοτροπία που σε κρατά στάσιμο και απομακρυσμένο από τον πραγματικό σου εαυτό.

Η συνειδητοποίηση αυτής της τοξικότητας σου δίνει τη δυνατότητα να αναγνωρίσεις τις αδυναμίες και τα όριά σου χωρίς ντροπή. Μαθαίνεις να βλέπεις τον εαυτό σου με ευγένεια και κατανόηση, να ακροάζεσαι τις ανάγκες σου και να τις υπερασπίζεσαι όταν χρειάζεται. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, η αυτοεκτίμηση παύει να είναι μια αόριστη έννοια και γίνεται καθημερινή πρακτική που συνδέεται με τις πράξεις σου και τις επιλογές σου. Καθώς αρχίζεις να σεβόμαστε τον εαυτό σου, γίνεσαι επίσης πιο συνειδητός στη σχέση σου με τους άλλους, γιατί η φροντίδα για τον εαυτό σου δεν αποτελεί εγωισμό αλλά προϋπόθεση για αυθεντική σύνδεση με τους γύρω σου.

Ένα από τα πιο εμφανή σημάδια τοξικότητας απέναντι στον εαυτό σου είναι η συνεχής σύγκριση με τους άλλους. Όταν μετράς διαρκώς την αξία σου με βάση επιτεύγματα, εμφάνιση ή κοινωνική αναγνώριση, χάνεις την ουσία της προσωπικής σου διαδρομής. Αυτή η συνήθεια τρέφει την ανασφάλεια και δημιουργεί μια αίσθηση ότι ποτέ δεν είσαι αρκετά καλός. Παράλληλα, η αδυναμία να θέσεις ξεκάθαρα όρια ή να υπερασπιστείς τις ανάγκες σου οδηγεί σε σχέσεις που σε εξαντλούν και σε απομακρύνουν από την αυθεντική σου φωνή. Κάθε φορά που υποχωρείς σε πράγματα που δεν σε αντιπροσωπεύουν, δημιουργείς ένα έδαφος όπου η τοξικότητα αυξάνεται και η αυτοεκτίμηση μειώνεται.

Η τοξικότητα απέναντι στον εαυτό σου δεν αφορά μόνο την ψυχή αλλά και το σώμα. Η παραμέληση της σωματικής σου φροντίδας ή η αίσθηση ενοχής όταν αφιερώνεις χρόνο στον εαυτό σου ενισχύει την ιδέα ότι δεν αξίζεις φροντίδα. Η αμφισβήτηση των ιδεών και της γνώμης σου, η άρνηση να εκφράσεις τις επιθυμίες σου και η αίσθηση ότι αφήνεις άλλους να καθορίζουν τη ζωή σου αποτελούν επίσης εκφράσεις αυτής της τοξικότητας. Όταν αναγνωρίζεις αυτά τα μοτίβα, μπορείς να ξεκινήσεις μια συνειδητή διαδικασία αλλαγής, να θέσεις όρια, να επιλέγεις τι σε τρέφει και τι σε εξαντλεί και να κατανοήσεις βαθύτερα τι σημαίνει να αγαπάς τον εαυτό σου πραγματικά.

Η διαδικασία της αυτογνωσίας απαιτεί υπομονή και επιμονή. Δεν πρόκειται για μια στιγμιαία λύση ή για απλή θετική σκέψη αλλά για έναν τρόπο ζωής που σου επιτρέπει να παρατηρείς τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου, να τα αντιμετωπίζεις με ειλικρίνεια και να παίρνεις συνειδητές αποφάσεις για τον εαυτό σου. Καθώς εφαρμόζεις αυτές τις αλλαγές, η ζωή σου γίνεται πιο ήρεμη, οι σχέσεις σου πιο ουσιαστικές και η ψυχολογία σου πιο ισορροπημένη. Η αγάπη προς τον εαυτό σου δεν είναι πολυτέλεια αλλά θεμέλιο για κάθε εμπειρία, για κάθε σύνδεση και για κάθε επιλογή που κάνεις στη ζωή σου.

Αναγνωρίζοντας τα σημάδια της τοξικής συμπεριφοράς, αποδεχόμενος την ευθύνη για τη δική σου ευημερία και μαθαίνοντας να θέτεις όρια, ανοίγεις έναν δρόμο προς την εσωτερική γαλήνη. Κάθε μικρή αλλαγή, κάθε στιγμή συνειδητής αυτοφροντίδας, δημιουργεί ένα κύμα που μεταμορφώνει τη σχέση σου με τον εαυτό σου. Η αυτοαγάπη δεν είναι προορισμός αλλά συνεχής διαδικασία, και όσο περισσότερο τη φροντίζεις, τόσο πιο δυνατός, ολοκληρωμένος και ζωντανός γίνεσαι.

Με αυτό τον τρόπο, η ζωή σου παύει να είναι ένας αγώνας εναντίον του εαυτού σου και μετατρέπεται σε μια πορεία ανακάλυψης, σύνδεσης και αυθεντικής χαράς, όπου η εσωτερική ηρεμία και η προσωπική ευημερία γίνονται ο πυρήνας κάθε εμπειρίας και κάθε σχέσης που επιλέγεις να ζήσεις.

 

 

 Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.