Ό,τι κάνεις, με ανοιχτά παράθυρα. Ό,τι ονειρεύεσαι, με ανοιχτά παράθυρα. Όσα ζεις, με ανοιχτά παράθυρα. Όσο αντέχεις, με ανοιχτά παράθυρα.
Ανοίγεις το σπίτι σου στο άπειρο. Προσκαλείς το σύμπαν στον χώρο σου. Αρώματα ορμάνε και μετακινούνται με μια αέναη συχνότητα στα δωμάτια. Τρυπώνουν ήχοι και φωτισμοί. Η πόλη και η φύση, για λίγο, σε αρμονία. Και είσαι μέρος αυτής, επειδή έχεις ανοιχτά παράθυρα.
Πώς ζούσαμε πριν με κλειστά παράθυρα;
«Ζούσαμε». Τώρα όμως το σωμά αναγεννιέται, ο οργανισμός επανακάμπτει, το μυαλό εκστασιάζεται. Ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα, αλλά οι παύσεις του είναι μεγαλύτερες.
Μια ανθισμένη μπουκαμβίλια και μυρωδιά ποτισμένου γκαζόν, ικανά να σε μαγέψουν. Και ένα βλέμμα για να σε μαγνητίσει.
Το ονομάζεις «άνοιξη», το λέω «ανοιχτά παράθυρα». Γιατί αν δεν ανοίξεις τα παράθυρα, καμία άνοιξη δε θα σε παρασύρει.
Ανοιχτά παράθυρα όταν το νερό γλιστράει στο σώμα σου όσο κάνεις μπάνιο.
Ανοιχτά παράθυρα όταν τα βλέφαρα σου είναι βαριά για να αντέξουν λίγο ακόμα.
Ανοιχτά παράθυρα όταν μαγειρεύεις κάτι πρόχειρο να φας.
Ανοιχτά παράθυρα όταν διαβάζεις τις πρώτες σελίδες ενός βιβλίου.
Ανοιχτά παράθυρα όταν γευτείς τα χείλη που θες.
Ανοιχτά παράθυρα όσο διαλέγεις ρούχα για την δουλειά.
Ανοιχτά παράθυρα κι ας δουν το γυμνό σου σώμα.
Ανοιχτά παράθυρα για να ακούσουν τη μουσική που παίζουν τα ηχεία σου.
Ανοιχτά παράθυρα κι ας σκονιστούν όλα.
Ανοιχτά παράθυρα στην ζωή.
