Η κατασκευή ενός τείχους με την ακριβή στοίβαξη ογκόλιθων τυχαίου σχήματος θα μπορούσε σχεδόν να είναι ο ορισμός της σκληρής εργασίας – τόσο σωματικά όσο και διανοητικά. Είναι το είδος του πράγματος που θα θέλαμε να κάνουν τα ρομπότ μια μέρα, οπότε δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ένα από αυτά μόλις το έκανε.
Το “ρομπότ” ονομάζεται HEAP (Hydraulic Excavator for an Autonomous Purpose – Υδραυλικός εκσκαφέας για αυτόνομο σκοπό) και είναι στην πραγματικότητα ένας περιπατητικός εκσκαφέας 12 τόνων Menzi Muck M545 που τροποποιήθηκε από μια ομάδα του ερευνητικού ινστιτούτου ETH της Ζυρίχης. Μεταξύ των τροποποιήσεων ήταν η εγκατάσταση ενός παγκόσμιου συστήματος εντοπισμού θέσης GNSS, μιας IMU (μονάδα αδρανειακής μέτρησης) τοποθετημένης στο πλαίσιο, μιας μονάδας ελέγχου, καθώς και αισθητήρων LiDAR στην καμπίνα του και στον εκσκαπτικό βραχίονα του.
Για το τελευταίο αυτό έργο, ο HEAP ξεκίνησε με τη σάρωση ενός εργοταξίου, τη δημιουργία ενός τρισδιάστατου χάρτη και, στη συνέχεια, την καταγραφή των θέσεων των ογκόλιθων (βάρους αρκετών τόνων ο καθένας) που είχαν απορριφθεί στο σημείο. Στη συνέχεια, το ρομπότ σήκωσε κάθε ογκόλιθο από το έδαφος και χρησιμοποίησε την τεχνολογία μηχανικής όρασης για να εκτιμήσει το βάρος και το κέντρο βάρους του και να καταγράψει το τρισδιάστατο σχήμα του.
Στη συνέχεια, ένας αλγόριθμος που εκτελείται στη μονάδα ελέγχου του HEAP προσδιόρισε την καλύτερη θέση για κάθε ογκόλιθο, προκειμένου να κατασκευαστεί ένας σταθερός τοίχος από ξηρολιθικές πέτρες ύψους 6 μέτρων και μήκους 65 μέτρων. Ο όρος “ξερολιθιά” αναφέρεται σε έναν τοίχο που είναι κατασκευασμένος μόνο από στοιβαγμένες πέτρες χωρίς κονίαμα ανάμεσά τους.
Ο HEAP προχώρησε στην κατασκευή ενός τέτοιου τείχους, τοποθετώντας περίπου 20 έως 30 ογκόλιθους κάθε φορά που πραγματοποιόταν η οικοδομική διαδικασία. Σύμφωνα με τους ερευνητές, τόσοι περίπου θα παραδίδονταν σε ένα φορτίο, αν χρησιμοποιούνταν εξωτερικοί βράχοι. Στην πραγματικότητα, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του πειραματικού συστήματος είναι το γεγονός ότι επιτρέπει τη χρήση ογκόλιθων ή άλλων δομικών υλικών που προέρχονται από την περιοχή, οπότε δεν χρειάζεται να σπαταληθεί ενέργεια για τη μεταφορά τους από άλλες τοποθεσίες.
Πηγή: New Atlas
Η κατασκευή ενός τείχους με την ακριβή στοίβαξη ογκόλιθων τυχαίου σχήματος θα μπορούσε σχεδόν να είναι ο ορισμός της σκληρής εργασίας – τόσο σωματικά όσο και διανοητικά. Είναι το είδος του πράγματος που θα θέλαμε να κάνουν τα ρομπότ μια μέρα, οπότε δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ένα από αυτά μόλις το έκανε.
Το “ρομπότ” ονομάζεται HEAP (Hydraulic Excavator for an Autonomous Purpose – Υδραυλικός εκσκαφέας για αυτόνομο σκοπό) και είναι στην πραγματικότητα ένας περιπατητικός εκσκαφέας 12 τόνων Menzi Muck M545 που τροποποιήθηκε από μια ομάδα του ερευνητικού ινστιτούτου ETH της Ζυρίχης. Μεταξύ των τροποποιήσεων ήταν η εγκατάσταση ενός παγκόσμιου συστήματος εντοπισμού θέσης GNSS, μιας IMU (μονάδα αδρανειακής μέτρησης) τοποθετημένης στο πλαίσιο, μιας μονάδας ελέγχου, καθώς και αισθητήρων LiDAR στην καμπίνα του και στον εκσκαπτικό βραχίονα του.
Για το τελευταίο αυτό έργο, ο HEAP ξεκίνησε με τη σάρωση ενός εργοταξίου, τη δημιουργία ενός τρισδιάστατου χάρτη και, στη συνέχεια, την καταγραφή των θέσεων των ογκόλιθων (βάρους αρκετών τόνων ο καθένας) που είχαν απορριφθεί στο σημείο. Στη συνέχεια, το ρομπότ σήκωσε κάθε ογκόλιθο από το έδαφος και χρησιμοποίησε την τεχνολογία μηχανικής όρασης για να εκτιμήσει το βάρος και το κέντρο βάρους του και να καταγράψει το τρισδιάστατο σχήμα του.
Στη συνέχεια, ένας αλγόριθμος που εκτελείται στη μονάδα ελέγχου του HEAP προσδιόρισε την καλύτερη θέση για κάθε ογκόλιθο, προκειμένου να κατασκευαστεί ένας σταθερός τοίχος από ξηρολιθικές πέτρες ύψους 6 μέτρων και μήκους 65 μέτρων. Ο όρος “ξερολιθιά” αναφέρεται σε έναν τοίχο που είναι κατασκευασμένος μόνο από στοιβαγμένες πέτρες χωρίς κονίαμα ανάμεσά τους.
Ο HEAP προχώρησε στην κατασκευή ενός τέτοιου τείχους, τοποθετώντας περίπου 20 έως 30 ογκόλιθους κάθε φορά που πραγματοποιόταν η οικοδομική διαδικασία. Σύμφωνα με τους ερευνητές, τόσοι περίπου θα παραδίδονταν σε ένα φορτίο, αν χρησιμοποιούνταν εξωτερικοί βράχοι. Στην πραγματικότητα, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του πειραματικού συστήματος είναι το γεγονός ότι επιτρέπει τη χρήση ογκόλιθων ή άλλων δομικών υλικών που προέρχονται από την περιοχή, οπότε δεν χρειάζεται να σπαταληθεί ενέργεια για τη μεταφορά τους από άλλες τοποθεσίες.
Πηγή: New Atlas
