Τα νούμερα, που είναι πάντα αμείλικτα, λένε την αλήθεια: Σύμφωνα με προ ημερών δημοσίευμα των New York Times, το 40% των κυβερνοπολιτών της υφηλίου [που αντιστοιχεί σε περισσότερα από τρία δισεκατομμύρια ανθρώπους], δεν χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο στο σπίτι ή στα τηλέφωνά τους.
Αυτά αναφέρουν οι πιο πρόσφατες διαθέσιμες εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας και των Ηνωμένων Εθνών, προσθέτοντας ότι σε ορισμένες από τις πιο πυκνοκατοικημένες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του Πακιστάν, του Μπαγκλαντές και της Νιγηρίας, η πλειονότητα των ανθρώπων δεν διαθέτει σύνδεση στο Ιντερνετ.
«Ακόμη και μετά από μια μεγάλη αύξηση της διαδικτυακής πρόσβασης στην Ινδία τα τελευταία χρόνια, περίπου το 60% των Ινδών δεν χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο. Σχεδόν οι μισοί άνθρωποι στην Ινδονησία – την τέταρτη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο – επίσης δεν έχουν διαδικτυακή παρουσία. Αντίστοιχα, μόλις το 10%των Αμερικανών και το 25% των Βραζιλιάνων δεν έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο», αναφέρει το δημοσίευμα.
Το άρθρο σημειώνει εμφατικά ότι, «ενώ ο κόσμος της τεχνολογίας δεν αγνοεί το χάσμα μεταξύ των “εχόντων” και των “μη εχόντων” του Διαδικτύου και ο αριθμός των αποσυνδεδεμένων ανθρώπων ολοένα και συρρικνώνεται, εντούτοις το ποσοστό των ατόμων παγκοσμίως δίχως πρόσβαση στο Διαδίκτυο εξακολουθεί να παραμένει εξαιρετικά υψηλός».
Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ δεν υπάρχουν, όπως υποστηρίζει εμφατικά, κάποια περίπλοκα οικονομικά, πολιτιστικά, τεχνικά και πολιτικά εμπόδια για τη σύνδεση ολοένα και περισσότερων κυβερνοπολιτών στο Ιντερνετ. Οι υποστηρικτές της επέκτασης της χρήσης του Διαδικτύου λένε ότι «η συνδεσιμότητα αποτελεί πλέον τόσο μια αναγκαιότητα της σύγχρονης ζωής, όσο και την ελάχιστη δυνατή προϋπόθεση προκειμένου οι εταιρείες του Διαδικτύου να προσεγγίσουν νέους δυνητικούς πελάτες».
«Τώρα που η Google, το Facebook, η Amazon και το Netflix μπορεί να πλησιάζουν στον κορεσμό τους στις ΗΠΑ, έχουν καταστήσει την Ινδία ως προτεραιότητά τους. Αλλά η ανάπτυξή τους αυτή καθίσταται περιορισμένης φύσεως, επειδή το ανώτερο που μπορούν να προσεγγίσουν είναι τα 600 εκατομμύρια Ινδούς που είναι online», σημειώνει η συγγραφέας του δημοσιεύματος.
Η Ana Maria Rodriguez, μια ερευνητική αναλύτρια από την ΜΚΟ «Συμμαχίας για Προσιτό Διαδίκτυο» [Alliance for Affordable Internet], λέει στην αμερικανική εφημερίδα ότι «τα επίσημα στοιχεία των διαδικτυακών χρηστών ενδέχεται να υποτιμούν το πόσοι άνθρωποι δεν έχουν τακτική πρόσβαση στο Διαδίκτυο, δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να συνδέονται συχνά στο Ιντερνετ, έχουν κακό σήμα ή κάποιον συνδυασμό όλων των ανωτέρω».
Λόγου χάρη, μια σχετική έρευνα που διενεργήθηκε από τη συγκεκριμένη ΜΚΟ διαπίστωσε ότι μόνο το 25% των Κολομβιανών είχε «ουσιαστική» πρόσβαση στο Διαδίκτυο, «η οποία περιελάμβανε συνεπείς διαδικτυακές συνδέσεις με σχετικά γρήγορες ταχύτητες».
Οι μόνοι που μπορούν να λύσουν αυτόν τον γρίφο, κατά το δημοσίευμα, είναι οι ίδιοι οι τεχνολογικοί κολοσσοί: Η Microsoft, το Facebook, η Google και άλλες εταιρείες τεχνολογίας με διάφορα έργα μπορούν να βοηθήσουν στην επέκταση της πρόσβασης στο Διαδίκτυο σε χώρες όπου εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν συνδεσιμότητα και προσβασιμότητα.
«Είναι προς το συμφέρον των εταιρειών αυτών να προσεγγίσουν αυτούς τους ανθρώπους», ισχυρίζεται η Rodriguez, με το άρθρο να καταλήγει με νόημα ότι «εισερχόμαστε σε μια χρονική περίοδο κατά την οποία η εύκολη ανάπτυξη αποτελεί πλέον παρελθόν για πολλές επιτυχημένες εταιρείες του Διαδικτύου. Για να συνεχίσουν να προσεγγίζουν περισσότερους ανθρώπους, οι εταιρείες αυτές πρέπει να χρειαστεί να σκεφτούν διαφορετικά ως προς τα δισεκατομμύρια των ατόμων εκείνων που δεν έχουν ακόμη πρόσβαση στο Διαδίκτυο».
Τα νούμερα, που είναι πάντα αμείλικτα, λένε την αλήθεια: Σύμφωνα με προ ημερών δημοσίευμα των New York Times, το 40% των κυβερνοπολιτών της υφηλίου [που αντιστοιχεί σε περισσότερα από τρία δισεκατομμύρια ανθρώπους], δεν χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο στο σπίτι ή στα τηλέφωνά τους.
Αυτά αναφέρουν οι πιο πρόσφατες διαθέσιμες εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας και των Ηνωμένων Εθνών, προσθέτοντας ότι σε ορισμένες από τις πιο πυκνοκατοικημένες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του Πακιστάν, του Μπαγκλαντές και της Νιγηρίας, η πλειονότητα των ανθρώπων δεν διαθέτει σύνδεση στο Ιντερνετ.
«Ακόμη και μετά από μια μεγάλη αύξηση της διαδικτυακής πρόσβασης στην Ινδία τα τελευταία χρόνια, περίπου το 60% των Ινδών δεν χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο. Σχεδόν οι μισοί άνθρωποι στην Ινδονησία – την τέταρτη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο – επίσης δεν έχουν διαδικτυακή παρουσία. Αντίστοιχα, μόλις το 10%των Αμερικανών και το 25% των Βραζιλιάνων δεν έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο», αναφέρει το δημοσίευμα.
Το άρθρο σημειώνει εμφατικά ότι, «ενώ ο κόσμος της τεχνολογίας δεν αγνοεί το χάσμα μεταξύ των “εχόντων” και των “μη εχόντων” του Διαδικτύου και ο αριθμός των αποσυνδεδεμένων ανθρώπων ολοένα και συρρικνώνεται, εντούτοις το ποσοστό των ατόμων παγκοσμίως δίχως πρόσβαση στο Διαδίκτυο εξακολουθεί να παραμένει εξαιρετικά υψηλός».
Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ δεν υπάρχουν, όπως υποστηρίζει εμφατικά, κάποια περίπλοκα οικονομικά, πολιτιστικά, τεχνικά και πολιτικά εμπόδια για τη σύνδεση ολοένα και περισσότερων κυβερνοπολιτών στο Ιντερνετ. Οι υποστηρικτές της επέκτασης της χρήσης του Διαδικτύου λένε ότι «η συνδεσιμότητα αποτελεί πλέον τόσο μια αναγκαιότητα της σύγχρονης ζωής, όσο και την ελάχιστη δυνατή προϋπόθεση προκειμένου οι εταιρείες του Διαδικτύου να προσεγγίσουν νέους δυνητικούς πελάτες».
«Τώρα που η Google, το Facebook, η Amazon και το Netflix μπορεί να πλησιάζουν στον κορεσμό τους στις ΗΠΑ, έχουν καταστήσει την Ινδία ως προτεραιότητά τους. Αλλά η ανάπτυξή τους αυτή καθίσταται περιορισμένης φύσεως, επειδή το ανώτερο που μπορούν να προσεγγίσουν είναι τα 600 εκατομμύρια Ινδούς που είναι online», σημειώνει η συγγραφέας του δημοσιεύματος.
Η Ana Maria Rodriguez, μια ερευνητική αναλύτρια από την ΜΚΟ «Συμμαχίας για Προσιτό Διαδίκτυο» [Alliance for Affordable Internet], λέει στην αμερικανική εφημερίδα ότι «τα επίσημα στοιχεία των διαδικτυακών χρηστών ενδέχεται να υποτιμούν το πόσοι άνθρωποι δεν έχουν τακτική πρόσβαση στο Διαδίκτυο, δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να συνδέονται συχνά στο Ιντερνετ, έχουν κακό σήμα ή κάποιον συνδυασμό όλων των ανωτέρω».
Λόγου χάρη, μια σχετική έρευνα που διενεργήθηκε από τη συγκεκριμένη ΜΚΟ διαπίστωσε ότι μόνο το 25% των Κολομβιανών είχε «ουσιαστική» πρόσβαση στο Διαδίκτυο, «η οποία περιελάμβανε συνεπείς διαδικτυακές συνδέσεις με σχετικά γρήγορες ταχύτητες».
Οι μόνοι που μπορούν να λύσουν αυτόν τον γρίφο, κατά το δημοσίευμα, είναι οι ίδιοι οι τεχνολογικοί κολοσσοί: Η Microsoft, το Facebook, η Google και άλλες εταιρείες τεχνολογίας με διάφορα έργα μπορούν να βοηθήσουν στην επέκταση της πρόσβασης στο Διαδίκτυο σε χώρες όπου εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν συνδεσιμότητα και προσβασιμότητα.
«Είναι προς το συμφέρον των εταιρειών αυτών να προσεγγίσουν αυτούς τους ανθρώπους», ισχυρίζεται η Rodriguez, με το άρθρο να καταλήγει με νόημα ότι «εισερχόμαστε σε μια χρονική περίοδο κατά την οποία η εύκολη ανάπτυξη αποτελεί πλέον παρελθόν για πολλές επιτυχημένες εταιρείες του Διαδικτύου. Για να συνεχίσουν να προσεγγίζουν περισσότερους ανθρώπους, οι εταιρείες αυτές πρέπει να χρειαστεί να σκεφτούν διαφορετικά ως προς τα δισεκατομμύρια των ατόμων εκείνων που δεν έχουν ακόμη πρόσβαση στο Διαδίκτυο».
