Tην τελευταία πνοή του σε ηλικία 78 ετών άφησε ο θρύλος του γερμανικού και του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, Φραντς Μπεκενμπάουερ. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής με τη Δυτική Γερμανία, τόσο ως παίκτης το 1974, όσο και ως προπονητής το 1990, απεβίωσε την Κυριακή (7/01), όπως ανακοίνωσε η Γερμανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (DFB) τη Δευτέρα (8/01) στο πρακτορείο ειδήσεων SID. Ο «Κάιζερ», όπως ήταν το προσωνύμιό του, λόγω του «αυτοκρατορικού» στιλ παιχνιδιού του, διετέλεσε αρχηγός της εθνικής ομάδας της Δυτικής Γερμανίας τη δεκαετία του 1970, αργότερα ομοσπονδιακός προπονητής της «Μανσάφτ» (από το 1984 έως το 1990), αλλά και τεχνικός της Μπάγερν Μονάχου τη δεκαετία του 1990. Τα τελευταία χρόνια ο Φραντς Μπεκενμπάουερ είχε αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή, λόγω προβλημάτων που είχε με την καρδιά του.
Υπάρχουν αντικρουόμενες αναφορές σχετικά με το πώς έγινε γνωστός ως Κάιζερ, αλλά ο κομψός τρόπος παιχνιδιού του -που συχνά έπαιζε ως λίμπερο και καθοδηγούσε τις επιθέσεις από πίσω- σίγουρα βοήθησε. Ο Μπεκενμπάουερ προχωρούσε με χάρη μπροστά και έδινε άνετα πάσες σε όλες τις γωνίες του γηπέδου, ενώ αργότερα απέδωσε αυτή την ικανότητα στο ότι είχε περάσει αμέτρητες ώρες παίζοντας με τον τοίχο του σπιτιού του. “Αυτός ο τοίχος ήταν ο πιο ειλικρινής συμπαίκτης που θα μπορούσα να έχω”, είχε δηλώσει. “Όταν του έστελνα πάσα, την έπαιρνα πίσω σωστά, χωρίς να χρειάζεται να τρέχω”. Όποια κι αν ήταν η προέλευση, το παρατσούκλι του κόλλησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960, τότε που τόσο ο ίδιος όσο και η Μπάγερν άρχισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Μεταξύ 1966 και 1977, κατέκτησε τέσσερις φορές την Bundesliga και τέσσερις φορές το Κύπελλο DFB , ενώ η Μπάγερν κατέκτησε επίσης το Ευρωπαϊκό Κύπελλο τρεις φορές στη σειρά 1974, 1975 και 1976, και το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης το 1967. Μέχρι τότε ως αρχηγός της Εθνικής ομάδας της Δυτικής Γερμανίας, ο Μπεκενμπάουερ κατέκτησε τόσο το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1972 όσο και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 που διεξήχθη στη γενέτειρά του, στο Olympiastadion του Μονάχου. Χαρακτηριστική στιγμή της καριέρας του ήταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 στον ημιτελικό εναντίον της Ιταλίας, όταν μετά τον σοβαρό τραυματισμό του ώμου του επέστρεψε στο 70ό λεπτό με το δεξί του χέρι δεμένο στο σώμα του και το χέρι του ακουμπισμένο κάτω από την καρδιά του. Η Ιταλία θα κέρδιζε τον αγώνα που είναι γνωστός ως το “παιχνίδι του αιώνα” με 4-3 μετά από παράταση, αλλά το θάρρος του Μπεκενμπάουερ -που συνέχισε να παίζει με πόνο αφού η ομάδα του είχε χρησιμοποιήσει όλες τις αλλαγές τον έκανε παράδειγμα προσ μίμηση.
Το 1977, “ο λευκός Πελέ”, σύμφωνα με το γερμανικό αθλητικό περιοδικό Kicker, έγινε συμπαίκτης του θρυλικού Πελέ – είδωλό του από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 – στην ομάδα Cosmos της Νέας Υόρκης. Οι δυο τους κατέκτησαν τρεις φορές το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Βόρειας Αμερικής. Η απόφασή του να διασχίσει τον Ατλαντικό έφερε το τέλος της καριέρας του στη Δυτική Γερμανία, έχοντας πετύχει 14 γκολ σε 103 συμμετοχές. “Ήταν η καλύτερη απόφαση στη ζωή μου να έρθω στη Νέα Υόρκη”, δήλωσε ο Μπεκενμπάουερ στους New York Times το 1978. “Πηγαίνω σε μέρη χωρίς ο κόσμος να με αναγνωρίζει”. Επέστρεψε στη Γερμανία το 1980, ωστόσο, και ενώ οι τραυματισμοί του τον ταλαιπωρούσαν, κατάφερε να κερδίσει την Bundesliga για πέμπτη και τελευταία φορά με την ομάδα του Αμβούργου. Μετά από 571 αγώνες στο γερμανικό ποδόσφαιρο – συμπεριλαμβανομένων 57 γκολ σε 535 παιχνίδια για την Μπάγερν – η καριέρα του Μπεκενμπάουερ ολοκληρώθηκε μετά από ένα ακόμη σύντομο πέρασμα από την Cosmos το 1983.
Ο Μπεκενμπάουερ ήταν ένας από τους σπουδαιότερους παίκτες στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Συμπεριλήφθηκε τόσο στην Παγκόσμια Ομάδα του 20ου αιώνα το 1998 ,όσο και στην Dream Team του Παγκοσμίου Κυπέλλου της FIFA το 2002. Ο Άγγλος Μπόμπι Τσάρλτον, τον οποίο ο Μπεκενμπάουερ μάρκαρε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966, επέλεξε τον Γερμανό στην κορυφαία ενδεκάδα όλων των εποχών. “Είχε πολλές ομοιότητες στο παιχνίδι του με τον Μπόμπι Μουρ”, δήλωσε ο Τσάρλτον στο περιοδικό FourFourTwo, όταν κατέταξε τον Μπεκενμπάουερ στην Τέλεια Ενδεκάδα το 2007. “Ο Φραντς ήταν θαυμάσιος χειριστής της μπάλας, σπουδαίος ανασταλτικός, είχε πάντα τον έλεγχο μιας κατάστασης και δεν πανικοβαλλόταν ποτέ. Ήταν εξαιρετκά ψύχραιμος και γι αυτό ήταν ένας πολύ δύσκολος παίκτης για να παίξεις εναντίον του”.
Επιστρέφοντας στο Μεξικό το 1986 ως προπονητής, οδήγησε τη χώρα του στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986, όπου πίεσε την Αργεντινή του Ντιέγκο Μαραντόνα μέχρι τέλους πριν χάσει με 3-2. “Ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα”, δήλωσε ο Μπεκενμπάουερ στο Der Spiegel το 2006. “Το 1990 ήταν παιχνιδάκι σε σύγκριση με αυτό”. Το καλοκαίρι του 1990, ο Μπεκενμπάουερ οδήγησε τη Δυτική Γερμανία σε έναν ακόμη τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου με την Αργεντινή. Με ποιοτικούς παίκτες όπως ο Jürgen Klinsmann, ο Rudi Völler και ο αρχηγός Lothar Matthäus στην ομάδα, ο Andreas Brehme πέτυχε το μοναδικό γκολ από το σημείο του πέναλτι στη Ρώμη. “Βγείτε εκεί έξω, διασκεδάστε, παίξτε ποδόσφαιρο”, είχε πει ο Μπεκενμπάουερ στην ομάδα του. Το έκαναν και έγινε ο δεύτερος άνθρωπος – μετά τον Βραζιλιάνο Μάριο Ζαγκάλο που τι σύμπτωση , πέθανε την Παρακευή – κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής. “Είχα μάθει πολλά”, δήλωσε στο Der Spiegel, όταν συζητούσε για το τι είχε αλλάξει από το 1986. “Το 1990 επικεντρώθηκα μόνο στο ουσιώδες – την ομάδα. Αλλά το καθοριστικό ήταν φυσικά ότι είχε αναπτυχθεί μια καλή ομάδα. Ένα τέλειο μείγμα εμπειρίας με παιδιά που μπορούσαν να κάνουν σπριντ και παιδιά που είχαν αντοχή. Ήταν μία ομάδα”. Ο πρώην προπονητής της Μπάγερν και της Μπορούσια Ντόρτμουντ Ότο Ρεχάγκελ περιέγραψε εύστοχα το μέγεθος της επιρροής του Μπεκενμπάουερ στο γερμανικό ποδόσφαιρο. “Αν ο Franz τους πει ότι η μπάλα είναι τετράγωνη, θα το πιστέψουν”, δήλωσε ο Rehhagel, ο οποίος κατέκτησε επίσης το EURO 2004 με την Ελλάδα. Ο Μπεκενμπάουερ είχε και άλλες σύντομες περιόδους ως προπονητής τόσο της Μαρσέιγ όσο και της Μπάγερν κατακτώντας την Μπουντεσλίγκα 1993/94 και το Κύπελλο UEFA 1995/96 . Στη συνέχεια διετέλεσε πρόεδρος της Μπάγερν για 15 χρόνια, πριν γίνει ένας πολύ αγαπητός ειδήμων στη γερμανική τηλεόραση. “Η επιτυχία είναι σαν να κυνηγάς ένα ντροπαλό ελάφι”, είχε πει κάποτε. “Ο άνεμος πρέπει να είναι σωστός. Η μυρωδιά, τα αστέρια και το φεγγάρι”.
Το ταλέντο βοηθάει επίσης, θα συμπληρώσω. Και ως παίκτης και ως προπονητής, ο Μπεκενμπάουερ το είχε σε αφθονία.
Tην τελευταία πνοή του σε ηλικία 78 ετών άφησε ο θρύλος του γερμανικού και του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, Φραντς Μπεκενμπάουερ. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής με τη Δυτική Γερμανία, τόσο ως παίκτης το 1974, όσο και ως προπονητής το 1990, απεβίωσε την Κυριακή (7/01), όπως ανακοίνωσε η Γερμανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (DFB) τη Δευτέρα (8/01) στο πρακτορείο ειδήσεων SID. Ο «Κάιζερ», όπως ήταν το προσωνύμιό του, λόγω του «αυτοκρατορικού» στιλ παιχνιδιού του, διετέλεσε αρχηγός της εθνικής ομάδας της Δυτικής Γερμανίας τη δεκαετία του 1970, αργότερα ομοσπονδιακός προπονητής της «Μανσάφτ» (από το 1984 έως το 1990), αλλά και τεχνικός της Μπάγερν Μονάχου τη δεκαετία του 1990. Τα τελευταία χρόνια ο Φραντς Μπεκενμπάουερ είχε αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή, λόγω προβλημάτων που είχε με την καρδιά του.
Υπάρχουν αντικρουόμενες αναφορές σχετικά με το πώς έγινε γνωστός ως Κάιζερ, αλλά ο κομψός τρόπος παιχνιδιού του -που συχνά έπαιζε ως λίμπερο και καθοδηγούσε τις επιθέσεις από πίσω- σίγουρα βοήθησε. Ο Μπεκενμπάουερ προχωρούσε με χάρη μπροστά και έδινε άνετα πάσες σε όλες τις γωνίες του γηπέδου, ενώ αργότερα απέδωσε αυτή την ικανότητα στο ότι είχε περάσει αμέτρητες ώρες παίζοντας με τον τοίχο του σπιτιού του. “Αυτός ο τοίχος ήταν ο πιο ειλικρινής συμπαίκτης που θα μπορούσα να έχω”, είχε δηλώσει. “Όταν του έστελνα πάσα, την έπαιρνα πίσω σωστά, χωρίς να χρειάζεται να τρέχω”. Όποια κι αν ήταν η προέλευση, το παρατσούκλι του κόλλησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960, τότε που τόσο ο ίδιος όσο και η Μπάγερν άρχισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Μεταξύ 1966 και 1977, κατέκτησε τέσσερις φορές την Bundesliga και τέσσερις φορές το Κύπελλο DFB , ενώ η Μπάγερν κατέκτησε επίσης το Ευρωπαϊκό Κύπελλο τρεις φορές στη σειρά 1974, 1975 και 1976, και το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης το 1967. Μέχρι τότε ως αρχηγός της Εθνικής ομάδας της Δυτικής Γερμανίας, ο Μπεκενμπάουερ κατέκτησε τόσο το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1972 όσο και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 που διεξήχθη στη γενέτειρά του, στο Olympiastadion του Μονάχου. Χαρακτηριστική στιγμή της καριέρας του ήταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 στον ημιτελικό εναντίον της Ιταλίας, όταν μετά τον σοβαρό τραυματισμό του ώμου του επέστρεψε στο 70ό λεπτό με το δεξί του χέρι δεμένο στο σώμα του και το χέρι του ακουμπισμένο κάτω από την καρδιά του. Η Ιταλία θα κέρδιζε τον αγώνα που είναι γνωστός ως το “παιχνίδι του αιώνα” με 4-3 μετά από παράταση, αλλά το θάρρος του Μπεκενμπάουερ -που συνέχισε να παίζει με πόνο αφού η ομάδα του είχε χρησιμοποιήσει όλες τις αλλαγές τον έκανε παράδειγμα προσ μίμηση.
Το 1977, “ο λευκός Πελέ”, σύμφωνα με το γερμανικό αθλητικό περιοδικό Kicker, έγινε συμπαίκτης του θρυλικού Πελέ – είδωλό του από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 – στην ομάδα Cosmos της Νέας Υόρκης. Οι δυο τους κατέκτησαν τρεις φορές το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Βόρειας Αμερικής. Η απόφασή του να διασχίσει τον Ατλαντικό έφερε το τέλος της καριέρας του στη Δυτική Γερμανία, έχοντας πετύχει 14 γκολ σε 103 συμμετοχές. “Ήταν η καλύτερη απόφαση στη ζωή μου να έρθω στη Νέα Υόρκη”, δήλωσε ο Μπεκενμπάουερ στους New York Times το 1978. “Πηγαίνω σε μέρη χωρίς ο κόσμος να με αναγνωρίζει”. Επέστρεψε στη Γερμανία το 1980, ωστόσο, και ενώ οι τραυματισμοί του τον ταλαιπωρούσαν, κατάφερε να κερδίσει την Bundesliga για πέμπτη και τελευταία φορά με την ομάδα του Αμβούργου. Μετά από 571 αγώνες στο γερμανικό ποδόσφαιρο – συμπεριλαμβανομένων 57 γκολ σε 535 παιχνίδια για την Μπάγερν – η καριέρα του Μπεκενμπάουερ ολοκληρώθηκε μετά από ένα ακόμη σύντομο πέρασμα από την Cosmos το 1983.
Ο Μπεκενμπάουερ ήταν ένας από τους σπουδαιότερους παίκτες στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Συμπεριλήφθηκε τόσο στην Παγκόσμια Ομάδα του 20ου αιώνα το 1998 ,όσο και στην Dream Team του Παγκοσμίου Κυπέλλου της FIFA το 2002. Ο Άγγλος Μπόμπι Τσάρλτον, τον οποίο ο Μπεκενμπάουερ μάρκαρε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966, επέλεξε τον Γερμανό στην κορυφαία ενδεκάδα όλων των εποχών. “Είχε πολλές ομοιότητες στο παιχνίδι του με τον Μπόμπι Μουρ”, δήλωσε ο Τσάρλτον στο περιοδικό FourFourTwo, όταν κατέταξε τον Μπεκενμπάουερ στην Τέλεια Ενδεκάδα το 2007. “Ο Φραντς ήταν θαυμάσιος χειριστής της μπάλας, σπουδαίος ανασταλτικός, είχε πάντα τον έλεγχο μιας κατάστασης και δεν πανικοβαλλόταν ποτέ. Ήταν εξαιρετκά ψύχραιμος και γι αυτό ήταν ένας πολύ δύσκολος παίκτης για να παίξεις εναντίον του”.
Επιστρέφοντας στο Μεξικό το 1986 ως προπονητής, οδήγησε τη χώρα του στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986, όπου πίεσε την Αργεντινή του Ντιέγκο Μαραντόνα μέχρι τέλους πριν χάσει με 3-2. “Ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα”, δήλωσε ο Μπεκενμπάουερ στο Der Spiegel το 2006. “Το 1990 ήταν παιχνιδάκι σε σύγκριση με αυτό”. Το καλοκαίρι του 1990, ο Μπεκενμπάουερ οδήγησε τη Δυτική Γερμανία σε έναν ακόμη τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου με την Αργεντινή. Με ποιοτικούς παίκτες όπως ο Jürgen Klinsmann, ο Rudi Völler και ο αρχηγός Lothar Matthäus στην ομάδα, ο Andreas Brehme πέτυχε το μοναδικό γκολ από το σημείο του πέναλτι στη Ρώμη. “Βγείτε εκεί έξω, διασκεδάστε, παίξτε ποδόσφαιρο”, είχε πει ο Μπεκενμπάουερ στην ομάδα του. Το έκαναν και έγινε ο δεύτερος άνθρωπος – μετά τον Βραζιλιάνο Μάριο Ζαγκάλο που τι σύμπτωση , πέθανε την Παρακευή – κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής. “Είχα μάθει πολλά”, δήλωσε στο Der Spiegel, όταν συζητούσε για το τι είχε αλλάξει από το 1986. “Το 1990 επικεντρώθηκα μόνο στο ουσιώδες – την ομάδα. Αλλά το καθοριστικό ήταν φυσικά ότι είχε αναπτυχθεί μια καλή ομάδα. Ένα τέλειο μείγμα εμπειρίας με παιδιά που μπορούσαν να κάνουν σπριντ και παιδιά που είχαν αντοχή. Ήταν μία ομάδα”. Ο πρώην προπονητής της Μπάγερν και της Μπορούσια Ντόρτμουντ Ότο Ρεχάγκελ περιέγραψε εύστοχα το μέγεθος της επιρροής του Μπεκενμπάουερ στο γερμανικό ποδόσφαιρο. “Αν ο Franz τους πει ότι η μπάλα είναι τετράγωνη, θα το πιστέψουν”, δήλωσε ο Rehhagel, ο οποίος κατέκτησε επίσης το EURO 2004 με την Ελλάδα. Ο Μπεκενμπάουερ είχε και άλλες σύντομες περιόδους ως προπονητής τόσο της Μαρσέιγ όσο και της Μπάγερν κατακτώντας την Μπουντεσλίγκα 1993/94 και το Κύπελλο UEFA 1995/96 . Στη συνέχεια διετέλεσε πρόεδρος της Μπάγερν για 15 χρόνια, πριν γίνει ένας πολύ αγαπητός ειδήμων στη γερμανική τηλεόραση. “Η επιτυχία είναι σαν να κυνηγάς ένα ντροπαλό ελάφι”, είχε πει κάποτε. “Ο άνεμος πρέπει να είναι σωστός. Η μυρωδιά, τα αστέρια και το φεγγάρι”.
Το ταλέντο βοηθάει επίσης, θα συμπληρώσω. Και ως παίκτης και ως προπονητής, ο Μπεκενμπάουερ το είχε σε αφθονία.
