Δισεκατομμύρια λίτρα νερού μπορεί να είναι σκορπισμένα σε όλο το φεγγάρι, παγιδευμένα σε μικροσκοπικές γυάλινες σφαίρες που θα μπορούσαν να είχαν σχηματιστεί όταν αστεροειδείς χτύπησαν τη σεληνιακή επιφάνεια, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.

Τα ευρήματα, που παρουσιάστηκαν στη μελέτη  που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στο περιοδικό Nature Geoscience, συγκεντρώθηκαν από επιστήμονες στην Κίνα που ανέλυσαν τα πρώτα δείγματα σεληνιακού εδάφους που επιστράφηκαν στη Γη από τη δεκαετία του 1970.

Η έρευνα δίνει απάντηση σε ένα ερώτημα που προβληματίζει χρόνια τους επιστήμονες. Με ποιο τρόπο ακριβώς αποθηκεύεται το νερό στο φεγγάρι; Ειδικά σε περιοχές εκτός των σεληνιακών πόλων, όπου ο πάγος του νερού μπορεί να υπάρχει σε μεγαλύτερη αφθονία. Ουσιαστικά, η μελέτη καλύπτει ορισμένα κενά σε μια θεωρία σχετικά με τον σεληνιακό κύκλο του νερού.

«Για να διατηρηθεί ένας κύκλος νερού στην επιφάνεια της Σελήνης, θα πρέπει να υπάρχει ένα ενυδατωμένο στρώμα (δεξαμενή) σε βάθος σε σεληνιακά εδάφη», σύμφωνα με τη μελέτη. «Ωστόσο, η εύρεση αυτής της δεξαμενής νερού παρέμεινε αδιευκρίνιστη, παρά τις διάφορες μελέτες που διερεύνησαν την απογραφή νερού των λεπτών ορυκτών κόκκων σε σεληνιακά εδάφη».

Οι συγγραφείς της πιο πρόσφατης μελέτης είχαν ως στόχο να εντοπίσουν μια πιθανή δεξαμενή νερού διερευνώντας περαιτέρω τα γυάλινα σφαιρίδια που σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια της πρόσκρουσης αστεροειδών. Και η ομάδα ανακάλυψε ότι τα μικροσκοπικά γυάλινα αντικείμενα ήταν ενσωματωμένα με σημαντικές ποσότητες νερού.

Μια ματιά στη μελέτη

Το δείγμα σεληνιακού εδάφους που αναλύθηκε για αυτήν τη μελέτη συλλέχθηκε από την αποστολή Chang’e-5 της Κίνας, η οποία έκανε μια ήπια προσγείωση στη βορειοδυτική γωνία του φεγγαριού που βλέπει στη Γη και μετέφερε δείγματα ρεγολίθου πίσω στη Γη το 2020.

Από αυτά τα δείγματα, ερευνητές από διάφορα ιδρύματα στην Κίνα, συμπεριλαμβανομένου του Πανεπιστημίου Nanjing και της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, διάλεξαν προσεκτικά 150 κόκκους για μελέτη, που κυμαίνονταν σε μέγεθος από περίπου 50 μικρόμετρα – ή το πλάτος μιας ανθρώπινης τρίχας – έως περίπου 1 χιλιοστό.

Η θεωρία που προτείνεται από αυτή την τελευταία έρευνα είναι ότι αυτές οι γυάλινες σφαίρες, που σχηματίστηκαν στην αρχαιότητα, μπορούν να εμποτιστούν με νερό όταν χτυπηθούν από ηλιακούς ανέμους, οι οποίοι μεταφέρουν υδρογόνο και οξυγόνο από την ατμόσφαιρα του ήλιου σε όλο το ηλιακό σύστημα. Στην πραγματικότητα, θα μπορούσε να είναι το πώς περισσότερα από 270 τρισεκατομμύρια κιλά νερού αποθηκεύονται σε όλη τη Σελήνη.

Βρήκαμε έναν νέο μηχανισμό ότι το ηλιακό αιολικό υδρογόνο μπορεί να διαχέεται στις γυάλινες χάντρες και έτσι εντοπίσαμε μια νέα δεξαμενή νερού στη Σελήνη», δήλωσε μέσω email ο Hejiu Hui, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Nanjing. «Από την άλλη πλευρά, οι κρουστικές γυάλινες χάντρες κατανέμονται στον ρεγόλιθο παγκοσμίως στη Σελήνη. Επομένως, τα γυάλινα σφαιρίδια κρούσης μπορούν να αναπληρωθούν με νερό στην επιφάνεια της Σελήνης και μπορούν να διατηρήσουν τον κύκλο του σεληνιακού επιφανειακού νερού».

Οι χάντρες μπορούν να ανανεώνονται με νερό κάθε λίγα χρόνια, πρότεινε η μελέτη.

Τα ευρήματα βασίζονται σε έρευνα της NASA ότι το νερό υπάρχει στην ηλιόλουστη πλευρά του φεγγαριού. Οι επιστήμονες έψαχναν για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο αποθήκευσης αυτού του νερού. (Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2020 — η οποία βασίστηκε σε δεδομένα που συλλέχθηκαν από το αερομεταφερόμενο τηλεσκόπιο της NASA Stratospheric Observatory for Infrared Astronomy, ή SOFIA — πρότεινε ότι το νερό που ανιχνεύτηκε στην επιφάνεια της Σελήνης ήταν αποθηκευμένο σε γυαλί.)

 

Πηγή: CNN, Nature