Ένα ακόμα Φεστιβάλ Κινηματογράφου ξεκινάει στη Θεσσαλονίκη. Με χαρά πλήθος κόσμου από όλες τις μεριές της χώρας, αλλά κι από το εξωτερικό συρρέει στην πόλη προκειμένου να γίνει κομμάτι της γιορτής και να απολαύσει σπουδαία έργα της Έβδομης Τέχνης.

Στην ενότητα των “Eιδικών Προβολών” συναντάμε τα νέα έργα των Κεν Λόουτς, Χιροκάζου Κόρε-Έντα, Μάρκο Μπελόκιο, Κρίστιαν Πέτζολντ, Αλεξάντερ Πέιν, Άκι Καουρισμάκι, Ράντου Ζούντε, Μάικλ Γουίντερμπότομ, Γουόρικ Θόρντον κι άλλων σπουδαίων δημιουργών που θα σημαδέψουν την τρέχουσα κινηματογραφική σεζόν και θα είναι αντικείμενο συζήτησης για μήνες.

Η Τελευταία Παμπ (The Old Oak) Κεν Λόουτς

Το μέλλον διαγράφεται αμφίβολο για την τελευταία παμπ που έχει απομείνει σε ένα χωριό της βορειοανατολικής Αγγλίας, την The Old Oak. Οι περισσότεροι ντόπιοι εγκαταλείπουν την περιοχή, καθώς τα ορυχεία στα οποία δούλευαν κλείνουν, ενώ Σύριοι πρόσφυγες καταφθάνουν στο χωριό.

Πιστός στο ανθρωποκεντρικό, κοινωνικοπολιτικό σινεμά που τον καθιέρωσε ως έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους σκηνοθέτες, ο Κεν Λόουτς αφηγείται με την εξαιρετική τελευταία του ταινία άλλη μία ιστορία ψυχικού μεγαλείου και αξιοπρέπειας.

Το Τέρας (Monster) του Χιροκάζου Κόρε-Έντα

Ένας μετρ του χαμηλότονου κινηματογραφικού μεγαλείου επιστρέφει στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης μετά το “Shoplifters”. Aκολούθησαν μάλιστα δύο ακόμα ταινίες μέχρι τη σημερινή. Σε αυτό το έργο κάνει μία επείγουσα επίκληση της κατανόησης, της αποδοχής και εν τέλει της αγάπης.

Το “Τέρας” ξεκινάει σαν ταινία μυστηρίου, με μία φωτιά σε μία επαρχιακή πόλη, για να στραφεί αμέσως στην ιστορία ενός παιδιού και μέσω διαδοχικών οπτικών γωνιών θέασης της αφήγησης επιχειρεί να ρίξει φως σε ό,τι φαινομενικά θεωρείται δεδομένο. Ένα τρυφερό αριστούργημα που ξεχειλίζει ανθρωπιά και προκαλεί συγκίνηση, γεννώντας παράλληλα την ελπίδα.

 

Το Νέο Αγόρι (The New Boy) του Γουόρικ Θόρντον

Η Κέιτ Μπλάνσετ δίνει μία σαρωτική ερμηνεία απέναντι σε έναν ανήλικο Αβορίγινα σε αυτή τη γοητευτική, μυστηριακή ταινία που υπνωτίζει και ταξιδεύει στα μονοπάτια της τον θεατή. Η δράση μεταφέρεται στη δεκαετία του 1940. Σε ένα απομονωμένο μοναστήρι στην άκρη της Αυστραλίας ένα ορφανό αγόρι αρνείται πεισματικά να προσαρμοστεί στους κανόνες.

Η αδελφή Αϊλίν καλείται να ξεκλειδώσει τον νέο και να τον κάνει να συμβιβαστεί στη συνέχεια με τις επιταγές της θρησκείας και του κοινωνικοπολιτισμικού πλαισίου που έχουν τεθεί. Μία ιστορία για την ταυτότητα και την αποικιοκρατία που δοκιμάζει τους ανθρώπους. Με διαδοχικές (ευχάριστες) εκπλήξεις μέχρι το φινάλε.

 

Το Αγόρι του Θεού (Kidnapped) του Μάρκο Μπελόκιο

Το 1858 ένα εξάχρονο αγόρι εβραϊκής καταγωγής απάγεται από την οικογένειά του από εντεταλμένους του Πάπα και υποχρεώνεται να ασπαστεί τον καθολικισμό με εντολή του καρδιναλίου. Ένα θρησκευτικό θρίλερ εποχής για τις ασυγχώρητες αμαρτίες της Καθολικής Εκκλησίας στο πέρασμα του χρόνου.

Η κατάχρηση της εξουσίας, η μισσαλοδοξία, οι μηχανισμοί αλλοτρίωσης, η καταπάτηση της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης μπαίνουν στο στόχαστρο και το φόντο του Μάρκο Μπελόκιο. Ζωντανεύοντας την Μπολόνια του 19ου αιώνα μας ταξιδεύει στο παρελθόν, θίγοντας ζητήματα που μένουν πάντα επίκαιρα.

 

Τα Παιδιά του Χειμώνα (The Holdovers) του Αλεξάντερ Πέιν

Το να ξεμείνει χριστουγεννιάτικα ένας ατίθασος έφηβος στο αχανές σχολείο του με μόνη παρέα μία μαγείρισσα την ώρα που όλοι οι συμμαθητές του πάνε στο σπίτι για τις γιορτές προκαλεί αρνητικά συναισθήματα εκ πρώτης.

Η κατάσταση θα εκτραχυνθεί όταν ο ήρωάς μας πρέπει να υπομείνει τον εγκλεισμό υπό το βλέμμα ενός στρυφνού καθηγητή. Με πρωταγωνιστή των Πωλ Τζαμάτι δημιουργείται ένα κάδρο που επαναφέρει τον Ελληνοαμερικανό σκηνοθέτη και φίλο του Φεστιβάλ σε φόρμα.

 

Πεσμένα Φύλλα (Fallen Leaves) του Άκι Καουρισμάκι – Τελετή Λήξης

Μία γλυκιά ιστορία για τον αλληλοσεβασμό και την αλληλεγγύη. Ο Καουρισμάκι δημιουργεί και πάλι ένα περιβάλλον ενός αντισυμβατικού κόσμου που αντιστέκεται. Μία νύχτα στο Ελσίνκι, δύο μοναχικοί άνθρωποι διασταυρώνονται τυχαία και ανακαλύπτουν την μαγεία του μαζί.

Με ρομαντική διάθεση, αλλά και βαθιά ριζωμένη την πραγματικότητα η ταινία μιλάει για το μεγαλείο της απλότητας, αρκεί να υπάρχει ενσυναίθηση. Η ζεστασιά, η επαφή, η επικοινωνία αποτελούν το ιδανικό παυσίλυπο όσο κι αν η ζοφερή καθημερινότητα φαντάζει ανίκητη.