Εκατό κεράκια σβήνει σήμερα η Στέλλα Γκρέκα!
Μοιάζει πρωταπριλιάτικο αστείο αλλά είναι αλήθεια. Είναι η γηραιότερη Ελληνίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια και σήμερα σβήνει 100 κεράκια. Έπαιξε στις ταινίες «Ραγισμένες Καρδιές» (με συμπρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα), «Μαρίνα» και τραγούδησε στα «Πρόσωπα Λησμονημένα», στη «Βίλα με τα Νούφαρα», ενώ τραγούδι της υπήρχε και στο Soundrack του «Αν…» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη.
Το 1946 συνεργάστηκε με την Ελληνική Ραδιοφωνία και κάθε Πέμπτη βράδυ παρουσίαζε το πρόγραμμα «Στέλλα Γκρέκα» με τον Γιαννίδη στο πιάνο.
Το 1973 ο Γιώργος Παπαστεφάνου της έκανε αφιέρωμα στην εμβληματική εκπομπή «Η Μουσική γράφει Ιστορία», εκπομπή που επίσης είχε φιλοξενήσει μεταξύ άλλων τον Βασίλη Τσιτσάνη, τη Σωτηρία Μπέλλου, τον Αλέκο Σακελλάριο και τη Ροζίτα Σώκου.
Σε εκείνη την εκπομπή είχε δείξει πόσο ακολουθούσε την εποχή της. «Θαυμάζω πάρα πολύ την Έλα Φιτζέραλντ, τη Μπάρμπρα Στρέιζαντ, τη Τζόαν Μπαέζ και τη Νανά Μούσχουρη».
Ο πρώτος άντρας της, ο Ορέστης Λάσκος, της έδωσε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμό της. Το πραγματικό της όνομα είναι Στυλιανή Λαγκαδά και την αποκάλεσαν, καθόλου αδικαιολόγητα, εγχώρια Rita Hayworth. Έδωσε μάλιστα και, όπως υποστηρίζεται, το πρώτο φιλί του ελληνικού κινηματογράφου, στην ταινία «Μαρίνα». Ο τυχερός που το έλαβε ήταν ο Δημήτρης Μυράτ.
Άφησε το καλλιτεχνικό της αποτύπωμα, με μόλις δύο χρόνια δυναμικής παρουσίας στα καλλιτεχνικά δρώμενα και ιδιαίτερα στο Ελληνικό Τραγούδι. Ερμήνευσε τα αγαπημένα είδη της εποχής όπως τανγκό, τζαζ, σουίνγκ, ρούμπες και βαλς. Ξεχώρισε με τη βελούδινη φωνή της σε μερικά από τα διαχρονικότερα τραγούδια της εποχής. «Πάμε στο Άγνωστο» (με βάρκα την Ελπίδα), «Έλα για Απόψε», «Ήρθες σαν την Άνοιξη», «Μ’ αγαπά, δε μ’ αγαπά», «Χθες το βράδυ Ονειρεύτηκα», «Πού να ‘σαι τώρα», «Τα Καημένα Τα Νιάτα» και φυσικά το κινηματογραφικό «Το Τραγούδι της Μαρίνας».
Ενώ βρισκόταν στο απόγειο της δόξας της το φθινόπωρο του 1947, μετά το χωρισμό της με τον Ορέστη Λάσκο εγκατέλειψε την Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Αμερική, όπου το 1950 παντρεύτηκε τον εφοπλιστή Αυγερινό και σταμάτησε να τραγουδά, πέρα από κάποιες αραιές καλλιτεχνικές εμφανίσεις. Αυτές έγιναν το 1990, δίσκος που κυκλοφόρησε από την φωνογραφική εταιρεία LYRA με τίτλο «Τα τραγούδια της Αμερικής».
Μετά από 40 χρόνια στην Αμερική, επιστρέφει στην Αθήνα.
Πριν από εννέα χρόνια ανέβηκε στη σκηνή και εκτός από μια πολύ συγκινητική ερμηνεία στο τραγούδι «Ζητάτε να σας πω», ξεδίπλωσε και ένα κομμάτι του μύθου. «Η ιστορία ότι δήθεν ο Αττίκ έγραψε το ”Ζητάτε να σας πω” μέσα σε λίγη ώρα, η Δανάη τουλάχιστον δεν την παραδέχτηκε· γιατί ο Αττίκ χτένιζε και δούλευε πάρα πολύ τον στίχο… και είναι αδύνατον αυτό το τραγούδι να το έγραψε μέσα σε λίγα λεπτά στο καμαρίνι» θα πει η ίδια.
Γιατί όμως η Στέλλα Γκρέκα δεν είχε περισσότερες συμμετοχές στον κινηματογράφο, ή ακόμα και στο τραγούδι; Ο Αλέκος Σακελλάριος έδωσε την απάντηση: «Η Στέλλα, χωρίς να κάνω την ανόητη παρομοίωση, τραγουδούσε σαν αηδόνι. Τραγουδούσε, δηλαδή, όποτε ήθελε (…) Είναι μία πραγματική καλλιτέχνις».
Στα 98 της χρόνια, σε συνέντευξη της, σε ένα απόσταγμα κρίσης είπε πως η μεγαλύτερη αξία της ζωής είναι η οικογένεια.
Εδώ ολόκληρο το αφιέρωμα της ΕΡΤ και αποκλειστικό υλικό από το Αρχείο της.
Εκατό κεράκια σβήνει σήμερα η Στέλλα Γκρέκα!
Μοιάζει πρωταπριλιάτικο αστείο αλλά είναι αλήθεια. Είναι η γηραιότερη Ελληνίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια και σήμερα σβήνει 100 κεράκια. Έπαιξε στις ταινίες «Ραγισμένες Καρδιές» (με συμπρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα), «Μαρίνα» και τραγούδησε στα «Πρόσωπα Λησμονημένα», στη «Βίλα με τα Νούφαρα», ενώ τραγούδι της υπήρχε και στο Soundrack του «Αν…» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη.
Το 1946 συνεργάστηκε με την Ελληνική Ραδιοφωνία και κάθε Πέμπτη βράδυ παρουσίαζε το πρόγραμμα «Στέλλα Γκρέκα» με τον Γιαννίδη στο πιάνο.
Το 1973 ο Γιώργος Παπαστεφάνου της έκανε αφιέρωμα στην εμβληματική εκπομπή «Η Μουσική γράφει Ιστορία», εκπομπή που επίσης είχε φιλοξενήσει μεταξύ άλλων τον Βασίλη Τσιτσάνη, τη Σωτηρία Μπέλλου, τον Αλέκο Σακελλάριο και τη Ροζίτα Σώκου.
Σε εκείνη την εκπομπή είχε δείξει πόσο ακολουθούσε την εποχή της. «Θαυμάζω πάρα πολύ την Έλα Φιτζέραλντ, τη Μπάρμπρα Στρέιζαντ, τη Τζόαν Μπαέζ και τη Νανά Μούσχουρη».
Ο πρώτος άντρας της, ο Ορέστης Λάσκος, της έδωσε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμό της. Το πραγματικό της όνομα είναι Στυλιανή Λαγκαδά και την αποκάλεσαν, καθόλου αδικαιολόγητα, εγχώρια Rita Hayworth. Έδωσε μάλιστα και, όπως υποστηρίζεται, το πρώτο φιλί του ελληνικού κινηματογράφου, στην ταινία «Μαρίνα». Ο τυχερός που το έλαβε ήταν ο Δημήτρης Μυράτ.
Άφησε το καλλιτεχνικό της αποτύπωμα, με μόλις δύο χρόνια δυναμικής παρουσίας στα καλλιτεχνικά δρώμενα και ιδιαίτερα στο Ελληνικό Τραγούδι. Ερμήνευσε τα αγαπημένα είδη της εποχής όπως τανγκό, τζαζ, σουίνγκ, ρούμπες και βαλς. Ξεχώρισε με τη βελούδινη φωνή της σε μερικά από τα διαχρονικότερα τραγούδια της εποχής. «Πάμε στο Άγνωστο» (με βάρκα την Ελπίδα), «Έλα για Απόψε», «Ήρθες σαν την Άνοιξη», «Μ’ αγαπά, δε μ’ αγαπά», «Χθες το βράδυ Ονειρεύτηκα», «Πού να ‘σαι τώρα», «Τα Καημένα Τα Νιάτα» και φυσικά το κινηματογραφικό «Το Τραγούδι της Μαρίνας».
Ενώ βρισκόταν στο απόγειο της δόξας της το φθινόπωρο του 1947, μετά το χωρισμό της με τον Ορέστη Λάσκο εγκατέλειψε την Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Αμερική, όπου το 1950 παντρεύτηκε τον εφοπλιστή Αυγερινό και σταμάτησε να τραγουδά, πέρα από κάποιες αραιές καλλιτεχνικές εμφανίσεις. Αυτές έγιναν το 1990, δίσκος που κυκλοφόρησε από την φωνογραφική εταιρεία LYRA με τίτλο «Τα τραγούδια της Αμερικής».
Μετά από 40 χρόνια στην Αμερική, επιστρέφει στην Αθήνα.
Πριν από εννέα χρόνια ανέβηκε στη σκηνή και εκτός από μια πολύ συγκινητική ερμηνεία στο τραγούδι «Ζητάτε να σας πω», ξεδίπλωσε και ένα κομμάτι του μύθου. «Η ιστορία ότι δήθεν ο Αττίκ έγραψε το ”Ζητάτε να σας πω” μέσα σε λίγη ώρα, η Δανάη τουλάχιστον δεν την παραδέχτηκε· γιατί ο Αττίκ χτένιζε και δούλευε πάρα πολύ τον στίχο… και είναι αδύνατον αυτό το τραγούδι να το έγραψε μέσα σε λίγα λεπτά στο καμαρίνι» θα πει η ίδια.
Γιατί όμως η Στέλλα Γκρέκα δεν είχε περισσότερες συμμετοχές στον κινηματογράφο, ή ακόμα και στο τραγούδι; Ο Αλέκος Σακελλάριος έδωσε την απάντηση: «Η Στέλλα, χωρίς να κάνω την ανόητη παρομοίωση, τραγουδούσε σαν αηδόνι. Τραγουδούσε, δηλαδή, όποτε ήθελε (…) Είναι μία πραγματική καλλιτέχνις».
Στα 98 της χρόνια, σε συνέντευξη της, σε ένα απόσταγμα κρίσης είπε πως η μεγαλύτερη αξία της ζωής είναι η οικογένεια.
Εδώ ολόκληρο το αφιέρωμα της ΕΡΤ και αποκλειστικό υλικό από το Αρχείο της.
