Σε σκηνική παρέμβαση σε ανέβασμα του θεατρικού έργου The Crucible του Arthur Miller έχει προχωρήσει η Es Devlin. Στην παράσταση στο Gielgud Theatre στο West End του Λονδίνου, η Βρετανή καλλιτέχνις δημιούργησε μια γεωμετρική εγκατάσταση από την οποία πέφτει βροχή. Ο Miller έγραψε το έργο το 1953 -κυκλοφορεί στη γλώσσα μας με τίτλο «Δοκιμασία» από τις Εκδόσεις «ΔΩΔΩΝΗ»- για τις γυναίκες που κατηγορήθηκαν στο Σάλεμ στην Πολιτεία της Μασαχουσέτης τον 17ο αιώνα ως μάγισσες, αλλά είναι επίσης και μια αλληγορία για τον μακαρθισμό.
Στο επίκεντρο των σκηνικών, ένα τραπεζοειδές σχήμα το οποίο είναι υπό γωνίαν στο ταβάνι. Από σωλήνες πέφτει βροχή η οποία φωτίζεται και αυτή τη σκηνή βιώνουν οι θεατές καθώς καταλαμβάνουν τις θέσεις τους πριν αρχίσει η παράσταση. Στο πίσω μέρος της σκηνής, σωροί χώματος οι οποίοι αρχικά δεν είναι ορατοί.
«Η σκηνοθέτις Lyndsey Turner και εγώ κάναμε έρευνα για το έργο και την περίοδο των πρώτων εποίκων στην Αμερική και τους φανταστήκαμε να προσπαθούν να διατηρήσουν τάξη εν μέσω αυτού που αντιλαμβάνονταν ως χάος και ερημιά που περιέβαλε την κοινότητά τους. Η βροχή και το χώμα ως δια μαγείας φτιάχνουν για το κοινό το πόσο επισφαλή ένιωθαν (οι έποικοι) την τάξη της κοινότητάς τους» είπε, μιλώντας στο Dezeen, η Es Devlin.
View this post on Instagram
Τοποθετημένοι σε απόσταση 150 χιλιοστών ο ένας από τον άλλον, οι σωλήνες δίνουν μια ομοιόμορφη βροχόπτωση, με το νερό να αποστραγγίζεται μέσω ρείθρου στο κάτω μέρος της σκηνής, πριν αποθηκευθεί σε ένα κλειστό σύστημα και επανειλημμένα επαναχρησιμοποιηθεί από την εγκατάσταση. «Το θεατρικό είναι τόσο σφιχτά φιλοτεχνημένο που πιάνει το κοινό απ’ τον λαιμό και το σπρώχνει μέχρι τον επίλογό του» πρόσθεσε η Βρετανή καλλιτέχνις.
Οι παραστάσεις στο Gielgud Theatre ολοκληρώνονται στις 2 Σεπτεμβρίου.
View this post on Instagram
Σε σκηνική παρέμβαση σε ανέβασμα του θεατρικού έργου The Crucible του Arthur Miller έχει προχωρήσει η Es Devlin. Στην παράσταση στο Gielgud Theatre στο West End του Λονδίνου, η Βρετανή καλλιτέχνις δημιούργησε μια γεωμετρική εγκατάσταση από την οποία πέφτει βροχή. Ο Miller έγραψε το έργο το 1953 -κυκλοφορεί στη γλώσσα μας με τίτλο «Δοκιμασία» από τις Εκδόσεις «ΔΩΔΩΝΗ»- για τις γυναίκες που κατηγορήθηκαν στο Σάλεμ στην Πολιτεία της Μασαχουσέτης τον 17ο αιώνα ως μάγισσες, αλλά είναι επίσης και μια αλληγορία για τον μακαρθισμό.
Στο επίκεντρο των σκηνικών, ένα τραπεζοειδές σχήμα το οποίο είναι υπό γωνίαν στο ταβάνι. Από σωλήνες πέφτει βροχή η οποία φωτίζεται και αυτή τη σκηνή βιώνουν οι θεατές καθώς καταλαμβάνουν τις θέσεις τους πριν αρχίσει η παράσταση. Στο πίσω μέρος της σκηνής, σωροί χώματος οι οποίοι αρχικά δεν είναι ορατοί.
«Η σκηνοθέτις Lyndsey Turner και εγώ κάναμε έρευνα για το έργο και την περίοδο των πρώτων εποίκων στην Αμερική και τους φανταστήκαμε να προσπαθούν να διατηρήσουν τάξη εν μέσω αυτού που αντιλαμβάνονταν ως χάος και ερημιά που περιέβαλε την κοινότητά τους. Η βροχή και το χώμα ως δια μαγείας φτιάχνουν για το κοινό το πόσο επισφαλή ένιωθαν (οι έποικοι) την τάξη της κοινότητάς τους» είπε, μιλώντας στο Dezeen, η Es Devlin.
View this post on Instagram
Τοποθετημένοι σε απόσταση 150 χιλιοστών ο ένας από τον άλλον, οι σωλήνες δίνουν μια ομοιόμορφη βροχόπτωση, με το νερό να αποστραγγίζεται μέσω ρείθρου στο κάτω μέρος της σκηνής, πριν αποθηκευθεί σε ένα κλειστό σύστημα και επανειλημμένα επαναχρησιμοποιηθεί από την εγκατάσταση. «Το θεατρικό είναι τόσο σφιχτά φιλοτεχνημένο που πιάνει το κοινό απ’ τον λαιμό και το σπρώχνει μέχρι τον επίλογό του» πρόσθεσε η Βρετανή καλλιτέχνις.
Οι παραστάσεις στο Gielgud Theatre ολοκληρώνονται στις 2 Σεπτεμβρίου.
View this post on Instagram
