Τo «Lifetime Achievement Award» από τη Biennale της Βενετίας πρόκειται να λάβει ο Brian Eno μέσα στο 2023, στην κατηγορία της Μουσικής.
Ο βρετανός μουσικός, συνθέτης, παραγωγός και visual artist θα τιμηθεί για την «έρευνά του στην ποιότητα, την ομορφιά και τη διάχυση του ψηφιακού ήχου και την αντίληψή του για τον ακουστικό χώρο ως ένα όργανο μουσικής σύνθεσης», όπως αναφέρει το σχετικό δελτίο Τύπου.
Ο Eno θα λάβει το εν λόγω βραβείο στη σχετική τελετή που θα πραγματοποιηθεί στις 22 Οκτωβρίου στο ίδιο το φεστιβάλ, όπου και θα συνομιλήσει με τον κριτικό μουσικής, Tom Service.
Επιπλέον, ο Eno θα αποτελέσει το αντικείμενο ενός video art installation στο φεστιβάλ, το οποίο και τιτλοφορείται Nothing Can Ever Be The Same. Η πρεμιέρα αυτού θα πραγματοποιηθεί την ημέρα της βράβευσης του καλλιτέχνη με τον Χρυσό Λέοντα.
Ο Μπράιαν Ίνο (Brian Peter George St. Jean le Baptiste de la Salle) γεννήθηκε στις 15 Μαΐου 1948. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Roxy Music, ενώ συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως οι Ντέιβιντ Μπάουι, οι Talking Heads και οι U2.
Έχει χαρακτηριστεί, όχι άδικα, ως μία από τις πιο επιδραστικές φιγούρες της σύγχρονης μουσικής.
Ο Eno σπούδασε ζωγραφική και πειραματική μουσική στη σχολή τέχνης του Ipswich Civic College στα μέσα της δεκαετίας του 1960 και στη συνέχεια στο Winchester School of Art. Εντάχθηκε στο glam rock συγκρότημα Roxy Music παίζοντας συνθεσάιζερ το 1971, ηχογραφώντας δύο άλμπουμ με το συγκρότημα πριν φύγει το 1973.
Στη συνέχεια, κυκλοφόρησε μια σειρά από εκπληκτικά σόλο άλμπουμ ξεκινώντας με το «Here Come the Warm Jets» (1974) και κατόπιν άρχισε να εξερευνά μια μινιμαλιστική κατεύθυνση σε ηχογραφήσεις με επιρροή όπως το «Discreet Music» (1975) και το «Ambient 1: Music for Airports» (1978), δημιουργώντας τον όρο «ambient music».
Παράλληλα με τη σόλο δουλειά του, ο Eno συνεργάστηκε με άλλους μουσικούς, συμπεριλαμβανομένων των Robert Fripp, Harmonia, Cluster, Harold Budd, David Byrne και Judy Nylon.
Καθιερώθηκε επίσης ως σημαντικός παραγωγός, δουλεύοντας σε άλμπουμ των John Cale, Jon Hassell, Laraaji, Talking Heads, Ultravox και Devo, καθώς και στη συλλογή no wave No New York (1978).
Τo «Lifetime Achievement Award» από τη Biennale της Βενετίας πρόκειται να λάβει ο Brian Eno μέσα στο 2023, στην κατηγορία της Μουσικής.
Ο βρετανός μουσικός, συνθέτης, παραγωγός και visual artist θα τιμηθεί για την «έρευνά του στην ποιότητα, την ομορφιά και τη διάχυση του ψηφιακού ήχου και την αντίληψή του για τον ακουστικό χώρο ως ένα όργανο μουσικής σύνθεσης», όπως αναφέρει το σχετικό δελτίο Τύπου.
Ο Eno θα λάβει το εν λόγω βραβείο στη σχετική τελετή που θα πραγματοποιηθεί στις 22 Οκτωβρίου στο ίδιο το φεστιβάλ, όπου και θα συνομιλήσει με τον κριτικό μουσικής, Tom Service.
Επιπλέον, ο Eno θα αποτελέσει το αντικείμενο ενός video art installation στο φεστιβάλ, το οποίο και τιτλοφορείται Nothing Can Ever Be The Same. Η πρεμιέρα αυτού θα πραγματοποιηθεί την ημέρα της βράβευσης του καλλιτέχνη με τον Χρυσό Λέοντα.
Ο Μπράιαν Ίνο (Brian Peter George St. Jean le Baptiste de la Salle) γεννήθηκε στις 15 Μαΐου 1948. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Roxy Music, ενώ συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως οι Ντέιβιντ Μπάουι, οι Talking Heads και οι U2.
Έχει χαρακτηριστεί, όχι άδικα, ως μία από τις πιο επιδραστικές φιγούρες της σύγχρονης μουσικής.
Ο Eno σπούδασε ζωγραφική και πειραματική μουσική στη σχολή τέχνης του Ipswich Civic College στα μέσα της δεκαετίας του 1960 και στη συνέχεια στο Winchester School of Art. Εντάχθηκε στο glam rock συγκρότημα Roxy Music παίζοντας συνθεσάιζερ το 1971, ηχογραφώντας δύο άλμπουμ με το συγκρότημα πριν φύγει το 1973.
Στη συνέχεια, κυκλοφόρησε μια σειρά από εκπληκτικά σόλο άλμπουμ ξεκινώντας με το «Here Come the Warm Jets» (1974) και κατόπιν άρχισε να εξερευνά μια μινιμαλιστική κατεύθυνση σε ηχογραφήσεις με επιρροή όπως το «Discreet Music» (1975) και το «Ambient 1: Music for Airports» (1978), δημιουργώντας τον όρο «ambient music».
Παράλληλα με τη σόλο δουλειά του, ο Eno συνεργάστηκε με άλλους μουσικούς, συμπεριλαμβανομένων των Robert Fripp, Harmonia, Cluster, Harold Budd, David Byrne και Judy Nylon.
Καθιερώθηκε επίσης ως σημαντικός παραγωγός, δουλεύοντας σε άλμπουμ των John Cale, Jon Hassell, Laraaji, Talking Heads, Ultravox και Devo, καθώς και στη συλλογή no wave No New York (1978).
