Η καναδή συγγραφέας Alice Munro, βραβευμένη με Νόμπελ Λογοτεχνίας, έφυγε από τη ζωή την Δευτέρα 13 Μάη σε ηλικία 92 ετών, όπως μεταδίδει η εφημερίδα The Globe and Mail επικαλούμενη μέλη της οικογένειας της εκλιπούσης. Η Alice Munro, η οποία το 2013 έγινε η πρώτη συγγραφέας από τον Καναδά που κέρδισε Νόμπελ Λογοτεχνίας, έπασχε από άνοια εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία. Αναγνωρίστηκε παγκοσμίως ως κορυφαία διηγηματογράφος και κατά την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας η Σουηδική Ακαδημία δεν δίστασε να τη συγκρίνει με τον Chekhov, τον διακεκριμένο ρώσο συγγραφέα του 19ου αιώνα.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην καναδική δημόσια τηλεόραση (CBC) μετά τη βράβευσή της με Νόμπελ, η Μανρό είχε δηλώσει πως η απήχηση που είχε το συγγραφικό της έργο την έκανε να ελπίζει ότι «ο κόσμος θα έβλεπε πλέον τη συγγραφή διηγημάτων ως σημαντική τέχνη, όχι ως κάτι με το οποίο πειραματίζεται κανείς μέχρι να γράψει ένα μυθιστόρημα». Στα ελληνικά έχουν κυκλοφορήσει οι συλλογές διηγημάτων της «Μ’ αγαπάει, δεν μ’ αγαπάει», «Πάρα πολλή ευτυχία», «Ακριβή μου ζωή» και «Η αγάπη μιας καλής γυναίκας». Οι ηρωίδες των διηγημάτων της ήταν συνήθως γυναίκες που βρίσκονταν αντιμέτωπες με σκληρές δοκιμασίες, από έναν καταπιεστικό έγγαμο βίο μέχρι την σεξουαλική κακοποίηση.

Γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου 1931 στο Γουίνγκχαμ, μια μικρή κοινότητα του Οντάριο – στο οποίο εκτυλίσσονται αρκετά διηγήματά της – και έκανε τα πρώτα συγγραφικά της βήματα στα εφηβικά της χρόνια. Άρχισε να γίνεται γνωστή όταν διηγήματά της δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό New Yorker τη δεκαετία του 1970. Παντρεύτηκε τον James Munro το 1951 και εγκαταστάθηκε στη Βικτώρια της Βρετανικής Κολομβίας, όπου διατηρούσε βιβλιοπωλείο.
Μαζί απέκτησαν τέσσερις κόρες – η μία πέθανε λίγες ώρες αφότου ήρθε στον κόσμο – αλλά χώρισε το 1972. Τότε, η Alice Munro επέστρεψε στο Οντάριο. Ο δεύτερος σύζυγός της, ο γεωγράφος Τζέραλντ Φρέμλιν, πέθανε τον Απρίλιο του 2013. Το 2009 η Munro είχε αποκαλύψει ότι υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης (bypass) και ότι έδωσε μάχη με τον καρκίνο.

Το τελευταίο έργο

το πιο πρόσφατο και τελευταίο έργο της νομπελίστα τιτλοφορείται στα ελληνικά «Ακριβή μου ζωή» (μετ. Σ. Σκουλικάρη, Μεταίχμιο, 2014).  Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων με πρωταγωνίστριες γυναίκες της καθημερινότητας, γυναίκες που καθρεφτίζουν και κομμάτια της ζωής της συγγραφέως.

Στο «Ακριβή μου ζωή» άλλη επιμένει να γράφει ποιήματα κι ας την κοροϊδεύουν, άλλη εγκαταλείπει τον καθωσπρέπει άντρα της κι ακολουθεί με τις κόρες της έναν χίπι ηθοποιό, άλλη κάνει στο τρένο σεξ μ’ έναν άγνωστο αφήνοντας το παιδί της μόνο του να κοιμάται, άλλη αφοσιώνεται στην μουσική της καριέρα.
Μέσα από τα τέσσερα κείμενα που συγκροτούν το φινάλε του «Ακριβή μου ζωή», βλέπουμε ν’ αναδύονται στιγμιότυπα αποκαλυπτικά των σχέσεων που διατηρούσε η Munro ως παιδί με τους δικούς της, της πρώτης απώλειας που βίωσε μετά το θανατηφόρο ατύχημα της κοπέλας που την κρατούσε και βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού, των ερωτικών φαντασιώσεών της, της λαχτάρας της ν’ αγαπηθεί αλλά και ν’ αυτονομηθεί, φιλτραρισμένα όλα από το πέρασμα του χρόνου και τα παιχνιδίσματα της μνήμης.

«Το θέμα είναι να ΄σαι ευτυχισμένη. Ό,τι κι αν γίνει. Προσπάθησέ το, μπορείς. Δέξου τα πάντα και τότε η τραγωδία εξαφανίζεται. Ή τέλος πάντων, η τραγωδία γίνεται πιο ανάλαφρη κι εσύ είσαι ακόμη εκεί και προχωράς ανέμελα στον κόσμο…»