Περίπου το 1/3 των ημερών του 2023, η μέση παγκόσμια θερμοκρασία ήταν τουλάχιστον 1,5 C υψηλότερη από τα προβιομηχανικά επίπεδα.
Η παραμονή κάτω από αυτόν τον δείκτη μακροπρόθεσμα θεωρείται ευρέως κρίσιμη για την αποφυγή των πιο επιζήμιων επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες.
Αλλά το 2023 είναι «σε καλό δρόμο» για να είναι η πιο καυτή χρονιά που έχει καταγραφεί και το 2024 θα μπορούσε να είναι πιο καυτό.
«Είναι ένα σημάδι ότι φτάνουμε σε επίπεδα που δεν έχουμε ξαναφτάσει», λέει η Δρ Melissa Lazenby, από το Πανεπιστήμιο του Sussex.
Αυτό το τελευταίο εύρημα έρχεται μετά από θερμοκρασίες ρεκόρ Σεπτεμβρίου και ένα καλοκαίρι ακραίων καιρικών φαινομένων σε μεγάλο μέρος του κόσμου.
Όταν οι πολιτικοί ηγέτες συγκεντρώθηκαν στο Παρίσι τον Δεκέμβριο του 2015, υπέγραψαν συμφωνία για να διατηρήσουν τη μακροπρόθεσμη άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας αυτόν τον αιώνα «πολύ κάτω από» τους 2 βαθμούς Κελσίου και να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να τη διατηρήσουν κάτω από τους 1,5 βαθμούς Κελσίου.
Τα συμφωνηθέντα όρια αναφέρονται στη διαφορά μεταξύ των μέσων παγκόσμιων θερμοκρασιών τώρα και της προβιομηχανικής περιόδου, μεταξύ 1850 και 1900 – πριν από την ευρεία χρήση των ορυκτών καυσίμων.
Η υπέρβαση αυτών των ορίων του Παρισιού δεν σημαίνει ότι θα τα ξεπερασουν για μια μέρα ή μια εβδομάδα, αλλά αντίθετα περιλαμβάνει την υπέρβαση αυτού του ορίου σε μέσο όρο 20 ή 30 ετών.
Αυτή η μακροπρόθεσμη μέση τιμή θέρμανσης κυμαίνεται επί του παρόντος περίπου από 1,1C έως 1,2C.
Αλλά όσο πιο συχνά σημειώνεται παραβίαση του 1,5 C για μεμονωμένες ημέρες, τόσο πιο κοντά πλησιάζει ο κόσμος στο να παραβιάσει αυτό το όριο μακροπρόθεσμα.
Παράγοντες που συμβάλλουν
Οι ωκεανοί του κόσμου έχουν επίσης βιώσει ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες φέτος και με τη σειρά τους, απελευθερώνοντας περαιτέρω θερμότητα στην ατμόσφαιρα.
«Ο Βόρειος Ατλαντικός Ωκεανός είναι ο θερμότερος που έχουμε καταγράψει ποτέ, και αν κοιτάξετε τον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό, υπάρχει μια γλώσσα ασυνήθιστα ζεστού νερού που εκτείνεται από την Ιαπωνία μέχρι την Καλιφόρνια», είπε η Δρ Jennifer Francis από την Woodwell Climate Research. Κέντρο στις ΗΠΑ.
Ενώ οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου αυξάνουν τις μέσες θερμοκρασίες, οι ακριβείς λόγοι για τους οποίους αυτές οι θερμοκρασίες της θάλασσας έχουν αυξηθεί δεν είναι πλήρως γνωστοί.
Μια θεωρία – η οποία είναι ακόμα αβέβαιη – είναι ότι η πτώση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από τη ναυτιλία μέσω του Βόρειου Ατλαντικού έχει μειώσει τον αριθμό των μικρών σωματιδίων και έχει αυξήσει την θέρμανση.
Μέχρι τώρα, αυτά τα «αερολύματα» αντιστάθμιζε εν μέρει την επίδραση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου αντανακλώντας μέρος της ηλιακής ενέργειας και διατηρώντας την επιφάνεια της Γης πιο δροσερή από ό,τι θα ήταν διαφορετικά.
Ένας άλλος ίσως λιγότερο γνωστός παράγοντας είναι η κατάσταση γύρω από την Ανταρκτική.
Υπήρξαν συνεχείς ανησυχίες για την κατάσταση του θαλάσσιου πάγου γύρω από την ψυχρότερη ήπειρο, με δεδομένα να δείχνουν τα επίπεδα πολύ χαμηλότερα από κάθε προηγούμενο χειμώνα.
Ωστόσο, σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς, δύο αιχμές της θερμοκρασίας τους τελευταίους μήνες στην Ανταρκτική – που προκλήθηκαν από τη φυσική μεταβλητότητα – έχουν αυξήσει τον παγκόσμιο μέσο όρο. Ωστόσο, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η ακριβής επίδραση της μακροχρόνιας υπερθέρμανσης που προκαλείται από τον άνθρωπο.
«Στις αρχές Ιουλίου, η Ανταρκτική έγινε πολύ ζεστή, είδαν θερμοκρασίες ρεκόρ, οι οποίες εξακολουθούν να είναι 20 ή 30 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν», δήλωσε ο Δρ Karsten Haustein, από το Πανεπιστήμιο της Λειψίας.
Ενώ το βόρειο ημισφαίριο θα κρυώσει φυσικά το φθινόπωρο και το χειμώνα, υπάρχει η άποψη ότι οι μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας από την προβιομηχανική περίοδο μπορεί να επιμείνουν, ειδικά καθώς το Ελ Νίνιο φτάνει στο αποκορύφωμά του στο τέλος του τρέχοντος έτους ή στις αρχές του επόμενου.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτές οι συνεχιζόμενες ανωμαλίες στις υψηλές θερμοκρασίες θα πρέπει να είναι ένα καμπανάκι κινδύνου για τους πολιτικούς ηγέτες, οι οποίοι θα συγκεντρωθούν στο Ντουμπάι τον Νοέμβριο για τη σύνοδο κορυφής για το κλίμα COP28.
Απαιτείται δράση για τις εκπομπές, λένε, και όχι μόνο μακροπρόθεσμα.
Τον Μάρτιο, ο ΟΗΕ προέτρεψε τις χώρες να επιταχύνουν τη δράση για το κλίμα, τονίζοντας ότι υπάρχουν τώρα διαθέσιμες αποτελεσματικές επιλογές για τη μείωση των εκπομπών, από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έως ηλεκτρικά οχήματα.
«Δεν πρόκειται μόνο για την επίτευξη ενός τελικού στόχου, του καθαρού μηδενισμού έως το 2050, αλλά και για το πώς θα φτάσουμε εκεί», δήλωσε ο καθηγητής Χόκινς.
«Η IPCC [το όργανο του ΟΗΕ για το κλίμα] λέει ξεκάθαρα ότι πρέπει να μειώσουμε στο μισό τις εκπομπές κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας και στη συνέχεια να φτάσουμε στο καθαρό μηδέν. Δεν είναι μόνο να φτάσουμε στο καθαρό μηδέν κάποια στιγμή, αλλά και με το μονοπάτι για να φτάσουμε εκεί.»
Και όπως έδειξαν τα φετινά ακραία καιρικά φαινόμενα – από τους καύσωνες στην Ευρώπη έως τις ακραίες βροχοπτώσεις στη Λιβύη – οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής αυξάνονται με κάθε κλάσμα του βαθμού θέρμανσης.
Πηγή: BBC
Περίπου το 1/3 των ημερών του 2023, η μέση παγκόσμια θερμοκρασία ήταν τουλάχιστον 1,5 C υψηλότερη από τα προβιομηχανικά επίπεδα.
Η παραμονή κάτω από αυτόν τον δείκτη μακροπρόθεσμα θεωρείται ευρέως κρίσιμη για την αποφυγή των πιο επιζήμιων επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες.
Αλλά το 2023 είναι «σε καλό δρόμο» για να είναι η πιο καυτή χρονιά που έχει καταγραφεί και το 2024 θα μπορούσε να είναι πιο καυτό.
«Είναι ένα σημάδι ότι φτάνουμε σε επίπεδα που δεν έχουμε ξαναφτάσει», λέει η Δρ Melissa Lazenby, από το Πανεπιστήμιο του Sussex.
Αυτό το τελευταίο εύρημα έρχεται μετά από θερμοκρασίες ρεκόρ Σεπτεμβρίου και ένα καλοκαίρι ακραίων καιρικών φαινομένων σε μεγάλο μέρος του κόσμου.
Όταν οι πολιτικοί ηγέτες συγκεντρώθηκαν στο Παρίσι τον Δεκέμβριο του 2015, υπέγραψαν συμφωνία για να διατηρήσουν τη μακροπρόθεσμη άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας αυτόν τον αιώνα «πολύ κάτω από» τους 2 βαθμούς Κελσίου και να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να τη διατηρήσουν κάτω από τους 1,5 βαθμούς Κελσίου.
Τα συμφωνηθέντα όρια αναφέρονται στη διαφορά μεταξύ των μέσων παγκόσμιων θερμοκρασιών τώρα και της προβιομηχανικής περιόδου, μεταξύ 1850 και 1900 – πριν από την ευρεία χρήση των ορυκτών καυσίμων.
Η υπέρβαση αυτών των ορίων του Παρισιού δεν σημαίνει ότι θα τα ξεπερασουν για μια μέρα ή μια εβδομάδα, αλλά αντίθετα περιλαμβάνει την υπέρβαση αυτού του ορίου σε μέσο όρο 20 ή 30 ετών.
Αυτή η μακροπρόθεσμη μέση τιμή θέρμανσης κυμαίνεται επί του παρόντος περίπου από 1,1C έως 1,2C.
Αλλά όσο πιο συχνά σημειώνεται παραβίαση του 1,5 C για μεμονωμένες ημέρες, τόσο πιο κοντά πλησιάζει ο κόσμος στο να παραβιάσει αυτό το όριο μακροπρόθεσμα.
Παράγοντες που συμβάλλουν
Οι ωκεανοί του κόσμου έχουν επίσης βιώσει ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες φέτος και με τη σειρά τους, απελευθερώνοντας περαιτέρω θερμότητα στην ατμόσφαιρα.
«Ο Βόρειος Ατλαντικός Ωκεανός είναι ο θερμότερος που έχουμε καταγράψει ποτέ, και αν κοιτάξετε τον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό, υπάρχει μια γλώσσα ασυνήθιστα ζεστού νερού που εκτείνεται από την Ιαπωνία μέχρι την Καλιφόρνια», είπε η Δρ Jennifer Francis από την Woodwell Climate Research. Κέντρο στις ΗΠΑ.
Ενώ οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου αυξάνουν τις μέσες θερμοκρασίες, οι ακριβείς λόγοι για τους οποίους αυτές οι θερμοκρασίες της θάλασσας έχουν αυξηθεί δεν είναι πλήρως γνωστοί.
Μια θεωρία – η οποία είναι ακόμα αβέβαιη – είναι ότι η πτώση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από τη ναυτιλία μέσω του Βόρειου Ατλαντικού έχει μειώσει τον αριθμό των μικρών σωματιδίων και έχει αυξήσει την θέρμανση.
Μέχρι τώρα, αυτά τα «αερολύματα» αντιστάθμιζε εν μέρει την επίδραση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου αντανακλώντας μέρος της ηλιακής ενέργειας και διατηρώντας την επιφάνεια της Γης πιο δροσερή από ό,τι θα ήταν διαφορετικά.
Ένας άλλος ίσως λιγότερο γνωστός παράγοντας είναι η κατάσταση γύρω από την Ανταρκτική.
Υπήρξαν συνεχείς ανησυχίες για την κατάσταση του θαλάσσιου πάγου γύρω από την ψυχρότερη ήπειρο, με δεδομένα να δείχνουν τα επίπεδα πολύ χαμηλότερα από κάθε προηγούμενο χειμώνα.
Ωστόσο, σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς, δύο αιχμές της θερμοκρασίας τους τελευταίους μήνες στην Ανταρκτική – που προκλήθηκαν από τη φυσική μεταβλητότητα – έχουν αυξήσει τον παγκόσμιο μέσο όρο. Ωστόσο, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η ακριβής επίδραση της μακροχρόνιας υπερθέρμανσης που προκαλείται από τον άνθρωπο.
«Στις αρχές Ιουλίου, η Ανταρκτική έγινε πολύ ζεστή, είδαν θερμοκρασίες ρεκόρ, οι οποίες εξακολουθούν να είναι 20 ή 30 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν», δήλωσε ο Δρ Karsten Haustein, από το Πανεπιστήμιο της Λειψίας.
Ενώ το βόρειο ημισφαίριο θα κρυώσει φυσικά το φθινόπωρο και το χειμώνα, υπάρχει η άποψη ότι οι μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας από την προβιομηχανική περίοδο μπορεί να επιμείνουν, ειδικά καθώς το Ελ Νίνιο φτάνει στο αποκορύφωμά του στο τέλος του τρέχοντος έτους ή στις αρχές του επόμενου.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτές οι συνεχιζόμενες ανωμαλίες στις υψηλές θερμοκρασίες θα πρέπει να είναι ένα καμπανάκι κινδύνου για τους πολιτικούς ηγέτες, οι οποίοι θα συγκεντρωθούν στο Ντουμπάι τον Νοέμβριο για τη σύνοδο κορυφής για το κλίμα COP28.
Απαιτείται δράση για τις εκπομπές, λένε, και όχι μόνο μακροπρόθεσμα.
Τον Μάρτιο, ο ΟΗΕ προέτρεψε τις χώρες να επιταχύνουν τη δράση για το κλίμα, τονίζοντας ότι υπάρχουν τώρα διαθέσιμες αποτελεσματικές επιλογές για τη μείωση των εκπομπών, από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έως ηλεκτρικά οχήματα.
«Δεν πρόκειται μόνο για την επίτευξη ενός τελικού στόχου, του καθαρού μηδενισμού έως το 2050, αλλά και για το πώς θα φτάσουμε εκεί», δήλωσε ο καθηγητής Χόκινς.
«Η IPCC [το όργανο του ΟΗΕ για το κλίμα] λέει ξεκάθαρα ότι πρέπει να μειώσουμε στο μισό τις εκπομπές κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας και στη συνέχεια να φτάσουμε στο καθαρό μηδέν. Δεν είναι μόνο να φτάσουμε στο καθαρό μηδέν κάποια στιγμή, αλλά και με το μονοπάτι για να φτάσουμε εκεί.»
Και όπως έδειξαν τα φετινά ακραία καιρικά φαινόμενα – από τους καύσωνες στην Ευρώπη έως τις ακραίες βροχοπτώσεις στη Λιβύη – οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής αυξάνονται με κάθε κλάσμα του βαθμού θέρμανσης.
Πηγή: BBC
