Το Νόμπελ Λογοτεχνίας απονεμήθηκε φέτος στη Χαν Γκανγκ (Han Kang), καταξιωμένη συγγραφέα από τη Νότια Κορέα, όπως ανακοίνωσε η Σουηδική Ακαδημία.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Ακαδημίας, η Χαν Γκανγκ έμαθε ότι κέρδισε το βραβείο ενώ ακολουθούσε την καθημερινή της ρουτίνα. Συγκεκριμένα μόλις είχε ολοκληρώσει το δείπνο της μαζί με τον γιο της όταν ενημερώθηκε για τη μεγάλη της διάκριση.

Όπως ανακοίνωσε η Σουηδική Ακαδημία το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2024 απονέμεται στη Νοτιοκορεάτισσα συγγραφέα Han Kang «για την έντονη ποιητική της πρόζα που αντιμετωπίζει ιστορικά τραύματα και εκθέτει την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ζωής».

Στο έργο της, η Han Kang αντιμετωπίζει ιστορικά τραύματα και αόρατα σύνολα κανόνων και, σε κάθε έργο της, εκθέτει την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ζωής. Έχει μια μοναδική επίγνωση των δεσμών μεταξύ σώματος και ψυχής, ζώντων και νεκρών, και με το ποιητικό και πειραματικό της ύφος έχει γίνει πρωτοπόρος στη σύγχρονη πεζογραφία.

Λίγα λόγια για την Χαν Γκανγκ

Η Χαν Γκανγκ γεννήθηκε το 1970 στη ΓκουάνγκΤζου της Νότιας Κορέας και σε ηλικία 10 ετών μετακόμισε στη Σεούλ. Σπούδασε Κορεατική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο ΓιόνΣε. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1993 με πέντε ποιήματα.

Την επόμενη χρονιά κέρδισε τον διαγωνισμό της εφημερίδας Σεούλ Σίνμουν για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς με την ιστορία της “Ερυθρή Άγκυρα”.

Η πρώτη της συλλογή διηγημάτων Γιόσου κυκλοφόρησε το 1995. Το μυθιστόρημα Η χορτοφάγος (2007) χάρισε στην ίδια την παγκόσμια αναγνώριση, καθώς η αγγλική του μετάφραση (2015) τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Booker 2016. Έχει εκδώσει επίσης τις συλλογές διηγημάτων Τα φρούτα της γυναίκας μου (2000) και Η σαλαμάνδρα της φωτιάς (2012), καθώς και τα μυθιστορήματα Μαύρο ελάφι (1998), Τα κρύα σου χέρια (2002), Φυσάει αέρας, πήγαινε (2010), Μάθημα ελληνικών (2011), Ανθρώπινες πράξεις (2014), Το λευκό βιβλίο (2016) και Δεν ξεχνώ (2021).

Ζει στη νοτιοκορεατική πρωτεύουσα και είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημιουργικής Γραφής του Ινστιτούτου Τεχνών της πόλης.

Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα έχει τιμηθεί δύο φορές με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, μία το 1963 με τον Γιώργο Σεφέρη και μία το 1979 με τον Οδυσσέα Ελύτη.