Έχουμε την τάση να υποτιμούμε την ευτυχία των ανθρώπων γύρω μας. Η παρακάτω εικόνα απεικονίζει αυτό το γεγονός για τις χώρες σε όλο τον κόσμο, χρησιμοποιώντας δεδομένα από το Perils of Perception της Ipsos – μια έρευνα που διεξήχθη σε διάφορες χώρες, η οποία ζητά από τους ανθρώπους να μαντέψουν τι απάντησαν οι άλλοι στη δική τους χώρα, στην ερώτηση που αφορά την ευτυχία στην Παγκόσμια Έρευνα Αξιολόγησης.
Γράφημα που δείχνει τον αριθμό των ανθρώπων σε κάθε χώρα
Ο οριζόντιος άξονας σε αυτό το γράφημα δείχνει το πραγματικό ποσοστό των ανθρώπων που δήλωσαν ότι είναι “πολύ ευτυχισμένοι” ή “αρκετά ευτυχισμένοι”- ο κάθετος άξονας δείχνει τη μέση εικασία του ίδιου αριθμού (δηλαδή τη μέση εικασία που έκαναν οι ερωτηθέντες για το ποσοστό των ανθρώπων που δήλωσαν ότι είναι “πολύ ευτυχισμένοι” ή “αρκετά ευτυχισμένοι” στη χώρα τους).
Αν οι ερωτηθέντες είχαν μαντέψει το σωστό ποσοστό, όλες οι παρατηρήσεις θα έπεφταν στην κόκκινη γραμμή 45 μοιρών. Αλλά όπως μπορούμε να δούμε, όλες οι χώρες βρίσκονται πολύ πιο κάτω από τη γραμμή των 45 μοιρών. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι σε κάθε χώρα υποτίμησαν τον βαθμό ευτυχίας που δήλωσαν οι άλλοι. Οι πιο ακραίες αποκλίσεις παρατηρούνται στην Ασία – οι Νοτιοκορεάτες πιστεύουν ότι το 24% των ανθρώπων δηλώνουν ευτυχισμένοι, ενώ στην πραγματικότητα είναι το 90%.
Οι υψηλότερες εκτιμήσεις σε αυτό το δείγμα (Καναδάς και Νορβηγία) είναι 60% – αυτό είναι κατώτερο από τη χαμηλότερη πραγματική τιμή της αυτοαναφερόμενης ευτυχίας σε οποιαδήποτε χώρα του δείγματος (που αντιστοιχεί στην Ουγγαρία με 69%).
Γιατί οι άνθρωποι πέφτουν τόσο έξω στις υποθέσεις τους; Δεν είναι τόσο απλό όσο το να παραβλέψουμε αυτούς τους αριθμούς λέγοντας ότι αντικατοπτρίζουν τις διαφορές στην “πραγματική” έναντι της αναφερόμενης ευτυχίας.
Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι οι άνθρωποι τείνουν να δηλώνουν λανθασμένα την ευτυχία τους, επομένως ο μέσος όρος των υποθέσεων μπορεί να είναι ένας σωστός δείκτης της πραγματικής ικανοποίησης από τη ζωή (και ένας λανθασμένος δείκτης της αναφερόμενης ικανοποίησης από τη ζωή). Ωστόσο, για να ισχύει αυτό, οι άνθρωποι θα πρέπει να αναφέρουν συνήθως λανθασμένα τη δική τους ευτυχία, ενώ θα πρέπει να υποθέτουν ότι οι άλλοι δεν αναφέρουν λανθασμένα τη δική τους.
Επιπλέον, οι άνθρωποι δεν είναι τόσο κακοί στο να κρίνουν την ευημερία άλλων ανθρώπων που γνωρίζουν: Υπάρχουν σημαντικά στοιχεία που δείχνουν ότι οι αξιολογήσεις της ευτυχίας που γίνονται από φίλους αντιστοιχούν στην ευτυχία του ατόμου, και ότι οι άνθρωποι είναι γενικά καλοί στο να αξιολογούν τα συναισθήματα από την απλή παρατήρηση των εκφράσεων του προσώπου.
Μια εναλλακτική εξήγηση είναι ότι αυτή η αναντιστοιχία βασίζεται στο ευρέως αποδεδειγμένο γεγονός ότι οι άνθρωποι τείνουν να είναι θετικοί για τον εαυτό τους, αλλά αρνητικοί για άλλους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν. έχει παρατηρηθεί σε άλλα πλαίσια ότι οι άνθρωποι μπορεί να είναι αισιόδοξοι για το δικό τους μέλλον, ενώ ταυτόχρονα είναι βαθιά απαισιόδοξοι για το μέλλον του έθνους τους ή του πλανήτη.
