Για έναν ακόμα μήνα η ψηφιακή πλατφόρμα της ΕΡΤ δίνει την ευκαιρία στους σινεφίλ να έρθουν σε επαφή με κινηματογραφικά έργα που δεν είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μέχρι σήμερα. Αυτή τη φορά πέρα από τις μεγάλου μήκους, ασχολούμαστε με δύο ταινίες μικρού μήκους με μεγάλο νόημα. “Σμύρνη μου Αγαπημένη”, “Χαρούμενος Λάζαρος”, “Πελέ”, “Α la Carte” και “Πρώτο Μπάνιο” συνθέτουν το παζλ του μήνα πλάι σε προτάσεις που κάναμε το προηγούμενο διάστημα και παραμένουν διαθέσιμες στο ERTFLIX.

“Σμύρνη μου Αγαπημένη” σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Καραντινάκη

Αφετηρία το σήμερα (“στο πρόσωπό τους βλέπω τον πατέρα μου και την μητέρα μου”) και με βάση το αρχικό προγραμματισμό θα έκλεινε με το σχήμα του κύκλου, αλλά τελικά κόπηκε μία σκηνή στο μοντάζ. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι να ξεχάσουμε. Αμέσως το σκηνικό μεταφέρεται στο παρελθόν και την πολυπολιτισμική Σμύρνη στην Μικρά Ασία. Κάποτε οι άνθρωποι εκεί, Έλληνες και Τούρκοι ζούσαν μονιασμένοι κι αγαπημένοι. Στοιχεία της αρχαίας τραγωδίας ενσωματώνονται ιδανικά. Η προοικονομία (“δε φοβάσαι να έχεις Τούρκους στο σπίτι”;), ο τραγική ειρωνεία (“θα είναι η καλύτερη χρονιά”), η ύβρις και τελικά μία σκληρή τιμωρία. “Αφέντης και καλός δε γίνεται”. Μία μεγάλη ελληνική παραγωγή βασισμένη σε ένα ημερολόγιο “συνταγών” με κέντρο της τον ΑΝΘΡΩΠΟ. Τα απομεινάρια μίας χαμένης ελπίδας για έναν καλύτερο κόσμο. Η βουτιά στο φινάλε, η σχέση των δύο αδελφών σαν τις δύο Ελλάδες.

“Ευτυχισμένος Λάζαρος” της Άλις Ρορβάχερ

Βραβείο Σεναρίου στις Κάννες για την τρίτη σκηνοθετική προσπάθεια της 35χρονης Άλις Ρορβάχερ. Το ντοκιμαντέρ μοιάζει να συμπλέκεται με την μυθοπλασία. Η πραγματικότητα με το παραμύθι. Και μέσα απ΄όλη αυτή τη διαδικασία έχουμε ένα επίκαιρο σχόλιο για τις χώρες της Μεσογείου, που ολοένα και λιγότερο διαφέρουν στα χρόνια της κρίσης. Μία αλληγορία με πολλές προεκτάσεις. Η δύναμη της φιλίας, η αρετή της καλοσύνης φαίνεται να έχουν περάσει στη σφαίρα του ρομαντικού. Τα αυτονόητα γίνονται ζητούμενα. “Οι άνθρωποι είναι σαν τα ζώα. Αν τους αφήσεις ελεύθερους βυθίζονται στη δυστυχία και την μιζέρια τους”. Ένα κυνικό σχόλιο και μία ιδιαίτερη προσέγγιση από την μεριά των πλουσίων, των δυνατών που καταδυναστεύουν το δίκαιο των απλών εργατών. Ο πρωταγωνιστής μας ανήκει στην τελευταία κατηγορία, αλλά είναι έτοιμος να δεχθεί και να ανεχθεί καθετί, αναβιώνοντας στο μέτρο του δυνατού την ιστορία του Χριστού. Διόλου τυχαία η επιλογή του ονόματος. Λάζαρος όπως ο πρώτος άνθρωπος που αναστήθηκε.

“Pele:Η Ιστορία ενός θρύλου” των Τζεφ και Μάικλ Ζίμπαλιστ

Γεννήθηκε μέσα στη φτώχια και την ανέχεια σε μια χώρα που μπορούσε να αποδράσει μόνο μέσα από την λατρεία της για το ποδόσφαιρο. Βλέποντας τον πατέρα του συντετριμμένο από την ήττα της Βραζιλίας στον τελικό του Μουντιάλ του 1950, του υπόσχεται να κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο για χάρη του. Και θα το κάνει οκτώ χρόνια αργότερα, σε ηλικία μόλις 17 ετών, ανακοινώνοντας έτσι σε ολόκληρο τον κόσμο ότι ένα μεγάλο αστέρι του ποδοσφαίρου έχει γεννηθεί. Γνωρίστε την ιστορία της απίστευτης ζωής του Πελέ, ενός παίκτη-σύμβολο του «όμορφου παιχνιδιού», όπως αποκαλούσε ο ίδιος το ποδόσφαιρο, που ήρθε από το τίποτα για να αλλάξει τα πάντα.

“A La Carte” των Ταξιάρχη Δεληγιάννη και Βασίλη Τσιουβάρα

Ο Υπουργός Υγείας παρουσιάζεται σε μία ραδιοφωνική εκπομπή. Νιώθει αμήχανος, πιεσμένος, κάτι τον βασανίζει. Μοιάζει να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να καθαρίσει το μυαλό του, να βάλει σε τάξη τη σκέψη του και να αρθρώσει μερικές λέξεις. “Κοιτάω τον κόσμο στα μάτια”. Δηλώνει έμμεσα την αποστροφή στην τηλεόραση με μία μοναδική εξαίρεση. Το πρόγραμμά του άλλωστε είναι τρομερά γεμάτο κι η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ αποτελεί προτεραιότητα. Ο δημοσιογράφος ακροβατεί στα όρια του λειτουργήματος. Θέλει να διεκπεραιώσει απλά τη συνέντευξη ή να αποκαλύψει ειδήσεις όπως επιτάσσει η δεοντολογία;

Πρωταγωνιστικό δίδυμο οι Χρήστος Στέργιογλου κι ο Αντώνης Μποσκοΐτης. Ο τελευταίος ένας αληθινός μετρ των συνεντεύξεων που παίζει ουσιαστικά τον ρόλο που έχει στη ζωή.

“Πρώτο Μπάνιο” του Αλέξανδρου Κωστόπουλου

Ένα ζευγάρι (Δάφνη Αλεξάντερ και Πέτρος Λαγούτης) με τη νεαρή τους κόρη πηγαίνουν στη θάλασσα. Σκοτάδι, ακούγεται μόνο ο ήχος. Διαφωνία, ένας δυνατός θόρυβος. Τι έχει συμβεί; Ο σκηνοθέτης σε αυτό το σημείο βάζει το χρώμα στην αφήγησή του. Κατευθείαν μάλιστα κάνει ένα εξαιρετικό πλάνο της φύσης, που θα επαναλάβει αργότερο ως μοτίβο. Παύση … Θάλασσα, βράχια, όμορφη φωτογραφία. Το κύμα σκάει απαλά στην ακροθαλασσιά. Τίποτα δεν προμηνύει όσα θα ακολουθήσουν. Οι γονείς χαλαρώνουν κι απολαμβάνουν τη γαλήνη.

Η κόρη αθόρυβα έρχεται αντιμέτωπη με ένα θέαμα που δεν τη σοκάρει. Είναι αθώα, είναι τρυφερή. Φοράει τα μπρατσάκια της σε ένα νεαρό αγόρι και ετοιμάζεται να ταξιδέψουν μαζί σε έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο. Το παιδί είναι πάντα παιδί. Έχει ανάγκη να παίξει, να αγαπήσει και να αγαπηθεί στην ευαίσθητη ηλικία που βρίσκεται. Η Μαργαρίτα εξελίσσεται σε πρωταγωνίστρια και τον άνθρωπο που μεταφέρει το καθολικό μήνυμα της αλληλεγγύης και του σεβασμού.