Στον απόκοσμο χώρο του πρώην βιομηχανικού πάρκου ΠΛΥΦΑ η εικαστικός Εύα Γιαννακοπούλου μαζί με τη δημιουργική της ομάδα παρουσίασαν μια υβριδική παράσταση μυώντας το κοινό στον Υδροφεμινισμό. Ο όρος εισήχθη για πρώτη φορά στην παγκόσμια κοινότητα από το βιβλίο της θεωρητικού Astrida Neimanis “Bodies of Water“.

Ψάχνοντας τη σύνδεση που ενώνει τα ανθρώπινα όντα με τον κόσμο και γνωρίζοντας πως το νερό αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του σώματος μας η Εύα Γιαννακοπούλου εξερεύνησε τις φιλοσοφικές αλλά και πολιτιστικές συνέπειες που έχει στη ζωή μας η απομάκρυνση των σωμάτων μας από τη φύση. Δημιουργώντας μια νέα γλώσσα ανθρώπινης φεμινιστικής φαινομενολογίας αγκαλιάζει το σώμα ως θεμελιώδη στοιχείο του κόσμου μας.

Τα σώματα μας είναι νερό. Η επιφάνεια της γης είναι νερό. Η γη κυκλώνεται από ωκεανούς. Το χώμα καρπίζει με τη βοήθεια του νερού. Καθημερινά από τα σώματα μας ρέουν υγρά. Ρέουν επιθυμίες, ορμόνες, δάκρυα, δυσμηνόρροια. Τα έμβρυα ζουν πρώτη φορά στις λίμνες μας. Αμνιακό υγρό, σάκος, πόνος, ζωή. Ο χρόνος στα σώματα μας είναι ξηρασία, κράμπες, αμηνόρροια. Όλα μέσα μας κινούνται κυκλικά και είναι αδιαχώριστα από την υδάτινη σφαίρα της γης. Διαπνοή – εξάτμιση -υδρομετεωρολογία.

Τέσσερις θηλυκότητες, τέσσερις ιστορίες. Ένα μετα-ανθρώπινο πλάσμα, μια πολεμίστρια, ένα γυναικείο φαινόμενο και ένα ψάρι θα μας ξεναγήσουν στον αλλόκοτο κόσμο τους όπου ο χρόνος καταλύεται και μη ανθρώπινα όντα συνυπάρχουν σε ένα βακχικό σύμπαν. Τα γοητευτικά πλάσματα της “Ιχθυολατρείας” κατοικούν σε έναν τόπο απαλλαγμένο από συμβάσεις και έννοιες όπως εσωστρέφεια, κοινωνική αποδοχή, γενετική εξέλιξη. Ζητώντας να γνωρίσουν το μέρος που βρέθηκαν πριν τη μήτρα που τα γέννησε κόβουν κάθε ομφάλιο λώρο που τα καθηλώνει σε μια κανονικότητα που προσδιορίζεται από αριθμούς, συμπεράσματα και δεσμεύσεις. Ερωτεύσιμα πλάσματα που συντηρούνται από το νερό και καλοδέχονται την ενεργειακή και ζωοδόχο δύναμη του. Περνούν από τα λεμφικά και δια κυτταρικά υγρά τους και ξαναγεννιούνται σε έναν αέναο και ελεύθερο κόσμο.

Τα υλικά που χρησιμοποιεί η Εύα Γιαννακοπούλου μαζί με τις θηλυκότητες που πρωταγωνιστούν στην παράσταση είναι οικεία για να μας θυμίζουν πόσο μας αφορά η υβριδική performance “Ιχθυολατρεία”. Πως τα σώματα και οι ζωές μας μπορούν να αποτελέσουν γέφυρα ανάμεσα στη φύση και την ψυχή. Σε συζήτηση που ακολούθησε μετά την ολοκλήρωση της παράστασης η εικαστικός-σκηνοθέτιδα μας αποκάλυψε πως αρκετά από τα αντικείμενα είναι κομμάτι της πραγματικής ζωής των θηλυκοτήτων που συμμετέχουν.

Σε μια αυστηρή και φρικτά ασφυκτική ζωή οι δίνες που δημιουργούνται από όλ@ μας είναι κατά κάποιον τρόπο η μετάβαση μας προς την ελευθερία. Το φαινόμενο της εμμηνόπαυσης έχει κυρίαρχο ρόλο στην παράσταση όχι μόνο γιατί αποτελεί ταμπού και χρονικό όριο αλλά και γιατί η απουσία της ροής μέσα στα σώματα μας διαταράζει την ισορροπία με τη φύση. Για αυτό κιόλας πρέπει να συμφιλιωθούμε με τη φύση μας έχοντας απαγκιστρωθεί από περιορισμούς και συμβατότητες.