Ο σουηδός συγγραφέας γράφει το νατουραλιστικό μανιφέστο του σε μια κρίσιμη στιγμή της ζωής του, επηρεασμένος από τη διάλυση του γάμου του και όντας κοινωνικά απομονωμένος.
Ασπάζεται τη θεωρία του ντετερμινισμού υιοθετώντας την άποψη πως το περιβάλλον και η κληρονομικότητα καθορίζουν σε τεράστιο βαθμό τη ζωή ενός ανθρώπου.
Με τη “Δεσποινίς Τζούλια” του δίνεται η ευκαιρία να αναλύσει τις σχέσεις των δύο φύλων και πως αυτές προκαθορίζονται από τους οικογενειακούς δεσμούς. Στα πρόσωπα μιας γυναίκας κι ενός άντρα κρύβεται μια μητέρα κι ένας πατέρας. Μια εξίσωση που στο δραματουργικό σύμπαν του Στρίντμπεργκ παίρνει σάρκα και οστά πρώτα με τον «Πατέρα», ένα χρόνο αργότερα με τη «Δεσποινίς Τζούλια» και ολοκληρώνεται με τους «Δανειστές».
Ο Τάσος Ιορδανίδης ορμώμενος από τη “Δεσποινίς Τζούλια” γράφει και σκηνοθετεί ένα νέο έργο, με καθαρή αφήγηση, αφήνοντας με πολύ έντεχνο τρόπο να φανούν όλες οι ταξικές και έμφυλες αποχρώσεις μιας ιστορίας που η γενιά της κρατάει τόσο παλιά όσο και το προπατορικό αμάρτημα.
Ο αιώνιος άνθρωπος είναι γυναίκα και άντρας, ζει και εργάζεται σε ένα θέατρο της Πατησίων και ζητά να υπάρξει μέσα από την υποταγή και την παράφορη επιθυμία για εξουσία.
Η νατουραλιστική διάσταση που ακολουθεί ο συγγραφέας φέρνει το έργο στο τώρα απαλλάσσοντας το από κάθε κλασική προσέγγιση. Οι χαρακτήρες ξεγυμνώνονται παρασυρόμενοι από τα πάθη τους που σταδιακά τους οδηγούν στην αυτοκαταστροφή τους.
Ο Τάσος Ιορδανίδης στήνει ένα παγανιστικό χορό «τεράτων» έτοιμα να καταβροχθίσουν το ένα το άλλο. Στη σκηνή της αποκάλυψης ο άντρας (Κυριάκος Σαλής) κατασπαράζει τη γυναίκα (Ευσταθία Τσαπαρέλη) κομμάτι κομμάτι έως ότου να μην μείνει τίποτα. Η επιθυμία λειτουργεί ως μέσο τιμωρίας και υποταγής. Την ταπεινώνει εκθέτοντάς την μπροστά στους φόβους της αφού εκείνη πρώτα τον έχει χλευάσει για την καταγωγή του, τη μόρφωσή του ακόμα και τον ανδρισμό του.
Η Ευσταθία Τσαπαρέλη χτίζει μια κατακερματισμένη «Τζούλια» που φέρει τα δικά της τραύματα, ως προίκα των ατελών και βαθιά προβληματικών σχέσεων με τους γονείς της. Εύθραυστη αλλά σε καμιά περίπτωση αθώα γίνεται ο κεντρικός άξονας του έργου. Σωστή άρθρωση, ωραία κίνηση και μια ερμηνεία που προσπαθεί να συνομιλήσει με την πλατεία. Υπάρχουν, όμως, στιγμές υπερβολής που την παρασύρουν σε ένα υπερπαίξιμο που δεν έχει να της προσφέρει τίποτα υποκριτικά. Ο Κυριάκος Σαλής συνεπέστατος ερμηνευτικά, αποδεικνύεται πολύτιμος πάνω στη σκηνή. Καταφέρνει να ισορροπεί μεταξύ
συναισθήματος και κυνισμού επιβάλλοντας δραματουργικά έναν καινούριο χαρακτήρα που ενώ βαδίζει στα πρότυπα του αρχικού ήρωα, ο ηθοποιός τον συστήνει από την αρχή στο κοινό. Η Δήμητρα Βήττα και η Μαρία Καρτσαφλέκη συμπληρώνουν τη διανομή της «Τζούλια» κερδίζοντας τον δικό τους χώρο πάνω στη σκηνή, ενώ βρίσκονται σε απόλυτη χημεία με τους συμπρωταγωνιστές τους.
INFO
Κείμενο – Σκηνοθεσία – Φωτισμοί – Διαμόρφωση σκηνικού χώρου: Τάσος Ιορδανίδης
Κοστούμια – styling: Σίσσυ Σουβαλτζόγλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μιχάλης Γεωργακόπουλος
Φωτογραφίες: Kατερίνα Τσατσάνη
Trailer: Γιώργος Αποστολόπουλος
Γραφίστας: Δημήτρης Παναγιωτακόπουλος
Μακιγιάζ και μαλλιά φωτογράφησης Ευσταθίας: Μαίρη Ρόκου
Παίζουν: Ευσταθία Τσαπαρέλη, Κυριάκος Σαλής, Δήμητρα Βήττα, Μαρία Καρτσαφλέκη
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
