Τις «περιπλανήσεις στο διάστημα» της κόρης του στη διάρκεια του εγκλεισμού στη Μελβούρνη λόγω της πανδημίας αποτυπώνει η κάμερα του Andrew Rovenko στο λεύκωμα «The Rocketgirl Chronicles», αναφέρει το ΑΠΕ.
«Ο ατέλειωτος ουρανός είναι αυτό που γοήτευσε την ηρωίδα αυτής της ιστορίας, την πολύ μικρούλα κόρη μου που σύντομα θα γινόταν γνωστή ως “The Rocketgirl”. Δεν θυμάμαι ακριβώς την πρώτη ερώτηση που οδήγησε σε όλο αυτό. Νομίζω ότι ήταν μια κλασική, σαν “γιατί είναι φωτεινά τη μέρα και σκοτεινά το βράδυ;”» αφηγείται ο Ουκρανικής καταγωγής φωτογράφος στο Blind Magazine. Τίποτα από όσα ακολούθησαν θα ήσαν εφικτά χωρίς τη συμβολή της μαμάς της Rocketgirl. «Όταν την πρωτοσυνάντησα, η Mariya είχε μόλις πάρει πτυχίο σχεδιάστριας κοστουμιών για το θέατρο. Η στιγμή έφτασε όταν η μικρή φωνούλα δήλωσε “θέλω να γίνω αστροναύτης” και η παλιά ραπτομηχανή δεν μπορούσε παρά να ανταποκριθεί. Η κατά παραγγελία διαστημική στολή αποδείχθηκε καταπληκτική. Και το κράνος από παπιέ-μασέ ήταν πιθανότατα το καλύτερο “του νότιου ημισφαίριου”» συνεχίζει ο Rovenko.
«Με τέτοιον εξοπλισμό, τίποτα δεν μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στις σπουδαιότερες ανακαλύψεις που ήταν μπροστά μας. Εκτός από ένα πράγμα. Το lockdown #6. Η επιτρεπτή ακτίνα των πέντε χιλιομέτρων είχε εδώ και καιρό γίνει η πεπατημένη χάρη στα lockdown #5, #4, #3, #2 και #1. Οπότε δεν έμενε τίποτα να εξερευνήσουμε παρά μόνο να ιχνηλατούμε τα δικά μας βήματα; Χρειάστηκε η σοφία μιας τετράχρονης για να μου θυμίσει ότι ούτε εξωτικοί προορισμοί ούτε φανταχτερά τοπόσημα απαιτούνται για να απολαύσει κανείς την πιο πλούσια ταξιδιωτική εμπειρία», σημειώνει.
«Έτσι γεννήθηκε το “The Rocketgirl Chronicles”. Μια ημερήσια βόλτα τη φορά. Μικρές αποστολές σε μικρούς κόσμους – ταπεινούς ίσως στην όψη, αλλά πάντα πλούσιους σε ιστορίες. Ιστορίες όλο μάθηση, ερωτήσεις και απορίες, είτε ήταν ένας τηλεφωνικός θάλαμος είτε πάρκινγκ αυτοκινήτων ή πλυντήριο. Ακόμη και ο δίωρος περιορισμός είχε νόημα όταν έβγαινες βόλτα στο διάστημα. Και με το που επιστρέφαμε στη βάση, ο χρόνος περνούσε γρήγορα με σκέψεις, ζωγραφική και προσδοκία για τη νέα αποστολή αύριο» θυμάται.
«Το lockdown #6 έληξε μετά από 78 ύπνους, κερδίζοντας για τη Μελβούρνη το παγκόσμιο ρεκόρ περιορισμών επί 262 ημέρες συνολικά. Αλλά οι περιπέτειες της Rocketgirl συνεχίστηκαν και μετά από αυτό αποδεικνύοντας ότι τα συμβάντα που ξεκίνησαν αυτό το ταξίδι ποτέ δεν ήταν ο λόγος για να γίνει. Είμαι χαρούμενος που είχα τη φωτογραφική μου μηχανή για να καταγράψω κάποιες από τις ανακαλύψεις μας».
Τις «περιπλανήσεις στο διάστημα» της κόρης του στη διάρκεια του εγκλεισμού στη Μελβούρνη λόγω της πανδημίας αποτυπώνει η κάμερα του Andrew Rovenko στο λεύκωμα «The Rocketgirl Chronicles», αναφέρει το ΑΠΕ.
«Ο ατέλειωτος ουρανός είναι αυτό που γοήτευσε την ηρωίδα αυτής της ιστορίας, την πολύ μικρούλα κόρη μου που σύντομα θα γινόταν γνωστή ως “The Rocketgirl”. Δεν θυμάμαι ακριβώς την πρώτη ερώτηση που οδήγησε σε όλο αυτό. Νομίζω ότι ήταν μια κλασική, σαν “γιατί είναι φωτεινά τη μέρα και σκοτεινά το βράδυ;”» αφηγείται ο Ουκρανικής καταγωγής φωτογράφος στο Blind Magazine. Τίποτα από όσα ακολούθησαν θα ήσαν εφικτά χωρίς τη συμβολή της μαμάς της Rocketgirl. «Όταν την πρωτοσυνάντησα, η Mariya είχε μόλις πάρει πτυχίο σχεδιάστριας κοστουμιών για το θέατρο. Η στιγμή έφτασε όταν η μικρή φωνούλα δήλωσε “θέλω να γίνω αστροναύτης” και η παλιά ραπτομηχανή δεν μπορούσε παρά να ανταποκριθεί. Η κατά παραγγελία διαστημική στολή αποδείχθηκε καταπληκτική. Και το κράνος από παπιέ-μασέ ήταν πιθανότατα το καλύτερο “του νότιου ημισφαίριου”» συνεχίζει ο Rovenko.
«Με τέτοιον εξοπλισμό, τίποτα δεν μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στις σπουδαιότερες ανακαλύψεις που ήταν μπροστά μας. Εκτός από ένα πράγμα. Το lockdown #6. Η επιτρεπτή ακτίνα των πέντε χιλιομέτρων είχε εδώ και καιρό γίνει η πεπατημένη χάρη στα lockdown #5, #4, #3, #2 και #1. Οπότε δεν έμενε τίποτα να εξερευνήσουμε παρά μόνο να ιχνηλατούμε τα δικά μας βήματα; Χρειάστηκε η σοφία μιας τετράχρονης για να μου θυμίσει ότι ούτε εξωτικοί προορισμοί ούτε φανταχτερά τοπόσημα απαιτούνται για να απολαύσει κανείς την πιο πλούσια ταξιδιωτική εμπειρία», σημειώνει.
«Έτσι γεννήθηκε το “The Rocketgirl Chronicles”. Μια ημερήσια βόλτα τη φορά. Μικρές αποστολές σε μικρούς κόσμους – ταπεινούς ίσως στην όψη, αλλά πάντα πλούσιους σε ιστορίες. Ιστορίες όλο μάθηση, ερωτήσεις και απορίες, είτε ήταν ένας τηλεφωνικός θάλαμος είτε πάρκινγκ αυτοκινήτων ή πλυντήριο. Ακόμη και ο δίωρος περιορισμός είχε νόημα όταν έβγαινες βόλτα στο διάστημα. Και με το που επιστρέφαμε στη βάση, ο χρόνος περνούσε γρήγορα με σκέψεις, ζωγραφική και προσδοκία για τη νέα αποστολή αύριο» θυμάται.
«Το lockdown #6 έληξε μετά από 78 ύπνους, κερδίζοντας για τη Μελβούρνη το παγκόσμιο ρεκόρ περιορισμών επί 262 ημέρες συνολικά. Αλλά οι περιπέτειες της Rocketgirl συνεχίστηκαν και μετά από αυτό αποδεικνύοντας ότι τα συμβάντα που ξεκίνησαν αυτό το ταξίδι ποτέ δεν ήταν ο λόγος για να γίνει. Είμαι χαρούμενος που είχα τη φωτογραφική μου μηχανή για να καταγράψω κάποιες από τις ανακαλύψεις μας».
