Ο Sebastiao Salgado, ο φωτογράφος που φύτεψε ένα ολόκληρο δάσος σε μια κατεστραμμένη και αποψιλωμένη έκταση στην πατρίδα του, την Βραζιλία, επιστρέφει με μια νέα φωτογραφική έκθεση σε ευρωπαϊκό αυτή τη φορά έδαφος και συγκεκριμένα στο Μιλάνο.
Ο Σεμπαστιάο Σαλγκάδο δεν ξεκουράζεται στιγμή, παρά τα 79 του χρόνια και παρά το ότι, σε διάστημα 50 ετών, ταξίδεψε σε περισσότερες από 120 χώρες, διατηρώντας για πάντα με τις εικόνες του γεγονότα όπως οι πυρκαγιές στο Κουβέιτ και η γενοκτονία της Ρουάντα.
Τώρα, ο βραζιλιάνος φωτογράφος πραγματοποιεί μια μεγάλη φωτογραφική έκθεση καθώς από την 12η Μαΐου έως την 19η Νοεμβρίου του 2023, οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες του Μιλάνου μπορούν να δουν από κοντά και να θαυμάσουν περισσότερες από 200 φωτογραφίες που απεικονίζουν το τροπικό δάσος του Αμαζονίου στην έκθεση «Amazonia».
Την επιμέλεια της έκθεσης την ανέλαβε η σύζυγός του, η Λέλια Γουάνικ Σαλγκάδο, σε μια προσπάθεια του ζεύγους να επικεντρώσει την προσοχή του κόσμου και του κοινού στην προστασία του οικοσυστήματος του Αμαζονίου καθώς και των κατοίκων του.
«Αυτή η έκθεση επιδιώκει να αναδημιουργήσει το περιβάλλον του δάσους του Αμαζονίου, το οποίο έχω βιώσει, καταγράψει και φωτογραφίσει επί μία επταετία, προσφέροντας στον επισκέπτη την ευκαιρία να βυθιστεί στην τόσο στην πλούσια βλάστησή του όσο και στην καθημερινή ζωή των γηγενών πληθυσμών και να ταυτιστεί μαζί τους», ανέφερε σχετικά ο ίδιος ο Σαλγκάδο, προσθέτοντας εμφατικά ότι «είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που επιστρέφω για μια έκθεση στο Μιλάνο, μια πόλη που πάντα προσέφερε πολύ χώρο στη δουλειά μου, παρέχοντας στους πολίτες τη δυνατότητα να δουν τις εικόνες που αποκαλύπτουν ό,τι έχει απομείνει από αυτήν την τεράστια κληρονομιά, που κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Προκειμένου η ζωή και η φύση να γλιτώσουν από περαιτέρω καταστροφή και ερήμωση, εναπόκειται σε κάθε άνθρωπο στον πλανήτη να συμμετάσχει στην προστασία της».
Ποιος είναι ο Sebastiao Salgado
Γεννήθηκε το 1944 στην πόλη Αϊμουρές της Βραζιλίας και σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Βιτόρια. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο, εγκατέλειψε όμως το 1969 τη χώρα μετά την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας για να εγκατασταθεί στο Παρίσι, όπου και συμπλήρωσε τις σπουδές του. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε στον Διεθνή Οργανισμό Καφέ, εργασία η οποία του έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψει στην Αφρική σε αποστολές της Παγκόσμιας Τράπεζας. Το 1973 εγκατέλειψε την καριέρα του οικονομολόγου για να αφιερωθεί στη φωτογραφία και επέστρεψε στο Παρίσι. Εργάστηκε αρχικά ως φωτογράφος για αθλητικά γεγονότα και το 1979 εντάχθηκε στο φωτογραφικό πρακτορείο Magnum, από το οποίο αποχώρησε το 1994 ιδρύοντας, μαζί με τη γυναίκα του, το φωτογραφικό πρακτορείο “Amazonas images”.
Την περίοδο 1977 – 1984 ταξίδεψε στην Λατινική Αμερική και το Μεξικό. Καρπός αυτού του ταξιδιού του ήταν η συλλογή φωτογραφιών με τίτλο “Other Americas”. Στη συνέχεια πραγματοποίησε ταξίδια κυρίως στην Αφρική, την Ασία αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο παρουσιάζοντας τις φωτογραφικές συλλογές “Σαχέλ”, “Workers” (1986 – 1992) και “Migrations and portraits”, για το οποίο ταξίδεψε στη Ρουάντα, το Κογκό, την Αιθιοπία και τη Γιουγκοσλαβία φωτογραφίζοντας τους πληθυσμούς που αναγκάστηκαν να μετακινηθούν λόγω φτώχειας και πολέμου, και “Africa”.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ανέλαβε να αναγγενήσει το δάσος δίπλα από το ράτζο της οικογένειας του στη Βραζιλία φυτεύοντας 2,5 εκατομμύρια δέντρα. Η επιτυχία του προγράμματος αυτού τον οδήγησε, το 1998, μαζί με τη σύζυγο του να ιδρύσουν το Ινστιτούτο Terra με αποκλειστικό σκοπό την αναδάσωση και την προστασία του περιβάλλοντος μέσω της σωστής εκπαίδευσης. Το τελευταίο του έργο είναι το “Genesis”, στο οποίο παρουσιάζει φωτογραφίες ζώων, τοπίων αλλά και κοινοτήτων που έχουν παραμείνει αναλλοίωτες από τον σύγχρονο πολιτισμό.
Για το έργο του έχει τιμηθεί πολλές φορές ενώ εκθέσεις με το έργο του έχουν πραγματοποιηθεί σε όλο τον κόσμο. Τις χρονιές 1986 και 1988 κέρδισε την διάκριση του “Φωτογράφου της χρονιάς” από το International Center of Photography της Νέας Υόρκης, το 1991 τιμήθηκε με το Grand Prix de la Ville de Paris και το 1998 με το βραβείο του πρίγκιπας της Αστούριας. Έχει επίσης ανακηρυχθεί επίτιμο μέλος της Ακαδημίας των Τεχνών και των Επιστημών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 2014 γυρίστηκε από τους Βιμ Βέντερς και Τζουλιάνο Ριμπέιρο Σαλγκάδο το ντοκυμαντέρ «Το αλάτι της Γης» που καταπιάνεται με το έργο και τη ζωή του Σαλγκάδο. Το 2001 έγινε πρέσβης καλής θελήσεως της UNESCO.
«Γεννήθηκα το 1944 στη Βραζιλία μέσα σ’ ένα αγρόκτημα, μεγαλύτερο μέρος του οποίου ήταν τροπικό δάσος. Ένα εκπληκτικό μέρος. Έζησα με απίθανα πουλιά και ζώα. Κολύμπησα σε ποτάμια με καϊμάν. Ζούσαν περίπου 35 οικογένειες σ’ εκείνο το κτήμα και ό,τι παρήγαμε το καταναλώναμε. Πολύ λίγα πράγματα πήγαιναν στην αγορά. Μια φορά το χρόνο, το μόνο προϊόν που έφτανε στην αγορά ήταν τα βοοειδή που παρήγαμε. Ταξιδεύαμε 45 ημέρες περίπου για να φτάσουμε στο σφαγείο και 20 ημέρες για να επιστρέψουμε ξανά στο αγρόκτημα», είχε πει σχετικά με την παιδική του ηλικία ο ίδιος ο Σεμπαστιάο Σαλγκάδο σε μια προ ετών ομιλία του στα TEDx.
Ο Sebastiao Salgado, ο φωτογράφος που φύτεψε ένα ολόκληρο δάσος σε μια κατεστραμμένη και αποψιλωμένη έκταση στην πατρίδα του, την Βραζιλία, επιστρέφει με μια νέα φωτογραφική έκθεση σε ευρωπαϊκό αυτή τη φορά έδαφος και συγκεκριμένα στο Μιλάνο.
Ο Σεμπαστιάο Σαλγκάδο δεν ξεκουράζεται στιγμή, παρά τα 79 του χρόνια και παρά το ότι, σε διάστημα 50 ετών, ταξίδεψε σε περισσότερες από 120 χώρες, διατηρώντας για πάντα με τις εικόνες του γεγονότα όπως οι πυρκαγιές στο Κουβέιτ και η γενοκτονία της Ρουάντα.
Τώρα, ο βραζιλιάνος φωτογράφος πραγματοποιεί μια μεγάλη φωτογραφική έκθεση καθώς από την 12η Μαΐου έως την 19η Νοεμβρίου του 2023, οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες του Μιλάνου μπορούν να δουν από κοντά και να θαυμάσουν περισσότερες από 200 φωτογραφίες που απεικονίζουν το τροπικό δάσος του Αμαζονίου στην έκθεση «Amazonia».
Την επιμέλεια της έκθεσης την ανέλαβε η σύζυγός του, η Λέλια Γουάνικ Σαλγκάδο, σε μια προσπάθεια του ζεύγους να επικεντρώσει την προσοχή του κόσμου και του κοινού στην προστασία του οικοσυστήματος του Αμαζονίου καθώς και των κατοίκων του.
«Αυτή η έκθεση επιδιώκει να αναδημιουργήσει το περιβάλλον του δάσους του Αμαζονίου, το οποίο έχω βιώσει, καταγράψει και φωτογραφίσει επί μία επταετία, προσφέροντας στον επισκέπτη την ευκαιρία να βυθιστεί στην τόσο στην πλούσια βλάστησή του όσο και στην καθημερινή ζωή των γηγενών πληθυσμών και να ταυτιστεί μαζί τους», ανέφερε σχετικά ο ίδιος ο Σαλγκάδο, προσθέτοντας εμφατικά ότι «είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που επιστρέφω για μια έκθεση στο Μιλάνο, μια πόλη που πάντα προσέφερε πολύ χώρο στη δουλειά μου, παρέχοντας στους πολίτες τη δυνατότητα να δουν τις εικόνες που αποκαλύπτουν ό,τι έχει απομείνει από αυτήν την τεράστια κληρονομιά, που κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Προκειμένου η ζωή και η φύση να γλιτώσουν από περαιτέρω καταστροφή και ερήμωση, εναπόκειται σε κάθε άνθρωπο στον πλανήτη να συμμετάσχει στην προστασία της».
Ποιος είναι ο Sebastiao Salgado
Γεννήθηκε το 1944 στην πόλη Αϊμουρές της Βραζιλίας και σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Βιτόρια. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο, εγκατέλειψε όμως το 1969 τη χώρα μετά την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας για να εγκατασταθεί στο Παρίσι, όπου και συμπλήρωσε τις σπουδές του. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε στον Διεθνή Οργανισμό Καφέ, εργασία η οποία του έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψει στην Αφρική σε αποστολές της Παγκόσμιας Τράπεζας. Το 1973 εγκατέλειψε την καριέρα του οικονομολόγου για να αφιερωθεί στη φωτογραφία και επέστρεψε στο Παρίσι. Εργάστηκε αρχικά ως φωτογράφος για αθλητικά γεγονότα και το 1979 εντάχθηκε στο φωτογραφικό πρακτορείο Magnum, από το οποίο αποχώρησε το 1994 ιδρύοντας, μαζί με τη γυναίκα του, το φωτογραφικό πρακτορείο “Amazonas images”.
Την περίοδο 1977 – 1984 ταξίδεψε στην Λατινική Αμερική και το Μεξικό. Καρπός αυτού του ταξιδιού του ήταν η συλλογή φωτογραφιών με τίτλο “Other Americas”. Στη συνέχεια πραγματοποίησε ταξίδια κυρίως στην Αφρική, την Ασία αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο παρουσιάζοντας τις φωτογραφικές συλλογές “Σαχέλ”, “Workers” (1986 – 1992) και “Migrations and portraits”, για το οποίο ταξίδεψε στη Ρουάντα, το Κογκό, την Αιθιοπία και τη Γιουγκοσλαβία φωτογραφίζοντας τους πληθυσμούς που αναγκάστηκαν να μετακινηθούν λόγω φτώχειας και πολέμου, και “Africa”.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ανέλαβε να αναγγενήσει το δάσος δίπλα από το ράτζο της οικογένειας του στη Βραζιλία φυτεύοντας 2,5 εκατομμύρια δέντρα. Η επιτυχία του προγράμματος αυτού τον οδήγησε, το 1998, μαζί με τη σύζυγο του να ιδρύσουν το Ινστιτούτο Terra με αποκλειστικό σκοπό την αναδάσωση και την προστασία του περιβάλλοντος μέσω της σωστής εκπαίδευσης. Το τελευταίο του έργο είναι το “Genesis”, στο οποίο παρουσιάζει φωτογραφίες ζώων, τοπίων αλλά και κοινοτήτων που έχουν παραμείνει αναλλοίωτες από τον σύγχρονο πολιτισμό.
Για το έργο του έχει τιμηθεί πολλές φορές ενώ εκθέσεις με το έργο του έχουν πραγματοποιηθεί σε όλο τον κόσμο. Τις χρονιές 1986 και 1988 κέρδισε την διάκριση του “Φωτογράφου της χρονιάς” από το International Center of Photography της Νέας Υόρκης, το 1991 τιμήθηκε με το Grand Prix de la Ville de Paris και το 1998 με το βραβείο του πρίγκιπας της Αστούριας. Έχει επίσης ανακηρυχθεί επίτιμο μέλος της Ακαδημίας των Τεχνών και των Επιστημών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 2014 γυρίστηκε από τους Βιμ Βέντερς και Τζουλιάνο Ριμπέιρο Σαλγκάδο το ντοκυμαντέρ «Το αλάτι της Γης» που καταπιάνεται με το έργο και τη ζωή του Σαλγκάδο. Το 2001 έγινε πρέσβης καλής θελήσεως της UNESCO.
«Γεννήθηκα το 1944 στη Βραζιλία μέσα σ’ ένα αγρόκτημα, μεγαλύτερο μέρος του οποίου ήταν τροπικό δάσος. Ένα εκπληκτικό μέρος. Έζησα με απίθανα πουλιά και ζώα. Κολύμπησα σε ποτάμια με καϊμάν. Ζούσαν περίπου 35 οικογένειες σ’ εκείνο το κτήμα και ό,τι παρήγαμε το καταναλώναμε. Πολύ λίγα πράγματα πήγαιναν στην αγορά. Μια φορά το χρόνο, το μόνο προϊόν που έφτανε στην αγορά ήταν τα βοοειδή που παρήγαμε. Ταξιδεύαμε 45 ημέρες περίπου για να φτάσουμε στο σφαγείο και 20 ημέρες για να επιστρέψουμε ξανά στο αγρόκτημα», είχε πει σχετικά με την παιδική του ηλικία ο ίδιος ο Σεμπαστιάο Σαλγκάδο σε μια προ ετών ομιλία του στα TEDx.
