Τον Ιανουάριο του 1967, σχεδόν τρία χρόνια μετά το θυελλώδες 1964, ο Brian Epstein δεχόταν πιέσεις από τη δισκογραφική εταιρεία των Beatles να κυκλοφορήσει ένα νέο single από το συγκρότημα. Ο George Martin του είπε ότι είχαν ηχογραφήσει τα “Strawberry Fields Forever” και “Penny Lane”, τα οποία, κατά τη γνώμη του, ήταν “δύο σπουδαία τραγούδια”.

Η απόφαση πάρθηκε να τα εκδώσουν ως διπλό single A-side, μια μορφή που οι Beatles είχαν χρησιμοποιήσει για το προηγούμενο single τους, “Eleanor Rigby” / “Yellow Submarine”, τον Αύγουστο του 1966.

Κάπως έτσι, στα τέλη του Γενάρη του 1967, οι Beatles δημιούργησαν ένα κινηματογραφικό βίντεοκλιπ για το “Strawberry Fields Forever”, σε συνέχεια της πολιτικής τους από το 1965 να αποφεύγουν την ανάγκη προώθησης ενός single με πολυάριθμες προσωπικές εμφανίσεις στην τηλεόραση.

Τα γυρίσματα έγιναν στις 30 και 31 Ιανουαρίου 1967 στο Knole Park στο Sevenoaks του Κεντ. Την επόμενη εβδομάδα, το συγκρότημα γύρισε μέρος της διαφημιστικής ταινίας για το “Penny Lane” στην ίδια τοποθεσία. Το κλιπ σκηνοθέτησε ο Peter Goldmann, ένας Σουηδός τηλεοπτικός σκηνοθέτης που συστήθηκε στους Beatles από τον κοινό τους φίλο Klaus Voormann.

Δεν ξερω τι είδους τεχνολογία είχαν πριν μισόν αιώνα στα χέρια τους οι Μπιτλς, αλλά τους βγάζεις το καπέλο θες δεν θες. Το παρακάτω βίντεο γυρίστηκε στις 31 Ιανουαρίου του 1967 στο Knole Park, στο Sevenoaks του Κεντ και όμως δεν έχει ούτε έναν κόκκο, είναι σαν να βγήκε πέρσι, όχι πριν από 57 χρόνια. Ο Goldmann κάνει κάτι φοβερά γκρο-πλαν σε καθέναν από τους Μπιτλς και διακρίνεται μέχρι και η ακμή στο πρόσωπο του 24αρη Χάρισον.

Γράφοντας το 2007, ο μουσικοκριτικός John Harris παρατήρησε ότι το σκηνικό αντανακλούσε τη “σύγκρουση της γαλήνης και του σχεδόν γοτθικού τρόμου” που ήταν εμφανής στο τελικό τραγούδι.

Το κλιπ παρουσίαζε τη νέα εικόνα του γκρουπ των Beatles, αφού και οι τέσσερις φορούσαν πλέον μουστάκι, ακολουθώντας το παράδειγμα του Harrison που έφυγε για την Ινδία τον Σεπτέμβριο του 1966. Εκτός από το μουστάκι, ο Lennon φορούσε για πρώτη φορά ως μέλος των Beatles τα στρογγυλά γυαλιά τύπου “granny”, σε αντιστοιχία με την εμφάνισή του ως στρατιώτης Gripweed στην ταινία How I Won the War, για το οποίο είχε επίσης κόψει τα μακριά μαλλιά του.

Σύμφωνα με την περιγραφή του συγγραφέα Kevin Courrier, ο Lennon έμοιαζε τώρα με χαρακτήρα από μυθιστόρημα του Arthur Conan Doyle, ενώ ο Harrison έμοιαζε εξίσου αυστηρός, με τη γενειάδα του.

To “Strawberry Fields Forever”, οι Beatles και η αβάν-γκαρντ σκηνή

Αντί για την εκτέλεση του τραγουδιού, το κλιπ βασίζεται σε αφηρημένες εικόνες και διαθέτει αντίστροφα εφέ ταινίας, μακρά διαλείμματα, jump-cuts, μεταξύ άλλων από την ημέρα στη νύχτα, υπέρθεση και ακραία κοντινά πλάνα. Οι Beatles εμφανίζονται να παίζουν και αργότερα να χύνουν μπογιά πάνω στο όρθιο πιάνο- σε κάποιο σημείο, ο McCartney φαίνεται να πηδάει από το έδαφος πάνω σε ένα κλαδί του δέντρου.

To βιντεοκλίπ για το “Strawberry Fields Forever” ήταν το πιο πειραματικό από τα κλιπ του Goldmann και υπογράμμιζε τους δεσμούς των Beatles με την πρωτοποριακή και αβάν-γκαρντ σκηνή του Λονδίνου.

Εντέλει, αυτό που δημιούργησαν ο Goldmann και οι Beatles ήταν ένα καθοριστικό – για την ιστορία των βιντεοκλίπ – φιλμάκι, σε μια εποχή που λίγοι συνειδητοποιούσαν καν ότι ένα συγκρότημα χρειαζόταν κάτι τέτοιο.

Mετά το άκρως επιτυχημένο οπτικοακουστικό πείραμα του Strawberry Fields Forever, οι Beatles δοκίμασαν τις δυνάμεις τους και στο animation με το Yellow Submarine του 1968, όπου κάτω από τα χαρούμενα χρώματα, το χιούμορ και την παιδικότητα των κινουμένων σχεδίων, σχεδόν απευθύνεται… σε ενήλικες καθώς περνάει ξεκάθαρα μηνύματα εναντίον του συντηρητισμού και των στερεοτύπων της εποχής, ενώ διαθέτει λογοπαίγνια και ευφυή παιχνιδίσματα της αγγλικής γλώσσας που σίγουρα θα ξενίσουν όσους την δουν χωρίς να γνωρίζουν κάποια βασικά στοιχεία της αγγλικής αργκό.

Φυσικά η ταινία είναι γεμάτη από τα πλέον γνωστά και εμβληματικά κομμάτια του γκρουπ, όπως τα “Yellow Submarine”, “Eleanor Rigby”, “A Day In The Life”, “Lucy In The Sky With Diamonds”, “With A Little Help From My Friends”.