Μετά από 35 χρόνια στην κορυφογραμμή του metal, οι σπουδαίοι Βρετανοί Paradise Lost, ηγετικές μορφές του death/doom/goth metal, επιστρέφουν στην Ελλάδα για δυο συναυλίες, τις οποίες θα συνδυάσουν με την συμπλήρωση 30 ετών από το οριακό τους άλμπουμ «Icon», που κυκλοφόρησε το 1993 και που μάλιστα έχουν ήδη ξεκινήσει την επανηχογράφησή του με νέα, ακόμη καλύτερη ποιότητα ήχου.
Οι Paradise Lost θα εμφανιστούν στην Θεσσαλονίκη και το Principal Club Theater το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου και μια ημέρα αργότερα, την Κυριακή 10 Δεκεμβρρίου, στο Fuzz Live Music Club στην Αθήνα, όπως επιβεβαίωσε και με ανάρτησή της η High Priority Promotions.
Υπενθυμίζεται πως οι Paradise Lost θα εμφανιστούν το καλοκαίρι και στο Chania Rock Festival στην Κρήτη.
Ποιοι είναι οι Paradise Lost
Οι Paradise Lost είναι metal συγκρότημα που δημιουργήθηκε το 1988 στο Χάλιφαξ, στην Αγγλία. Ενώ τα πρώτα άλμπουμ του συγκροτήματος θεωρούνται ως death/doom metal, αργότερα άρχισαν να συμπεριλαμβάνουν πολλές διαφορετικές επιρροές του ροκ σε ηχογραφήσεις τους και πλέον θεωρούνται κατά κύριο λόγο ως ένα gothic συγκρότημα.
Μαζί και με άλλα συγκροτήματα από την Αγγλία όπως οι Anathema και οι My dying Bride, οι Paradise Lost βοήθησαν στην εξέλιξη του υποείδους γνωστό ως Death/Doom. Τα τρία πρώτα τους πλήρους διάρκειας άλμπουμ (αν και στα δύο τελευταία έχουν ενσωματωθεί και ορισμένα melodic και gothic στοιχεία) θεωρούνται από τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα αυτού του είδους. Ωστόσο, με τη δημιουργία των άλμπουμ Icon (1993) και Draconian Times (1995), οι Paradise Lost έγιναν γνωστοί ως πρωτοπόροι του υποείδους gothic metal.
Σύμφωνα με την αλλαγή στη μουσική προσέγγιση, ο τραγουδιστής Nick Holmes άλλαξε το ύφος με το οποίο τραγουδούσε. Στα τρία πρώτα άλμπουμ του συγκροτήματος χρησιμοποίησε death grunt, αλλά στο Icon η φωνή του έχει πιο καθαρό ήχο. Αργότερα (περίπου 1997), η μπάντα άρχισε να πειραματίζεται με το ηλεκτρονικό στυλ αλλά μετά από τέσσερα άλμπουμ επανήλθε και πάλι στο Gothic Metal.
Έχουν γίνει πιο δημοφιλείς στην ηπειρωτική Ευρώπη από ότι στη χώρα τους. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα και τη Γερμανία θεωρούνται ως mainstream ροκ σταρς. Η σύνθεσή τους έχει παραμείνει αξιοσημείωτα σταθερή για μια τόσο μακρόβια heavy metal μπάντα, που αποτελείται από τον τραγουδιστή Nick Holmes, κιθαρίστες Greg Mackintosh και Aaron Aedy, και τον μπασίστα Steve Edmondson. Οι Holmes και Mackintosh είναι οι βασικοί συνθέτες, αφού σχεδόν όλα τα τραγούδια της μπάντας είναι δικές τους δημιουργίες.
Κατά τη διάρκεια των ετών, το συγκρότημα έχει αλλάξει μόνο ντράμερς, αφού το αρχικό μέλος Matthew Archer αντικαταστάθηκε το 1994 από τον πρώην ντράμερ των Marshall Law, Lee Morris. Τον Μάρτιο του 2004, ο Morris άφησε επίσης το συγκρότημα. Ο Jeff Singer πήρε τη θέση του Morris και έχει παίξει σε όλες τις επόμενες δουλειές, αν και δεν είχε εγγραφεί ως μόνιμο μέλος της μπάντας μέχρι την κυκλοφορία του single “The Enemy” το 2007. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη, οι Mackintosh και Holmes αποκάλυψαν ότι ο Singer είχε περάσει από ακρόαση για το συγκρότημα όταν ο Archer έφυγε αλλά επέλεξαν τον Morris επειδή “ο Singer είχε ένα ροζ Drum kit”.
Από νωρίς, οι Paradise Lost εμπνεύστηκαν από συγκροτήματα όπως οι Kreator, Celtic Frost, Candlemass, Death, Morbid Angel και Repulsion. Μέχρι το 1989, η μπάντα ηχογράφησε demo κασέτες, και στη συνέχεια υπέγραψε με την Peaceville Records για το πρώτο τους άλμπουμ Lost Paradise (οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Academy Studio). Το ντεμπούτο τους είχε καλή υποδοχή από τον Τύπο όσο και από τους οπαδούς. Τον Νοέμβριο του 1990, οι Paradise Lost επέστρεψαν στο Academy Studio για να εργαστούν στο δεύτερο άλμπουμ τους.
Το Gothic του 1991 (επίσης στην Peaceville) ήταν επίτευγμα ύφους για το συγκρότημα, και τελικά έγινε ένα ισχυρό άλμπουμ. Χαρακτηρίστηκε ως «κλασικό» και βαθμολογήθηκε με μεγάλο βαθμό τόσο από τους οπαδούς όσο και από τους κριτικούς. Το άλμπουμ Gothic επεκτάθηκε πέρα από το αρχικό Death / Doom σχήμα με το να είναι πιο μελωδικό και με τη συμμετοχή συμφωνικής ορχήστρας και τα γυναικεία φωνητικά της Sarah Marrion. Με αυτό το άλμπουμ της μπάντας έσπρωξε το “gothic” στη metal σκηνή και ξεκίνησε ένα νέο είδος –το gothic metal. Οι Paradise Lost υπόγραψαν με τη Music for Nations label και τον Ιούλιο του 1992 κυκλοφόρησε το Shades Of God. Το άλμπουμ περιείχε το τραγούδι “As I Die”, το οποίο αργότερα κυκλοφόρησε ως single / EP, και τώρα είναι “ύμνος” για τους fan του συγκροτήματος.
Το καλοκαίρι του 1993, το συγκρότημα ξεκίνησε τις εργασίες σχετικά με το τέταρτο full-length άλμπουμ Icon, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου. Το άλμπουμ βρέθηκε στα Γερμανικά charts στο νούμερο 31 και θεωρείται ένα αριστούργημα του gothic metal. Το Icon σταθεροποίησε τη θέση του συγκροτήματος στη mainstream metal σκηνή. Το Draconian Times, ένα από τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ της μπάντας, βγήκε τον Ιούνιο του 1995. Μια περιορισμένη digipack έκδοση προσφέρει ένα δεύτερο δίσκο, με την ονομασία “Live Tracks, Demos & B-Sides,” με πέντε ζωντανές ηχογραφήσεις, demos καθώς και outtakes. Για την προώθηση του άλμπουμ, οι Paradise Lost έκαναν μια μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ευρώπη, στη Νότια Αμερική, την Αυστραλία και την Ιαπωνία.
Οι Paradise Lost επέστρεψαν το 1997 με νέα εμφάνιση και στυλ εκπλήσσοντας θαυμαστές και κριτικούς. Στο άλμπουμ One Second (1997) η μπάντα άρχισε να πειραματίζεται με synth pop και electronica που θυμίζει Depeche Mode. Το άλμπουμ κατέληξε να είναι μία από τις σημαντικότερες κυκλοφορίες του συγκροτήματος, σαρώνοντας τα Γερμανικά και τα Σουηδικά top-10 charts και δίνοντας μια ώθηση στη δημοτικότητα του συγκροτήματος παντού, εκτός από το Ηνωμένο Βασίλειο. Αν και μερικοί από τους οπαδούς της μπάντας ήταν απογοητευμένοι, οι Paradise Lost απέκτησαν πολλούς νέους θαυμαστές.
Η μπάντα αργότερα έκανε συμβόλαιο με την EMI Electrola στη Γερμανία για το επόμενο άλμπουμ της, Host, που κυκλοφόρησε το 1999, στο οποίο συνέχισαν να πειραματίζονται με νέους ήχους, που φαίνεται να έχει αποβάλλει τις metal ρίζες τους. Για τον επόμενο άλμπουμ, Believe in Nothing (2001) οι Paradise Lost συνέχισαν την κατεύθυνση με synth, αλλά προσθέτοντας ροκ στοιχεία στη μουσική τους. Τον Μάιο του 2002, το συγκρότημα υπέγραψε με την G.U.N. records, καθώς και για το άλμπουμ που ακολούθησε, Symbol of life, οι metal ρίζες της μπάντας άρχισαν να επανέρχονται.
Το Paradise Lost κυκλοφόρησε ως το δέκατο άλμπουμ τους το 2005 από την G.U.N. records, ένα άλμπουμ που συνδυάζει ηλεκτρονική μουσική και κιθάρα με βάση το στυλ αυτό. Σε αυτό το άλμπουμ άρχισε η επιστροφή των Paradise Lost στις metal ρίζες τους. Το ενδέκατο άλμπουμ, In Requiem, κυκλοφόρησε την άνοιξη του 2007 από την Century Media. Ήταν γενικώς καλοδεχούμενο με υψηλή βαθμολογία από τους κριτικούς και άφησε τους θαυμαστές της μπάντας ικανοποιημένους, βλέποντας τους να επιστρέφουν με πιο βαρύ gothic metal ήχο παρόμοιο με αυτό των προηγούμενων άλμπουμ όπως το Draconian Times.
Μετά από 35 χρόνια στην κορυφογραμμή του metal, οι σπουδαίοι Βρετανοί Paradise Lost, ηγετικές μορφές του death/doom/goth metal, επιστρέφουν στην Ελλάδα για δυο συναυλίες, τις οποίες θα συνδυάσουν με την συμπλήρωση 30 ετών από το οριακό τους άλμπουμ «Icon», που κυκλοφόρησε το 1993 και που μάλιστα έχουν ήδη ξεκινήσει την επανηχογράφησή του με νέα, ακόμη καλύτερη ποιότητα ήχου.
Οι Paradise Lost θα εμφανιστούν στην Θεσσαλονίκη και το Principal Club Theater το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου και μια ημέρα αργότερα, την Κυριακή 10 Δεκεμβρρίου, στο Fuzz Live Music Club στην Αθήνα, όπως επιβεβαίωσε και με ανάρτησή της η High Priority Promotions.
Υπενθυμίζεται πως οι Paradise Lost θα εμφανιστούν το καλοκαίρι και στο Chania Rock Festival στην Κρήτη.
Ποιοι είναι οι Paradise Lost
Οι Paradise Lost είναι metal συγκρότημα που δημιουργήθηκε το 1988 στο Χάλιφαξ, στην Αγγλία. Ενώ τα πρώτα άλμπουμ του συγκροτήματος θεωρούνται ως death/doom metal, αργότερα άρχισαν να συμπεριλαμβάνουν πολλές διαφορετικές επιρροές του ροκ σε ηχογραφήσεις τους και πλέον θεωρούνται κατά κύριο λόγο ως ένα gothic συγκρότημα.
Μαζί και με άλλα συγκροτήματα από την Αγγλία όπως οι Anathema και οι My dying Bride, οι Paradise Lost βοήθησαν στην εξέλιξη του υποείδους γνωστό ως Death/Doom. Τα τρία πρώτα τους πλήρους διάρκειας άλμπουμ (αν και στα δύο τελευταία έχουν ενσωματωθεί και ορισμένα melodic και gothic στοιχεία) θεωρούνται από τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα αυτού του είδους. Ωστόσο, με τη δημιουργία των άλμπουμ Icon (1993) και Draconian Times (1995), οι Paradise Lost έγιναν γνωστοί ως πρωτοπόροι του υποείδους gothic metal.
Σύμφωνα με την αλλαγή στη μουσική προσέγγιση, ο τραγουδιστής Nick Holmes άλλαξε το ύφος με το οποίο τραγουδούσε. Στα τρία πρώτα άλμπουμ του συγκροτήματος χρησιμοποίησε death grunt, αλλά στο Icon η φωνή του έχει πιο καθαρό ήχο. Αργότερα (περίπου 1997), η μπάντα άρχισε να πειραματίζεται με το ηλεκτρονικό στυλ αλλά μετά από τέσσερα άλμπουμ επανήλθε και πάλι στο Gothic Metal.
Έχουν γίνει πιο δημοφιλείς στην ηπειρωτική Ευρώπη από ότι στη χώρα τους. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα και τη Γερμανία θεωρούνται ως mainstream ροκ σταρς. Η σύνθεσή τους έχει παραμείνει αξιοσημείωτα σταθερή για μια τόσο μακρόβια heavy metal μπάντα, που αποτελείται από τον τραγουδιστή Nick Holmes, κιθαρίστες Greg Mackintosh και Aaron Aedy, και τον μπασίστα Steve Edmondson. Οι Holmes και Mackintosh είναι οι βασικοί συνθέτες, αφού σχεδόν όλα τα τραγούδια της μπάντας είναι δικές τους δημιουργίες.
Κατά τη διάρκεια των ετών, το συγκρότημα έχει αλλάξει μόνο ντράμερς, αφού το αρχικό μέλος Matthew Archer αντικαταστάθηκε το 1994 από τον πρώην ντράμερ των Marshall Law, Lee Morris. Τον Μάρτιο του 2004, ο Morris άφησε επίσης το συγκρότημα. Ο Jeff Singer πήρε τη θέση του Morris και έχει παίξει σε όλες τις επόμενες δουλειές, αν και δεν είχε εγγραφεί ως μόνιμο μέλος της μπάντας μέχρι την κυκλοφορία του single “The Enemy” το 2007. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη, οι Mackintosh και Holmes αποκάλυψαν ότι ο Singer είχε περάσει από ακρόαση για το συγκρότημα όταν ο Archer έφυγε αλλά επέλεξαν τον Morris επειδή “ο Singer είχε ένα ροζ Drum kit”.
Από νωρίς, οι Paradise Lost εμπνεύστηκαν από συγκροτήματα όπως οι Kreator, Celtic Frost, Candlemass, Death, Morbid Angel και Repulsion. Μέχρι το 1989, η μπάντα ηχογράφησε demo κασέτες, και στη συνέχεια υπέγραψε με την Peaceville Records για το πρώτο τους άλμπουμ Lost Paradise (οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Academy Studio). Το ντεμπούτο τους είχε καλή υποδοχή από τον Τύπο όσο και από τους οπαδούς. Τον Νοέμβριο του 1990, οι Paradise Lost επέστρεψαν στο Academy Studio για να εργαστούν στο δεύτερο άλμπουμ τους.
Το Gothic του 1991 (επίσης στην Peaceville) ήταν επίτευγμα ύφους για το συγκρότημα, και τελικά έγινε ένα ισχυρό άλμπουμ. Χαρακτηρίστηκε ως «κλασικό» και βαθμολογήθηκε με μεγάλο βαθμό τόσο από τους οπαδούς όσο και από τους κριτικούς. Το άλμπουμ Gothic επεκτάθηκε πέρα από το αρχικό Death / Doom σχήμα με το να είναι πιο μελωδικό και με τη συμμετοχή συμφωνικής ορχήστρας και τα γυναικεία φωνητικά της Sarah Marrion. Με αυτό το άλμπουμ της μπάντας έσπρωξε το “gothic” στη metal σκηνή και ξεκίνησε ένα νέο είδος –το gothic metal. Οι Paradise Lost υπόγραψαν με τη Music for Nations label και τον Ιούλιο του 1992 κυκλοφόρησε το Shades Of God. Το άλμπουμ περιείχε το τραγούδι “As I Die”, το οποίο αργότερα κυκλοφόρησε ως single / EP, και τώρα είναι “ύμνος” για τους fan του συγκροτήματος.
Το καλοκαίρι του 1993, το συγκρότημα ξεκίνησε τις εργασίες σχετικά με το τέταρτο full-length άλμπουμ Icon, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου. Το άλμπουμ βρέθηκε στα Γερμανικά charts στο νούμερο 31 και θεωρείται ένα αριστούργημα του gothic metal. Το Icon σταθεροποίησε τη θέση του συγκροτήματος στη mainstream metal σκηνή. Το Draconian Times, ένα από τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ της μπάντας, βγήκε τον Ιούνιο του 1995. Μια περιορισμένη digipack έκδοση προσφέρει ένα δεύτερο δίσκο, με την ονομασία “Live Tracks, Demos & B-Sides,” με πέντε ζωντανές ηχογραφήσεις, demos καθώς και outtakes. Για την προώθηση του άλμπουμ, οι Paradise Lost έκαναν μια μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ευρώπη, στη Νότια Αμερική, την Αυστραλία και την Ιαπωνία.
Οι Paradise Lost επέστρεψαν το 1997 με νέα εμφάνιση και στυλ εκπλήσσοντας θαυμαστές και κριτικούς. Στο άλμπουμ One Second (1997) η μπάντα άρχισε να πειραματίζεται με synth pop και electronica που θυμίζει Depeche Mode. Το άλμπουμ κατέληξε να είναι μία από τις σημαντικότερες κυκλοφορίες του συγκροτήματος, σαρώνοντας τα Γερμανικά και τα Σουηδικά top-10 charts και δίνοντας μια ώθηση στη δημοτικότητα του συγκροτήματος παντού, εκτός από το Ηνωμένο Βασίλειο. Αν και μερικοί από τους οπαδούς της μπάντας ήταν απογοητευμένοι, οι Paradise Lost απέκτησαν πολλούς νέους θαυμαστές.
Η μπάντα αργότερα έκανε συμβόλαιο με την EMI Electrola στη Γερμανία για το επόμενο άλμπουμ της, Host, που κυκλοφόρησε το 1999, στο οποίο συνέχισαν να πειραματίζονται με νέους ήχους, που φαίνεται να έχει αποβάλλει τις metal ρίζες τους. Για τον επόμενο άλμπουμ, Believe in Nothing (2001) οι Paradise Lost συνέχισαν την κατεύθυνση με synth, αλλά προσθέτοντας ροκ στοιχεία στη μουσική τους. Τον Μάιο του 2002, το συγκρότημα υπέγραψε με την G.U.N. records, καθώς και για το άλμπουμ που ακολούθησε, Symbol of life, οι metal ρίζες της μπάντας άρχισαν να επανέρχονται.
Το Paradise Lost κυκλοφόρησε ως το δέκατο άλμπουμ τους το 2005 από την G.U.N. records, ένα άλμπουμ που συνδυάζει ηλεκτρονική μουσική και κιθάρα με βάση το στυλ αυτό. Σε αυτό το άλμπουμ άρχισε η επιστροφή των Paradise Lost στις metal ρίζες τους. Το ενδέκατο άλμπουμ, In Requiem, κυκλοφόρησε την άνοιξη του 2007 από την Century Media. Ήταν γενικώς καλοδεχούμενο με υψηλή βαθμολογία από τους κριτικούς και άφησε τους θαυμαστές της μπάντας ικανοποιημένους, βλέποντας τους να επιστρέφουν με πιο βαρύ gothic metal ήχο παρόμοιο με αυτό των προηγούμενων άλμπουμ όπως το Draconian Times.
