Έχετε σκεφτεί ποτέ μία κυβέρνηση να αναλαμβάνει ρόλο “προξενήτρας”; Ε λοιπόν η Ιαπωνία έγινε Γεωργία Βασιλειάδου σε μία προσπάθειά της να μειώσει την υπογεννητικότητα. Προφανώς και δεν θα αναγκάσει τους πολίτες της να πετάει κανάτες από τα μικροσκοπικά διαμερίσματά τους, αλλά αφού πρόκειται για μία εξαιρετικά τεχνολογικά προηγμένη κοινωνία θα επιστρατεύσει αντίστοιχα μέσα και εν έτει 2024 εννοείται ότι θα γινόταν χρήση της τεχνητής νοημοσύνης ακόμα και στον έρωτα.
Η μείωση του ποσοστού γεννήσεων στην Ιαπωνία παρατηρείται από το 2008, αλλά οι στρατηγικές που έχουν δοκιμαστεί έως τώρα δεν μπορούμε να πούμε ότι είχαν ιδιαίτερη επιτυχία -γιατί αν είχαν προφανώς δεν θα γραφόταν αυτό το κείμενο. Δυστυχώς τα στατιστικά στοιχεία δεν είναι ενθαρρυντικά. Ο πληθυσμός της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου προβλέπεται ότι θα μειωθεί από τα 127 εκατομμύρια που είναι σήμερα σε περίπου 88 εκατομμύρια μέχρι το 2065 και αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνηση κινητοποιείται σε τέτοιο βαθμό.
Σκεφτείτε ανθρώπους να περιπλανώνται ανά ομάδες σε πλατείες ή σε κήπους στο Τόκιο κάνοντας άβολες συζητήσεις καθώς προσπαθούν να βρουν στοιχεία για ένα παιχνίδι επίλυσης μυστηρίου μέσα από το οποίο μπορεί τελικά να βρουν τον πιθανό σύντροφό τους. Αυτό είναι ένα από τα σχέδια που έχει υλοποιηθεί και πιθανολογούμε ότι αν είχαν φέρει την εκπομπή “First Dates” στην χώρα μπορεί να είχε μεγαλύτερη επιτυχία. Αφού η μητρόπολη των 14 εκατομμυρίων κατοίκων έχει εκτελέσει και χρέη PR διοργανώνοντας πάρτι, αλλά ειδικού σχέσεων και μόδας δίνοντας αντίστοιχες συμβουλές, τώρα ελπίζει ότι με την κυκλοφορία του AI matchmaking, της εφαρμογής γνωριμιών με τεχνητή νοημοσύνη (AI), την άνοιξη εκτός από τις κερασιές θα δουν και την άνθιση της αγάπης.
Η εφαρμογή θα θέτει στους υποψήφιους για γάμο περισσότερες από 100 ερωτήσεις, όπως «Τι είδους άτομο δεν αντέχετε;» και «νιώθετε άνετα να μοιράζεστε τα συναισθήματά σας;». Θα προτείνει ταίριασμα χρησιμοποιώντας δεδομένα που συλλέγονται από τις απαντήσεις 150.000 συμμετεχόντων. Από τα χόμπι και τις αξίες μέχρι τις εργασιακές συνήθειες και τους στόχους ζωής, η ιδέα είναι ότι ταίριασμα δεν θα βασιστεί σε επιφανειακούς παράγοντες, αλλά θα προσπαθήσουν να βρουν μία βαθιά πνευματική συνδεσιμότητα που μάλλον θα είναι αδύνατο να μην οδηγηθεί σε σχέση.
Όπως πολλές εφαρμογές βασισμένες στην τεχνητή νοημοσύνη έτσι κι αυτή προσφέρει υποστήριξη καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας των ραντεβού, από την υπόδειξη ιδανικών τοποθεσιών για ραντεβού μέχρι την παροχή συμβουλών για τη δημιουργία σχέσεων. Φανταστείτε ότι έχετε δίπλα σας ένα αγγελάκι του έρωτα απλά αντί για βέλη, θα κουβαλάει στην πλάτη του πολλούς αλγόριθμους. Αυτή η περιγραφή θα μπορούσε να υπάρχει και σε κάποιο επεισόδιο της σειράς “Black Mirror”, αλλά η πραγματικότητα την πρόλαβε αυτή τη φορά. Η κυβέρνηση έχει επενδύσει 2 δισεκατομμύρια γιεν (περίπου 19 εκατομμύρια δολάρια) πάνω στο AI matchmaking, ελπίζοντας ότι αυτή της η προσπάθεια θα αποδώσει επιτέλους καρπούς.
Το παράδειγμα του Τόκιο έχουν ακολουθήσει 31 από τους 47 νομούς της Ιαπωνίας, αφού προηγουμένως αναφέρθηκαν επιτυχημένα ερωτικές ιστορίες οι οποίες προέκυψαν μετά από προξενιό της τεχνητής νοημοσύνης. Για παράδειγμα, στη νομαρχία Σαϊτάμα 139 ζευγάρια παντρεύτηκαν μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου του περασμένου έτους, αποδεικνύοντας ότι το σύστημα μπορεί να συνάψει ουσιαστικές συνδέσεις που ίσως να μην είχαν δημιουργηθεί διαφορετικά.
Ένας 32χρονος Ιάπωνας, δήλωσε ότι δίσταζε μέχρι τώρα να αναζητήσει σύντροφο επειδή εργαζόταν με μερική απασχόληση, αλλά αυτό άλλαξε όταν εξασφάλισε μια σταθερή δουλειά σε ένα γηροκομείο. Τώρα θέλει να βρει κάποιον να περνάει χρόνο μαζί του, να κάνουν μαζί ορειβασία και να επισκέπτονται ναούς. «Μπορώ να εμπιστευτώ την εφαρμογή αν εποπτεύεται από το Τόκιο, επειδή πιστεύω ότι θα χειρίζεται πιο προσεκτικά τις προσωπικές πληροφορίες», είπε.
Σύμφωνα με έρευνα του Εθνικού Ινστιτούτου Πληθυσμού και Κοινωνικής Ασφάλισης το 80% των ανθρώπων επιθυμεί να παντρευτεί, αλλά τα κωλύματα που συναντούν λειτουργούν αποτρεπτικά. Το να διστάζει κάποιος να αναζητήσει σύντροφο επειδή δεν έχει μία αξιόλογη δουλειά ή ακόμα κι αν είναι άνεργος είναι ένας σύνηθες φαινόμενο στην Ιαπωνία και γι’ αυτό ευθύνεται το εργασιακό καθεστώς της χώρας.
Οι νέοι Ιάπωνες αντιμετωπίζουν κακές προοπτικές απασχόλησης και τους ίδιους σταθερούς μισθούς από τη δεκαετία του 1990, επεσήμανε ο κοινωνιολόγος Shigeki Matsuda, από το Πανεπιστήμιο Chukyo. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, ο μέσος ετήσιος μισθός στην Ιαπωνία αυξήθηκε μόνο κατά 5% από το 1991 έως το 2021 – σε σύγκριση με αύξηση 34% σε άλλες οικονομίες της G7, όπως η Γαλλία και η Γερμανία.
Ο Jeff Kingston, καθηγητής πανεπιστημίου της Ιαπωνίας και συγγραφέας πολλών βιβλίων για την χώρα, αναφέρει ότι περίπου το 40% του ιαπωνικού εργατικού δυναμικού είναι “ακανόνιστο”, δηλαδή δεν εργάζεται σε εταιρείες όπου έχει σταθερή δουλειά για όλη τη σταδιοδρομία του, και αντ’ αυτού συνδυάζει προσωρινές και μερικής απασχόλησης θέσεις εργασίας με χαμηλούς μισθούς, χωρίς παροχές, θεωρούνται παράτυποι και μόνο το 20% από αυτούς θα μπορέσουν να μεταπηδήσουν σε κανονικές θέσεις εργασίας σε κάποιο σημείο της καριέρας τους. Το θέμα των περισσότερων ανδρών είναι τα ασταθή εισοδήματα. «Ακόμη και μεταξύ των κανονικών εργαζομένων, τα σχετικά εισοδήματα μειώνονται, οπότε είναι καλύτερο (για τους εργένηδες) να συνεχίσουν να ζουν με τους γονείς τους» παρά να παντρευτούν, δήλωσε ο καθηγητής στο CBS News.
Συνήθως ένας εργαζόμενος στην Ιαπωνία δουλεύει 60-70 ώρες την εβδομάδα και όπως μπορείτε να φανταστείτε είναι πολύ πιθανό να μην έχει τον χρόνο, την ενέργεια ή τη διάθεση να μπει στη διαδικασία αναζήτησης συντρόφου. Νομίζω ότι δεν αποτελεί έκπληξη ότι σχεδόν το ένα τρίτο των 50άρηδων του Τόκιο δεν έχει παντρευτεί ποτέ και σύμφωνα με τα στοιχεία της Recruit Holdings το 46% των ανδρών και το 30% των γυναικών στα 20 τους στην Ιαπωνία δεν έχουν βγει ποτέ ραντεβού.
Πώς είναι δυνατόν να βρει κάποιος την αγάπη στην πόλη που έχει δημιουργηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνει τη ζωή ενός ελεύθερου ανθρώπου ευκολότερη; Εκτός από τα μικροσκοπικά σπίτια που ήδη αναφέραμε, πολλά εστιατόρια έχουν τραπέζια με διαχωριστικά ώστε να τρως μόνος χωρίς να έχεις αλληλεπίδραση με κάποιον άλλον.
Επίσης, αν και υπάρχει νομικά ισότητα των φύλων στην Ιαπωνία, η περσινή ετήσια έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ την κατέταξε στο συγκεκριμένο ζήτημα στην 125η θέση μεταξύ 146 χωρών, μία θέση κάτω από τη Σαουδική Αραβία.
Η χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου παραμένει μια άκρως πατριαρχική κοινωνία στην οποία οι παντρεμένες γυναίκες αναμένεται να αναλάβουν το ρόλο του φροντιστή, να γεννούν παιδιά και να τα μεγαλώνουν ενώ ο άνδρας θα εργάζεται για να «φέρει το ψωμί στο σπίτι», όπως θα λέγαμε στην Ελλάδα. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλές γυναίκες προτιμούν να μην παντρεύονται ή να κάνουν σχέση και να επικεντρώνονται στη δουλειά και την καριέρα τους. Επίσης, το υψηλό κόστος ανατροφής των παιδιών δεν διευκολύνει την κατάσταση.
Βέβαια, πρέπει να πούμε ότι μέχρι στιγμής έχουν υπάρξει αρκετές αναφορές για ζευγάρια που γνωρίστηκαν μέσω του AI matchmaking και είναι ευτυχισμένα. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση για τη μείωση των γεννήσεων και σε άλλες χώρες που αναζητούν καινοτόμες λύσεις.
Ειδικά σε λίγα χρόνια που τα συστήματα αυτά με τη βοήθεια της τεχνολογίας θα εξελιχθούν περισσότερο κι αν λάβουμε υπόψιν ότι το κοινωνικό στίγμα του AI matchmaking θα έχει μειωθεί, τότε μπορεί πράγματι να αποδειχθεί ένα χρήσιμο εργαλείο ζωτικής σημασίας. Αν σκεφτούμε ότι η εύρεση της αγάπης πραγματοποιείται ήδη μέσω εφαρμογών, γιατί να μη λάβουμε μία επιπλέον βοήθεια από την τεχνητή νοημοσύνη;
Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση της Ιαπωνίας αν θέλει να λύση το πρόβλημα της υπογεννητικότητας πρέπει να σταματήσει να αναπτύσσει νέες ιδέες που θα ενισχύσουν τις εκδηλώσεις γνωριμιών τους, παραδοσιακά γνωστές ως “konkatsu”, γιατί αν δεν αντιμετωπίσει πιο θεμελιώδη κοινωνικά ζητήματα οι προβλέψεις για το 2065 δεν πρόκειται να αλλάξουν.
Με πληροφορίες από: Medium
Έχετε σκεφτεί ποτέ μία κυβέρνηση να αναλαμβάνει ρόλο “προξενήτρας”; Ε λοιπόν η Ιαπωνία έγινε Γεωργία Βασιλειάδου σε μία προσπάθειά της να μειώσει την υπογεννητικότητα. Προφανώς και δεν θα αναγκάσει τους πολίτες της να πετάει κανάτες από τα μικροσκοπικά διαμερίσματά τους, αλλά αφού πρόκειται για μία εξαιρετικά τεχνολογικά προηγμένη κοινωνία θα επιστρατεύσει αντίστοιχα μέσα και εν έτει 2024 εννοείται ότι θα γινόταν χρήση της τεχνητής νοημοσύνης ακόμα και στον έρωτα.
Η μείωση του ποσοστού γεννήσεων στην Ιαπωνία παρατηρείται από το 2008, αλλά οι στρατηγικές που έχουν δοκιμαστεί έως τώρα δεν μπορούμε να πούμε ότι είχαν ιδιαίτερη επιτυχία -γιατί αν είχαν προφανώς δεν θα γραφόταν αυτό το κείμενο. Δυστυχώς τα στατιστικά στοιχεία δεν είναι ενθαρρυντικά. Ο πληθυσμός της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου προβλέπεται ότι θα μειωθεί από τα 127 εκατομμύρια που είναι σήμερα σε περίπου 88 εκατομμύρια μέχρι το 2065 και αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνηση κινητοποιείται σε τέτοιο βαθμό.
Σκεφτείτε ανθρώπους να περιπλανώνται ανά ομάδες σε πλατείες ή σε κήπους στο Τόκιο κάνοντας άβολες συζητήσεις καθώς προσπαθούν να βρουν στοιχεία για ένα παιχνίδι επίλυσης μυστηρίου μέσα από το οποίο μπορεί τελικά να βρουν τον πιθανό σύντροφό τους. Αυτό είναι ένα από τα σχέδια που έχει υλοποιηθεί και πιθανολογούμε ότι αν είχαν φέρει την εκπομπή “First Dates” στην χώρα μπορεί να είχε μεγαλύτερη επιτυχία. Αφού η μητρόπολη των 14 εκατομμυρίων κατοίκων έχει εκτελέσει και χρέη PR διοργανώνοντας πάρτι, αλλά ειδικού σχέσεων και μόδας δίνοντας αντίστοιχες συμβουλές, τώρα ελπίζει ότι με την κυκλοφορία του AI matchmaking, της εφαρμογής γνωριμιών με τεχνητή νοημοσύνη (AI), την άνοιξη εκτός από τις κερασιές θα δουν και την άνθιση της αγάπης.
Η εφαρμογή θα θέτει στους υποψήφιους για γάμο περισσότερες από 100 ερωτήσεις, όπως «Τι είδους άτομο δεν αντέχετε;» και «νιώθετε άνετα να μοιράζεστε τα συναισθήματά σας;». Θα προτείνει ταίριασμα χρησιμοποιώντας δεδομένα που συλλέγονται από τις απαντήσεις 150.000 συμμετεχόντων. Από τα χόμπι και τις αξίες μέχρι τις εργασιακές συνήθειες και τους στόχους ζωής, η ιδέα είναι ότι ταίριασμα δεν θα βασιστεί σε επιφανειακούς παράγοντες, αλλά θα προσπαθήσουν να βρουν μία βαθιά πνευματική συνδεσιμότητα που μάλλον θα είναι αδύνατο να μην οδηγηθεί σε σχέση.
Όπως πολλές εφαρμογές βασισμένες στην τεχνητή νοημοσύνη έτσι κι αυτή προσφέρει υποστήριξη καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας των ραντεβού, από την υπόδειξη ιδανικών τοποθεσιών για ραντεβού μέχρι την παροχή συμβουλών για τη δημιουργία σχέσεων. Φανταστείτε ότι έχετε δίπλα σας ένα αγγελάκι του έρωτα απλά αντί για βέλη, θα κουβαλάει στην πλάτη του πολλούς αλγόριθμους. Αυτή η περιγραφή θα μπορούσε να υπάρχει και σε κάποιο επεισόδιο της σειράς “Black Mirror”, αλλά η πραγματικότητα την πρόλαβε αυτή τη φορά. Η κυβέρνηση έχει επενδύσει 2 δισεκατομμύρια γιεν (περίπου 19 εκατομμύρια δολάρια) πάνω στο AI matchmaking, ελπίζοντας ότι αυτή της η προσπάθεια θα αποδώσει επιτέλους καρπούς.
Το παράδειγμα του Τόκιο έχουν ακολουθήσει 31 από τους 47 νομούς της Ιαπωνίας, αφού προηγουμένως αναφέρθηκαν επιτυχημένα ερωτικές ιστορίες οι οποίες προέκυψαν μετά από προξενιό της τεχνητής νοημοσύνης. Για παράδειγμα, στη νομαρχία Σαϊτάμα 139 ζευγάρια παντρεύτηκαν μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου του περασμένου έτους, αποδεικνύοντας ότι το σύστημα μπορεί να συνάψει ουσιαστικές συνδέσεις που ίσως να μην είχαν δημιουργηθεί διαφορετικά.
Ένας 32χρονος Ιάπωνας, δήλωσε ότι δίσταζε μέχρι τώρα να αναζητήσει σύντροφο επειδή εργαζόταν με μερική απασχόληση, αλλά αυτό άλλαξε όταν εξασφάλισε μια σταθερή δουλειά σε ένα γηροκομείο. Τώρα θέλει να βρει κάποιον να περνάει χρόνο μαζί του, να κάνουν μαζί ορειβασία και να επισκέπτονται ναούς. «Μπορώ να εμπιστευτώ την εφαρμογή αν εποπτεύεται από το Τόκιο, επειδή πιστεύω ότι θα χειρίζεται πιο προσεκτικά τις προσωπικές πληροφορίες», είπε.
Σύμφωνα με έρευνα του Εθνικού Ινστιτούτου Πληθυσμού και Κοινωνικής Ασφάλισης το 80% των ανθρώπων επιθυμεί να παντρευτεί, αλλά τα κωλύματα που συναντούν λειτουργούν αποτρεπτικά. Το να διστάζει κάποιος να αναζητήσει σύντροφο επειδή δεν έχει μία αξιόλογη δουλειά ή ακόμα κι αν είναι άνεργος είναι ένας σύνηθες φαινόμενο στην Ιαπωνία και γι’ αυτό ευθύνεται το εργασιακό καθεστώς της χώρας.
Οι νέοι Ιάπωνες αντιμετωπίζουν κακές προοπτικές απασχόλησης και τους ίδιους σταθερούς μισθούς από τη δεκαετία του 1990, επεσήμανε ο κοινωνιολόγος Shigeki Matsuda, από το Πανεπιστήμιο Chukyo. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, ο μέσος ετήσιος μισθός στην Ιαπωνία αυξήθηκε μόνο κατά 5% από το 1991 έως το 2021 – σε σύγκριση με αύξηση 34% σε άλλες οικονομίες της G7, όπως η Γαλλία και η Γερμανία.
Ο Jeff Kingston, καθηγητής πανεπιστημίου της Ιαπωνίας και συγγραφέας πολλών βιβλίων για την χώρα, αναφέρει ότι περίπου το 40% του ιαπωνικού εργατικού δυναμικού είναι “ακανόνιστο”, δηλαδή δεν εργάζεται σε εταιρείες όπου έχει σταθερή δουλειά για όλη τη σταδιοδρομία του, και αντ’ αυτού συνδυάζει προσωρινές και μερικής απασχόλησης θέσεις εργασίας με χαμηλούς μισθούς, χωρίς παροχές, θεωρούνται παράτυποι και μόνο το 20% από αυτούς θα μπορέσουν να μεταπηδήσουν σε κανονικές θέσεις εργασίας σε κάποιο σημείο της καριέρας τους. Το θέμα των περισσότερων ανδρών είναι τα ασταθή εισοδήματα. «Ακόμη και μεταξύ των κανονικών εργαζομένων, τα σχετικά εισοδήματα μειώνονται, οπότε είναι καλύτερο (για τους εργένηδες) να συνεχίσουν να ζουν με τους γονείς τους» παρά να παντρευτούν, δήλωσε ο καθηγητής στο CBS News.
Συνήθως ένας εργαζόμενος στην Ιαπωνία δουλεύει 60-70 ώρες την εβδομάδα και όπως μπορείτε να φανταστείτε είναι πολύ πιθανό να μην έχει τον χρόνο, την ενέργεια ή τη διάθεση να μπει στη διαδικασία αναζήτησης συντρόφου. Νομίζω ότι δεν αποτελεί έκπληξη ότι σχεδόν το ένα τρίτο των 50άρηδων του Τόκιο δεν έχει παντρευτεί ποτέ και σύμφωνα με τα στοιχεία της Recruit Holdings το 46% των ανδρών και το 30% των γυναικών στα 20 τους στην Ιαπωνία δεν έχουν βγει ποτέ ραντεβού.
Πώς είναι δυνατόν να βρει κάποιος την αγάπη στην πόλη που έχει δημιουργηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνει τη ζωή ενός ελεύθερου ανθρώπου ευκολότερη; Εκτός από τα μικροσκοπικά σπίτια που ήδη αναφέραμε, πολλά εστιατόρια έχουν τραπέζια με διαχωριστικά ώστε να τρως μόνος χωρίς να έχεις αλληλεπίδραση με κάποιον άλλον.
Επίσης, αν και υπάρχει νομικά ισότητα των φύλων στην Ιαπωνία, η περσινή ετήσια έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ την κατέταξε στο συγκεκριμένο ζήτημα στην 125η θέση μεταξύ 146 χωρών, μία θέση κάτω από τη Σαουδική Αραβία.
Η χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου παραμένει μια άκρως πατριαρχική κοινωνία στην οποία οι παντρεμένες γυναίκες αναμένεται να αναλάβουν το ρόλο του φροντιστή, να γεννούν παιδιά και να τα μεγαλώνουν ενώ ο άνδρας θα εργάζεται για να «φέρει το ψωμί στο σπίτι», όπως θα λέγαμε στην Ελλάδα. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλές γυναίκες προτιμούν να μην παντρεύονται ή να κάνουν σχέση και να επικεντρώνονται στη δουλειά και την καριέρα τους. Επίσης, το υψηλό κόστος ανατροφής των παιδιών δεν διευκολύνει την κατάσταση.
Βέβαια, πρέπει να πούμε ότι μέχρι στιγμής έχουν υπάρξει αρκετές αναφορές για ζευγάρια που γνωρίστηκαν μέσω του AI matchmaking και είναι ευτυχισμένα. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση για τη μείωση των γεννήσεων και σε άλλες χώρες που αναζητούν καινοτόμες λύσεις.
Ειδικά σε λίγα χρόνια που τα συστήματα αυτά με τη βοήθεια της τεχνολογίας θα εξελιχθούν περισσότερο κι αν λάβουμε υπόψιν ότι το κοινωνικό στίγμα του AI matchmaking θα έχει μειωθεί, τότε μπορεί πράγματι να αποδειχθεί ένα χρήσιμο εργαλείο ζωτικής σημασίας. Αν σκεφτούμε ότι η εύρεση της αγάπης πραγματοποιείται ήδη μέσω εφαρμογών, γιατί να μη λάβουμε μία επιπλέον βοήθεια από την τεχνητή νοημοσύνη;
Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση της Ιαπωνίας αν θέλει να λύση το πρόβλημα της υπογεννητικότητας πρέπει να σταματήσει να αναπτύσσει νέες ιδέες που θα ενισχύσουν τις εκδηλώσεις γνωριμιών τους, παραδοσιακά γνωστές ως “konkatsu”, γιατί αν δεν αντιμετωπίσει πιο θεμελιώδη κοινωνικά ζητήματα οι προβλέψεις για το 2065 δεν πρόκειται να αλλάξουν.
Με πληροφορίες από: Medium
