Πρεμιέρα στο τμήμα “Ένα Κάποιο Βλέμμα στις Κάννες”, ταξίδι σε Φεστιβάλ του κόσμου, στάση στη Θεσσαλονίκη τον περασμένο Νοέμβριο κι από σήμερα στις κινηματογραφικές αίθουσες. Το “Νέο Αγόρι” σε παραγωγή της Κέιτ Μπλάνσετ, με τη σπουδαία ηθοποιό να πρωταγωνιστεί παράλληλα σε έναν ρόλο κλειδί που δίνει τον χώρο στους ερασιτέχνες νεαρούς να αποδώσουν όσο καλύτερα μπορούν. Έργο ζωής, με προσωπικό χαρακτήρα για τον σκηνοθέτη, Γουόρικ Θόρντον που συνθέτει προσωπικά βιώματα με τη μυθοπλασία και δίνει συνέχεια στη φιλμογραφία του μετά τη “Γλυκιά Πατρίδα”.

Μία ακόμα ιστορία ενός αυτόχθονα – Αβορίγινα. Την ώρα που ο κόσμος ζει την οδύνη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, μεταφερόμαστε στη μακρινή Αυστραλία. Αυτή τη φορά ένα μικρό παιδί γίνεται ο οδηγός της εξέλιξης της πλοκής. Συλλαμβάνεται και οδηγείται σε ένα ίδρυμα που έχει ως στόχο του τη “σωτηρία” των νέων αγνώστων λοιπών στοιχείων. Μοχλός διείσδυσης των αποικιοκρατών στη φιλοσοφία και τον νου των γηγενών αποτελεί ο εκχριστιανισμός. Η Αϊλίν είναι η μοναχή που αναλαμβάνει το δύσκολο έργο της “εξημέρωσης” των αγριμιών. Στην περίπτωση όμως του “Νέου Αγοριού” τα πράγματα δεν κυλούν όπως έχει συνηθίσει.

Σύντομα θα ξεχωρίσει με τις ικανότητές του κι όταν έρθει η ώρα της συνάντησης με τον “Εσταυρωμένο” η πίστη της μοναχής θα δοκιμαστεί. Οι βεβαιότητές της θα κλονιστούν και θα νιώσει πως αποτελεί η ίδια μάρτυρα ενός σύγχρονου θαύματος. Το μεταφυσικό στοιχείο εντάσσεται στην αφήγηση και ο λυρισμός κυριαρχεί. Η μουσική του Νικ Κέιβ χρωματίζει τα κενά διαστήματα, καθώς η απουσία στιχομυθιών αφήνει το μεγαλείο της φωτογραφίας να μιλήσει. Το σινεμά δε θα πρέπει να ξεχνάμε πως είναι η τέχνη της εικόνας. Ο Θόρντον το γνωρίζει πολύ καλά και παίζει με τη μαγεία της Φύσης.

Αποκάλυψη της ταινίας αποτελεί όπως είναι λογικό το “Νέο Αγόρι”. Ο λόγος για τον Ασουάν Ριντ που καταφέρνει να σαγηνέψει την Κέιτ Μπλάνσετ και τη βάλει να χορεύει στους ρυθμούς του. Βιρτουόζος, αεικίνητος δε σταματάει να τρέχει και αναζητά με το σώμα και το βλέμμα. Τι είναι αυτό που πραγματικά ψάχνει όμως; Μία έξοδο διαφυγής που θα τον οδηγήσει στην ταυτότητά του. Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα που θίγεται. Αυτοί οι άνθρωποι εκείνο το διάστημα αναγκάστηκαν να αλλοιώσουν τα χαρακτηριστικά τους προκειμένου να επιβιώσουν. Καλούνται επομένως να συμβιβαστούν και να ξεχάσουν.

Μέσα από μία αλληγορία ο Θόρντον διηγείται όσα βίωσε ο ίδιος και αρκετοί συμπατριώτες του. Δε μεμψιμοιρεί, δεν πενθεί, δε ξεχνά όμως σε καμία περίπτωση. Σέβεται την ιστορία του λαού του. Ξετυλίγει το κουβάρι με ιδιαίτερο τρόπο ήδη από το 2009 και το “Σαμσόν και Δαλιδά” που κέρδισε τη Χρυσή Κάμερα. Παράλληλα με τις τρεις του κινηματογραφικές στάσεις, κάνει σπουδαία καριέρα στην τηλεόραση. Με την αρωγή της εταιρείας παραγωγής αυτή τη φορά κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Ένα βαθιά προσωπικό έργο για την απώλεια σε πολυεπίπεδο φόντο. Με κυνισμό και τρυφερότητα που ισορροπούν σε τεντωμένο σχοινί.

Tα Βραβεία που συνοδεύουν τη διαδρομή του “Νέου Αγοριού”

Στις σημαντικότερες διακρίσεις της συγκαταλέγεται το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ Camerimage που εστιάζει στη Διεύθυνση Φωτογραφίας με συνυποψήφιες ταινίες μεγαθήρια (Poor Things του Γιώργου Λάνθιμου, Ζώνη Ενδιαφέροντος του Τζόναθαν Γκλέιζερ, Ναπολέων του Ρίντλεϊ Σκοτ, Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού του Μάρτιν Σκορσέζε). Αξίζει επίσης να αναφέρουμε και τη διάκρισή της από το Αμερικάνικο Σωματείο Διευθυντών Φωτογραφίας (American Society of Cinematographers – ASC Awards) με το ειδικό βραβείο Annual Spotlight Award. Τέλος, πρόσφατα απέσπασε τέσσερα Βραβεία από την Ακαδημία Κινηματογράφου της Αυστραλίας,  Βραβείο Ερμηνείας Ανδρικού Ρόλου για τον εκπληκτικό νεαρό πρωταγωνιστή Άσουαν Ριντ που κάνει εδώ το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, Βραβείο Ερμηνείας Β’ Γυναικείου Ρόλου για την Ντέμπορα Μέιλμαν, Βραβείο Φωτογραφίας για τον Γουόρικ Θόρντον, Βραβείο Σκηνογραφίας για την Έιμι Μπέικερ.