Ο κινηματογράφος και οι ταινίες του έχει ξεπεράσει αρκετές φορές τα όρια του format του, δανειζόμενος από διαφορετικές μορφές τέχνης. Αυτά τα έργα τέχνης και οι πίνακες εμπνέουν οπτικά τους σκηνοθέτες και μερικές φορές συμβάλλουν και στον ενδυματολογικό σχεδιασμό των χαρακτήρων. Σε πολλές περιπτώσεις, οι κινηματογραφιστές εξαρτώνται ξεκάθαρα από τους εν λόγω πίνακες ζωγραφικής για να απεικονίσουν κάτι πολύ συγκεκριμένο, καθώς οι πίνακες γίνονται ο μόνος τρόπος οπτικής κατανόησης της ιστορίας που μας αφηγείται η ταινία.
Ορισμένες ταινίες πειραματίζονται με μεταφορές του τι αντιπροσωπεύει ένας πίνακας ζωγραφικής, αντιπαραβάλλοντάς τον με το ταξίδι του κεντρικού πρωταγωνιστή ή χαρακτήρα. Π.χ., από πολλούς κριτικούς σινεμά παρατηρείται ότι τα έργα του Βίνσεντ βαν Γκογκ έχουν εμπνεύσει αρκετούς κινηματογραφιστές να ερμηνεύσουν διαμέσου αυτών των πινάκων τη διάθεση, τα χρώματα και την ψυχική κατάσταση των χαρακτήρων.
Παρακάτω ακολουθούν μερικές γνωστές ταινίες που περιέχουν σκηνές εμπνευσμένες από σημαντικούς πίνακες και έργα τέχνης.
Στο “Joker” (2019) του Tod Phillips με πρωταγωνιστή τον Joaquin Phoenix, ο Phillips εμπνεύστηκε κάποιες σκηνές από τη σειρά έργων “Self-Portraits” του Egon Schiele (1910-1911).
Στο Django (Quentin Tarantino, 2012) το μπλε κοστούμι του Django είναι ακριβώς το ίδιο με του αγοριού που απεικονίζεται στον πίνακα The Blue Boy (Thomas Gainsborough, 1770).
Το “The Truman Show” (1998) του Peter Weir με πρωταγωνιστή τον Jim Carrey, περιλαμβάνει μία σκηνή εμπνευσμένη από το έργο του Rene Magritte “Architecture au Clair de Lune” (1956).
Το «Μετρόπολις» του Φριτζ Λανγκ βασίστηκε στον «Πύργο της Βαβέλ» του Πίτερ Μπρίγκελ του Πρεσβύτερου.
Στην πρώτη σκηνή της “Μελαγχολίας” (2011) του Lars Von Trier βλέπουμε την Kirsten Dunst σε μια ακριβή αναπαράσταση της Οφηλίας [Ophelia (John Everett Millais, 1851)], μέσα στα νερά μιας λίμνης, με φόρεμα και λουλούδια στο χέρι.
Ο Leonardo Da Vinci και το έργο του “Ο Μυστικός Δείπνος” (1495–1498) επηρέασε ξεκάθαρα στην ταινία Viridiana (1961) του Luis Buñuel.
Το Inception (Christopher Nolan, 2010) εμπνεύστηκε από το Ascending and Descending (M. C. Escher, 1960) με ολόκληρη την ταινία να βασίζεται πολύ στο έργο του σπουδαίου δημιουργού.
Μια σκηνή από το «Κουρδιστό Πορτοκάλι» – “A Clockwork Orange” του Stanley Kubrick (1971) βασίστηκε στον πίνακα “The Prisoners’ Round” (1890) του Βίνσεντ Βαν Γκογκ.
Η εμφάνιση του Pale Man απ’την ταινία “Ο λαβύρινθος του Πάνα” (Guillermo del Toro, 2006) είναι εμπνευσμένη απ’ τον πίνακα του Goya «Saturn Devouring His Son» (Francisco de Goya, 1819-1823).
Μια σκηνή από το «Θα χυθεί αίμα» [There Will Be Blood] βασίστηκε σε σπουδή του Hippolyte Flandrin με τίτλο «Young Male Nude Seated Beside the Sea».
Στο ψυχολογικό θρίλερ “Shutter Island” (2010) του Martin Scorsese, ο σκηνοθέτης εμπνέεται από “Το Φιλί” (1908), διάσημο έργο του Gustav Klimt.
Στην αρχή της ταινίας Lost In Translation (Sofia Coppola, 2003) βλέπουμε την Σκάρλετ Γιόχανσον ξαπλωμένη με πλάτη φορώντας ένα ημιδιάφανο εσώρουχο. Η Σοφία Κόπολα εμπνεύστηκε το στιγμιότυπο από την “Jutta” του John Kacere, 1973.
Και στο “Dreams” (1990) του Akira Kurosawa βλέπουμε μία εκπληκτική αναφορά στο έργο “Wheat Field With Crows” (1890) του Van Gogh.
Στο The Shining (Stanley Kubrick, 1980), το στιγμιότυπο με τα δίδυμα, ο Κιούμπρικ το εμπνεύστηκε από τη φωτογραφία που τράβηξε η καλλιτέχνης Diane Arbus με τίτλο Identical Twins, Roselle (1967).
Το έργο του Sandro Botticelli “The Birth of Venus” που χρονολογείται στο 1485-1486 το συναντάμε στην ταινία “The Adventures of Baron Munchausen” (1988) του Terry Gilliam.
Tο σπίτι στην ταινία Psycho (Alfred Hitchcock, 1960) είναι σχεδιασμένο σύμφωνα με τον πίνακα του Edward Hopper «House By The Rail Road» (1925).
Ακολουθεί μία πιστή αντιγραφή του έργου “The Procession to Cavalry” (1564) του Pieter Bruegel στην ταινία “The Mill and the Cross” (2011) του Lech Majewski.
Ο πίνακας της Frida Kahlo “The Broken Column” (1944) αναφέρεται στην ταινία “The Fifth Element” (1997) του Luc Besson με πρωταγωνιστές τους Bruce Willis, Milla Jovovich και Gary Oldman.
Ο κινηματογράφος και οι ταινίες του έχει ξεπεράσει αρκετές φορές τα όρια του format του, δανειζόμενος από διαφορετικές μορφές τέχνης. Αυτά τα έργα τέχνης και οι πίνακες εμπνέουν οπτικά τους σκηνοθέτες και μερικές φορές συμβάλλουν και στον ενδυματολογικό σχεδιασμό των χαρακτήρων. Σε πολλές περιπτώσεις, οι κινηματογραφιστές εξαρτώνται ξεκάθαρα από τους εν λόγω πίνακες ζωγραφικής για να απεικονίσουν κάτι πολύ συγκεκριμένο, καθώς οι πίνακες γίνονται ο μόνος τρόπος οπτικής κατανόησης της ιστορίας που μας αφηγείται η ταινία.
Ορισμένες ταινίες πειραματίζονται με μεταφορές του τι αντιπροσωπεύει ένας πίνακας ζωγραφικής, αντιπαραβάλλοντάς τον με το ταξίδι του κεντρικού πρωταγωνιστή ή χαρακτήρα. Π.χ., από πολλούς κριτικούς σινεμά παρατηρείται ότι τα έργα του Βίνσεντ βαν Γκογκ έχουν εμπνεύσει αρκετούς κινηματογραφιστές να ερμηνεύσουν διαμέσου αυτών των πινάκων τη διάθεση, τα χρώματα και την ψυχική κατάσταση των χαρακτήρων.
Παρακάτω ακολουθούν μερικές γνωστές ταινίες που περιέχουν σκηνές εμπνευσμένες από σημαντικούς πίνακες και έργα τέχνης.
Στο “Joker” (2019) του Tod Phillips με πρωταγωνιστή τον Joaquin Phoenix, ο Phillips εμπνεύστηκε κάποιες σκηνές από τη σειρά έργων “Self-Portraits” του Egon Schiele (1910-1911).
Στο Django (Quentin Tarantino, 2012) το μπλε κοστούμι του Django είναι ακριβώς το ίδιο με του αγοριού που απεικονίζεται στον πίνακα The Blue Boy (Thomas Gainsborough, 1770).
Το “The Truman Show” (1998) του Peter Weir με πρωταγωνιστή τον Jim Carrey, περιλαμβάνει μία σκηνή εμπνευσμένη από το έργο του Rene Magritte “Architecture au Clair de Lune” (1956).
Το «Μετρόπολις» του Φριτζ Λανγκ βασίστηκε στον «Πύργο της Βαβέλ» του Πίτερ Μπρίγκελ του Πρεσβύτερου.
Στην πρώτη σκηνή της “Μελαγχολίας” (2011) του Lars Von Trier βλέπουμε την Kirsten Dunst σε μια ακριβή αναπαράσταση της Οφηλίας [Ophelia (John Everett Millais, 1851)], μέσα στα νερά μιας λίμνης, με φόρεμα και λουλούδια στο χέρι.
Ο Leonardo Da Vinci και το έργο του “Ο Μυστικός Δείπνος” (1495–1498) επηρέασε ξεκάθαρα στην ταινία Viridiana (1961) του Luis Buñuel.
Το Inception (Christopher Nolan, 2010) εμπνεύστηκε από το Ascending and Descending (M. C. Escher, 1960) με ολόκληρη την ταινία να βασίζεται πολύ στο έργο του σπουδαίου δημιουργού.
Μια σκηνή από το «Κουρδιστό Πορτοκάλι» – “A Clockwork Orange” του Stanley Kubrick (1971) βασίστηκε στον πίνακα “The Prisoners’ Round” (1890) του Βίνσεντ Βαν Γκογκ.
Η εμφάνιση του Pale Man απ’την ταινία “Ο λαβύρινθος του Πάνα” (Guillermo del Toro, 2006) είναι εμπνευσμένη απ’ τον πίνακα του Goya «Saturn Devouring His Son» (Francisco de Goya, 1819-1823).
Μια σκηνή από το «Θα χυθεί αίμα» [There Will Be Blood] βασίστηκε σε σπουδή του Hippolyte Flandrin με τίτλο «Young Male Nude Seated Beside the Sea».
Στο ψυχολογικό θρίλερ “Shutter Island” (2010) του Martin Scorsese, ο σκηνοθέτης εμπνέεται από “Το Φιλί” (1908), διάσημο έργο του Gustav Klimt.
Στην αρχή της ταινίας Lost In Translation (Sofia Coppola, 2003) βλέπουμε την Σκάρλετ Γιόχανσον ξαπλωμένη με πλάτη φορώντας ένα ημιδιάφανο εσώρουχο. Η Σοφία Κόπολα εμπνεύστηκε το στιγμιότυπο από την “Jutta” του John Kacere, 1973.
Και στο “Dreams” (1990) του Akira Kurosawa βλέπουμε μία εκπληκτική αναφορά στο έργο “Wheat Field With Crows” (1890) του Van Gogh.
Στο The Shining (Stanley Kubrick, 1980), το στιγμιότυπο με τα δίδυμα, ο Κιούμπρικ το εμπνεύστηκε από τη φωτογραφία που τράβηξε η καλλιτέχνης Diane Arbus με τίτλο Identical Twins, Roselle (1967).
Το έργο του Sandro Botticelli “The Birth of Venus” που χρονολογείται στο 1485-1486 το συναντάμε στην ταινία “The Adventures of Baron Munchausen” (1988) του Terry Gilliam.
Tο σπίτι στην ταινία Psycho (Alfred Hitchcock, 1960) είναι σχεδιασμένο σύμφωνα με τον πίνακα του Edward Hopper «House By The Rail Road» (1925).
Ακολουθεί μία πιστή αντιγραφή του έργου “The Procession to Cavalry” (1564) του Pieter Bruegel στην ταινία “The Mill and the Cross” (2011) του Lech Majewski.
Ο πίνακας της Frida Kahlo “The Broken Column” (1944) αναφέρεται στην ταινία “The Fifth Element” (1997) του Luc Besson με πρωταγωνιστές τους Bruce Willis, Milla Jovovich και Gary Oldman.
